dinsdag 17 oktober 2017

Uitstapje



Op weg naar Kampen gingen we, hoe romantisch, langs de snelweg koffie drinken met de verrukkelijke appeltaart die ik mee had genomen. Het water loopt me onmiddellijk in de mond als ik dit schrijf. Ik had glutenvrij zanddeeg gemaakt, van havermoutmeel. De appel had ik op een mandoline heel fijn geschaafd. Ik zal het bij 'recepten' zetten.
We hadden een lekker groot stuk, met biologische roomkwark erop.











Dit zijn van die momenten die je niet vergeet vanwege de combinatie verrukkelijk, grappig en een beetje raar.

In Kampen trapte Henk in de hondenpoep en al had hij in kleine stukjes gras geprobeerd het eraf te vegen, we roken het de hele tijd! En dat in het mooie Ikonenmuseum. Toen maar eerst naar de wc en met veel water, zeep en closetpapier er weer een fris schoentje van gemaakt.
Hierna in de auto op de parkeerplaats geluncht en toen naar het hotel. Met uitzicht op de snelweg en Henk vindt dat voor een kort verblijf helemaal geweldig. :-)

Na een dutje met een tegoedbon voor koffie en thee heerlijk bij een vuurtje in de lounge gelezen.
Stukje gewandeld en toen kleine lekkere hapjes en een glaasje witte wijn. Als toetje een kopje koffie en een zelfgemaakte kleine bounty.
Nog even een ommetje en toen lekker in bad. Later met de tablet twee delen van een serie gezien op Netflix, met een drankje en zelfgemaakte zoutjes. Het is zo'n scherp beeld op een heel klein scherm.
Ik kan helemaal niet zeggen hoe heel erg we genieten van zo'n uitstapje.
's Nachts toen ik wakker werd zag ik Henk bij het raam naar de lichtjes van de auto's kijken.
Hoe dingen toch kunnen veranderen. Toen we in de stad woonden wilden we per se alleen stilte. Nu wonen we in de stilte en is zoiets leuk.

De volgende ochtend het hoogtepunt voor Henk, het ontbijt ... Ik had twee grote zelfgemaakte glutenvrije crackers meegenomen dus ik kon er net zo van smullen.

Bij IKEA nog een kopje koffie gedronken en vooral, in alle rust, naar de kleine ingerichte ruimtes gekeken. Tiny houses in een groot gebouw. Het is in Zwolle veel rustiger dan in Groningen en dat vind ik stukken prettiger. Nooit zoiets gedaan, gewoon alleen uitgebreid kijken. We gaan sowieso zelden naar winkels.

Tot slot naar een beeldentuin en galerie in Hooghalen (foto) en naar de heel grote bibliotheek (luilekkerland!) in Assen.





Met een stapel boeken weer weg. Op dit moment lees ik 'Hoe verliefd is de lezer' van Doeschka Meijsing. Ik citeer van Bol.com:
"Doeschka Meijsing was niet alleen een fervent lezer, ze ging vanaf haar puberjaren ook bijna wekelijks naar de film, een concert, een museum of het theater. Van wat ze zag en hoorde deed ze aanvankelijk alleen verslag in de dagboeken die ze decennialang bijhield, later publiceerde ze erover in onder meer Vrij Nederland, Elsevier en De Groene Amsterdammer. Ze legde zichzelf geen enkele beperking op en schreef over werkelijk alles wat ze mooi vond: van Shakespeare tot Kuifje, van Audrey Hepburn tot Sophia Loren, van Roald Dahl tot Rudy Kousbroek en van Shaffy tot Bach.

In 'Hoe verliefd is de lezer?' heeft haar vroegere partner Xandra Schutte een interessante keuze uit Meijsings essays gemaakt: stukken over lezen en schrijven, haar lievelingsschrijvers (Nabokov, Borges) en hun boeken. We leren Meijsing erin kennen als kind, studente en vrouw, maar altijd als die bedachtzame, twijfelende, passionele lezer-schrijver. 'Schrijven is voor mij even noodzakelijk als eten en drinken en ademhalen en liefhebben' schreef ze, maar voor 'schrijven' had ook 'lezen' kunnen staan. In 'Hoe verliefd is de lezer?' is niet alleen een enthousiasmerende essaybundel over literatuur, het is ook een autobiografisch boek vol narratieve, intieme stukken, die in toon én kwaliteit doen denken aan de persoonlijke essays van Natalia Ginzburg."

Ik wist niet wie Natalia Ginzburg was. Ik heb haar opgezocht en dat vind ik zo interessant dat je van het een op het ander komt. Daar zijn andere mensen/artikelen voor nodig. De novelle Famiglia van haar hand ken ik van titel. Ik hoop dat dit ontdekken, dit in beweging zijn, tot aan mijn dood zo doorgaat.

Verder van de bibliotheek:
"Telefoon voor de heer Mulisch", "Andreas Burnier; Metselaar van de wereld" en C'est la vie van Deborah Campert en Barbara van Kooten (de vrouwen van).