Mijn leven 2013

Mijn leven 2013


Voor mensen die
een ruim, vrijstaand huis willen,
niet ver van de Nederlandse grens willen wonen, of 
geen geld hebben om in Nederland een huis te kopen.




Dinsdag 31 december
Een heel goede Oudejaarsavond gewenst allemaal!
Morgen een nieuw jaar, een nieuwe bladzijde.
Dadelijk schrijf ik achter in de agenda welke belangrijke gebeurtenissen er het afgelopen jaar waren (raad ik u aan!). Het waren er veel!

Liefs!


Dinsdag 24 december


Op 24 december luisteren we altijd naar Kings College met de Christmas Carols.
Omdat ik in in de zomer kordaat alle kerstspullen al inpakte hebben we nu niets. Wel kaarsen en een vensterbank in kerstsfeer en een hart vol met de mooiste kerstherinneringen. En…het nephaardje, waar we helemaal verslingerd aan zijn, zo gezellig. Straks knip ik nog wat groene takken en dan ruikt het zoals het moet ruiken, naar Kerstmis! Met weinig is de juiste sfeer te krijgen. Misschien juist dan!
Ik wens u heel mooie Kerstdagen!




Warme wijn met kaneelsterren.



Zondag 22 december
Voor mensen die nog niet weten wat ze moeten maken voor de kerstdiners en voor mensen met weinig geld.
Eenvoudig kan net zo goed feestelijk zijn! Dek de tafel mooi. U kunt het tafelkleed met dennennaalden en glittertjes bestrooien. Veel kaarsen!
Gebruik op de eerste plaats (en het liefst altijd zoveel mogelijk) seizoensproducten. Dan ontstaat er vanzelf een maaltijd die echt bij deze tijd hoort.
Groentes van nu zijn:  uien, boerenkool, aardpeer, champignons, groene kool, koolraap, paksoi, pastinaak, pompoen, postelein, prei, rode bietjes, rode kool, veldsla, savooiekool, schorseneren, spruitjes, witlof, witte kool, zuurkool en winterwortels. Winters fruit: Sinaasappels (gewone en bloedsinaasappels), bananen, ananas, peren (hand en stoof) mandarijnen, citroenen en appels. En alle soorten gedroogd fruit. Nu kunt u de heerlijkste diners maken. Bij het weekmenu staan al twee kerstdiners, maar hier eentje extra. Simpel en goedkoop en kinderen vinden dit vast lekker. U kunt bijna alles op voorhand maken. Op de dag zelf hoeft u alleen de groentes voor in de oven schoon te maken en op het laatst een slaatje. Geen stress en ook nog eens heel gezond.

Champignonsoep / groentes uit de oven (zie boek. Bijvoorbeeld aardpeer en spruitjes) / kerstpasta en dit kan gewone – meergranen, spelt of witte – macaroni zijn met een gebakken uitje, tomatenketchup of tomatenpuree en peterselie (kerstkleuren!). Eventueel geraspte of blokjes – soja – kaas erdoor / een fris slaatje. Een glaasje rode wijn. Een klein flesje waar twee glazen uitgaan kost ongeveer een euro en wij vinden het lekkere wijn. U kunt het diner uitbreiden met zelfgemaakte balletjes van gekookte sojabrokjes en stokbrood met kruidenboter of stokbrood met olijfolie en knoflook uit de oven. Veel schaaltjes staan feestelijk. Voor een wat chiquere pasta maakt u een soufflé van de macaroni. Twee eigelen door de macaroni roeren en twee geklopte eiwitten erdoor spatelen.
Als u de groente uit de oven haalt, schijven ananas met rietsuiker in de oven zetten. Laten karamelliseren en geven met- soja-  slagroom of – ijs. Het hoeft geen verse ananas te zijn, op eigen sap is ook lekker. U kunt dit ook met schijven appel doen. Dan aan het eind nog wat kaneel erover, of gember. Met €10 komt u een heel eind, al hangt het een beetje van uw voorraad af, van de soort groentes en van of u verse ananas gebruikt.

Om nog even in de voedingssfeer te blijven, ik vond een envelop van mijn moeder waarop staat: “Recepten van voor 1940”. Leuk! Recepten naar mijn hart. Ik geef er een paar exact weer.

Witte boonen en andijviesla.
“Men kookt de boonen gaar en laat ze koud worden. De andijvie wordt zeer fijn gesneden, goed gewasschen en goed uitgelekt, even in een doek geslagen. Aangemaakt met een gesnipperd uitje, slaolie, een scheutje Poviet(??) , Maggi, of wat selderiezout. De boonen worden met Salata vermengd en komen in het midden op de schaal
met een krans andijvie er omheen. Of men roert alles door elkaar. Nu het voor velen niet zo prettig is, deze sla ijskoud te eten in dit jaargetijde, kan men de boonen ook een weinig lauw opdienen.”

Eieren met ui
“Smoor aan schijven gesneden uien in boter goudgeel. Doe ze met de braadboter in een vuurvasten schotel. Breek hier, naast elkaar eieren op. Zout en peper ze. Laat de eieren in den oven gaar worden.”

Sinsaasappelsla.
“Schil sinaasappelen, doe ze aan partjes, maak deze open en schrap al het vleesch eraf. Vermeng het vruchtenvleesch met vruchtensuiker en geraspte cocosnoot en laat de sla eenige uren staan. Geef er een kannetje verschen room bij.”

Eigenlijk vind ik dit bij elkaar een heerlijke winterse maaltijd.

Ik heb gezocht of ik iets over Poviet kon vinden, maar dat is niet echt gelukt. Ik geloof dat het op Marmite lijkt.

Donderdag 19 december
De afgelopen tijd heb ik verschillende keren het genante woord ‘oudje’ gehoord. En de actie ‘uitje voor een oudje’ gaf me helemaal kippevel. Niet zo zeer de actie op zich, maar de benaming. Als er een actie (hier kom ik nog op terug) wordt gehouden durft niemand ook nog te ageren tegen een betuttelend woord denk ik.
Een verkleinwoord is vaak lief bedoeld, al vind ik het woord ‘vrouwtje’ bijvoorbeeld ook niet echt getuigen van respect. Als we het over een grote en steeds groter wordende bevolkingsgroep in Nederland hebben vind ik oudjes verschrikkelijk klinken. Waar is het respect voor die al dan niet hoog opgeleide mensen mensen die Nederland hielpen opbouwen na de oorlog? Niet alleen respect, ook bewondering want wat hebben oudere mensen allemaal meegemaakt? Veel ouderen leiden een actief leven, of ze proberen in ieder geval iets van hun leven te maken, hoe eenzaam (een reden daarvan is dat veel mensen om je heen dood gaan als je oud bent) of ziek ze ook zijn. En dan heb ik het nog niet over eventuele aanwezige trauma’s, bijvoorbeeld door de oorlog.
Als er respect en bewondering is zal het woord oudje niet uitgesproken kunnen worden. In veel andere culturen is er een groot respect voor ouderen. In China bijvoorbeeld. Respect voor ouderen is volgens een oud Chinees gezegde ‘de eerste van 100 deugden’. In Afrika richt het respect zich op de wijsheid van ouderen en worden ze met zorg omringd. Een gezegde daar is:” Wanneer een oudere sterft, gaat er een hele bibliotheek verloren.” Laten we luisteren naar al die levenservaringen en het als een kostbaar kleinood bewaren en nooit iets zeggen wat geen recht doet aan al die totaal verschillende, waardevolle mensen. 

Donderdag 12 december
Lieve allemaal,
Gisteren hebben we Wietse naar een fijn gezin in Stadskanaal gebracht. Er is een traan van mij in zijn mandje mee verhuisd. Vooral maandag nadat we kennis hadden gemaakt en de sfeer gevoeld, waren we intens verdrietig omdat het afscheid eraan kwam. Tegelijkertijd waren we zielsblij met zijn nieuwe thuis. Het kan in de serviceflat waar we gaan wonen niet anders en we weten dat dit het beste is voor Wietse, maar het is raar en verdrietig zonder hem te zijn, na 6 1/2 jaar. Het zou ook gek zijn als we niet verdrietig waren.  Wietse zal een spannend leven krijgen en omringd worden door mensen die dol op hem zijn. De eerste berichten zijn heel goed. We dachten dat hij zich misschien zou verstoppen, of in de war zou zijn, zoals hier in Duitsland, de eerste dagen. Het is anders, hij maakt contact, geeft kopjes en wil gestreeld worden. Wat zijn we opgelucht door dit begin. De nieuwe mensenouders zijn blij met hem en net als zij hebben we alle vertrouwen.
Nu pas kunnen we volgende stappen zetten, dit moest eerst.
Met Wietse gaat het goed en dat geeft ons rust. Dank voor jullie betrokkenheid!
Zondag 8 december
Ik weet niet of iemand van u indertijd op de BBC ‘It’s not easy being green’ heeft gezien. Een serie over een familie die zo groen mogelijk leefde. De Vader, Dick Strawbridge is ingenieur (geloof ik) en heel handig en inventief. Hij wordt door veel mensen gevraagd op hun weg naar zelfvoorzienend leven. Hij heeft verschillende boeken alleen, maar ook met zijn zoon James Strawbridge geschreven. Ze vullen elkaar qua kennis en enthousiasme goed aan.
Ongelooflijk zachtaardige mensen, fijn om naar te kijken. Het boek dat ik hier wil noemen heet ‘Overleven op je eigen km2’. Vader en zoon vinden dat iedereen een beetje of heel erg zelfvoorzienend kan zijn., of je nu buiten woont, of in de stad. Het boek is toch denk ik vooral handig voor mensen die veel kunnen veranderen aan huis en tuin. Een inspiratiebron is het voor iedereen want ik las net van iemand die door dit boek een bank van pallets heeft gemaakt. Ze woont in een appartement in Utrecht. Waar ik in ieder geval in ons appartementje zelfvoorzienend in wil zijn is; van alles op vensterbank en balkon zelf kweken en composteren. Het balkon kan worden afgesloten. De beste grond en zachte temperaturen
moeten veel mogelijk maken denk ik, zodat ik ook in de winter nog eigen oogst heb. Ik ben benieuwd. En ik ga veel kruiden drogen, voor in de winter. Mijn hoofd stond er nu niet naar en ik heb het dus niet gedaan. Wat heb ik daar een spijt van.  Ik heb niet eens gedroogde salie om thee voor Henks pijnlijke keel te maken. Gelukkig zijn er veel appels en maak ik een verzachtende appeldrank (zie boek).

Overleven op je eigen km2
stap voor stap naar een duurzame levensstijl
304 pagina’s
ISBN: 9789072975096
€29,95

Vrijdag 6 december
Voordat ik verder ga met het weekmenu wil ik eerst even zeggen hoe blij ik ben met alle meelevende reacties op Wietse! En ik wil ook een vraag stellen. Mensen zijn niet alleen meelevend, maar komen ook in actie. Ze ‘verspreiden’ Wietse op de sociale media. Ook mensen die het als levenstaak zien dieren een goed, nieuw thuis te geven. Het ontroert me. Er komen zowel bij hun als bij mij lieve reacties op, maar er is nog niemand die hem in huis kan nemen. Meestal omdat er al poezen zijn. Voor Wietse en de nieuwe pleegvader/moeder is het het fijnst om samen te zijn. En als er een andere poes is waar het mee zou klikken, zou het heerlijk zijn als er een grote tuin was. Er wordt beseft dat Wietse de mooiste, beste, fijnste, gezelligste plek van de wered verdient! (Elke poes en elk ander dier verdient dat, maar het gaat ons nu helemaal om Wietse.) Alleen als hij het beter krijgt dan gaat hij weg en anders niet, maar dan hebben we een groot probleem. Mijn vraag is, als u veel van poezen houdt, zou u het ook op facebook, twitter, of wat dan ook willen zetten? Ook namens Wietse heel, heel veel dank!
De tweede foto is een beetje raar, het lijkt door die trui of ik zwanger ben, maar ook hier gaat het alleen om Wietse!


             



Een bescheiden schoteltje pepernoten (in tegenstelling tot de kilozakken die we in Nederland zagen), maar ze zijn nog een beetje warm en zo lekker! Het huis is doortrokken van speculaaskruiden.
De vorm van het hart kon beter, maar het is chocolade, het zijn noten en bovenal is het een uiting van liefde. Die Sint toch. Fijne avond allemaal!

ps Er zit een beetje sterke koffie door het hart.


      
















Zaterdag 30 november
Op welke momenten in uw leven heeft u goed naar uzelf geluisterd en op welke momenten niet? Ik loop hier al een deel van de dag over na te denken. Het is mooi, rustig herfstweer. De juiste sfeer voor bezinning.

Donderdag 28 november
Na intern overleg  heb ik besloten toch geen blog op deze website te beginnen. Een forum komt er ook niet. Het leek me te druk worden en ik wil mijn website zuiver en positief houden. Ik bedoel hiermee dat er geen ruimte is voor negativiteit. Ik zie dat soms op andere websites gebeuren. Het blijft niet alleen bij de persoon die iets negatiefs uit, maar het heeft ook invloed op andere schrijvers en er ontstaat een kettingreactie. Zonde! Verschillende mensen die een website of Blog hebben zijn hierdoor ook gestopt met een forum. Bij algemene websites denk ik aan de mooie uitspraak van Goethe: Nicht ärgern nur wundern. Zo voel ik het ook. Alles komt ergens vandaan. Mensen met innerlijke vrede hebben geen behoefte zomaar in het rond te kwetsen. U bent natuurlijk altijd van harte welkom om iets wat de moeite waard is naar me toe te sturen. Als het iets toevoegt aan een warmere wereld, graag! Een voorbeeld hiervan volgt hieronder. Het kan een dergelijke publicatie zijn, maar ook iets heel persoonlijks, zoals een boek, een gedicht of een speciale plek ergens. Alles wat iets heeft toegevoegd of toevoegt aan uw leven is meer dan welkom! Ik plaats het dan gewoon hier. Ik denk dat dat het meest overzichtelijk is.

Ik ben in mijn leven veel met gevoelens van mensen bezig en met de oorzaak van gebeurtenissen. Ik doe dat vanuit en met veel liefde. Die liefde is er in even sterke mate voor dieren (we zijn niet de enige en ook niet de belangrijkste soort die leeft!) en voor de aarde/wereld als geheel. Het is een kostbaar geschenk dat we op deze aarde mogen leven. Als we er niet zorgvuldig mee omgaan gaat dat ten koste van mens, dier, natuur en cultuur. De effecten van het niet zorgvuldig omgaan zijn overal zichtbaar. Vanaf de zestiger en zeker zeventiger jaren (toen vond men het nog een beetje bijzonder) zijn er veel en steeds meer tegenbewegingen gekomen. Individueel en in groepen is er een groeiend bewustzijn dat het anders moet. Niet nog meer snelwegen, minder bouwen, geen regenwouden kappen enz, enz. En kwaliteit boven kwantiteit!

Een goede vriendin vroeg of ik het rapport “Naar een integrale benadering van duurzame landbouw en gezonde voeding” van Prof. Dr. Ir. Edith Lammerts van Bueren wilde plaatsen. Mevrouw Lammerts is verbonden aan de Universiteit van Wageningen en werkt als onderzoeker bij het Louis Bolk Instituut in Driebergen.
Een (zeer!) intelligente vrouw die wetenschap en praktijk verbindt.
Ik las dat ze zich onder andere inzet voor de veredeling van lekkere en duurzame aardappelrassen voor de biologische sector. De aardappel is een belangrijk gewas in de biologische landbouw, en het zoeken en ontwikkelen van rassen die bestendig zijn tegen de belangrijkste ziekte Phytophthora is een grote opgave. Deze rassen moeten aangepast zijn aan een laag bemestingsniveau en ze moeten een goede kwaliteit hebben. Smaak speelt vanaf het begin een grote rol in het selectieproces. Die aardappelziekte is vreselijk en ook hoe die bestreden werd. Vroeger gebeurde dat met vliegtuigjes en we kennen zelfs iemand die zo’n golf gif over zich heen heeft gekregen, met alle gevolgen van dien. Bij niet biologische landbouw wordt nog steeds veel gespoten, maar er is gelukkig al veel ten goede veranderd. In verhouding is de algemene spuiterij al veel minder dan 40 jaar geleden.

Ik plaats hier ook het stukje over het boek ‘Hersenschimmen’ van een lezeres, dat anders bij het Forum zou komen.

“Ik wil vertellen dat ik jaren geleden ‘Hersenschimmen’ van Bernlef heb gelezen. Ik vond het een goed boek en vooral omdat de eenzaamheid van degene die Alzheimer keeg voelbaar werd gemaakt. Toch stond het toen ver van me af, ik maakte het niet zelf mee. Nu heb ik het met mijn moeder wel meegemaakt en lees ik het boek opnieuw. Het boek komt nu dieper omdat ik het herken.  Die vreselijke eenzaamheid op de weg naar Alzheimer toe. Ik zal nooit de wanhopige blik in mijn moeders ogen vergeten. Toen ze het eenmaal was ontstond er meer rust. Het is fijn om er met mensen die hetzelfde mee hebben gemaakt over te praten. Het is ook fijn om erover te lezen. Voor mensen die ermee te maken hebben is dit boek een hulp om meer te weten te komen over het proces waar iemand doorheen gaat. Er ontstaat zo meer begrip. Ik ga op zoek naar veel meer boeken over dit onderwerp, maar dit boek beveel ik in ieder geval aan. J. Bernlef ‘Hersenschimmen’ Uitgeverij Querido.
Hartelijke groet, Marianne.”

Donderdag 21 november
Lang leve het brood!
Hier komt een kort hartstochtelijk pleidooi voor puur, eerlijk en bovenal heerlijk brood.
Laat u door niemand van de wijs brengen en geniet met volle teugen van al dan niet zelfgebakken brood.
Brood zonder enige kunstmatige toevoeging!
Eerlijk brood is gezond, veelzijdig en zoooo lekker! Alleen als iemand bijvoorbeeld een glutonintolerantie heeft moet er een vervanger voor brood gezocht worden. 
In mijn boek wijd ik er een heel hoofdstuk aan brood en ik zou er gemakkelijk een boek aan kunnen wijden.
Eergisteren was bakker Menno bij de De Wereld Draait Door. Hij kwam totaal niet tot zijn recht. Ik begreep de combinatie met een gewone bakker al niet en vervolgens kon hij niets vertellen over hoe hij brood heeft leren bakken en hoe hij dat nu doet.
Hier is zijn leuke website.http://www.vanmenno.nl
Mij loopt het water in de mond als ik dat heerlijke brood zie. Terwijl ik erover schrijf gebeurt het al. Als we in Gelderland wonen ren ik naar Nijmegen want ik zag dat het daar te koop is.
Tot die tijd (en ik zal het altijd blijven doen denk ik) bak ik zelf. Meestal spelt en altijd met zuurdesem In mijn nieuwe boek zal ik diep op verschillende meelsoorten en vooral spelt ingaan. Ook op de gevoeligheid voor gluten.
En natuurlijk komen er veel broodrecepten.
In tegenstelling tot Menno ben ik niet matig. Ik eet veel brood en geniet tot en met de laatste kruimel.

Brood bestaat 30 000 jaar en wat mij betreft is het een van de verrukkelijkste voedingsmiddelen dat bestaat. Lieve molenaars en bakkers draai en bak dat het een lieve lust is! 


Vrijdag 15 november




Dit zijn handige voorwerpen die ik veel gebruik rn ik wil ze graag even met u delen. De ijslepel, die ik ook voor slaatjes, toetjes en oliebolletjes gebruik wat minder, maar de rest bijna elke dag. Zeker de spatel en het rode maatschepje met de inhoud van een eetlepel. De schaar heeft veel snijvlakken op elkaar en daar knip ik bieslook mee en soms andere kruiden, als ze niet heel fijn hoeven te zijn. Het kruidenmolentje gebruik ik voor alle kruiden behalve bieslook, ideaal. Als ik bijvoorbeeld soep maak draai ik hem na gebruik even rond in de soep om hem schoon te maken. Anders draai ik rond onder de kraan of in een bakje water. De schaar hang ik vaak na gebruik gewoon op. Als de achtergebleven stukjes kruid droog zijn vallen ze er vanzelf uit. De knoflookpers was van mijn moeder en als ik hem in mijn handen heb moet ik er zo vaak aan denken dat zij hem in haar handen had. Jammergenoeg hebben we hem een paar keer in de afwasmachine gedaan en daar is hij aan de buitenkant een beetje raar van geworden. Hij was er te oud voor, maar hij doet het nog steeds fantastisch, dus nooit een andere denk ik.
Ik had trouwens niet gedacht zo blij met een afwasmachine te zijn. Behalve handig wordt alles veel schoner vinden we. Ik knip de zeepblokjes altijd doormidden. Zo doe je er dubbel zo lang mee. Goedkoop en beter voor het milieu.
Ik bedenk nu dat ik de ‘cup’ vergeten ben. In Engeland en Amerika gebruiken ze altijd cups en ik vind het zo handig. Er staan streepjes aan de binnenkant voor een halve en een kwart cup. Ik hoorde laatst dat je ook een setje kan krijgen (heb ik inmiddels), grote cup, 1/2, 1/4 en 1/8. Ik vind dat handiger dan aflezen. Het is hetzelfde idee als de lepelset. Eetlepel, theelepel, 1/2 theelepel. 1/4 theelepel. 1/8 theelepel.
Dit zijn allemaal voorwerpen die meehelpen aan een lekker gerecht. 

Dinsdag 12 november
Een paar maanden geleden had ik een raw appeltaart gemaakt, die niet alleen wij, maar vrienden ook heerlijk vonden. Nu had ik een raw worteltaart met ‘glazuur’ gemaakt. De volgende keer maak ik hem hoger.



Snoepen en weten dat je met elke hap veel goeds binnenkrijgt. Dat geeft een fijn gevoel, lichamelijk en geestelijk! Ik combineer het goede en lekkere van verschillende stromingen met elkaar vanuit mijn gevoel, basis en kennis van wat goed is. En dan geef ik daar mijn eigen draai aan, zodat het geen kopie van iemand anders wordt, maar mijn eigen recept. Het is alleen jammer dat ik het eigen recept niet opgeschreven heb, zodat ik het bij ‘recepten’ kon plaatsen. Ik ga hem heel vaak maken, dus het komt later.

Ik kreeg een reactie op ons huis om te ruilen met iemand die in de Bourgogne woont. Ik droomde even weg. Het is geen optie want we moeten en willen naar Nederland. Deze verschrijving laat ik staan.

Vrijdag 1 november
Als Wietse niet bij ons is ligt hij in zijn heerlijke zacht ‘mandje’, waar hij precies in past.  Hij is sowieso dol op kruipen in doosjes of tassen. Dit is om in te slapen..





Poezen slapen 2/3 van de dag? Ik merk dat Wietse alleen veel slaapt als er geen alternatief is. Als er met hem gespeeld wordt, of als er andere mensen in huis zijn, slaapt hij maar kort. En vroeger, toen hij voornamelijk buiten was sliep hij meestal alleen een deel van de nacht. Poezen houden niet van water? Wietse gaf vroeger niets om regen en vaak komt hij in de douche, nadat Henk of ik gedoucht hebben. Hij krijgt dan natte pootjes en likt druppeltjes op.

Voor mensen die glutenvrij eten heb ik een lekker recept voor pizza/hartige taart. De deegbodem is van kikkererwtenmeel gemaakt. Het staat in het nieuwe weekmenu en bij ‘recepten’. Het is ook veganistisch. Voor iedereen een aanrader. De volgende keer maak ik er een appeltaart van.

Fijn weekend allemaal!

Dinsdag 22 oktober
Ik wil u de kans geven ervaringen met elkaar te delen. Alles waarvan u denkt dat u iemand anders daarmee helpt. Het kan een praktische tip zijn, maar net zo goed hoe een bepaald boek u innerlijk verder heeft geholpen, of iets wat u heel mooi vindt. Het kan ook om een lekker seizoensgerecht gaan, of om broccoli die deze week ergens heel voordelig is.
Er worden wel eens frustraties geuit via internet, of zomaar onaardige dingen gezegd. Hier komt alleen wat opbouwt en nooit iets wat afbreekt! Er is zoveel wat uitgewisseld kan worden en waar iemand anders door gestimuleerd kan worden. En misschien ontstaan er wel mooie contacten, alleen al door een bepaalde herkenning. Ik verheug me erop.

Goedkoop en gezond boodschappen doen bij de Aldi (en Asda) in Engeland. Andere producten, zoals amandelmelk.
Van hieraf kunt u vanzelf allemaal andere filmpjes zien die gaan over goedkoop en gezond inkopen. Er zijn in Amerika cursussen, hoe je met ‘foodstamps’ gezond kan kopen en koken. Wat zou het goed zijn, als dat hier zou gebeuren voor mensen van de voedselbank.
Zo’n voorbeeld over amandelmelk bijvoorbeeld, als zoiets in Nederland verkrijgbaar is in de supermarkt (bij natuurwinkels is het wel te koop) is dat leuk en zinvol om door te geven.

Donderdag 17 oktober
Aangezien ons inkomen op het moment heel onzeker is geven we zo min mogelijk uit. De weekmenu’s zullen de komende weken dus nog soberder zijn dan anders. Sober, maar lekker want natuurlijk met veel aandacht en liefde gemaakt. Bij de weekmenu’s schrijf ik wat beschikbaar is en wat ik ermee doe. Een voorbeeld zijn deze frambozen. Hoe bestaat het, dat ik nog zoveel kan plukken. De struiken zijn spontaan opgekomen plantjes. Als je een frambozenstruik hebt, ben je voor jaren verzekerd van heel veel frambozen! Dit geldt voor bijna alle ‘bosvruchten’.
Vervolgens maak ik dan bijvoorbeeld dit toetje, met biogarde en fructose. (De foto is een beetje te donker, sorry.) Soms doe ik er lecithine bij. Niet alleen voor gezond, maar het toetje wordt er romig door, heerlijk.
         


         














De buren hebben kippen die lopen overal, door hun grote tuin, door de weilanden en door onze tuin. Gisteren lag er een groot ei op het terras. De schaal van zo’n ei is veel harder dan van een ei uit de supermarkt. Dit ei was dus nog helemaal gaaf, al was het op hard steen gevallen. Ik wijd in mijn boek een hoofdstuk over het ei, over die volmaakte vorm en inhoud. Ik ken niets waar zoveel voedingsstoffen in zitten. Uiteraard heb ik het over heuse scharreleieren. Aan wat we eten moet geen lijden, maar vreugde vooraf gegaan zijn! En dan kunnen we genieten van wat ons geschonken wordt.

Zaterdag 5 oktober
Donderdag nam Henk afscheid bij het uwv. Op zijn manier, dus kort (drie kwartier), maar krachtig! Ik had voor iedereen een chocolade hartje (zie toetje van dinsdag in het weekmenu) gemaakt en we hadden koffie. Lieve woorden, tranen en een onverwacht, mooi toespraakje van Henk. Het was duidelijk hoe dol iedereen op hem was en hoe naar ze het vonden dat hij wegging.
Ik ben blij dat ik alles gezien heb en vooral zijn collega’s. Verwarmd gingen we weg. Daarna leek het einde van het uwv pas  definitief te zijn. Nou ja pas, alles heeft zich in drie dagen voltrokken.De beslissing, het eindgesprek en het afscheid.
Ik denk niet dat zoiets erg vaak voorkomt.

En nu, nu is het heel spannend. Gaan we het redden, met nu nog een heel laag inkomen? We gaan ervoor!!!! Met hart en ziel zullen we ons inzetten om iets op te bouwen. Op de eerste plaats voor de komende twee jaar. We doen wat we willen doen en ook wat we moeten doen. Als we naar Gelderland verhuizen moet er een basis zijn. Ik ben al meer dan 20 jaar kleine zelfstandige en Henk dus nu ook. En o, wat vind ik het heerlijk dat hij thuis is! Het maakt me gelukkig.Ik vind het ook fijn dat ik me geen zorgen meer hoef te maken dat hij door weer en wind naar Groningen moet rijden. We leven meestal eenvoudig en bewust, maar de komende tijd zal dat nog veel sterker zijn. Geen eurocent geven we uit als het niet echt nodig is. We hebben bij niemand schulden en dat willen we natuurlijk zo houden.

Ik wil ook nog even schrijven over twee weken geleden, toen hier vijf mensen kwamen om naar ons huis te kijken. Twee ervan waren extra geïnteresseerd omdat ze in Duitsland willen gaan wonen. De man begon spontaan mondharmonica te spelen. Wat brengt zelfgemaakte muziek toch meteen een gezellige sfeer. Ik heb trouwens nog nooit zulke volle, gevoelige mondharmonicamuziek gehoord. Hij speelt uit zichzelf, er is geen muziektheorie. Het was een fijn samenzijn.

Dinsdag 1 oktober
Een memorabele dag want…Henk heeft zijn werk bij Handhaving (uwv) in Groningen opgezegd! Ik heb verschillende keren gehoord dat mensen na mijn boek zo’n stap hebben gezet. De redenen waren verschillend. Door die stap eindelijk toekomen aan andere dingen, of ongelukkig zijn op het werk, waren twee redenen. Ik vond dat heel fijn om te horen, dat er een keuze voor een ander, vervullender leven werd gemaakt. Nu doen we het zelf. Een sprong in het diepe, maar zonder die sprong kunnen we niet verder. We geven nu allebei telefonische hulp. Henk doet het vooral ‘s nachts (dat was sowieso niet te combineren met het werk in Groningen). Hij kan zich er nu volledig voor inzetten. Dat moet ook want als we verhuizen moet er een basis zijn om mee verder te gaan. Henk krijt over twee jaar aow. Het gaat dus om een overbrugging, maar… hij ontwikkelt zich hierin en zeker als hij zijn eigen praktijk heeft hoop ik dat het deel van hem wordt, net zoals het deel van mij is. Ik ga denk ik nooit stoppen met op deze manier naast mensen te staan. Het is een voorrecht (en het ontroert me ook vaak) om van zo nabij de ontwikkeling die mensen doormaken te zien en te voelen!  Oude gevoelens worden verwerkt, patronen worden doorbroken, er wordt veel meer geluisterd naar signalen van lichaam en/of hart. Soms wordt een heel andere richting ingeslagen, nieuwe initiatieven worden ontplooid, andere werelden worden ontdekt (kunst, muziek, poëzie, de natuur), er wordt verhuisd, een relatie wordt verbroken of juist aangegaan enz. En voor mij het mooist om mee te maken, er ontstaat steeds meer vertrouwen!

Vraag:

Wie o wie verlangt naar een intens lieve en heel grappige poes (kater)? Wie wil Wietse adopteren? We zijn verdrietig dat we deze beslissing moeten nemen, maar we weten dat het het beste is. Noodzakelijk zelfs. Damia heeft het leven van haar dromen gekregen en wat gunnen we Wietse ook zo’n mooi leven! We zoeken voor Wietse iemand met veel warmte, die buiten woont of in ieder geval veel ruimte in huis heeft. Wij gaan naar een tweekamer appartement en daar is niet eens plaats voor een kattenbak. Of die kattenbak zou in de slaapkamer moeten staan, maar dat is wel heel onaangenaam. Hier kan hij vanwege de weg niet naar buiten, maar vroeger was hij altijd buiten. Hij rende en klom, hij had een gezond en spannend leven. In dit grote huis beweegt hij wel, er is ruimte en er is een trap, die hij op en af roetsjt. Soms rennen we achter elkaar aan en hij vindt dat geweldig. Hij verstopt zich en rent dan heel hard weer naar een andere plek. Wat hij ook heel leuk vindt is een stokje met een dikke draad en daaronder een ‘bungeltje'(soort nepmuis). Hij is aan het spelen daarmee een beetje verslaafd . Hij laat overduidelijk merken dat hij er veel mee wil spelen. Demonstratief gaat hij erbij of bovenop liggen.
Wietse is echt een huiskat geworden. Voor ons is dat fijn want hij ligt op schoot en we knuffelen hem helemaal suf.
Voor degene die ja zegt tegen Wietse…je zal veel krijgen! Enthousisme na afwezigheid, troost als het nodig is, plezier, want hij kan heel komisch zijn, gezelligheid en veel meer. Onze makelaar nam deze foto en we vinden hem zo mooi. Prins Wietse.



Vrijdag 27 september
Toen ik vanmorgen in de tuin werkte, in de zon(!), voelde, rook en besefte ik weer heel goed hoeveel mogelijkheden dit huis, maar ook de tuin heeft. Ik heb een stukje grond klaargemaakt voor de nieuwe bewoners om een kleine moestuin te beginnen. Links daarvan ligt een dik zeil met bladeren eronder. Dat kan ook moestuin worden, of bijvoorbeeld helemaal voor aardappelen, of er kan een terrasje gemaakt worden. Dan heeft u dit uitzicht!


                 



            


Daarna trakteerde ik mezelf op het grote terras op cappuccino en een meergranen koekje en even lezen. Als de zon schijnt neem ik altijd even de tijd om in de zon te lezen.




Woensdag 25 september
Een van mijn favoriete schrijvers is Arthur Japin. Hij schrijft voorbij de woorden. Ik voel veel diepte in zijn boeken. Hij schrijft vanuit de hoofdpersoon en er is een vanzelfsprekende spiritualiteit. Ik steek er ook nog iets van op want het gaat altijd over een speciaal leven van iemand die eerder geleefd heeft. In een andere tijd, vaak in een voor mij onbekende omgeving met een andere sfeer.
Niet alleen als schrijver bewonder ik Arthur Japin. Ik vind hem een fijnzinnig, prachtig mens. Hij praat met Rik Velderhof in het programma ‘Schrijvers op de veranda’. http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1158042
Hij zegt daarin iets over het rare recht om te mogen kwetsen, zomaar… Ik ben het hartstochtelijk met hem eens. Er zijn veel frustratieuitingen op internet, op de televisie, in de krant. Het zou verboden moeten worden iets onaardigs te zeggen, of iemand te veroordelen terwijl je niets van die persoon en zijn achtergond weet. Het is zo kwetsend.
Als er een negativiteit tussen mensen ontstaat vertroebelt het zicht. Mensen laten zich meesleuren. Het breekt af.
We hebben allemaal onze eigen gevoelens die uitgewerkt moeten worden, met het al het verdriet dat daarbij hoort. Als er iets mee gebeurt ontstaan er niet, of weinig frustraties. Daarnaast is het fijn elke dag iets toe te voegen, op welke manier ook. Even contact maken, een glimlach is voldoende, een mooie gedachte, of een bloem in een klein vaasje. Hoe klein zo’n daad ook is, het draag bij aan geluk. Als ‘s morgens iemand lief naar mij keek, voel ik dat ‘s avonds nog.

Dinsdag 17 september
Afgelopen vrijdag verbrandde ik me en opeens moest ik denken aan een vrouw in ‘Het Dorp’, waar ik in 1974 een sociaal jaar deed. Ze zei dat je boter op de verbrandde plek moest smeren. Ik heb vaak gelezen dat niets beter is als lauw water. Tot vrijdag liet ik lauw-koud water over de plek stromen die verbrand was, of ik zat uren met een pijnlijke vinger in een glas water.  Nu deed ik er boter op en wat fantastisch! De pijn was heel snel over en de plek zie je bijna niet, terwijl dat anders wel zo was. Als het open is, doe je dit niet, maar dat was niet zo.
Altijd blijft eigen ervaring en zelf nadenken belangrijk, wat andere mensen ook zeggen. De ervaring is daarbij het allerbelangrijkst.

Als mensen vanuit een theorie praten, rationeel zijn is er een afstand tot de mensen die vanuit intuïtie handelen. Toch blijkt dat als er iets urgents, of zelfs paniek is mensen vooral doen wat op dat moment opkomt. Je blijkt dan ook dingen te doen waarvan je nooit had gedacht dat je dat zou kunnen of durven. Je doet dan wat juist is. Er is geen twijfel. Als je nadenkt over iets ontstaan er vaak wel allerlei twijfels.
Als ik mensen begeleid is dit een van de belangrijkste onderwerpen. Luister naar jezelf en vertrouw op je intuïtie. Het meest zuivere wat we hebben.

Ik zag een erg leuk initiatief voor mensen met weinig geld die in bepaalde gemeentes de gelegenheid krijgen hun eigen groente te verbouwen. Ik hoop dat er steeds meer gemeenten zullen volgen. Voldoening, gezond (voor geest en lichaam!) en gratis. “Geen geld, maar groente.” http://www.youtube.com/watch?v=zq9zNyP95Es

Vrijdag 6 september
Ik mis het goede biologische volkoren meel! Heerlijk, als we in Gelderland wonen, dat we gewoon even naar de molen in Klarenbeek kunnen rijden. Ik heb een experiment gedaan. Ik heb twee potten zuurdesem gemaakt, de een vulde ik aan met niet biologisch volkoren meel en de ander met niet biologisch speltmeel. Ik werd bevestigd in mijn verwachting. Spelt kan niet tegen kunstmest en ook niet goed tegen pesticiden. Als er dus al iets gebruikt wordt zal het, zelfs als het niet biologisch is, minimaal zijn. Met speltmeel ging het dus beter.
Iets anders wat ik ontdekt heb, is dat een plant met knollen in een lage bak laag blijft. Een plant met wortels wordt juist hoog als er weinig aarde is. Dit laatste zag ik in het stuk stenentuin aan de achterkant van het huis. Viooltjes werden zo hoog dat ik ze in een vaas kon zetten. Voor ons nieuwe leven met klein balkon wil ik een stevige kruiden-goente-fruit-bloem basis zien op te bouwen. Ik moet dus van alles uitproberen. En… aardpeer gaat heel goed in een bak. Ze worden niet drie meter zoals in de tuin, maar 50 cm! Wat fijn vind ik dat. Eerst de mooie bloemen en in de winter de groente.

Ik las op een website over goede, betaalbare producten die gezond en toch niet biologisch zijn. Biologisch is soms nog duur. Zoals ik nu spelt gebruik sluit aan. In Toko’s zijn gezonde producten met weinig of geen bestrijdingsmiddelen en ook in gewone supermarkten is veel te krijgen. Fruit wordt nog vaak veel bespoten en ook bepaalde groentes. In Nederland veel meer dan in Duitsland. Het allerbeste is natuurlijk om zelf van alles te kweken! Ik herinner me een reactie van een mevrouw op het you tube filmpje over mij, die schreef dat moestuinieren zonder tuin een probleem wordt. Overal kan gekweekt worden! Ik blijf dit net zolang zeggen tot elke Nederlander zelf iets kweekt. Licht en warmte is het enige dat nodig is. Bepaalde kruiden zoals bieslook en peterselie hebben trouwens niet heel veel licht nodig.
Uw woonkamer is in feite een kas, zeker als u een raam op het zuiden heeft. In de zomer is het daar te warm, dus dan moet er iets tegen het raam gemaakt worden, anders verbranden de tomaatjes. Uiteraard houd ik u op de hoogte van het balkonavontuur. Ik zie het niet als beperking, maar als een nieuwe uitdaging.

Zo kom ik op ‘omdenken’. Misschien heeft u ervan gehoord. Ik vind het geweldig. Onze mondhygiëniste wees me op de connectie tussen mijn boek en ‘omdenken’.
Ik wil wel eerst zeggen dat verdriet en alles wat pijn doet nooit onbelangrijk gemaakt mag worden. Als het niet serieus wordt genomen en niet doorgrond wordt, gebeurt er vaak net zolang iets en soms steeds sterker tot er wel geluisterd wordt. Uw lichaam kan al eent tijd signalen geven, maar als u er geen gehoor aan geeft gebeurt er vaak iets waardoor u gedwongen wordt rust te nemen. Alleen door confrontaties met uzelf leert u zichzelf kennen. Gevoelens moeten ruimte en liefde krijgen om verwerkt te worden. En als er inzicht ontstaat worden er nieuwe wegen ontsloten. U kunt altijd verder als u elke confrontatie als innerlijke les ziet. (U kunt mij inschakelen als het alleen te zwaar is.)
Daarnaast hebben veel problemen ook vaak een andere kant. Het heeft alles met beleving te maken.
Berthold Gunster, theatermaker, is inspirator van deze verrassende beweging. http://omdenken.nl/ 
Een andere benadering zorgt voor positiviteit en kansen. Een mooi voorbeeld is een incassobureau dat mensen begeleidt in plaats van ze uit huis te zetten.

Donderdag 5 september
Omdat Henk een vervelende behandeling bij de tandarts had kan hij voorlopig alleen vloeibaar voedsel eten. Elke maaltijd (bijna elke maaltijd!) kan je vloeibaar of heel zacht maken. Voor het ontbijt pap of een zachte broodomelet (erg lekker. Het brood of de beschuiten een tijdje laten weken in melk-eimengsel) Voor de lunch is het enige wat hij kan eten eten van die zachte franse broodjes van de Lidl hier. En ‘s avonds: Gisteren maakte ik de spaghetti met die heerlijke basilicum roomsaus.
Voor mij gewoon en voor Henk deed ik het in de blender. Andere consistentie, zelfde smaak. De dag ervoor maakte ik paprika-tomatensoep met twee boterhammen erdoor. Maandag broccolistamppot, die ik met de staafmixer extra fijn maakte. 

De broodrooster heeft het eindelijk begeven. Binnenkort een nieuwe want er kan niets op tegen de geur van geroosterd brood en vers geperst sinaasappelsap (en op zondag nog koffie erbij) ‘s morgens. Als we geen Budwig of pap hebben gehad, hangt die geeur de hele morgen in huis, heerlijk! Een van de vele kleine geneugtes die ons leven vullen.

Er waren verschillende enthousiaste kijkers voor ons huis. Het huis is nog niet verkocht, maar het is fijn dat er veel belangstelling is. Op een gegeven moment komt er iemand die altijd naar dit huis verlangd heeft!
We hebben een fantastische begeleidster van de bank. Ze kent de hele technische kant van de huizenverkoop, maar is zelf ook zo enthousiast, dat ze soms letterlijk huppelt. Ook neemt ze zelf allerlei initiatieven. Aan haar zal het niet liggen!

30 augustus
Wat is mijn lievelingsperiode begonnen! Ik geniet van de geur, het licht en de warmte van de zon. Ik pluk bijna elke dag nog frambozen en bramen. Deze bramen zijn het lekkerst om jam mee te maken. Ik heb nog nooit zulke grote gezien.




Ik heb inmiddels twee reacties op mijn vraag voor Wietse gekregen. Het moet allemaal nog onderzocht worden, maar het lijken allebei geschikte plekken. Het gaat erom dat Wietse een heel fijn leven krijgt  

Ik heb de afgelopen dagen flink gepoetst en in de tuin gewerkt. Gisteren hadden we twee bezichtigingen.

Vorige week zijn we naar de Posbank geweest en van het idee dat we daar elke dag heen kunnen gaan in de nazomer, als we daar wonen, word ik al helemaal  gelukkig. Ik wilde graag via Rozendaal rijden. We reden een paar keer eerder over die weg, maar ik vind hem bijna te eng. Je moet dan echt haarspeldbochten nemen. Ik krijg daar vochtige handen van. Er is ook een andere manier om er te komen. Niet eng, maar ook veel minder mooi. Blij dus dat we het zo gedaan hebben. Na een kopje cappuccino heb ik alleen gewandeld en daarna samen nog een stukje. Het was zaterdagmorgen en druk door wandelaars en fietsers, maar iedereen komt voor hetzelfde en dat verbindt. Je hebt dus geen last van elkaar en we zullen er nog vaak genoeg alleen zijn. Ik keek naar elk groepje mensen als naar een plaatje, een foto. Harmonieus. Daar heb ik geen foto van, wel van de Posbank an sich.



Maandag 19 augustus

Woensdag 14 augustus
Zoals bijna elke zondag wandelden we in het Heseler bos. Eerst even stevig lopen, dat doe ik altijd, heerlijk!



En daarna gingen we naar Kloster Barthe, een heel spirituele plek. Ik schreef er een keer eerder over. Er zijn een aantal jaren geleden ruim 360 skeletten gevonden. Er groeien nog kruiden die er toen ook groeiden. Er wordt op een plattegrond duidelijk aangegeven waar wat was, vanaf achthonderd tot vierhonderd jaar geleden. De ruimtes zijn door middel van heggen en heggetjes aangegeven. Als je naar boven loopt staat er een bankje en daar ben ik even gaan zitten, in alle rust, uitkijkend over het kloosterverleden. Op de foto zie je niet goed dat het hoger ligt. Daarna wandelde ik de kruisgang, zoals monniken en nonnen dat eeuwen geleden daar deden. Ik voelde de energie heel duidelijk. Henk ook en gesterkt gingen we weer naar huis.


       


           























Vrijdag 9 augustus
We waren een paar dagen in Den Haag/Wassenaar omdat mijn zusje, haar dochter en kleindochter, die ik nog nooit gezien had in Nederland waren. Zij wonen op Gran Canaria, maar aangezien wij daar niet heen kunnen, op naar Den Haag!  
Ik denk hier altijd na, geven mijn woorden meer weer dan alleen een persoonlijke ervaring?
Omdat we zo genoten hebben, maar natuurlijk ook weer iets geks meemaakte wat met het consuminderthema te maken heeft, schrijf ik over deze dagen. Hoe liefde en aandacht voor elkaar en voor voedsel, zorgen voor rijke momenten. Hoe zou ik er niet over kunnen schrijven? Met elkaar zittend in een kleine, maar weelderige tuin, genietend van fijne mensen en een overheerlijke lunch. Mijn nichtje was als klein kind al bewust vegetarisch. Op Gran Canaria heeft ze naast het spelen in het orkest jarenlang heel veel zieke, verwaarloosde dieren in huis genomen en gezorgd dat ze goed terecht kwamen. Ze werden vooral in Scandinavië geadopteerd.De lunch in de tuin bestond uit uit een uitgebreide, heel mooi opgemaakte cous–coussalade, een groene salade, grote gevulde olijven, verschillende geiten kazen, vijgenmarmelade en lekker brood. Een lunch naar mijn hart. En mijn kleine nichtje Elena (achternichtje dus) op wie ik meteen verliefd was smulde… en als een vogeltje ging haar mondje open voor de dikke olijven en de rest. Ze is twee en vindt alles heerlijk. Ik zag mijn vroegere zwager met nieuwe partner en een lieve buurvrouw die speelgoed kwam brengen voor Elena om in de tuin mee te spelen. Ze logeren in het huis van een collega van ex-zwager die ook in het Residentieorkest speelt. Ik herkende veel dezelfde boeken in dat huis en dat geeft al een gelijkgestemd, vertrouwd gevoel.
Het was in elk opzicht een heerlijk, harmonisch bezoek.

We logeerden in Wassenaar en we hadden eenvoudig per voet een kopje koffie bij Willem-Alexander en Maxima kunnen drinken. Of zij bij ons.
Maandagmorgen zouden we naar het letterkundig museum gaan. Alle musea, behalve dat van Jopie Huisman, zijn (waarom?) dicht op maandag, maar in de zomermaanden is het letterkundigmuseum op maandag open. Ik had me er erg op verheugd. Het was lang geleden dat ik er voor de laatste keer was. Dit jaar is het Jaar van Couperus en daar wordt veel aandacht aan besteed en er is een audiotour.
Maar… het liep allemaal anders. Eerst zijn we met de Tom Tom drie keer verkeerd gereden.   We zijn een drukke stad niet meer gewend en die trambanen… We konden dus, omdat het zo spannend was, niet goed op het schermpje kijken. Het zit soms zo raar met die wegbanen, dus of het met goed kunnen kijken wel allemaal goed gegaan was?
Henk zou een beetje geld pinnen voor parkeren enz. maar zowel het duitse als nederlandse pasje weigerde, niet genoeg saldo om geldop te nemen. Een paar dagen voordat we weggingen had Henk een nieuw pasje gekregen, maar het nieuwe pasje knipte hij meteen vrolijk door ipv het oude. Op het moment dat ik geld naar zijn rekening overmaakte had ik daar geen seconde aan gedacht, dus op zijn rekening stond geld, maar ja…(Op de andere rekeningen stonden we niet rood, maar er stond maar vijf euro op) We konden dus niet naar het museum. Wat niet kan, kan niet en we leggen ons daar dan vanzelf bij neer.
We moesten ook nog iets eten ‘s avonds en de volgende dag moest er een lunch zijn. Naar de auto gerend want er waren nog maar een paar minuten op de parkeermeter. We scharrelden €4,23 bij elkaar en daar kocht ik bij de Aldi bruine broodjes, krentebollen, namaakboursin, een pakje boter en een komkommer voor. Wat veel toch eigenlijk, voor zo weinig geld! Ik had nog biogarde met muesli, twee appels en een banaan. Meer dan genoeg dus, het ging niet op. In het hotel mochten we wanneer we maar zin hadden Fair Trade koffie en thee nemen. Wat een service en in deze situatie extra fijn. De bonen werden eerst gemalen, dus verser kon niet en elke koffievariatie was er.  
Het was heerlijk weer, dus we zaten na de spannende rit in alle rust met een boek, kijkend in het bos, op het terras.

‘s Middags had ik een fijne ontmoeting, na elkaar lang niet gezien te hebben. We zaten met onze voeten in het zand. Elke richting met erachter een ruimte die gehuurd kan worden, had een naam. Wij zaten op ‘dichtbij’. Er was ook’ vertrouwen’, ‘verlangen’, ‘verwarmen ‘en ‘zeezien’. Cappuccino en later vers geperst sinaasappelsap. Een stukjes gelopen en daarna verder gepraat over nu en later, op een bankje, in de duinen..
Ik zet de link van Stranderestaurant Nederzandt aan de Langevelderslag hier even bij. Echt de moeite waard om eens naartoe te gaan. Een orignele uitspanning, op een schitterende plek, met uitzicht op zee.
Henk had genoten van een middag lezen op het terras. Nadat we op bed gedineerd hadden met de broodjes hebben we lekker gewandeld.We hadden minstens een week willen blijven, maar hoe kort ook, het was een fijn verblijf. Wel een erg lange reis en wat kijk ik ernaar uit dat dat allemaal anders wordt.

Tot slot een tip. Henk heeft voor reserve altijd €30 in zijn portefeuille en nu zou ons dat redden bij het tanken. We bedachten ons dit pas na het Aldibezoek. Wat waren we opgelucht. Maar we haalden huis net zonder te tanken, dus het geld hoefde niet aangebroken te worden. Het moet er zitten en tegelijkertijd moet je het vergeten zodat het nooit aan iets onbelangrijks wordt uitgegeven, het is echt voor nood!

Donderdag 1 augustus
Misschien hebben verschillende lezers van Erna Smeekens gehoord. Een bruisende vrouw, vol liefde en ideeën. Mensen die mij gelukkig maken zal ik vaak en steeds vaker blijven noemen. Ze maken niet alleen mij maar ook de wereld gelukkiger! Erna is een voorbeeld. Samen met een paar vriendinnen die op dezelfde manier in het leven staan heeft ze een tientjesnetwerk opgezet. Geven en krijgen voor een tientje. Elk mens heeft een talent en dat moet aangeboord worden. Er is zelfs een tientjesacademie ter versterking van zelfvertrouwen. Ik vind het geweldig! Er is een nieuwe website in de maak, maar voor mensen die haar niet kennen, hier alvast een kennismaking bij ‘De Wandeling’ van de KRO
Haar zoons zijn ook te zien. Met weing geld, maar met veel liefde opgegroeid en het effect ervan is duidelijk zichtbaar.
Zondag 28 juli
Ik heb voor een pluktuintje gezorgd. Gisteren waren hier kijkers en de makelaar is er zo enthousiast over, ze sleurde de twee mannen er bijna heen, terwijl ze eerst nog andere dingen moesten zien. Hoe meer er geplukt wordt hoe beter. Dat geldt trouwens voor veel bloemen en ook voor bepaalde groentes zoals courgettes. Het geeft een rijk gevoel om in de zomer gratis bloemen in huis te kunnen hebben.  
         

Een eigen pluktuin is een eenvoudig voorbeeld van zelfvoorzienend zijn. Dit is een strook achter de garage langs de afscheiding  met de buren (die daar een enorme moestuin tegenaan hebben). Een keer wat zaadjes en elk jaar meer bloemen. Achter de pluktuin staan frambozenstruiken (vermeerderen zichzelf), bramen, elk jaar meer, een beginnende Vlier (zelf gestekt) en bloemen die er vanzelf zijn gekomen.
U weet dat ik dol ben op viooltjes. Ik ben dat op bijna alle bloemen, maar sommige, zoals deze viooltjes, zo teer, kleurig en maandenlang bloeiend, wat geven ze veel! Ik nam een foto van de zaadjes.



Één viooltje met zoveel zaadjes! U verzamelt wat zaadjes, doet ze in een envelopje en geeft dat samen met een bloeiend viooltje en eventueel een recept met driekleurige viooltjes, als cadeautje. Vroeger kon je bij de apotheek gedroogde viooltjes tegen hoesten krijgen. Misschien is dat hier in Duitsland nog zo. Je kan hier alle mogelijke kruiden en kruidentheeën krijgen. Zelf maken is goedkoper en geeft voldoening. Het is ook leuk om als u ijsblokjes maakt er een viooltje in te doen. Een ander eetbaar bloemetje kan ook. In mijn boek staat een recept van gesuikerde viooltjes.

Zaterdag 27 juli
Het zal fijn zijn, als ik in alle rust meer tijd aan deze website kan geven. Dat moment komt. En niet alleen hiervoor, maar ook voor lezen, eindeloos veel wandelingen maken, mooie cursussen volgen, het nieuwe boek schrijven, mijn telefoonwerk uitbreiden en meer. Als alles om ons heen rustig en overzichtelijk is, is er ruimte voor dit alles.
Letterlijk zal er weinig ruimte zijn, maar omdat we dan weinig spullen hebben en alles eenvoudig te onderhouden is, geeft dat juist ruimte!
Ik heb het eerder al even aangestipt, we komen weer naar naar Nederland! En, nu komt het, we verhuizen naar een appartement. Op een nacht kreeg ik deze sterke ingeving. Dit is voor ons het allerbeste!. In Gelderland, op een mooie plek, bij het bos! Als onze oorspronkelijke droom op deze manier uitkomt (een wonder!) waren alle onverwachte en soms kronkelige wegen ernaar toe alleszins de moeite waard. Het had zonder dit alles ook niet gekund, we waren er eerder niet aan toe. Zoiets was eerder ook nooit in me opgekomen.

Het is nog niet zover, maar we hebben iets op het oog. Hopelijk wacht het op ons, totdat dit verkocht is. Henk heeft vaak last van zijn heup en misschien komt hij op den duur wel in een rolstoel. Een schattig huisje bij het bos aan de tjechische grens is dan niet handig. Dit is maar een van de vele redenen waarom we deze stap zetten. Het is wat alles betreft het meest verstandig.Geen moestuin, sowieso geen tuin, maar genieten van heel veel natuur om ons heen en…ik zal op ons balkonnetje zorgen voor in ieder geval kruiden en wat klein fruit. Ik doe op het moment een experiment met aardpeer in een bak. Zo zullen er vele experimenten volgen. We verheugen ons. Dit huis kwam niet klaar en het appartement is in gedachten en op tekening al klaar voordat we er wonen. Nog nooit heb ik ergens zo verlangend naar uitgekeken. Het lijkt me ook geweldig en zinvol, om vanuit die totaal andere leefomgeving ervaringen met u te delen en consumindertips over te brengen.

Gistermorgen, in alle vroegte nam ik deze foto’s. Op de tweede foto ziet u de pluimen van de groene asperges. Volgend jaar kunnen de eerste gegeten worden. En dan jarenlang achter elkaar, elk jaar meer.


        



               


Donderdag 11 juli
Elke dag hebben we aardbeien uit de tuin. En nu ook frambozen, heerlijk. Door de zon zijn de aardbeien zacht en geurig. Ik prak ze en doe ze met wat fructose door de hangop. Zooooo lekker. Een vriendin zei in het vroege voorjaar:” Misschien geniet je zelf nog van het fruit uit de tuin”, Ik kon me niet voorstellen dat we hier nu nog zouden wonen, maar ze had gelijk, het is zo. En dus hebben we nog ons eigen fruit. Ook voor het eerst rode bessen. Mijn moeder mengde ze vroeger met frambozen en gaf er dan vanillevla bij. Ik vind ze het allerlekkerst met yoghurt. Omdat ze zo vers zijn knappen ze in mijn mond.


           


Ik drink op het moment elke dag mijn zelfgemaakte ‘Molkosan’. Het vocht dat ik overhoud van de hangop meng ik met water. Het doet mijn darmen zo goed. Als ik het heel lang uit laat lekken krijg ik iets wat lijkt op roomkaas, al zit er geen room in Je kan het snijden, zo dik is het. Ik geef het bij fruit, of ik maak het hartig met verse kruiden, peper, zout en knoflook en soms een scheutje olijfolie. Laatst hadden we even geen biogarde, maar dat gaat niet.
Ik vind het erg lekker, zure zuivel is gezond en ik maak er ontelbaar veel verschillende toetjes mee. En… het houdt mijn nagels sterk, dat merk ik duidelijk.

Vrijdag 28 juni
Wat is het toch fijn om zonder boodschappen te doen toch van alles uit de tuin kunnen  halen, zelfs al is er geen moestuin nu. Die ben ik trouwens wel aan het voorbereiden voor de nieuwe bewoners. Op de plaats van het kasje en vooral erom heen moet veel gewied worden en links daarvan liggen onder een heel zwaar zeil (gaat minstens een leven mee) wat groen. maar vooral bladeren. Ze zorgen voor prachtige compost. Het donkere zeil zorgt er ook voor dat er geen onkruid komt. Er ontstaat een heel vruchtbaar stukje land.
Eigenlijk oogst ik vooral veel kruiden, heel veel kruiden en verder rucola, aardbeien en over een tijdje bessen, frambozen en daarna bramen. Wat is er allemaal te doen met die lekkere tuinkruiden? Een stamppotje van gebakken ui en fijngeknipte kruiden, spaghetti met zelfgemaakte pesto van knoflook, pompoenpitten, olijfolie en Italiaanse kruiden, kruidensaus, tomaat, of bechamel, kruidentaartjes, kruidenkoekjes, kruidencake, kruidenbrood, kruidenmuffins, kruidenomelet, allerlei salades met kruiden, toetjes met kruiden en..kruidenthee! Kruiden apart, of in combinatie gebruikt.
Stuurt u mij eens een lekker kruidengerecht?

Donderdag 20 juni
Als ik eerst de nare rekening had gezien, had ik de twee dagen weg als vaderdagcadeautje niet geboekt. Hetzelfde geldt voor de museumkaart waar ik Henk in het Museum Voor Moderne Kunst in Arnhem mee verraste. Bent u daar wel eens geweest?  http://www.mmkarnhem.nl/NL/home
Ik houd intens van oude kunst, dat gaat meestal dwars door alles heen, maar moderne kunst kan me ook raken en deze tentoonstelling was prachtig!  Er was bijvoorbeeld een muur waar je een wens in kon stoppen. Die wens schreef je op een papiertje met onzichtbare inkt, je rolde het papiertje op en stak het in een opening van de muur. De muur zat vol met wensen. Een vrolijk kunstwerk. Nog een voorbeeld? In China was mode uit den boze, iedereen droeg uniforme kleding. De kunstenares Alicia Framis, http://www.aliciaframis.com gericht op hoe mensen met elkaar omgaan, heeft aan verschillende ontwerpers gevraagd een jurk te maken van de Chinese vlag. Die jurken hingen daar. Ik vind het museum op zich al erg mooi, gelukkig niet te groot en overzichtelijk. De vaste collectie met duidelijke informatie over leven en werk van de schilders is er sowieso, mocht een tijdelijke tentoonstelling wat minder aanspreken. En… een kopje koffie drinken, uitkijkend over de Rijn is fantastisch!
Er is ook een zaal in het museum met dat uitzicht. Alleen daarom is het al een aanrader.
Ik ben zo blij dat we weer een museumkaart (ik kreeg hem ook voor vaderdag hebben. En ik kreeg ook een schaar om kruiden te knippen, handig!)
Nu we weer in Nederland gaan wonen (had ik dat eigenlijk al verteld?) kan het niet zonder. We voelen ons er rijk mee.

Ik ben blij dat we twee dagen weg zijn geweest. We kunnen en hoeven niet op vakantie, maar we gaan heel graag af en toe een weekendje weg. Ik ben dus blij dat ik het geregeld had voordat de rekening kwam. Het heeft ons goed gedaan. Financieel is het lastig nu, maar natuurlijk komen we daar weer uit. We willen dat alles in orde is voor nieuwe bewoners en dat kost – voor ons veel –  geld.

En dan nu het kleine, maar voor ons zo dankbaar in ontvangst genomen wonder, waar ik over zou vertellen. Er zou een klusjesman komen, zodat eindelijk (!!!) het grote, lelijke stuk behang boven in het trapportaal en het ingestorte kasje verwijderd kon worden. Het was allebei heel bepalend. De klusjesman (waar Henk speciaal vrij voor had genomen) ging toen we op hem wachtten niet door. En het was al donderdag! Wat een naar gezicht zou het zijn op de Open Huisdag.
We wisten niet wat te doen. We moesten verf halen en dat doen we bij een erg prettige doe het zelf winkel. Er stond een man bij de kassa af te rekenen. Ik vroeg aan de caissière of ze ook alsjeblieft iemand wist die ons vandaag of morgen kon helpen. ”Hij” zei ze en ze wees naar de man die daar stond. Een prachtige, krachtige, ontzettend aardige vakman, Udo.
Ik ga met jullie mee zei hij. Hij reed achter ons aan en in 4 1/2 uur heeft hij alles gedaan (ook nog geplamuurd in het trapportaal) en zooo betaalbaar. Geen mens zou het beter gedaan kunnen hebben.Tussendoor hadden we bij een kopje koffie fijne gesprekken over wat ertoe doet in het leven. Echt, wat geweldig!!!! Hij heeft ook nog meteen alles van het kasje afgevoerd. Een half minuutje later en we hadden elkaar niet ontmoet. Zoals ik schreef: Een geschenk uit de hemel. Verder zijn we zelf ook nog hard aan de slag met klussen. Het huis wordt steeds lichter.Het scheelt vooral dat het donkere behang inhet trapportaal weg is.

Vrijdag 14 juni
We hebben het erg druk voor het  ‘Open Huis ‘morgen. In het Duits heet het ‘Tag der offenen Tür’. Aan schrijven kom ik niet toe. We hebben gisteren iets heel bijzonders meegemaakt. Niet minder dan een – klein –  wonder, een geschenk uit de hemel. U hoort het binnenkort. Alvast een fijn weekend gewenst!

Vrijdag 7 juni
Damia is opgenomen door een liefdevolle vriendin, hoera!!! Ik kan niet zeggen hoe dankbaar ik daarvoor ben. We hebben haar maandag gebracht. Een lange reis heen en terug. Vanaf het eerste moment voelde ze zich thuis. Ze sprong van de ene schoot op de andere en liep verkennend rond. Wietse zou zeker de eerste paar uur in paniek zijn, Damia leek allen maar blij. Er is een schat van een hond, maar het is wel een grote hond, die moet voorzichtig afgetast worden, maar het contact met vriendin was meteen goed. Ik hoorde dat Damia en hond al een paar keer geneusd hebben. Vriendin houdt me nauwgezet op de hoogte van Damia’s en haar nieuwe leven, ook al zo fijn. Damia komt zelfs al buiten, hoe bestaat het?! Ze heeft heerlijk in de zon gelegen en om de hooiberg gerend. Mijn gevoel was sterk dat ze graag naar buiten wilde, wat hier onmogelijk was vanwege de weg. En nu woont ze helemaal buiten, in een grote, spannende boerderij. En geen Wietse om haar heen die haar niet accepteert. Ze had op geen betere plek terecht kunnen komen!

Wat een verrukkelijk weer is het. Zon, strakblauwe lucht, niet te warm, windje. Tijd voor zonnige hapjes, lange wandelingen en met een boek in de tuin. 
A.s zondag komen Hielkje en man weer helpen met schilderen. De muren waren grotendeels voorbereid, maar een aantal muren witgeverfd maakt het meteen fris en lichter. De nieuwe bewoners zullen van veel bramen kunnen genieten, de bramenstruik zit vol bloesem. Gisteren heb ik een aantal frambozenstruiken verplaatst zodat ze een saai hek kunnen begroeien en eenvoudig te plukken zijn.
De kruidentuin is weelderig. Omdat hij zo langgerekt is kan ik daar niet echt een goede foto van nemen. 
Ik ga de komende week zeker een keer spaghetti met basilicumsaus maken. Het recept staat in mijn boek, een zachte, romige, zalige saus. Ervoor misschien voor het gezond een slaatje, maar verder niets…. Hoewel, een koel glaasje witte wijn past er goed bij.
U merkt, ik ben al helemaal in zomerse sferen. Ik blijf benadrukken wat de invloed is van de verschillende seizoenen  en hoe we daar op alle mogelijke manieren gebruik van kunnen maken en van kunnen genieten. Voor bewustlevende consuminderaars is het deze periode heel gemakkelijk om te zorgen voor veel gezond groen. Als u wel eens een smoothie maakt kunt u die veriijken met kruiden en onkruiden uit tuin en/of omgeving.. Vooral jonge brandnetels of paardenbloemblad zitten vol mineralen en vitamines. Paardenbloemblad is een beetje bitter, maar in een zoetige smoothie met bijvoorbeeld banaan proeft u dat niet, terwijl de smoothie daardoor nog gezonder is!

Ik ga nu eerst wandelen, het ruikt ‘s morgens altijd zo lekker als het warm is. Daarna begin ik met de vrijdagse poetsbeurt en tussendoor ga ik in de zon een beker cappuccino drinken. Met een vers gemberkoekje.

Vrijdag 31 mei
Hoera, een nieuwe laptop! Ik vraag me alleen af hoe ik moet voorkomen dat de letters er weer afgaan. Blanke nagellak?
Hoe gaat het met u? Gelukkig kon u af en toe een stukje taart nemen en was ik daardoor niet echt weg. Ik kan niet geloven dat het morgen 1 juni is. We hebben misschien drie lentedagen gehad. Nu is het heerlijk buiten, zacht en vol zoete geuren. Ik adem alles diep in. De meidoorn, de vlier, het fluitenkruid (dat tot mijn middel reikt) en ook de enorme hoeveelheid viooltjes in de fruittuin. Henk is er zo dol op. Ik heb gisteren een klein vaasje met viooltjes op zijn nachtkastje gezet.. Gisteren zat ik er in de tuin lang op mijn knieën tussen. Naast de zoete geur genoot ik van de schoonheid, wat een prachtige bloemetjes. Ik kan u sowieso aanraden om op uw knieën, of als dat niet gaat, op een stoeltje in tuin of bos te gaan zitten en te kijken en er helemaal in op te gaan.Wanneer u er vanaf een afstand naar kijkt is de beleving totaal anders dan wanneer u er bovenop (nou ja, net niet) zit. U ruikt de aarde en ziet alle details.U kunt zich het beste op een bloem of struik richten en dat alle aandacht geven. Het ging voor mij nu alleen om die viooltjes. Hoe is het toch mogelijk, dat zoiets moois bestaat? En zoveel ander moois. De aardbeien staan in bloei, de aardpeer is al een stuk uit de grond, de bessenstruiken dragen al nog groene bessen. De vruchtenbomen zullen over twee jaar al een flinke oogst hebben denk ik.

Wat ik schreef over opgaan in iets uit de natuur is behalve verrijkend, ook heel  ontspannend. Omdat u volledig gericht bent op iets buiten u en daar deel van wordt valt de rest even weg. Uw hoofd is leeg. Er is alleen die beleving.

Ik kreeg een vraag over het recept van de taart. Ik zal het ook bij recepten zetten, maar voor mensen die daar niet zo vaak kijken, omdat ze meer zijn gericht op mijn inhoudelijke beschrijvingen zet ik het hier ook neer. Als u geen ervaring hebt met bakken is dit ideaal. Het hoeft niet in de oven en het is zo klaar. Meergranen of volkoren koekjes fijnmalen in een keukenmachine (of fijnmaken met een deegrol of fles) en mengen met een lepeltje kaneel en 100 gram gesmolten boter. In een vorm duwen (eerst bakpapier erin). Een uurtje koud laten worden. Dit hoeft trouwens niet per se. Twee pakjes, al dan niet magere roomkaas en wat geklopte, al dan niet magere slagroom, mengen met aardbeienpuree. (Aardbeien in stukjes snijden, in een pannetje doen en om het proces te versnellen zet ik even de pureestamper erop zodat de aardbeien kapot gaan. Aan de kook brengen en rietsuiker of fructose naar smaak toevoegen. Op een lage stand in laten koken zodat het geconcentreerd wordt. Ik doe er dan nog een in koud water opgelost lepeltje arrowroot door. Dat bindt onmiddellijk. Het kan ook zonder, dan wordt de vulling iets minder stevig. De aardbeienpuree een beetje af laten koelen en mengen met het roomkaasmengsel. Op de taartbodem scheppen en in de ijskast zetten. Voordat u van de taart gaat smullen garneren met plakjes aardbei en toefjes slagroom. Hij moet nu minimaal een dag ‘opstijven’. Morgen is hij lekker, overmorgen lekkerder, overovermorgen het lekkerst. Ik nam nu aardbeien, maar het kan met veel ander fruit. Ik zal bij het recept nog wat andere voorbeelden geven en het meteen plaatsen.

Fijn weekend allemaal!


Maandag 20 mei
De komende dagen (het kunnen er 10 zijn) heb ik geen laptop want de letters zijn van de toetsen. Ik typ nu zo ongeveer blind. De vorige keer dat het gebeurde was na het schrijven van het boek. Nu begon het al na drie maanden. Morgen wordt hij opgehaald en ik ben benieuwd hoe ze dit probleem op gaan lossen.
U moet het dus zonder nieuw weekmenu doen volgende week en misschien ook wel zonder het weekmenu erna. Ik vind dat zielig, dus voor u, als troost…



Mocht u inspiratie nodig hebben dan kunt u bij vorig jaar, of 2011 kijken (naar beneden scrollen bij de weekmenu’s) bij week 21. Ik wens u een heel fijne week toe en tot over een – dikke – week!  Liefs!



Donderdag 16 mei
Als u van weinig moet leven, van de genoemde €20, of €25 of iets meer, maar gewoon weinig, zorg voor schoonheid in uw leven! Als u het aan de ene kant moeilijk heeft (ipv een geldprobleem kan er ziekte, spanning of verdriet zijn) is het van wezenlijk belang ervoor te zorgen dat u aan de andere kant gevoed wordt. Dan is er een balans. U moet ergens energie van krijgen, anders loopt u leeg. Ik dacht hieraan toen we afgelopen zondag in het museum waren. We hebben een abonnement, maar het was vanwege museumdag voor iedereen gratis. We zagen een werkelijk prachtige tentoonstelling: Kindertijd, schilderijen, maar ook gebruiksvoorwerpen vanaf de renaissance tot de moderne kunst. Er was een kunsthistoricus bij als je daar behoefte aan had. Er waren veel kinderen en ook die werden door iemand rondgeleid. Zo leuk om de antwoorden te horen op de vragen die gesteld werden. Koppetjes schuin, schattig. En ze waren zo enthousiast! We kennen dat van Italië, daar groeien kinderen op met kunst en cultuur. Het zal daardoor beter bewaard blijven!

Schoonheid kan in alles zitten; beeldende kunst, muziek, natuur, als het er maar is! Niet af en toe, maar elke week iets.

Dinsdag 7 mei
Het is zo jammer dat ik niet elk ontstaan hapje meteen aan u doorgeef. Maar… ik probeer mijn leven te beteren en ze in ieder geval vaker te melden. Zoals maandag in de zon; donker roggebrood met appelstroop en tomaat. Het was heerlijk! Ik wist al jaren dat de combinatie muesli en tomaat heel goed werkt en dit is vergelijkbaar.



Dit was de eerste tomaat van het jaar en o wat geniet ik na een half jaar geen tomaat. En na geen komkommer, paprika en de rest. Het komt allemaal weer. Nog wel iets te vroeg, maar nu mag het van mij. Gisteren maakte ik vanwege de avondcappuccino griesmeelkoeken met dadels. Heel eenvoudig: 100 gram griesmeel, volle theelepel wijnsteenpoeder (kan vast ook zonder) scheutje,  ongeveer 15 gram olie, scheutje koud water, beetje verse vanille en 6 dadels in smalle reepjes. Uitdrukken op een bakblik. Versieren met nog een dadel in reepjes. Een half uur bakken op 190 graden.In zes stukken snijden of breken. Het wordt heel knapperig.

Het filmpje van de Wereldomroep bij “Pers’ is nu weer te bekijken. Ik heb het weer eens bekeken. Het blijft wonderlijk dat ik eerst macaroni en daarna spaghetti zeg over de komende maaltijd. Het filmpje geeft verder goed weer wat ik bedoelde.

Later op de dag kom ik terug om een vrolijke website en een even zo vrolijk boek door te geven.

En nu is het later.
Lisette Kreischer. Ze schreef eerder onder andere: ‘Ecofabulous koken in alle seizoenen’ en ‘Veggie op pumps’. Onderstaand boek gaat over veganistisch bakken en dat inspireert me natuurlijk! Een leven zonder experimenteel bakken kan ik me helemaal niet voorstellen. Daarbij ziet het boek er net zo vrolijk uit als dat de inhoud is. Op haar website ziet u precies wat ik bedoel.
En dan heb ik het nog niet over Lisette zelf en haar mooie vriendinnen die in het boek staan, mèt een recept. Het boek heeft de lading dekkende titel  ‘Lisette in Luilekkerland’.
Uitgeverij Artemis & Co
ISBN 978 90 472 0175 5
Prijs €18,95

Elk jaar ontstaan hier meibomen. Die traditie was er lang geleden volgens mij in Nederland ook.



Maandag 6 mei
Het zou een mooie daad geweest zijn als de nieuwe koningin heur haar afgeknipt had. Op wonderbaarlijke wijze is het weer aangegroeid. Ik zag 30 april echt kort haar, maar bij de dodenherdenking was het lang.
We kijken 4 mei altijd naar de Waalsdorpervlakte, maar nu ging het niet. Ik heb het gemist. Ik vind die krachtige stilte zo indrukwekkend. Ik zorgde altijd wel dat ik het winnende gedicht van de scholier las. Nu zag ik ook dat het voorgelezen werd. Dit was het, van Roos Reinartz, 16 jaar.


Nachtelijke overdenkingen


4 mei, ik lig in bed maar kan niet slapen

Beelden flitsen door mijn hoofd

Foto’s die ik zag op tentoonstellingen

kransen onder monumenten,

een man tegen een muur,

 zijn ogen gesloten in gebed

het kamertje in mijn ooms schuur

de lucht zwaar van herinneringen

Zo’n klein kamertje

zo’n klein belangrijk kamertje

een kamertje dat levens heeft gered

Ik knip mijn nachtlampje aan en kijk om mij heen

mijn laptop, mijn

volle kledingkast

ik schaam mij er opeens voor

Mijn heftigste herinneringen zijn die van

een ander.


Het laatste stukje over Damia heb ik weggehaald. Ik schrijf persoonlijk, maar het is geen dagboek, ik schrijf voor u! De noodkreet (wie wil haar in huis nemen?) laat ik wel staan want dat is voor het goede doel.

Afgelopen vrijdag hadden we ons eerste begin-van-het-weekend borreltje buiten en gistermorgen het eerste ontbijt. Wat is fijner dan buiten ontbijten?  Dit zijn van die kleine geneugtes die geld onafhankelijk zijn. Ik raad elk mens in financiële armoede aan om elke dag rijkdom te creëren. Ik zuig dit soort momenten op.
                                                                             

Op dit moment kom ik veel te weinig aan lezen toe, maar gisteren ben ik in een dik boek begonnen: “Het lot van de familie Meijer’. Buiten lezen vind ik zoiets verrukkelijks en ik mag dat gewoon niet missen. Verder lees ik op dit moment alleen even voor het slapen gaan. Ik lees daar een boekje van een monnik (ex autocoureur) die in de Achelse Kluis woont. Ik lees over zijn worstelingen, maar ook over zijn geluk wanneer hij dichtbij God is.

Waar heeft u vandaag echt van genoten? Het gaat om de kwaliteit van uw leven. Is die kwaliteit hoog, of zou er iets bij of af moeten. Wat doet u veel, wat genoeg en wat te weinig?
Kwaliteit betekent ook kwaliteit van producten. In mijn nieuwe boek ga ik hier veel aandacht aan besteden. Producten die allerlei goeds geven. Bijvoorbeeld gember, lijnzaad en lecithine. Het gaat vast een grote hoeveelheid worden. Ik verheug me erop.

En dan ga ik nu weer een paar foto’s bij ‘actueel’ zetten. Ik probeer dat regelmatig te doen. Niet alleen van het huis, maar ook van de omgeving.

Zaterdag 4 mei
Wietse had lang naar de poesjes liggen kijken. Ze staan hier voor de gezelligheid want er komt geen tocht onder de deur door, maar ze zijn daar wel voor. Ik kreeg ze van een cliënt. Wietse kan het uitstekend met ze vinden.
Ik ben bakjes en bakken aan het vullen met wat ik mee ga nemen naar het nieuwe adres, waar dat ook moge zijn. Stekjes van aardbeien, frambozen, aardpeer (misschien gaat dat niet in een klein bakje), viooltjes (waarvan de linker een warme gedeelde herinnering met een vriend is. Ik zal ze mee blijven slepen) en binnenkort kruiden.




Vanavond dodenherdenking. In stilte herinneren. Contact maken met wat geweest is.

Vrijdag 3 mei
Wat hebben we genoten van de kroningsdag! Waardig en feestelijk. We vonden alles prachtig, de jurken van Maxima, de bloemen in de Nieuwe Kerk (Jan Mulder was zo benieuwd wie daarvoor gezorgd had. Ik ook. Dat bedrijf zal nooit zonder werk zitten), het lied van Herman van Veen en ik ga op zoek naar de tekst. Wat ik goed verstond was: zondagse jurk! De logische, mooie daad van Maxima om haar haar af te laten knippen. Het avondonderdeel werd door twee mannen gepresenteerd. Misschien werd er daarom niets over gezegd, of was het niet opgemerkt? Dat kan ik me niet voorstellen, ze had echt lang haar. (Henk zag het meteen!) Vanaf half acht het varen over het IJ in de ondergaande zon, tussen al die boten met verschillende sferen. Het was uniek, zoiets gebeurt alleen in Nederland denk ik. Verder de muziek van de hele dag, het begon al in de kerk, glasheldere klanken en ‘s avonds het concertgebouworkest op het Java-eiland, het enthousiasme van DJ Armin van Buuren en het onverwachte bezoek van de koninklijke familie.  En vooral alle zicht- en voelbare emoties. We zijn eigenlijk de hele dag door ontroerd geweest.

Inmiddels hebben we een bezichtiging gehad. Twee mensen, die eigenlijk al wisten dat het huis te groot voor hun was, maar ze wilden toch even kijken omdat het huis hun zo mooi leek. Ze vonden het huis geweldig en het was nog groter dan ze dachten. Hier kunnen heel goed twee mensen wonen, maar dan met een klein bedrijf, zoals wij van plan waren. Verder is het heel geschikt voor een familie, of voor twee generaties. Hier zie je bij heel veel huizen dat ouders boven, of juist beneden wonen, of in iets eraan gebouwd.
Er zijn nederlanders in Oostenrijk die erg enthousiast over ons huis zijn, maar ze moeten eerst hun hotelletje in Oostenrijk verkopen. Zij zouden hier ook graag met twee generaties willen komen wonen. 

De zon schijnt! Wat is alles nu lenteachtig en met het uur meer. Ik  hoor het geruststellende gekoer van een houtduif en het vrolijke getjilp van steeds meer vogeltjes.

Woensdag 24 april en vrijdag 26 april
Het was zomaar zonnig en warm opeens, wonderlijk. Ik geniet van alles wat overal opkomt. Ik kijk ook een beetje weemoedig naar de fruittuin. Die is over een paar jaar fantastisch. Er zal veel bloesem en een grote oogst zijn. Wij maken dat niet mee, maar hopelijk de nieuwe bewoners wel. Of ze moeten niet van moestuinieren houden, dat kan natuurlijk ook. Ik heb een zo eenvoudig mogelijke tuin aangelegd. Veel fruit, een paar blijvende groentes en er staat een tafeltje waar bakken met bijvoorbeeld sla op kunnen.

Ik zou af en toe terugkomen op leven van €20 in de week. Misschien moet ik er een apart thema van maken, maar de lijst met thema’s is al lang, dus voorlopig schrijf ik er hier over. Ik besef hoe belangrijk het is om dit te doen, om blijvend duidelijk te maken hoeveel je kan doen met weinig. Het maakt onafhankelijk en gelukkig. Een graan en groente of peulvruchten en groente geeft een gezonde maaltijd. Soms hebben stoffen elkaar nodig om volwaardig te worden. Als granen en peulvruchten gecombineerd worden is dat het geval, maar het hoeft niet bij elke maaltijd en ook niet elke dag. Als u eerst de groente kiest en dan een graan, of peulvrucht (of pasta, of aardappelen) dan ziet u vanzelf of er nog iets nodig is. Dat kan er soms bij in het hoofdgerecht, of in een toetje. Zorg hoe dan ook dat u zo lang mogelijk in het jaar zelf zorgt voor verse groente en fruit. In de winter kunt u van alles laten ontkiemen. En dan is er nog veldsla, aardpeer en misschien spruitjes, prei, winterwortels en/of of boerenkool.
Geen tuin?
Een plaatsje, of balkon met bakken en potten, hangende groente en fruit, of verticaal tuinieren. Er is veel wat kan klimmen. U kunt iets kopen, of zelf maken met zakjes, waar u aarde in kan doen, of iets maken, of kopen waarlangs u de frambozen, pepertjes of wat dan ook leidt. Hier wat voorbeelden.
http://woonblog.typepad.com/woonblog/2012/05/tuinieren-zonder-tuin.html
Tuinieren op de vensterbank of in een lichte badkamer, het kan overal. Er kan dan altijd van alles gemaakt worden.

Een weekmenu zou er zo uit kunnen zien::

  • Groentesoep van het seizoen met linzen en daarbij spelt- of volkoren brood * kopje muntthee van zelfgekweekte munt, met een zelfgemaakt puur chocolaatje
  • Aardappelen, een gestoofde en rauwe groente * een schaaltje havermout toe.
  • Spaghetti, veel groente en een tomatensaus met sojabrokjes. *kwark met banaan
  • Hartige taart met ui, of prei / salade * biogarde met muesli en/of fruit
  • Kruidenbouillon / Volkoren tosti / veel sla * koffie met iets lekkers, bijvoorbeeld eigen variatie luievrouwencake (zal even kijken, ik heb het volgens mij ergens staan en zo niet, dan zet ik het bij recepten)
  • Nasi van zilvervliesrijst met veel groente erdoor / omelet met selderie * vanillevla, zelfgemaakt van biologische custard of maizena. Met gewone, biologische melk, of sojamelk
  • Verse fruit of groentecocktail (fruit en/of groente is in een groot deel van het jaat eigen oogst) / andijvie- of zuurkoolstamppot met tofuballetjes *gevulde appel met noten en rozijnen
Gebruik royaal verse kruiden, experimenteer en geniet!

Sojabrokjes, muesli, zaden, granen en noten zou ik als ik u was altijd in voorraad hebben. Noten zijn niet goedkoop, maar in de herfst zijn hier altijd grote zakken te koop bij de Aldi en je doet er, net zoals met die andere gedroogde producten eindeloos mee. Zelf rapen is nog beter. Het duurt wel vijf jaar vooodat u noten aan een zelf gezaaid, of geplant boompje heeft. Mocht er eens wat overschieten (het is niet echt duur), dan zou u een al wat groter boompje kunnen kopen. Het duurt dan minder lang voordat u kunt oogsten en wat een rijkdom, uw zolder vol met hazelnoten en/of walnoten, die liggen te drogen. Of op een blad bij de verwarming. Ze mogen niet tegen elkaar aan liggen. Ook als het goedkoop moet, en dit zijn echt voedselbankmenu’s, dan moet het gezond zijn. Dan moet het extra gezond zijn!
U haalt kracht uit door goed voor uzelf te zorgen.

Donderdag 18 april
Ik heb getwijfeld of ik die documentaire over arme kinderen aan zou bevelen. Ik plaats zoveel mogelijk alles wat positief, wat verrijkend is. Waarom ik het toch gedaan heb is omdat ik het ondanks de wanhoop een mooie documentaire vind. En ook vanwege die kinderen, die mij op een of andere manier raakten. En dan is er nog het uitzichtloze  beeld dat gegeven wordt en waar sommige mensen zich misschien in herkennen. Het is niet uitzichtloos, niets is ooit uitzichtloos! Een andere benadering, een ander zicht, maakt al dat het niet meer hetzelfde is. En vaak kunnen kleine (soms grote!) stappen gezet worden om een situatie te doorbreken. Ik merk dat elke keer als ik gevraagd word voor begeleiding. Als, iemand in beweging komt, gaat er van alles mee bewegen. Oud verdriet wordt losgetrild en kan geuit worden. Veel tegelijk of beetje bij beetje. Dat schept meteen ruimte en maakt plaats om verlangens te voelen en om initiatieven te nemen.Of juist rust, om alles op een rijtje te zetten en te zien wat mogelijk is. Zowel emotioneel als praktisch.
We hebben al verschillende enthousiaste reacties op ons huis gekregen en binnenkort is de eerste bezichtiging. Spannend!

Maandag 15 april
Ik beloofde een lezeres dat ik op de website wat uitgebreider in zou gaan op haar vraag wat ik zou kopen voor 20 euro zonder een moestuin te hebben. Die belofte ga ik nu inlossen. Ten eerste zou ik onmiddellijk zorgen dat ik wel een moestuintje kreeg! Als er geen ruimte is, echt een minimoestuin in tuin, op balkon of dakterras of desnoods in de vensterbank. Ik zou als eerste een paar kruidenplantjes van de supermarkt splitsen en planten zodat ik veel kruiden kreeg en royaal kan plukken. Kruiden geven een heerlijke smaak, staan leuk in een gerecht en verhogen de voedingswaarde. De meeste kruiden zijn heel gemakkelijk te kweken. Ik zou pluksla zaaien en nog 2 of 3 groentes. Met pluksla heeft u van de lente tot in de herfst verse groente. Ik zou het in het voorjaar en dan nog een keer in de zomer zaaien. U plukt en het groeit weer aan. Op een gegeven moment raakt het uitgeput/op, dus nog een keer voor nieuwe plantjes zorgen.
Zaadjes zijn zo goedkoop, je krijgt kilo’s groente voor bijna niets. U zou ook nog met iemand zaadjes kunnen ruilen want een zakje kan je wel in vieren delen. Een paar links die hierop aansluiten:
http://www.zaaisite.nl/html/zaden_ruilen.htm
Er zijn oneindig veel meer sites of blogs die met zaden te maken hebben. Zaadjes kunnen per post gestuurd worden, maar er zijn ook ruilbeurzen.

Naast zorgen voor kruiden en -blijvende- groentes en fruit (hier kom ik nog op terug) schreef ik haar dat ik van €20 basisproducten als zv rijst, aardappelen (drie laten spruiten voor een eigen aardappeloogst), meel, sojabrokjes, gedroogde peulvruchten (kunt u ook laten spruiten), uien, knoflook (zeker een paar teentjes in een potje zetten), appels en biogarde zou kopen. Hier kungt u een tijdje gezond van leven.
Van andere basisproducten als olie, azijn, pindakaas, iets zoets, granen enz. zou ik, als die er niet zijn per week iets aanschaffen. Waar doe je lang mee? Koop zo min mogelijk kleine verpakkingen. Een grote fles van iets is altijd goedkoper dan drie kleintjes. Leer met zo min mogelijk producten zoveel mogelijk te doen!
Ik schreef het eerder, schrijf op wat u allemaal kunt maken met bijvoorbeeld aardappelen, courgette of wortel. Als die courgette uit eigen tuin is, dan kunt u spotgoedkoop koken.Courgette is een van de gemakkelijkste groentes om te kweken. Doe het, begin vandaag nog een kruiden- en moestuintje! Het is niet alleen de pure, volle smaak, of dat u voor weinig veel heeft, het geeft zoveel voldoening!

Ik weet dat bij een aantal scholen een moestuin is, maar het zou overal moeten zijn. KInderen leren op die manier voor zichzelf te zorgen en er ontstaat als vanzelf een band met de natuur en bewustwording! Waar en hoe groeit iets en wat kan je ermee doen?
Belangrijk is ook dat er dan weer verlangen ontstaat naar een natuurlijke smaak, door natuurlijke producten. Ik schreef u over de mevrouw met alle producten met toevoegingen. Mensen proeven dat soms niet meer.
Ik vind dat heel ernstig. Het is ongezond en veel minder lekker!!!

Degene aan wie ik mijn belofte inlos schreef dat er steeds meer mensen zullen zijn die moeten leven van €20. Dat kan, leven van €20. Zie mijn filmpje bij ‘pers’. Basisproducten, een moestuintje en veel creativiteit!
Ik zag hartverscheurende filmpjes over kinderen in armoede in Engeland. De vader kookt rijst met iets vlezigs en de dochter complimenteert hem, dat hij toch iets kan maken wat duur lijkt terwijl hij geen geld heeft. Groente is nergens te bekennen. Het zou zoveel fleuriger, gevarieerder en gezonder kunnen. De intense ongelukkigheid zou gekeerd kunnen worden door een totaal andere benadering. Het zijn slimme kinderen, die opvallend goed praten.
Het eerste deel gaat vanzelf over in het tweede en derde deel. https://www.youtube.com/watch?v=az3lHQZzcvI&list=PLE295EAE80F2A357A

Zondag 14 april
Nu is het echt!




Toen het bord geplaatst werd was dat wel even confronterend. Het  huis staat sinds ruim een week op Duitse woningsites en vanaf morgen als het goed is op Nederlandse sites. 



Donderdag 11 april

Oproep

Wat ik nu ga vragen vind ik heel moeilijk, maar het kan niet anders. U weet dat wij twee poezen hebben, Wietse en Damia. Met Wietse gaat het goed, Damia is het probleem. Hij likt zijn ruggetje steeds open, heel zielig. Nog zieliger wordt het doordat ze het samen niet kunnen vinden, of beter gezegd Wietse accepteert Damia niet.

Damia was indertijd zomaar achtergelaten door iemand die aan drugs verslaafd was (en wat er daarvoor gebeurd is?). Ik kon niet anders dan hem opnemen. Ik had beter de dierenambulance kunnen bellen, dat was veel verstandiger geweest. Hij had dus al een trauma. Door een laatste doktersbezoek is het ernstig met hem geworden. Er was toen een vervangster (bij de eigen dierenarts ging het goed, ze was zo lief. Hij onderging de injecties zelfs in alle rust. Niets heeft overigens geholpen) en die heeft hem pijn gedaan. Sindsdien is alles anders. De eerste tijd verstopte hij zich en we konden hem in het begin zelfs niet vinden. Vroeger klampte hij zich letterlijk aan ons vast, nu zondert hij zich totaal af. Als er maar iets is wat misschien lijkt op weer naar de dokter gaan raakt hij in paniek. Hij leeft nu boven, in een kastje. Ik vind het heel naar, daarvoor heb je geen poes. We zien hem niet. Het enige (grote) voordeel is dat Wietse nu bij ons ligt, wat niet zo was toen Damia bij ons, of in de buurt was.  Hij komt wel steeds beneden om te eten, te drinken en op de bak te gaan. Aan zijn eetlust mankeert niets, integendeel. Door dat onrustige gelik verbrandt hij veel en hij heeft dus veel honger. Het likken gebeurt bijna constant. Ik heb alles gedaan om te proberen het te doorbreken. Een Nederlandse dierenarts denkt dat het vooral gedragsmatig is. Ik weet het niet, het is een combinatie denk ik. Er is nu ook helemaal geen afleiding, bij ons vorige huis kon hij lekker naar buiten. En hij snakt ernaar om naar buiten te gaan!  Als ik de deur open doe glip ik snel weg want hij vliegt er zo doorheen. Als het raam openstaat en ook als het dicht is krabt hij, miauwt hard en wil hij niets liever dan naar buiten springen. Ik zeg nu wel hij, maar daar is men het over oneens, of Damia een hij of een zij is. Hij/zij is in ieder geval gecastreerd/gesteriliseerd.
Wie wil dit werkelijk heel lieve zwart-wit poesje in huis nemen? Het zou helemaal geweldig zijn als het bij mensen met een grote tuin kan, of op een boerderij. We hebben een paar keer gedacht om hem in te laten slapen, maar stel dat naar buiten kunnen de oplossing is? Er komt nu nog bij dat wij naar iets kleins gaan verhuizen. Er is daar geen aparte ruimte voor poezen. Er moet gewoon een oplossing komen, zo kan het niet.
Ik hoop dat er iemand is…

Maandag 2 april
Prinsessentuinen
In Berlijn is in 2009 op een braakliggend terrein een multi functionele moestuin van 6000m2 tot -nomadische!- stand gebracht door Robert Shaw en Marco Clausen. In zakken, melkpakken, bakkerkisten wordt er in verrijdbare bakken getuinierd. Mensen uit alle landen ontmoeten elkaar daar. Ze wisselen uit, zijn samen bezig met zaadjes en plantjes, hebben het goed met elkaar. Wat integreert meer dan zoiets met elkaar tot stand te brengen? Als je niet tuiniert kan je door de tuin lopen, ballen, op je buik liggen, of iets drinken en eten. Scheppen is verbindend en ik weet dat ik dit eerder schreef. Dan is er natuurlijk nog de kwaliteit van alles wat gekweekt wordt. Ik moet dan wel weer lachen dat een van de twee pioniers aan een stuk zit te roken. Misschien niet volmaakt dus, maar het komt wel een heel eind in de richting. Wir schaffen das alles zusammen klinkt in de rap.

Ik verbaas me zo vaak over symptoombestrijding. Hoe kan je dieven tegenhouden? Hoe kunnen we zorgen dat mensen niet meer stelen lijkt me een veel belangrijkere vraag. Dit soort positieve initatieven, die overal op de wereld plaatsvinden draagt bij! 
En iedereen die verslaafd is zou behandeld moeten worden, zou erachter moeten komen wat er ontbreekt, wat de achtegrond van het probleem is. Vervolgens zou er veel liefde moeten zijn en de mogelijkheid dat deze en alle andere mensen kunnen doen en krijgen waardoor vertrouwen ontstaat. Er zou niet meer gestolen worden. Ik weet het, een dergelijke paradijs bestaat niet op aarde. Ik ben er wel van overtuigd dat als de meeste aandacht naar de oorzaak en niet naar de symptomen zou gaan er heel veel zou veranderen.


Pasen





Alles in Duitsland is in Paassfeer. Die traditie is hier veel sterker dan in Nederland. Dit boompje zien we elke avond bij onze avondwandeling.  Binnenkort is er weer het dansen om de meiboom. Het dansen is misschien wat minder, de meibomen verrijzen overal, klein, groot, verschillend versierd. Tradities en rituelen maken dat ik sterk voel welk moment van het jaar het is, heerlijk!

Zondag 31 maart Eerste Paasdag
Heeft u een fijne dag?
Wij wandelden door de hagel vanmorgen.Toch klonken er veel meer vogels dan twee weken geleden, toen we daar ook wandelden. We deden dit na een warm bad, met Paasklokken op de achtergrond en daarna een lekker Paasontbijtje. Het paasbrood had ik ongeveer zoals het kerstbrood gemaakt, maar geen rum en amandel, maar vanille, hazelnoten, wat rozijnen en sukade. Ik wilde de kaas er nog bij leggen want die was ik vergeten en dat moest ook nog op de foto, maar toen vond Henk het genoeg, hij had al zo lang moeten wachten. Met Kerstmis zorg ik altijd voor rode jam en met Pasen voor gele, in dit geval citroenmarmelade.



Ik beloofde u laatst dat ik een raw (rauw!) iets zou maken. Een appeltaart! En over dit eerste experiment ben ik heel tevreden want hij is verrukkelijk! Ik zal hem bij ‘recepten’ zetten. Hij heel eenvoudig te maken. Ik maakte hem gisteren zodat de smaken goed ingetrokken waren. Het leek me ook goed voor de consistentie. We dronken er vruchtenthee bij.
gisteren 


                                                                                        
  vandaag
         


Zaterdag 30 maart
Ik wil ik u heel fijne Paasdagen toewensen.
Vanmorgen was het hier weer helemaal wit, nu schijnt de zon en hoor ik de vogels.

Het is nog nooit eerder in mijn leven gebeurd dat ik op Palmzondag geen Matthäus- of Johannespassion heb gehoord. Het is zo’n rare tijd dat mijn hoofd niet staat naar vieringen en ik dus zomaar zoiets vergeet. Op zich vind ik ze juist zo belangrijk en horen ze bij de loop van het jaar. Ze verdiepen en houden me bewust. Vanaf de laptop hebben we op Palmzondagmiddag een paar stukjes Passion gehoord. Gistermiddag hebben we samen op het bankje naar de Markuspassion geluisterd. Die kende ik niet en het was prachtig. Er is maar een deel van bewaard gebleven,  de rest was een reconstructie. Het kwam vanuit de Stiftkerk in Leipzig, waar Bach het in 1731 op Goede Vrijdag uitvoerde.

Pasen betekent een nieuw begin. De dagspreuk is: “Opstanding is de totale ommekeer van je eigen verleden”. Wij staan ook voor een nieuw leven en bepaalde oude zaken horen daar niet meer bij. Dit betekent afscheid nemen. En dat doe ik zelfs van een blouse (C&A?) die ik 40 jaar gedragen heb. Als ik handig met naald en draad zou zijn kon ik er een nieuwe kraag in zetten en kon hij nog best langer mee, maar het is genoeg. Het zegt trouwens veel over de kwaliteit en zo horen spullen toch eigenlijk te zijn, sterk, al is 40 jaar wel heel lang. Als er lezers in de buurt woonde konden ze af en toe wel iets ophalen. Nu gaat veel naar de kringloop, maar ook dat geeft een goed gevoel. Veel gaat weg en wat belangrijk is blijft over.


Maandag 18 maart
Dat optimisme over de zon heeft maar kort geduurd, ‘s middags sneeuwde het weer. Maar toch, ik heb even de warmte gevoeld en het licht gezien.

We hebben besloten dat we heel veel achterlaten. Veel spullen gaan (is al deels gegaan) naar een tweedehands winkel, of geven we aan vrienden. Iets verkopen is niet echt iets voor mij. Naast veel tuingereedschap zijn er ook allerlei elektrische apparaten die we hier laten. We kunnen er niets mee in het nieuwe, kleine huisje.

Je hoeft hier nooit te wachten op iemand. Een vakman komt gewoon langs, of belt om te vragen wanneer het uitkomt, geweldig! En iedereen is zo aardig!!! Tegen de man die de vorige week olie kwam brengen heb ik gezegd dat ik hem erg aardig vind. Ik zeg het sowieso bijna altijd, als er een warm gevoel opwelt. Je mag iemand geen enkel positief gevoel onthouden vind ik, want behalve dat het fijn is om iets positiefs te zeggen draagt het bij aan iemands zelfvertrouwen.

Vrijdag 15 maart
ZON!
Ik kan het niet geloven. Ik heb het gevoel dat de winter zo lang geduurd heeft. De afgelopen dagen waren grijs en het sneeuwde. Schijnt de zon bij u ook?
Vroeger vond ik het vaak moeilijk als de winter voorbij was. De winter omhult en beschermt. Ik vind het heerlijk om in het donker buiten te lopen, of juist binnen te zijn, warm, knus, naar binnen gericht. Maar nu verlang ik sterk naar licht. En naar de warmte van de zon en vitamine D. Die vitamine wordt ook aangemaakt als de zon niet schijnt,  maar nu ben ik me er bewust van en ‘slurp’ ik het naar binnen.
Als u geen betaald werk verricht op dit moment, wat gaat u doen? Ik moet nog een aantal dingen doen die noodzakelijk zijn, maar dan ga ik naar buiten, stevig lopen. Daarbij zal ik genieten van wat er al boven de grond is. Sneeuwklokjes (ik kan me niet herinneren dat ze ooit eerde zo laat waren) en krokussen.
Ik wens u een fijne, heel zonnige dag!

Vrijdag 8 maart
N.a.v. mijn woorden over de ruimte die afscheid nemen brengt kreeg ik de volgende reactie:
Het is een citaat van Kierkegaard, Deens theoloog/filosoof. “Loslaten, betekent tijdelijk het houvast verliezen. Niet loslaten betekent voor altijd het houvast verliezen”. Ware woorden en de meerwaarde ervan voor mij is dat ze geschreven zijn door een vriendin die kort geleden haar man is ‘verloren’. Loslaten heeft niets met vergeten te maken, maar met adem kunnen halen en tegelijkertijd te voelen hoeveel liefde er was en altijd zal zijn. Dit zijn mijn woorden! Een band is onverbrekelijk, of hij nu zichtbaar of onzichtbaar is.
Het lijkt banaal om een vergelijking te maken met spullen, maar ook die kunnen vol herinneringen zitten, waardevol zijn. Veel zijn dat ook niet, ze nemen alleen maar plaats in. Deze woorden kreeg ik gisteren en sloegen ook op mijn opruim/weggoi/ordenfase. 
”Houd uzelf voor dat opruimen de enige manier is om te voorkomen dat uw spullen bezit van u nemen in plaats van andersom.”
Beide citaten hebben voor mij alles met elkaar te maken. Je vasthouden aan iets, aan een gevoel, aan spullen, aan wat dan ook, kan allesoverheersend zijn. Het kan je volledig in zijn greep nemen. Dit kan zo sterk zijn dat jezelf verdwijnt, er is geen houvast meer. Daarvoor moet je weer contact met jezelf krijgen. Iedereen doet dat op zijn eigen manier. Voor mij hangt dat nauw samen met een religeiuze beleving. Iets fysieks kan me ook helpen, stevig lopen, zingen,of iets doen wat emoties omhoog haalt zoals rakende muziek. Als je jezelf weer voelt ontstaat er weer kracht! Het vertrouwen dat u al die spullen niet nodig hebt. Laat overblijven wat werkelijk belangrijk is.

Vrijdag 1 maart
Broer Willem belde met lieve complimenten. Het is complimentendag! Ik neem dan ook nog even een moment om u uit de grond van mijn hart een groot compliment te gevent!
Ik geef dit
Voor hoe u uw leven vorm geeft.
Voor alles wat u aangaat.
Voor het – meer – volgen van uw hart.
Voor uw doorzettingsvermogen om het met weinig geld te redden.
Voor uw creativiteit.
Voor het experimenteren met zuurdesem, net zolang tot u een prachtig brood heeft.
Voor uw enthousiasme.
Voor uw lieve reacties.
Voor de stappen die u voor uzelf zet,
geweldig!

Ik kreeg verschillende reacties op de documentaire ‘Mein Mann lebt im Wald’. Mensen herkennen zichzelf, of andere mensen, of ze zouden zelf ook een grote stap willen zetten naar een ander leven. Er is vaak veel meer mogelijk dan u denkt. Wat is voor u het meest wezenlijk? De volgende vraag is; komt u daaraan toe?
Afscheid nemen schept ruimte. Het kan heel eng zijn om een al dan niet goed voorbereide sprong in het duister te doen. Het blijft een sprong en het blijft ook duister want veel is niet te voorzien van tevoren. Dat is bij ons maar weer eens bewezen. Maar zeker als u ongelukkig bent in relatie, werk of huis, gun uzelf een ander leven!
Ik weet en ik krijg het er warm van, zo fijn vind ik het, dat er mensen door mijn boek eerder stoppen met hun baan. Ze maken de keuze voor een leven dat gevoelsmatig past. Ik kan uit ervaring zeggen dat het consequenties heeft, maar die consequenties kan je aangaan. Natuurlijk moet er naast het verlangen gerekend worden want hoe weinig geld ook, er moet wel iets zijn. En dan ligt de weg open…

Ik zal het in het recept aanpassen. Ik deed eerst havermoutvlokken door het nieuwe brooddeeg, maar dat hoeft helemaal niet. Ik laat het brood nu iets langer in de oven staan en doe het als het afgekoeld is zonder zak in de broodtrommel. Op deze manier wordt het brood precies goed en is het, omdat het minder vochtig is langer houdbaar.

Eergisteren scheen zomaar de zon! Wat was dat lang geleden. Ik heb er meteen gebruik van gemaakt door een lange wandeling te maken. Ik kwam blije honden tegen, spelende kinderen en een moeder die zei dat ze wel kon huppelen. Ik zag kippen door de weilanden lopen en rennen. Ik kan niet wachten om ze zelf weer te hebben, wat zijn dat toch een gezellige beestjes en dan heb ik het nog niet over de lekkerste, gezonde eieren die ze zomaar geven en hun belangrijke functie in de kringloop.

Vergeleken met sommige andere mensen die met gezonde voeding bezig zijn ben ik zeer gematigd. Ik vind geen enkel voedingsmiddel op zich ongezond. In de jaren zeventig en tachtig dacht ik dat suiker slecht was en ik heb jaren bijna alles zonder gebakken (vergif heb ik het nooit genoemd). Dat heb ik niet meer, al vind ik het jammer dat er nog steeds geraffineerde suiker is. Chemische/syntetische veranderingen zijn naar mijn mening en gevoel wel slecht. Liever, veel liever alles zo natuurlijk mogelijk. Niet alleen vanwege het gezondheidsaspect, de smaakpapillen worden verpest en daardoor weten sommige mensen niet meer hoe iets oorspronkelijk smaakt. Dat komt door smaakverbeteraars, geurstoffen en meer. Maar het komt ook door de hoeveelheid suiker en zout.
Misschien heeft u de documentaire gezien die veel ophef veroorzaakte over een moeder die haar zoon (en zichzelf) alleen ‘raw food gaf’.Ik vind alleen rauw eten te eenzijdig en ik moet er niet aan denken om in de winter niet iets warms te krijgen. Toch deel ik de antipathie voor moeder niet. Ze was manipulerend, maar zijn niet veel moeders dat, vaak uit liefde, of op zijn minst uit goede bedoelingen? Die liefde voelde ik heel duidelijk.Ze wil het beste voor haar kind.
Om een kind vol te proppen met snacks (en ik heb dat gezien bij peuters) is wel ernstig.
Niet alleen vanwege wat een kind binnenkrijgt, maar ook omdat het zo goed is als kinderen van jongsafaan verschillende smaken proeven.

Vrijdag 22 februari
I have to be my own Experience. Dit hoorde ik vanmorgen en wat is het waar. Alleen door zelf te ervaren ontwikkelen we ons en worden we wijzer. Op elk gebied! Ik heb hier al verschillende keren over geschreven en zal het vast nog veel vaker doen. Niemand kan zeggen wat goed voor ons is, omdat we allemaal uniek zijn en verschillend reageren. Vervullende ervaringen kunnen wel worden gedeeld en ik vind het heel fijn om te doen. Ik vind het net zo fijn om zelf in beweging gezet te worden. Hoe dieper, hoe groter de invloed. Toch is de geestelijke kant nauw verbonden aan de praktische kant. Mijn uitgangspunt van het leven zet zich voort in hoe ik brood bak of hoe ik kook zonder elke week boodschappen te doen. Kijken, waarderen, dankbaar zijn voor voor alles wat aanwezig is. En me bewust zijn hoe kostbaar dat is en hoe zuinig we erop moeten zijn. Op de dagkalender van vandaag staat: Wie dankbaar is beziet zijn leven met nieuwe ogen. Waar bent u dankbaar voor?

Ik durf ons huis nog niet echt te koop te zetten. Op de website is het een veilig  voorproefje. Ik kom alllerlei leuks tegen, maar ons huisje ben ik nog niet tegengekomen. Een huis is te weinig, er moeten er een paar zijn die kloppen. Omdat huizen hier bij meerdere makelaars te koop staan kan het zomaar weg zijn. Ik twijfel of wij het bij een makelaar zullen zetten. Als je in Duitsland een huis koopt via een makelaar betaalt de koper de makelaarskosten, niet de aanbieder, zoals in Nederland. Ik zou de koper dat willen besparen. Wij hebben het wel via een makelaar gekocht en als het op den duur op een andere manier niet lukt dan moet het, maar in eerste instantie niet.

Fijn weekend allemaal!

Donderdag 21 februari
Op zaterdagmorgen beginnen we altijd met poetsen, of even een boodschap doen. Daarna drinken we koffie bij het culturele uurtje van de nieuwsshow, met Mieke van der Weij en Peter de Bie. Het gaat ons dan om het boekenonderdeel. We vinden dat heerlijk. Meestal gaat het over boeken die we willen lezen. Gelukkig zijn het ook meestal positieve beoordelingen. Negatieve hoef ik niet te horen want ik wil juist enthousiast gemaakt worden. Zaterdag was recensent Onno Blom er. Een heel aangename man, die prachtig voorleest. We hangen aan zijn lippen. Wietse vindt het ook een ontzettend leuk programma.



Dinsdag 19 februari
De tijd gaat zo snel.
Hoe gaat het met u?

Af en toe vraagt iemand waarom we dit mooie huis gaan verlaten. Gelukkig alleen maar af en toe, de meeste mensen begrijpen het, kennen mijn innige boswens en weten van onze beperkingen. Het heeft met ons, niet met het huis te maken. Iedereen die hier komt is enthousiast. De ruimte, de sfeer. Ja, dat is zo voelbaar. We waren hier anders nooit gaan wonen. Als je ergens binnenkomt moet er meteen een thuiskomgevoel zijn vind ik. Dat is hier, het is een veilig huis. Ik bedoel  niet de letterlijke veiligheid, maar een gevoel van geborgenheid.

Ik zie van alles wat met wonen te maken heeft. Ik zag een documentaire over een depressieve man die heilzaam in het bos woont. Zijn vrouw komt al 24 jaar het weekend bij hem, zorgt voor zijn was enz. Het is geen opgave voor haar, ze voelt zich er gelukkig bij. Is het niet prachtig, hoe mensen op een totaal eigen manier vorm aan hun leven geven.
Ik heb maar een paar echt nabije vrienden, maar ik piijs me gelukkig dat ik zoveel uiteenlopende mensen ken. Dat is altijd zo geweest. Mensen met verschillende ideeën, behoeftes en een andere grondhouding. Met het laatste bedoel ik; hoe sta je in het leven, waar begint en waar eindigt het? Het een is niet beter dan het ander, ieder volgt zijn eigen weg. Met nabije vrienden vind ik het wel belangrijk veel te kunnen delen. Delen verdubbelt de vreugde en verinnigt.

Voor Valentijn had ik een verrukkelijk toetje gemaakt. Ik hoef er maar aan te denken of het water loopt in mijn mond. Het komt, net zoals het nieuwe broodrecept in mijn nieuwe boek, maar ik zal het ook bij ‘recepten’ zetten. Het heeft even niets met gezonde voeding te maken, maar wel met genieten! Zeker als u magere slagroom neemt (deed ik niet) valt het allemaal trouwens erg mee. Als voeding, of beter gezegd de manier van leven, waar voeding onderdeel van is, in balans is, maakt genieten van wat dan ook, het leven gezonder en fijner, daarvan ben ik overtuigd! Genieten van iets betekent ontspanning  We namen om de beurt een hapje. Bij het laatste hapje zei Henk:”Je had er een foto van moeten nemen!” Mocht u het gaan maken en ik kan het van harte aanbevelen, het blijft niet wit, zoals een Pavlova of meringues. Het wordt lichtbruin. Mijn moeder maakte meringues. Meestal met slagroom, soms met ijs en zilveren pilletjes erop. Het stond beeldschoon. Ik vond ze iets te zoet. Hier zit weinig suiker in.

Tijdens onze avondwandeling hadden we het erover, of beter gezegd we vroegen ons af, of we nog in Nederland zouden willen wonen. Ook die vraag krijgen we; het is zo’n andere cultuur, een andere taal enz. Alleen als we in Gelderland zouden kunnen wonen, of ergens anders in het bos… Maar verder, nee, er heerst hier over het algemeen een ander normbesef. Hoe tuttig het misschien ook klinkt, jongeren hebben respect voor ouderen (uitzonderingen daargelaten natuurlijk) en het gedrag is in zijn algemeenheid beschaafd. Daar houden we van. Er zijn verder veel gebieden waar de natuur en muziek (soms lijkt het of iedereen muzikaal geboren wordt, in Beieren bijvoorbeeld. Henk is helemaal dol op al het meerstemmige gezang daar) een grote rol speelt. En dan het ambacht! Het doet ons zo goed, dat wars van alle elektronica en andere ontwikkelingen er met zoveel liefde de mooiste producten handmatig gemaakt worden.

Vrijdag 8 februari
Gisteren keek ik even naar de huizenmarkt in Nederland. We zullen daar nooit meer kunnen wonen, tenzij we een enorme prijs winnen. Ik zou er vanwege alles dicht op elkaar gebouwd en bijna overal het geluid van verkeer, ook niet meer willen wonen geloof ik. Of het zou Gelderland, of een deel van Overijssel moeten zijn. Gelderland is mijn provincie, vooral  omgeving Arnhem, maar ook de omgeving van Nijmegen, bij Groesbeek bijvoorbeeld vind ik prachtig.  Ik geniet hier van de ruimte en rust. Van oneindig veel natuur, maar ook van gewoon braakliggende stukken land.

Wietse zal het wel jammer vinden als we in een klein huisje wonen. Hij rent nu door het huis (en ik achter hem aan). We kunnen heel goed samen spelen. Hij moet overdag ook flink bewegen, anders gaat hij ‘s nachts, of ‘s morgens vroeg miauwen, een beetje huilen eigenlijk en aan de deur krabben, als een hondje. ‘s Avonds, als Henk en ik nog een uurtje op de bank zitten, ligt hij op of tussen ons in. Warm en gezellig! Nu ligt hij naast me, op de verwarming en onder de vensterbank.Kunt u hem wel zien, het is er donker? Hij vindt het heerlijk om ‘ingebouwd’te zijn. Zo kruipt hij in de kleinste doosjes. Blijkbaar geeft dat een veilig gevoel. Als de verwarming te heet is ligt hij helemaal op de handdoek.
Ook nog een foto van een brood volgens de nieuwe methode. Het is iets lichter want er zit een bekertje biologische en dus ongebleekte bloem door. Ik plaats zo weer wat nieuwe foto’s bij ‘actueel’. Ik zet nieuwe foto’s niet bovenaan, maar waar het uitkomt.





                  

                             














Zaterdag 2 februari
Deze producten kochten we van statiegeld. Wat een voldaan gevoel geeft dat! Er moet ook nog de helft van het netje biologische aardappelen bij. We hebben voor 0,65 boodschappen gedaan. Op zaterdagavond drinken we een flesje bier (ik met citroen). Per petflesje krijg je 0,25 statiegeld.




Een paar woorden van Rumi, dertiende-eeuws Perzisch-Turks mysticus en
dichter, voor het weekend:

“Een oude man staart voor zich uit.
Een kind vraagt hem: “Wat ben je aan het doen?”
De man antwoordt: “Ik volg een gevecht in mijn hart tussen liefde en angst”.
Het kind vraagt: “Wie wint er?”
De man zegt: “Degene die ik het meeste voed”.

Vrijdag 1 februari
Vorige week was ik wat later,  nu heb ik het weekmenu weer keurig op tijd geplaatst. Niemand dwingt me om dat op vrijdag te doen, maar een vast moment voor veel dingen die ik moet doen, helpt om structuur en dus rust te hebben. Ik weet ook dat lezers erop rekenen en misschien voor het weekend boodschappen willen doen. Op een uitzondering na plaats ik het dus meestal op vrijdag.
Hoe gaat het met u?
Het heeft hier dagenlang heel hard gewaaid. Er was al eerder iets uit het kasje gewaaid, maar nu zijn bijna alle kunststof  ramen eruit. Het is nu een heel luchtig kasje geworden. De buurjongen heeft nog rondgefietst, maar op twee na zijn alle ramen te ver weggewaaid om nog te vinden. Ik vind het vooral erg sneu voor Henk. Hij is er weken mee bezig geweest, het was echt een lastige en vervelende klus. Vrienden hebben met de laatste werkzaamheden geholpen. Geen kasje meer. Hier was goedkoop echt duurkoop, zonde!

Ik ga binnenkort weer een foto van het huis nemen en plaatsen, evenals weer wat tekst.

Een paar dagen geleden kreeg ik bericht van een lezeres over mijn nieuwe manier van brood bakken. Ze zet ‘s avonds het deeg klaar, laat het ‘s nachts rijzen en bakt het ‘s morgens. Ik laat het soms ook wel 10 uur rijzen, dus ik ga dat ook weer eens doen. Bij mij is het ‘s avonds vaak niet afgekoeld, als we naar bed gaan. Ze was er heel enthousiast over en bakt nu veel meer broden! Wat een heerlijk bericht. Ik bak nu op dinsdagmorgen. Henk heeft er dan de hele week lunches van en in het weekend hebben we het laatste. Ik hoef het nu dus helemaal niet meer in te vriezen, alleen als ik drie broden bak. Nu bak ik er meestal twee. Op dinsdag krijgt Henk een hartige en zoete volkoren pannenkoek mee. De zoete maak ik bijvoorbeeld met appel, rozijnen en/of kaneel, of met dikke appelstroop van de natuurwinkel, dan gaat het niet lekken. Ik maak altijd iets anders, zodat wat er in de lunchtrommel zit elke dag een verrassing is.

Zondag 20 januari
Steeds komt er wat meer informatie bij over het huis en er zullen ook nog meer foto’s komen. Dat we een eigen bron hebben staat er bijvoorbeeld nog niet en dat vind ik juist zo fijn. Het is een groot verlangen zoveel mogelijk zelfvoorzienend te zijn. Dit is daar onderdeel van. Het is water voor de tuin, de auto enz, niet om te drinken. Dinsdag schreef ik, dat bewust omgaan met het leven helemaal gevoelsmatig gaat. Dat klopt voor het grootste deel. Niet helemaal, soms is mijn verstand duidelijk aanwezig. Bij het omgaan met de olie bijvoorbeeld. In het begin vloog het erdoor. Nog nooit hadden we het zo lekker warm gehad. Nu doen we al 9 maanden met waar we eerst 3 maanden mee deden. We meten het oliepeil elke zaterdag en dat is heel nuttig. We zien zo precies wat we verbruikt hebben en of het goed gaat, of dat we zuiniger moeten zijn. Dit is heel goed voor het bewust met energie omgaan. Als je het niet ziet denk je er minder over na. Zo was het bij ons tenminste.

Gisteren waren we heel gezellig bij mijn jongste broer en schoonzusje. Heerlijk om even verzorgd te worden. Sinds we in Duitsland wonen en ik geen auto heb kom ik bijna nergens. Ik vind dat niet erg, ik kan goed alleen zijn en eigenlijk vind ik het heel prettig. Maar als het dan gebeurt dat we uitgaan geniet ik er extra van. Broer Willem werd in december 65. Hij ziet er jong uit. Ik kan het ook niet geloven. Mijn jongste broer die, als hij mij vroeger wel eens van school haalde steigerde met zijn fiets. We deden samen vaak een bepaald spel, Wiekslag heette dat. Daarbij luisterden we naar zigeunermuziek van Tata Mirando. Die plaat heette voor ons de wiekslagplaat. Gistermorgen tijdens het aankleden hoorde ik…Tata Mirando. Dit was die plaat die Willem had en ik heb de CD 
http://www.youtube.com/watch?v=itl7lXjDcAM Inmiddels speelt de vierde (en vijfde?) generatie Mirando. Er is nooit bladmuziek geschreven. Ik heb wel eens gehoord dat veel zigeunerkinderen in de box al een klein viooltje krijgen. Hoe dan ook, ze groeien op met de karakteristieke muziek en het zit gewoon in hun bloed. Bloed vol warme klanken.Nog een voorbeeld. Ik krig energie van deze levenslustige muziek.  Ook nog wat meer informatie over deze bijzondere, heel muzikale familie.http://nl.wikipedia.org/wiki/Tata_Mirando
Ik had voor bij de wijn die ik meenam kaaskoekjes gebakken. Beetje saaie foto, ik had er even iets kleurigs bij moeten zetten, maar de koekjes waren erg lekker. Wij hadden ze vandaag bij ons zondagse borreltje en in dit geval was dat Port. Een heerlijke combinatie.


Wat is het ijzig koud! De wind buldert. Ik blijf dagelijks wandelen. Ik kan en wil  niet zonder beweging. Als het koud is loop ik nog steviger. Thuisgekomen voel ik mijn bloed goed stromen en ben ik lekker warm.

Vanmiddag de kerstspullen gesorteerd. Als we in een heel klein huisje gaan wonen moet er veel ‘weg’. Behalve boeken vind ik veel spullen hebben ook belastend, onrustig. Ik kijk zo uit naar het kleine, overzichtelijke huisje. Bij alles vraag ik me af of ik het zou missen als het er niet meer is. Dat is een goede manier om ruimte te scheppen. In huis en in mijn hoofd!

Dinsdag 15 januari
Het is wit en koud. Weer voor stevige wandelingen en behaaglijke warmte. Ik ga ook een heel verwarmende maaltijd maken vanavond. Het is belangrijk om het in uw lichaam lekker warm te maken als het zo koud is. Drie keer warm achter elkaar is taalkundig niet zo mooi, maar er is geen vervangend woord.
Op elke manier intens met de seizoenen leven ligt me (wie weet het niet?) na aan het hart. Het meest natuurlijk. Ik hoef er niet over na te denken, het gebeurt. Als we hier documentaires zien over hoe mensen in de bergen leven is het allemaal zo vanzelfsprekend. Ik waan me in een andere tijd als ik ernaar kijk en tegelijkertijd is het tijdloos. Als er opeens geen stroom zou zijn (ik schreef er in mijn boek over) redden zij het. Bij veel andere mensen is dat maar de vraag. Stroom, water, het is allemaal gewoon geworden. We zijn er niet mee bezig. Ik ben dankbaar voor alles wat er is. Ik probeer alles zo bewust mogelijk te doen. Of juist niet te doen! Toch is dat vooral vanuit mijn gevoel, mijn ratio komt er nauwelijks aan te pas.
Hoe meer je zelf doet, des te eenvoudiger is dat bewustzijn, omdat je contact hebt met datgene waar het om gaat. Mijn zelfgebakken brood heeft niet alleen een andere smaak en textuur, het heeft ook een andere waarde, dan supermarktbrood. Door de ingrediënten en door hoe het gemaakt is en vooral door de aandacht (liefde!) die ik erin stop. Ik zal als ik bij iemand eet alles lekker vinden, of het zou aangebrand moeten zijn. Die aandacht is het belangrijkste ingrediënt. Aandacht voor het product en … voor mij. Ik heb dat ook al als er een boterhammetje met kaas voor me klaargemaakt wordt (Jan!). Het heeft ook te maken dat ik meestal overal voor zorg, als het om voedsel en opdienen gaat. Dan is het heerlijk om even verwend te worden. Zo geniet ik ook enorm als Henk een appeltje schilt (hij doet dat ook beter dan ik). Soms stopt hij de partjes ook nog in mijn mond. Bij een druipende sinaasappel doet hij dat altijd. Ik hou dan schone handen. Dit zijn van die kleine, knusse momenten.

Gisteren waren we bij Onkel Heini en tante Gretje. Zij hebben een briketten-hout kachel. Wat een andere warmte is dat toch. We hebben koekjes gegeten en tussen de hapjes door verteld dat we hier niet blijven wonen. Tante Gretje was eern paar maanden geleden juist degene die zei dat het huis te groot voor ons was, maar ze schrokken. Het zijn zulke lieve mensen. Ik hoop dat de volgende bewoners ook contact met ze zullen hebben.
Er zijn mensen die je vanaf de eerste minuut in je hart sluit. Bij Onkel Heini was dat zo.

Dinsdag 10 januari
Ik zet hier een foto van mijn nieuwe broodjes. Het is werkelijk zulk lekker brood. Het mooie is dat als ik het maandag bak, Henk er elke dag een lunch van kan hebben. Ik hoef het dus niet in te vriezen. Het blijft gewoon goed tot en met vrijdag.  Als er dan nog iets over is vries ik dat wel in, maar meestal is het op.




Vrijdag 6 januari, Driekoningen


En dus een tulband met een streepje chocola van binnen en een boon erin.


Dinsdag 3 januari
Ik hoop dat u een fijne jaarwisseling heeft gehad. Wij wel. We keken naar een documentaire over Paul Citroen en later zagen we bij BVN De tv draait door. Van beide programma’s hebben we genoten. Ik weet niet hoe het komt dat we bepaalde programma’s hier niet kunnen bekijken. Het heeft met rechten te maken, maar hoe en wat? Soms kunnen we iets niet zien bij Holland DOC en wel bij uitzending gemist, zoals met Paul Citroen. Avro Close-Up heeft allemaal documentaires over kunst die zeer de moeite waard zijn. Ik word graag gevoed door kunst en dit is een goede manier!
Zoals beloofd heb ik aan u gedacht.

Er zijn steeds meer mensen die zich met veganisme, paleo, of raw food bezig houden. Voor erbij vind ik veganisme leuk en dat voelt ook heel goed. Raw food vind ik als enige eetmethode te eenzijdig, maar ik ga er zeker mee aan de slag. Ik schreef net aan een goede vriendin dat we overal het goede uit kunnen nemen en dat dat met elkaar voor een mooi geheel zorgt. Dit geldt uiteraard niet alleen voor voeding, maar voor alles in het leven. Open staan, flexibel en creatief zijn. Van alles uitproberen. Dat maakt het leven open en kleurrijk. In dit geval ook gezond(er). Iets nieuws wat goed is maakt me vanzelf enthousiast!  

Ik krijg regelmatig de vraag of ik een link van een website of weblog wil plaatsen. Toen ik laatst aan iemand schreef dat het niet helemaal aansloot voelde ik me schuldig. Ik plaats geen links op aanvraag!!! Ik wil iemand niet ‘afwijzen’. Ik zal steeds links toevoegen die aansluiten en op wat voor manier ook verrijkend zijn. Er staat nog een rij klaar. Allemaal websites die ik dolgraag wil plaatsen. Elke week en waarschijnlijk elke dag komt er iets nieuws en hoeveel is er niet waarvan ik het bestaan niet weet? Ik maak een zeer subjectieve keuze en dat is prettig. Elke link die op deze website komt is in ieder geval gelinkt aan mij.

Elke avond als we in het aardedonker onze avondwandeling maken lopen we door een kleine woonwijk. We genieten van de kerstsfeer. Ik weet niet of het goed te zien is, waarschijnlijk niet, maar dit is een verlicht kerststalletje.Het licht is wel te zien. Dit kerstalletje staat buiten, voor een huis. Elke avond sta ik even stil om ernaar te kijken en ik zal het missen als het weer weg is.








BewarenBewaren