Rijkdom

Series

Wat zijn er veel leuke en interessante series de laatste tijd op de televisie.
Vooral van 'het Italiaanse dorp Ollolai' hebben we enorm genoten. Vijf stellen die voor €1 een krot in Ollolai kochten en dat op moesten knappen, meestal herbouwen. Verder was het de bedoeling dat het stel op elke manier ook echt een bijdrage leverde aan het dorp en het daarmee op de kaart zette. Uiteindelijk was er een paar die het meest succesvol was en daarmee een mooi geldbedrag won, oftewel de investering die ze hadden gedaan.
Op dit momenten kijken we de uitzendingen van 'Eindelijk thuis' terug. We zien hoe geadopteerde kinderen teruggaan naar het land waar ze vandaan komen. De reis leggen ze samen af met hun adoptievader of moeder om het contact te verdiepen en vaak te verbeteren, door wederzijds meer begrip te krijgen. Het begin van het leven van het adoptiekind is dramatisch geweest. We hebben nu drie afleveringen gezien en tot nu toe heeft elke reis goed gedaan. Het is ontroerend. Bij Henk bleef een traan onderaan zijn bril bungelen. 
'Wereldreis op wielen' vinden we op zich ook leuk omdat twee gezinnen en twee duo's in een tiny house, die door een stevige auto getrokken wordt, op pad gaan. Ze reizen van Canada naar het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika. Onderweg moeten ze hun vaardigheden gebruiken om te kunnen leven. De formule is geweldig, maar onderling is het wat lastig. Floortje vinden we ook altijd erg fijn om naar te kijken. Hoe mensen vanuit idealisme, verlangen of de liefde naar de verste uithoeken van de wereld verhuizen. Op een vaak extreem afgelegen plek met minimale middelen leven ze hun leven.
Het is 'soms' wel heel primitief, maar het is altijd weer een bevestiging hoe weinig er nodig is als je je hart volgt. Dat is uiteindelijk wat vervullend is. Dit soort programma's voegen echt iets positiefs toe. Er kunnen er niet genoeg van gemaakt worden. 
Spoorloos is al jarenlang mooi en integer. 
Dit zijn alleen maar een paar voorbeelden, er is veel meer. We kijken de uitzendingen nooit direct, maar later bij onze overheerlijke cichorino 's morgens. Ons kijkuurtje. Tenminste als de zon niet schijnt want zo wel dan zijn we op het balkon, na de dagelijkse wandeling.
Zoals vandaag. Wat een heerlijk weer was het. 

ps Na Heel Holland bakt kijken we nu wel elke zondag naar Rembrandt. En de Wereld Draait Door kijken we ook 's avonds. Henk kijkt live sport en Studio Sport en ik verder eigenlijk niets direct. Ideaal om te kunnen terugkijken, zonder reclame. We verheugen ons er steeds op. Van Ollolai wilden we dat het nooit zou stoppen. 

Vroeger

Henk heeft de afgelopen tijd heel veel dia's en foto's gedigitaliseerd. Een weemoedige bezigheid. Vanmiddag heb ik een deel bekeken, tot ik gaar was en niet meer kon zitten. De rest komt binnenkort. 
Ik plaats een paar foto's van mezelf die ik leuk vind. Ter herinnering.
Na terug in de tijd te zijn geweest ben ik blij dat het nu is. Niet wat betreft alles, het gevoel dat de weg openligt, dat was fijn. En toch beleef ik dat eigenlijk nog zo. Door erover te schrijven besef ik dat. Ik ga nog veel schrijven en als ik wil kan ik nog allerlei cursussen of studies doen. Ik zal mensen blijven ontmoeten en ik zal allerlei - innerlijke - ervaringen hebben. Ik blijf nog heel lang telefonische hulp geven. Eigenlijk is er geen einde. Zolang ik leef zijn er mogelijkheden.

Bij het ouderlijk huis, met de panda. Zo jong, wat stond er veel te gebeuren. 

Verder is alles in Utrecht.

Op mijn knieën op het bed, leunend in het raamkozijn, op die prachtige plek in Utrecht.

Ik kijk een beetje verontwaardigd hier. Misschien werd ik gestoord in de overpeinzingen van de eerste foto. Toch vind ik het een mooie fotoi als in een scène van een film.  Ik kan er meteen een heel verhaal bij bedenken. :-)

Kerst en het was uitzonderlijk dat het in Utrecht was want we waren bijna altijd in Brabant, bij mijn ouders. Mijn broer uit Canada was er en mijn ouders. Een vriend die ijsmaker was kwam als toetje een prachtige ijstaart brengen.

Hier zie ik er blij uit. en waar is dat tafeltje toch gebleven? Het was van mijn zusje (en daarvoor?) tot 1960 en toen van mij. Er was ook zo'n hoekstoeltje bij.

Mensen die naar het theater gaan herkennen hier misschien Bavo en Titus, de 'frisse jongens' die daarna allebei een succesvol traject aflegden. Goede vrienden met wie ik in een huis woonden. Ze hebben bij mijn afstudeerreceptie iets gespeeld voor me. Hierna gingen we met mijn ouders, een vriend en vriendin en Bavo en Titus uit eten. Ik weet nog dat Bavo onder de indruk was van de speech van mijn vader. Voor mij heeft het er altijd bij gehoord, toespraken, ook door mijn broers. Deel van de achtergrond waar ik blij mee ben. Taal was belangrijk. 

Ik was hier 25 jaar en ik had heel lang haar. In 1986, toen er een nieuwe levensfase begon heb ik het af laten knippen, een grote stap en even grote opluchting. Die jurk ... ik vond hem toen prachtig.

Dag van de liefde

De dag van de liefde. Voor ons is het dat elke dag. 
Het is natuurlijk wel leuk om het op allerlei kleine manieren te bevestigen en te vieren. 
Er ligt de hele dag een rood hartje op tafel en alles is speciaal.
Er hingen hier hartballonnen aan verkeersborden.

Vandaag had geen gouden randje, maar een gouden rand. 
We moesten naar het ziekenhuis vanmorgen. We hoorden hoe het staat met de graad van kwaadaardigheid van Henks blaaskanker. De uroloog zei jullie weten dat het kwaadaardig is en blijft, maar hij was blij verrast want van differentiatiegraad 2 is het differentiatie graad 1 geworden. Wat een fantastisch nieuws!
Als het gelijk gebleven was waren we al blij geweest.
Met alle liefde van de wereld blijf ik er heel, heel, heel veel energie in steken.
Die blijft altijd ergens, ook als Henks situatie zou veranderen.
Het blijft kwaadaardig en elke drie maanden zal hij een cystoscopie krijgen.
Het was stralend weer vandaag en er waren overal sneeuwklokjes en beginnende krokussen.
We vierden het goede nieuws bij een winkel waar mensen van een zorgboerderij werken. Er worden prachtige voorwerpen van hout gemaakt (nog nooit zoveel verschillende vogelhuisjes gezien) en er worden streekproducten en vintage spulletjes verkocht.
Degene die begeleidt en leidt is enthousiast, creatief (hij is ook kunstenaar), humorvol en veel meer. Hij maakt onmiddellijk echt contact en wat hou ik daar toch van. 
Na hier heerlijk koffie gedronken te hebben, hebben we rustig alles bekeken. We kochten een fles wijn met cranberries en lamsoor. Ik ben benieuwd. 
Na nog even te hebben gepraat namen we afscheid. Henk kreeg een prachtige blokkaars van hem.
Ik kijk naar het licht van de vlam en voel me dankbaar.

Ontmoeting

Wij vinden het heerlijk om samen te zijn (of alleen, maar dat komt door hoe we leven nog maar nauwelijks voor).
Bepaalde contacten voelen vanaf de eerste seconde van de ontmoeting vanzelfsprekend. Zo'n ontmoeting hadden we gisteren. Met koffie ,de appeltaart met dadelcaramel, die bij 'recepten' staat. en  kokosroom*.
Er zijn zoveel wonderlijke overeenkomsten en het was heel warm. Deze vaas met een origineel voorjaarsboeket kregen we. Er zitten ook takken met knopjes in, uit het bos waar ze wonen.

*Normaal gesproken is er kokoswater en erop, als het koel staat, dikke kokosroom. Gek genoeg bestond dit blik helemaal uit kokosroom. Ik heb nog veel blikken te gaan want ik koop meestal in bulk, dat is voordeliger. Hoe de anderen ook zijn, dit was/is al verwennerij. Kokoswater gebruik ik alleen door een smoothie. Ik bedenk me nu dat het vast in de zomer ook erg lekker is, gemengd met bijvoorbeeld ananas en dan ijskoud.

Scholierenstaking voor het klimaat

Geweldig, de staking van scholieren voor het klimaat. Ik hoop dat het allemaal rustig verloopt.
Elke leraar zou eigenlijk moeten zeggen we geven pas weer les als er grote acties gaan komen om de CO2 uitstoot tegen te gaan. Het is zo uit de hand gelopen allemaal. Er zullen rigoreuze plannen gemaakt moeten worden, waar in het begin bij sommige mensen waarschijnlijk veel weerstand tegen zal zijn, maar wat uiteindelijk iedereen zal omarmen. Het gaat om het behoud van de aarde, om leven!

Opruimfase en fijn uitstapje naar de bibliotheek

Ik zit in een opruimfase. Ik had het me voorgenomen, maar dat wil niet zeggen dat het dan ook per se gebeurt. Het begin vaak wel, maar dan ... Nu gaat het door en ik ben er blij mee. We wonen vrij klein, maar ook in kleine ruimtes past veel. 
Niet alleen opruimen, veel weggeven, weggooien (heel af en toe) en poetsen. 
Ik las van Marieke Henselmans dat als je echt wil gaan consuminderen cq bezuinigen dat je dan een prioriteitenlijstje moet maken. Onderaan bij haar stonden boeken en haar auto. Daar gebeurt niets mee. Maar met alles wat er boven komt wel. Bovenaan de lijst kan het eerst aangepakt worden. Bij mij zijn het uiteraard ook boeken die het meest waardevol zijn en dat zal alleen nog maar groeien. Meestal tweedehands. Ik zag vanmiddag het boek van Robbert Ammerlaan, die uitgever is geweest van Harry Mulisch. Het heet 'zijn land'. Ik had er indertijd van alles over gehoord in boekenprogramma's, maar nu zag ik het. Op de eerste bladzijden zie je zijn studeer-werkkamer, zijn wereld! Ik zou er meteen in willen stappen, prachtig. Dat wil ik graag hebben, alleen al vanwege alle afbeeldingen. 
Onder het opruimen en schoonmaken vielen ook de boekenkasten. Plank voor plank, boek voor boek. Het is goed (en fijn!) om alles weer even in handen te hebben gehad. Sommige boeken was ik vergeten, dus ik kreeg allemaal cadeautjes. 

Bibliotheekuitstapje
Ik kwam het boek over Harry Mulisch in de bibliotheek van Assen tegen. Een heel grote bibliotheek (en er is ook een theater, tentoonstellingszaal en bioscoop). Af en toe maken we een klein, voedend uitstapje en dit is een voorbeeld. Er zijn allemaal lekkere plekken om te zitten, ook met heel gemakkelijke stoelen, een soort chaise longues en natuurlijk zijn er leestafels. Daar hebben we, aan het eind van de middag, gezeten en lazen we kranten en tijdschriften, onder het genot van een kopje koffie. Van zoiets kleins genieten we zo intens. Vervuld kwamen we weer thuis. Daar stond de boerenkoolstamppot met uitjes en augurk al klaar. Ik hoefde hem alleen even op te bakken. We hebben op dinsdag altijd iets lekkers toe, bij de cichorino (cichorei is ook goed voor de pancreas). Nu was dat een vierkantje met een dunne bodem van havermout, kokosolie en Ahornsiroop en erop chocolademousse van avocado met cacao en dadels. 

In de zon gezeten!

Toen we gingen wandelen liepen we langs aardige mensen, die vroeger of we een kopje koffie kwamen drinken. Dat hebben we gedaan, in de zon voor hun huis. Het was warm en gezellig. Na de wandeling hebben we nog cichorino en daarna de lunch op het balkon genuttigd. Het was er in de zon ruim 25 graden. Heel gek natuurlijk, op 3 februari en het klopt niet, maar het was wel heerlijk! 
Ik herinner me heel goed van vroeger, dat ik bijna elk jaar zei: "Kan je voelen hoe de zon al een beetje kracht krijgt, dat het al een beetje warm op je rug wordt?"
Het is nu koud, het waait en het regent. Gelukkig, maar het was wel een fijn, onverwacht moment.