Mijn leven 2011


30 december 2011
Ik wens u een mooi einde van 2011 en een fijn nieuw jaar!
Wat verheug ik me om vanaf 5 januari weer normaal te kunnen schrijven.
In het begin zal dat nog niet regelmatig zijn want er is ontzettend veel te doen.
We zijn nog steeds bezig met de muren van de eerste kamer (onze toekomstige slaapkamer). Met allebei veel pijn was en is dat niet eenvoudig. Met mij ging het gisteren iets beter en ik was opgelucht. Toen ging ik enthousiast te lang door… Dom, maar ik wil zo graag dat het allemaal een beetje opschiet. Dat kan dus niet.
Uiteindelijk komt het allemaal, al gaat het heel langzaam en zijn er veel kamers. 

Het was een wel heel andere Kerstmis dan anders. En voor het eerst in mijn leven heb ik geen kaarten verstuurd. Dat ging niet. In gedachten krijgt u nu een prachtige nieuwjaarskaart in handen, met alles wat ik u kan wensen aan goeds! Deze Kerstmis was een combinatie van hard werken, lichamelijk ongemak en prachtige muziek op de achtergrond. Lekkere hapjes tussendoor en eenvoudige, maar heerlijke maaltijden. Op Eerste Kerstdag hebben we samen een hele (!) pudding opgegeten! 

Wat was voor u het mooiste en/of meest waardevolle moment van het afgelopen jaar?
Wat verdient het komende jaar meer aandacht? 

Waar u ook bent, misschien in bed, misschien op een groot feest of bij iets wat daar tussenin ligt… Morgennacht, twaalf uur geef ik u een dikke nieuwjaarszoen.


Tot in het nieuwe jaar!

Heiligabend
Op de valreep wens ik u mooie, bezinnende Kerstdagen.
Wij werken door in huis (we zijn nu behang aan het afsteken) met daartussen door en tijdens toch ook een gevoel van Kerstmis. Om 16.00u zagen we een mooie kerkdienst met stukken van het Weihnachtsoratorium. Toen we op weg waren naar Meta, de vorige bewoonster met wie er vanaf het eerste moment zo’n warm contact is, klonken de kerkklokken. We wachtten op dat moment voor de stoplichten. Het licht werd veel te snel groen. Echt Kerst zei Henk, dat rood en groen.
Er was één ster aan de hemel, waar we naartoe reden.
Nu gaan we weer door, met kerstmuziek op de achtergrond. 

Vrijdag 9 december
Lieve allemaal, we zijn verhuisd!!!
We krijgen in januari.pas internet. Ik bel nu via een buitenlandse belverbinding. Dat gaat per tik. Ik wil u toch even laten weten dat ondanks alles wat er nog moet gebeuren (veel technische zaken zijn inmiddels geregeld) en ondanks de fysieke ongemakken we blij zijn dat we hier wonen. Tot gauw en een heel fijn weekend allemaal! Liefs.

Woensdag 30 november
Morgen verhuizen we! We zijn nog niet klaar in huis. Henk heeft een ontsteking in zijn knie en zijn banden zijn uitgerekt, door een verkeerde beweging. Ik heb een te zwaar bankje getild en flink last van mijn rug. Het is wel een mooi bankje, dat precies past in het sfeervolle kamertje. Voor €35 bij Marktplaats. Ik ben er heel blij mee. Henk heeft medicijnen gekregen en hij moet zijn been vooral rust (???) geven zei de dokter. Het gaat ongeveer 6 weken duren. Na morgen wordt het iets rustiger en wonen we in een ander land en hebben we een ander leven. Vol verwachting klopt ons hart. Ik hou u op de hoogte van die nieuwe levensfase. Vanaf wanneer weet ik niet, maar zo gauw het kan hoort u van me.

Zaterdag 26 november
Nog vijf nachtjes slapen. We hebben al heel veel spullen gebracht en ontelbaar veel kopjes Ostfriesische tee gedronken. We zijn er dol op. Dat is ook door de combinatie met het warme contact dat we hebben met de familie.

Henk en ik kijken sterk uit naar het moment dat we samen in alle rust kamer voor kamer kunnen bekijken. We hebben het huis eigenlijk nog maar heel oppervlakkig bekeken. 
Heerlijk om alle spullen in een schuur te zetten waar het droog is en niet vriest. We hebben maar een schuur gebruikt van de vier. Wat een weelde. Alle boeken staan in een kamer waarvan de deur nog net open en dicht kan. We krijgen een ‘bibliotheek’ met in de toekomst een houtkachel of open haardje. En misschien wel zo’n groene lamp die je vaak in Amerikaanse films ziet, in bibliotheken. Ik ga er op den duur naar op zoek.

Ik hoor van mensen hoe ze ernaar verlangen veel over ons nieuwe leven op de website te lezen. Dat komt. Later worden die ervaringen het nieuwe boek.

Fijn weekend verder lieve lezers!

Donderdag 17 november
Vanmiddag waren we weer bij ons bijna-huis om boeken (na de boeken van boven zijn we nu aan de woonkamer toe. Boeken… het enige waar we veel van hebben) te brengen. Met de huidige bewoonster Meta hebben we de elektriciteit geregeld. Dat gebeurde weer persoonlijk in een gebouwtje waar alle tijd voor ons werd genomen. Er klonk een vrolijk riedeltje toen we de drempel overstapten. Hierna heeft Meta ons van alles van de omgeving laten zien; waar welke winkel/bedrijf is, maar ook de tandarts en de huisarts, geweldig. We gingen langs de garage waar vriend van dochter werkt en waar we onze auto voor alles heen kunnen brengen. Daarna dronken we een soort cappuccino bij haar dochter, die in een riante spikspinternieuw huis woont en waar zij haar aanleunwoning krijgt. Het voelt allemaal als een warm bad.

Gisteravond keek ik naar onze keuken met het prachtige Borettifornuis en toen kreeg ik het even moeilijk. Wat een energie en zweetdruppels hebben de schatten van loodgieters eraan gegeven. Ik weet nog goed met hoeveel aandacht en concentratie ze een patroon maakten van de Italiaanse tegeltjes. Zij waren het onder andere die ons toen hier zo’n welkom gevoel gaven. Ik zou op zich natuurlijk heerlijke maaltijden op een eenpitsgasstelletje kunnen koken en we krijgen er zoveelvoor terug. Bovenal is er de sfeer van dat verrukkelijke huis. Daarbij is het bepaald geen simpel keukentje, alles zit erin en het is heel knus. Blijft dat ik ruim 6 1/2 jaar genoten heb van dit fornuis met twee ovens en dat was toch wel heel bijzonder.
Nu eerst nog een foto van ons nieuwe, mooie huis.


Zondag 13 november
Zag net dat er met de weekmenu’s iets niet klopt. De menu’s van vorig jaar november zijn weg, vreemd. Verder probeer ik ze tussen alle drukte door te blijven maken.

Gisteren hebben we, als het goed is de laatste handtekening gezet bij weer de notaris. Op zaterdag ziet hij er minder formeel uit, net zo huiselijk als de sfeer. Het huis/gebouw is statig van buiten, maar van binnen is het hoe het hier in de zeventiger jaren was. De stoppen waren net doorgeslagen want het is natuurlijk niet berekend op alle moderne elektronica. 
We hebben hierna voor de derde keer boeken naar ons nieuwe huis gebracht. We kregen weer thee met taart! Käsekuche en Donauwelle. De naam Donauwelle vergeten we natuurlijk nooit meer. Het heeft de vorm van een tompouce en de vulling ervan is wit met een golf van chocolade.
We hebben weer van alles besproken over ons nieuwe leven. Donderdag gaan we de elektriciteit regelen. Wat fantastisch om zo geholpen te worden!

Als we daar wonen zullen mijn teksten inhoudelijker zijn, nu probeer ik u een beetje op de hoogte te houden. Ik begin de dag wel steeds met Anselm Grün. Een van de meest inspirerende mensen voor mij. Het lijkt wat oneerbiedig om dat op de wc te doen, maar dat is een moment van rust om de bezinnende tekst van de dagkalender goed tot me door te laten dringen. Belangrijk, om niet onmiddellijk in de gebeurtenissen van de dag te verdwijnen. 

Vrijdag 11 november
Vanmorgen de jammergenoeg toch kleine-hypotheek-nodig handtekening gezet bij de bank. Ik zat daar met vier mannen, waaronder Henk. Van onze hypotheekman kregen we daarna een mand met allerlei heerlijke regionale producten als felicitatie.
Vanmiddag hebben we bij de bank in Hesel een rekeningnummer genomen. Er gaat in Duitsland veel minder via internet. Persoonlijk contact is belangrijk. En we zijn onder de indruk van hoe beleefd, aardig en voorkomend mensen ons overal te woord staan. We krijgen een erg welkom gevoel als mensen zeggen dat welke vraag we ook hebben we altijd langs kunnen komen. De telefoon is ook persoonlijk geregeld, in alle rust.
Bij ons vrijdagse borreltje toosten we op het goede verloop. Gisteren had ik even een dip, overzag ik het allemaal niet wat de financiën betreft. Onze situatie is ook gewoon heel erg ingewikkeld. Nu heb ik nog steeds niet echt overzicht, maar ik voel me rustiger. Ook door de twee mannen die ik aan het begin van deze verhuisweg in de arm heb genomen. Ze hebben allebei gerekend voor me en de uitkomst was bijna hetzelfde. Dit resulteerde wel in een toch nog iets hogere hypotheek, want meteen rood staan is niet de bedoeling. Nu maar afwachten hoe het eruit gaat zien.

Woensdag 9 november
Een paar dagen geleden hebben we in ons nieuwe huis bij de huidige bewoonster Meta, ‘Ostfriesische tee’ gedronken, met een zelfgebakken patisserieappelkruimeltaart. Ze had hem vrijdag al gemaakt, voor na de notaris. Die speciale thee is een ritueel op zich. Ik zal daar wel eens een filmpje van plaatsen. De dochter met haar vriend kwamen ook. Ze zeiden dat ze hoopten dat we ons er helemaal thuis zouden voelen. Dat is nu al zo! Het is letterlijk en figuurlijk een warm en totaal gedateerd huis. Martijn Krabbé met zijn team van ‘Uitstel van executie’ zou een flauwte krijgen. De familie staat ons ook praktisch terzijde, zo gaan we volgende week met elkaar de telefoon overschrijven. Dan kan ik zonder hiaat doorgaan met het geven van mijn telefonische hulp, wat fijn!!! We zullen er altijd zijn voor jullie zeiden ze.

Vrijdag 4 november (belangrijke dag!)
Vandaag twee handtekeningen gezet! Om 9 uur waren we in Duitsland bij de notaris om te tekenen voor ons nieuwe huis. Een aardige notaris, tevens advocaat. Het was gemoedelijk en hij vertelde hoe hij vroeger een jaarlijks uitstapje maakte. Met de fiets reed hij van Bunde naar Oldenburg. In Schwerinsdorf bij de Goldene Stern (typisch Duits restaurantje aan het begin van de weg waar wij bijna aan wonen) hield de familie pauze, een hoogtepunt. Het duurde ongeveer vijf kwartier want in Duitsland wordt de koopovereenkomst volledig voorgelezen.
Thuisgekomen koffie, lunch en even flink gepoetst. Op naar de tweede notaris van vandaag. Hier werden alleen de hoofdpunten van de koopakte voorgelezen. Weer een handtekening gezet. Cadeautje voor Carel (mijn boek) en hier koffie met taart. Ik had een appel/kastanjetaart gebakken met slagroom en gekleurde versiering. Hij had zelfgemaakt wijn van rode bessen bij zich, lijkt me erg lekker. Wat een gek idee dat dit huis nu niet meer van ons is en we hier toch nog wonen.
Moeilijk, om deze stilte te moeten missen. De stilte, waar ik zo intens van genoot. Het gewoon de deur uit lopen en kunnen wandelen. Maar er moet een nieuwe stap worden gezet en er staat veel moois tegenover. Ik verlang op zich naar dat leven dat ons weer flink in beweging brengt. We kunnen niet wachten om er te wonen.
Ik hoop echt dat ik iets van die stilte meeneem. Volgende week wordt de kleine hypotheek in Duitsland nog geregeld, maar het huis is zo goed als van ons. Zondag gaan we de eerste spullen brengen en een kopje thee drinken bij de mevrouw die er nu nog woont. 

Zondag 30 oktober
Heerlijk dat de zomertijd voorbij is. Ik vind dit veel prettiger, natuurlijker voelen.
We hebben vandaag sinds maanden een vrije dag genomen. Het extra uur hielp mee, er was rust. Hier zijn we zo lang niet aan toegekomen. We hebben ons voorgenomen elk jaar van deze dag een rustdag te maken, al hoop ik dat zomertijd ooit niet meer zal bestaan. 

Vrijdag 28 oktober
Het huis is er nu werkelijk bijna. Omdat bij  het kopen van een huis alles in Duitsland anders gaat zijn we nog steeds een klein beetje onzeker. Als het goed is wonen we vanaf begin december in Hesel. De afspraak met de nieuwe bewoner Carel van ons huis was, dat we hier uiterlijk half november uit zouden zijn. Dit zou betekenen dat we een paar weken dakloos zouden zijn. Maar van Carel mogen we hier tot 2 december blijven wonen. Erg lief van hem. Gelukkig hoeven we nu niet twee keer te verhuizen en de poezen dus ook niet. Daar zat ik ook erg mee want een keer verhuizen is al lastig genoeg voor ze.
Alvast een foto en denkt u vooral het molentje even weg. Het is een ruim en heel verrassend huis, met diepe kasten, die ik nog net zo spannend vind als vroeger. Rechts ziet u niet een stukje van een ander huis, maar een stukje garage. Er zijn zelfs drie eenvoudige, maar goede garages, fijn voor de gasten. Het hele huis is eenvoudig, maar goed onderhouden en heel sfeervol!

Dinsdag 18 oktober
Nadat Henk vrijdag hoorde dat de afdeling waar hij werkt opgeheven wordt, we zaterdag in Duitsland door een vrachtwagen werden aangereden (niet gewond!), we teleurgesteld waren in het huis dat op een prachtige plek staat, hebben we nu bijna een huis!  .
Als ik in het nieuwe huis woon en alles is een beetje op orde kan iedereen weer zuurdesem bestellen. De gewone kan nog wel, maar de glutenvrije niet. Het is hier zo druk, tussen de dozen en alles wat er moet gebeuren dat ik de desems niet allemaal in beweging kon houden.  Ik zal dit ook bij ‘mogelijkheden’ vermelden. Zaterdag gaan we weer naar het huis toe en zal er veel duidelijk worden. Wij hebben er ja tegen gezegd!
Zondag 9 oktober
Wat zal ik het meest missen? De onbeschrijfelijke stilte ‘s nachts. Afgelopen nacht voelde ik dat sterk. Vanaf het moment dat we hier kwamen was ik me bewust van die stilte. Het zal er zijn tot het moment dat we weggaan. Verder het straatje. Met de meeste mensen is er een goed, tot heel warm contact. We hebben veel meegemaakt met elkaar, de afgelopen zes en een half jaar. En de zonsondergang tijdens de avondwandeling, of vanuit bed!
Er zijn inmiddels 10 dozen ingepakt. Nog steeds geen huis. Hoe spannend kan het zijn. Over vier weken moeten we hier weg zijn. Wat de nieuwe bewoner betreft het liefst 1 november. Ik gun hem dat zo, maar we gaan het niet redden. Als we 15 november niet halen gaan we tijdelijk in een vakantiehuisje. Vervelend voor de poezen en het idee om 2x te moeten verhuizen…. Het gaat zoals het gaat.
We hebben een mooie rit met twee makelaars gehad vrijdag en het was ook erg gezellig. We leren een deel van Niedersachsen goed kennen. Er is een huis op een prachtige plek, alleenstaand, bij Wiesmoor, de bloemenstad en luchtkuuroord. Dat huis hebben we van binnen nog niet gezien. De huizen die we tot nu toe zagen hebben veel positiefs en iets negatiefs, zoals een vrij drukke weg erlangs (vlakbij kan het dan wel heel mooi zijn), of lang rijden naar Groningen. We zullen nog een concessie moeten doen. We zijn er nog niet uit, maar ik hoop een dezer dagen wel.

Ik wens u een fijne zondag!

Woensdag 5 oktober
De eerste dozen zijn ingepakt. Dat is een raar gevoel. Nu is het komende vertrek zicht- en tastbaar geworden. Benieuwd waar de dozen heengaan.

Hier zijn de beloofde chocolaatjes.


Dinsdag 4 oktober
Hoe gaat het met u?
Denk niet dat ik u vergeet, integendeel. Ik heb laatst zelfs herfstchocolaatjes voor u gemaakt. Ik zal ze morgen plaatsen.
Mijn leven bestaat uit bij het huis komen dat op ons staat te wachten, maar dat we nog niet gevonden hebben. Dat kost heel veel tijd en energie, elke dag. We komen wel dichter in de buurt. Het had ook niet meteen duidelijk moeten zijn, dan hadden we deze ontwikkeling niet doorgemaakt. We leren steeds meer van Duitsland kennen en groeien naar ons nieuwe leven toe. Een huis ontdekken en kopen is erg ingewikkeld in Duitsland. Een ondoorzichtige wereld van makelaars waar ik mijn weg in probeer te vinden. Gelukkig vertrouw ik op mijn gevoel en soms zelfs op mijn gezonde verstand. Zo kom ik erachter dat sommige dingen niet kloppen. Bijvoorbeeld dat het lijkt of een huis verkocht is terwijl dat niet het geval is en andersom. We hebben iemand die ons terzijde staat, in dit stadium, tijdens de koop en erna! Dat kan niet anders want de Duitse regelgeving is totaal anders en zo ook alle praktische zaken die gedaan moeten worden. Daarbij schieten we nog ernstig tekort in ons Duits. Hij zal zo nu en dan wel helemaal gek worden van me, alleen al door alle mailtjes die hij tot nu van me ontvangen heeft. Een archief vol. Tja… Er zijn veel wensen en weinig mogelijkheden. Een is genoeg!  

Afgelopen zaterdag had ik een lange, maar voldoeninggevende dag in Assen. De heel goede sfeer zorgde voor die voldoening (de medewerkers lijken een grote familie te zijn) en de zielsgesprekken die ik had. Onder andere met een engelse jonge man die vanuit een diep innerlijk weten autistische kinderen begeleidt en daardoor heel veel geeft. Ik word altijd zo gelukkig van een dergelijke ontmoeting. De diepe verbondenheid van delen. Er werden harten uitgestort en het is fijn dat dat zelfs in een tuincentrum vanzelf gaat, dat de omgeving verdwijnt. Ik heb ook nog een paar boeken verkocht.

En nu ga ik de poesjes iets lekkers geven want het is uiteindelijk dierendag!

Zondag 18 september
Dat we bijna volledig in beslag genomen worden door het vinden van een passend huis betekent niet dat de rest niet gewoon doorgaat. Wel doe ik alles nog eenvoudiger. Ik bak natuurlijk wel gewoon om de dag brood. Ik had een klein beetje pruimenjam gemaakt. Echt voor maar 6 boterhammen. Ik vind dat het lekkerst op wit brood, gewoon én geroosterd. Ik maak dat ook altijd (overbodig om te zeggen) met desem. Er is iets te kauwen dan en het zijn gebakjes vinden wij.
Ik wil graag James aan u voorstellen, James Grieve. Hij is verrukkelijk! Tenminste als hij goed rijp is en vanzelf van de boom is gevallen. Laatst had ik er een geplukt, maar die had minder aroma. Geduld hebben dus met James en dan van hem genieten. Henk heeft hem voor de foto mooi opgewreven.



Dinsdag 13 september
Oproep
Zaterdag 1 oktober ben ik op de herfstfair in Assen (zie ‘actueel’). Mensen die zuurdesem willen hebben kunnen dat vanaf nu bestellen en 1 oktober op die markt afhalen.

We zien allerlei leuks aan huizen en aan mooie plekken. Een paar dagen geleden keken we vanaf de veranda van een huis  op de dijk en schapen. Geen bos, maar wel een mooie plek. Er was alleen geen pensionmogelijkheid. Zondag waren we weer ergens anders en er tegenover liep je zo de natuur in, langs een bankje en een kapelletje. Helemaal onze sfeer, in een glooiend landschap. Het lag tussen andere huizen en aan een vrij drukke weg denken we. Op zondag is het natuurlijk anders dan door de week. Eigenlijk zouden we overal op zijn minst twee keer heen moeten gaan. We verlangen naar dat diepe gevoel van vrijheid, van ruimte. De druk wordt groter, de tijd dringt. We gaan alleen in op iets als het volmondig ja is. En dan vooral ja tegen de plek. De rest kan groeien..

Fijne dag allemaal! 

Maandag 5 september
En toen hoorden we dat Henk de komende week maar 12 uur heeft. Waarschijnlijk blijft dit tot aan het einde van het jaar zo. Van €560 en wat van mij kunnen zelfs wij moeilijk leven (het gaat wel lukken natuurlijk, natuurlijk!). Ik twijfelde of ik dit zou schrijven. De reden dat ik het doe is dat dit soort gebeurtenissen bij het leven horen en dat het erom gaat hoe ik ermee omga en wat ik ervan leer. Dat is wat ik over wil brengen. Het weekmenu heeft een hoog troostgehalte want het moment waarop dit gebeurt is natuurlijk erg vervelend. Als we in Duitsland wonen is zoiets ook onaangenaam, maar dan is de situatie totaal anders.    
Naast deze onzekerheid is er toch ook nog het meestal aanwezige vertrouwen.
Ik wens u een fijne week!

Hier is de beloofde website http://www.simplydelicious.nl/ Jammer dat het zo ver weg is. In Oosterbeek is een vacature zag ik, dus als iemand in die heerlijke omgeving woont…


Zondag 4 september
Lieve allemaal, afgelopen week ben ik in Velp geopereerd. De narcotiseur hield me teder vast (zo word ik het allerliefst behandeld!!!) en wat scheelt het toch, als mensen en zeker in een ziekenhuis (kliniek in dit geval) echt lief zijn. Bij het eerste bezoek al de vaatlaborante die een echo maakte van de aderen en kleppen in mijn benen, wat een schat! En de verpleegkundige die me dinsdag bijstond was ook een engel. We hadden een gesprekje over positieve communicatie. De dag na de operatie werd ik gebeld met de vraag hoe het ging, hoe attent. Zoen voor de Helderkliniek!

Een cadeautje was alle hei die in bloei stond. We waren op de Posbank en genoten van de nazomer schoonheid. Het operatiemoment had niet op een beter tijdstip gekund.                                                   



De dag na de operatie hadden we trouwens ook iets bijzonders. We dronken overheerlijke cappuccino bij Le petit café ‘Simply Delicious’ in Velp (zal straks even de website zoeken en plaatsen) en die plek emotioneerde me. Het café zit aan een grote biologische winkel vast met een zeer uitgebreid assortiment. Er klonk wereldmuziek (meestal heb ik een  hekel aan opgedrongen muziek die overal maar klinkt. Ik vind dat onrustig en onaangenaam. Deze muziek paste helemaal bij de plek en was verrassend) en alles werd met zoveel aandacht gemaakt en gedaan. Natuurlijk heb ik mijn ontroering daarover meteen overgebracht. Ik vind het fijn maar ook zinvol om mensen te ondersteunen in hun inspanningen en ze te laten weten wat het effect daarvan is. Buiten was het daar ook mooi met stukken boom als fietsrek en een grote kruiden/bloemenbak.

Mocht ik ooit onverhoopt rijk zijn dan zal ik in die omgeving wonen. Nu verheugen we ons op Duitsland. Vanmorgen zagen we een erg mooi huis, maar het lag aan een niet heel drukke weg, maar toch… En het was wel vrij- maar niet alleenstaand en dat is wat we het liefst willen.

Ik zal proberen vandaag of morgen nog een weekmenu te maken. Dat sla ik nooit over, dus nu ook niet. 

Zondag 28 augustus
Wat klopt niet in uw leven? Wat zou anders moeten? Met wat klopt niet bedoel ik: Wat is niet in overeenstemming met uzelf?  Vaak zijn er signalen, meestal fysieke. Soms luisteren we pas als zo’n signaal heftig is. Ik hoef denk ik geen voorbeelden te noemen. Pas na zoiets heftigs wordt er een verandering op gang gebracht.  Kwaliteit is het enige dat telt. Wat niet echt belangrijk is valt af . Zeker dat wat te veel energie kost, of alsmaar weer ongelukkig maakt.

Ik kan niet zeggen wat het met me doet dat mijn boek mensen over een streep kan trekken, dat het inzicht geeft, teder door elkaar schudt. Er worden besluiten genomen. Welke? Met de VUT gaan, inhoudelijk voor een andere manier van leven kiezen, geen, of in ieder geval minder dingen doen die niets toevoegen, weer zelf van alles gaan maken in plaats van pakjes te gebruiken, gezonder leven, minder verspillen enz. enz.

De mailtjes hierover stemmen me dankbaar. Ik bereik u en wat is dat heerlijk! Bewustwording is een proces dat niet stopt. Er kunnen kleine vanzelfsprekendheden zijn die er in zijn geslopen, of die in het begin goed voelden, maar nu niet meer. Ik ga me zelf vandaag afvragen wat anders zou moeten in mijn leven. Waar moet ik mee stoppen en waar moet ik juist meer aandacht aan geven? 

Eergisteren waren we bij een alleenstaand sober huisje op een prachtige plek. De vrijheid die ik daar voelde….Dat is wat we willen! Alleen niet dit huisje want het stond vlakbij een snelweg. Door de ritjes die we maken worden onze wensen steeds helderder. De plek waar – wij en – gasten, u, tot rust, tot uzelf kunt komen. Verder kunt u binnen de beschikbare mogelijkheden krijgen waar u behoefte aan heeft, of het nu om een verwarmende maaltijd gaat, of om een diepgaand gesprek tijdens een wandeling. Ik zal veel verschillends aan gaan bieden. Met veel warmte. In alle eenvoud.     

Zaterdag 13 augustus 
Vanaf 11 uur vanmorgen is mijn haar niet ‘lang’ meer. Nadat ik gedoucht had knipte Henk mijn paardestaart eraf. Toen was alles even lang. Zou hij het nog bijknippen? Nee, ik wilde het nu toch weer echt kort. Onze fantastische kapster gebeld en ik mocht meteen komen. Ze moest erg lachen om het paardestaart verhaal en dreigde dat het in de ‘Praothörn’ kwam. (Toen we net in Ganzedijk woonde moest ik dat van haar uitspreken, praothörn). Ze heeft er weer iets moois van gemaakt en ik ben er heel blij mee. Het was wel een emotioneel moment, maar we zeiden: “Het begin van een nieuwe fase”. De vorige keer dat ik het rigoureus liet knippen was toen ik in Dennendal ging werken. Toen hing het op mijn bips, dus die stap was groter, maar toch… Ik sloot vanmorgen iets af en dat gaat niet vanzelf. Lieve Henny, als je dit een dezer dagen leest, ik zal je missen.
De druk om een huisje te vinden groeit. Ik  moet het loslaten want ergens staat het op ons te wachten, we weten alleen nog niet waar. Uiteraard moet het 100% goed voelen. We kijken nu naar het allergoedkoopste, zodat we geen, of een minimale hypotheek moeten aanvragen. Alles, om zo zuinig mogelijk te kunnen leven. Het zou geweldig zijn als dat gaat lukken. Ik zal tegen de tijd dat het zover is veel schrijven over dat nieuwe leven, zodat er een volgend boek ontstaat. Een logisch vervolg op het eerste. Het zal wel ‘Eenvoudig Gelukkig in Duitsland’ gaan heten denk ik.

Donderdag 11 augustus
Het regent en regent. Hoe heerlijk om nu met een grote beker cappuccino in droge kleren aan u te schrijven. Weer of geen weer, ik doe (bijna altijd) mijn ochtendwandeling. Tijdens het wandelen is er altijd van alles te zien. En er is tijd en stilte om elke gedachte ruimte te geven. Daar heb ik het soms druk mee want er is vaak veel te overdenken. Soms spreek ik iets hardop uit. Dat kan helpen om duidelijkheid te krijgen in bepaalde situaties en gevoelens. Mensen die mijn boek hebben gelezen weten dat ik nog veel meer doe onder het lopen.  

Ik denk veel aan ons nieuwe leven. Ik verheug me er ontzettend op. Tegelijkertijd kan ik absoluut niet overzien hoe het allemaal zal gaan. Het kan bijna niet anders of er komt een vervolg op ‘Eenvoudig Gelukkig’. ‘Eenvoudig Gelukkig in Duitsland’. Wat ga ik precies aanbieden en vooral; hoe gaan we zonder geld dat pension opzetten? Dat is spannend. Dat het een prachtige plek moet zijn staat op nummer 1. Dat is de basis.
Henk heeft nog minder betaalde uren op het moment, dus de situatie is… vult u maar in.
Hoe groot kan een uitdaging zijn?

Ik schreef het ook al bij het weekmenu, we doen voorlopig geen boodschappen. Als we heel erg ons best doen krijgen we, denk ik, nog niet alles op als we 1 november verhuizen.
Er zijn allerlei andere regels in Duitsland en dat geldt zeker ook voor de auto. Dat gaat flink geld kosten. Als we daar eenmaal wonen is autorijden juist goedkoper.

Ik fantaseer over: bos, direct een pensiondeel, een overzichtelijke moestuin, een kasje, weer kipjes, een hond (ook omdat we misschien heel afgelegen wonen, wat ik hoop), een houtkachel of open haardje in de boekenkamer (ook voor de gasten), een woonkeuken en een slaapkamer waar we om het bed heen kunnen lopen. Dat hebben we nog nooit gehad. Dit zijn de belangrijkste wensen. En ik kijk nu al uit naar het vieren van Kerstmis in Duitsland.

Ik fantaseer verder….

Donderdag 4 augustus
Ik ben gelukkig, want ons huisje is verkocht! Na vier dagen bij de makelaar en dus op de woningsites gebeurde het. Ik ben niet zo zeer gelukkig omdat het verkocht is (nou ja, daarom ook natuurlijk), maar vooral aan wie. Iemand die dol is op – moes – tuinieren en koken en meteen op de boekenkast viel. Het laatste niet letterlijk. Wat als hier iemand was gekomen voor wie koken geen voorliefde was? Dan stond dat prachtige fornuis hier eenzaam te zijn. Deze aardige man gaat een nieuwe fase van zijn leven in en ook dat betekent veel voor me. Het voelde voor hem als thuiskomen en ik hoop dat iets van onze sfeer voelbaar blijft voor hem.

Vrijdag 29 juli
Een paar dagen geleden, voordat we afscheid gingen nemen van oudste broer Marc, die in Canada woont hebben we een plek in Duitsland bekeken waar we erg benieuwd naar waren. De Duitse makelaar had een tekeningetje gemaakt van hoe we er moesten komen. Dat was maar goed, want zonder dat waren we er nooit gekomen. Het adres kwam ook niet op Bram (onze TomTom). Het was spannend en toen we het gevonden hadden zagen we op het bordje tegen een boom dat er een ‘bissiger hund’ was. De brievenbus lag 300 m van het huis vandaan. De plek was prachtig!!!! Maar er is een zand/steen afgraving en dat geluid is de hele tijd hoorbaar, ook ‘s nachts.
Er kwam een vrolijk hondje (de bissiger hund) op ons afgehuppeld, die niet meer van onze zij week. Later kwam er een oudere, moeilijk lopende man naar buiten. Het huis was vroeger zijn jachthuis geweest. Het lawaai viel nu nog mee zei hij. Als het wiel draaide was het erger. Zonde, dit zou een ideale plek geweest zijn. Er kwam bij dat het huis in slechte staat was. Er moet echt veel aan gebeuren. Geld daarvoor hebben we niet. En toch, als dat lawaai er niet was geweest…
Toen we weggingen wilde ik zoals altijd vooruit lopen, maar het hondje rende enthousiast voor me uit. Ik heb hem toen eerst maar weer teruggebracht.
Steeds, steeds meer hou ik van dieren. Er is meestal onmiddellijk contact en zo sterk dat ik helemaal wee word van binnen. Ik zou alle dieren die ik tegenkom en met wie er iets gebeurt (bijna altijd dus) wel mee willen nemen. Dat kan niet en gelukkig ben ik me dat bewust, maar het is zo open en onvoorwaardelijk. Vroeger had ik wel eens vragen bij als iemand zei dat hij meer van dieren dan van mensen hield. Nu zwijg ik van binnen want ik weet steeds beter hoe die liefde kan werken. Het is een ontwikkeling. Maar ik hou ook veel van mensen!   

Maandag 25 juli 
Het meeste werkt weer, maar het is nog niet 100%. Ik krijg steeds een vreemde melding.
Ik laat nu wel even iets horen, anders is het veel te stil. Ik hoop dat u een fijn weekend heeft gehad. Het heeft veel geregend, maar behalve ijzel en een hittegolf kan ik verder van elk soort weer genieten. Zelfs al was ik door en door nat van mijn wandeling. Ik wandel, hoe dan ook. Het is prettig om na natgeregend te zijn iets droogs aan te doen en op de bank een kopje thee te drinken met een net gebakken speltkoekje.

In mijn boek stel ik vragen en geef ik opdrachten. Ik zet u aan het werk. Misschien kunt u vanavond bedenken (en voor uzelf opschrijven!) wat het meest speciale moment van vandaag was. Ik zal dat ook doen. Ik zal het hier opschrijven.
  
Zaterdag 16 juli
Lieve allemaal, u begrijpt niet waar ik ben. En er was ook geen weekmenu. Ik weet hoe mensen daarop rekenen. Er is iets helemaal niet in orde met de verbinding (geen signaal). Het is waarschijnlijk de modem. Er is een nieuwe onderweg en hopelijk is dat de oplossing.
We zijn nu, ter ere van Henks verjaardag, een paar dagen weg. Ik heb de laptop meegenomen. Zodoende kan ik nu even wat dingen regelen en hier schrijven. Ik ga zo het weekmenu van afgelopen week plaatsen. Het nieuwe komt dan volgende week. Tenminste als er geen problemen meer zijn.
Fijn weekend verder! Liefs van mij.

ps

Mijn meest speciale moment van vandaag was een heel fijn gesprek dat ik had. Iemand die zei dat hij nog niet aan leven toe is gekomen. Aan echt leven. Onontgonnen gebied. Er zal een wereld opengaan. Er hoeft op dat gebied niets te worden afgebroken, er kan meteen begonnen worden, met kleine ervaringen en bewustwordingen, met bouwen.

Vrijdag 24 juni
Vanmorgen las ik in de krant van gisteren hoeveel beter het gaat met mensen die op het platteland wonen. Door de in het algemeen rustige woonomgeving zijn er veel minder psychische klachten dan bij mensen die in de stad wonen. Wij woonden lang niet op de drukste plek van de stad in Utrecht, maar behalve op zondag, wanneer het voor een deel van de dag stil was, was er altijd geluid. Alleen dat al zorgt voor onrust. Stilte is een weldaad. In een stad zit je vaak dicht op elkaar en soms is er nauwelijks ruimte voor kinderen om veilig te spelen. (Natuurlijk zijn er ook rustige en prachtige plekken in een stad en soms kan het zelfs stil zijn) Druk verkeer, criminaliteit, pffft. Hier is dat allemaal niet. Ik hoor de vogeltjes en voel de wind in mijn haar. Ik pluk kruiden, kneed deeg, wandel, vang een vriendin op, wied onkruid, geniet van een beker thee en zelfgebakken geroosterde boterhammen met oude kaas en een beetje marmelade, stofzuig, lees een gedicht, beantwoord e-mails, wandel, bedenk en plaats een nieuw weekmenu, verleen hulp via de telefoon, maak de badkamer schoon, wandel weer, knuffel met de poezen, bereid de vrijdagavondfrieten voor, vul een bakje met pinda’s uit de diepvries en schenk een borreltje in vanwege het begin van het weekend. Henk komt bijna thuis.
Ik tel mijn zegeningen.  

Donderdag 16 juni
Ik kreeg de vraag of ik aandacht wilde besteden aan de bezuinigingen op het pgb (persoons gebonden budget). Deze mogelijkheid om goed voor jezelf te zorgen (mijn steeds terugkerende thema) is voor veel mensen erg belangrijk. Voor een groot aantal mensen is het zelfs de enige mogelijkheid om onafhankelijk te blijven. Natuurlijk wil ik daar aandacht aan besteden!
Uw stem laten horen helpt en ik hoop dat het heel veel helpt. Politici in laten zien dat zo’n regeling vaak een voorwaarde is voor een menswaardig bestaan.

Vanavond of morgen komen de foto’s van de tuin, het huis en de omgeving. Deze omgeving waar rust is en waar je gewoon alles buiten kan laten staan zonder dat het gestolen wordt. Zo zou het overal moeten zijn. Dat is normaal, niet alles af moeten sluiten en beveiligen, dat is symptoombestrijding. 
Hoe ga je om met elkaar? Dat zou toch, net zoals stimulatie van iemands kwaliteiten, ondersteuning van zelfvertrouwen, gezondheid in de ruimste zin van het woord, de natuur, koken en budgetteren onderdeel van levenslessen op school moeten zijn.

Ik kreeg zo’n leuk cadeautje van iemand die ik niet ken. Ze was ‘toevallig’ op mijn website beland. Een vegetarisch kookboek uit 1911, het jaar waarin mijn moeder geboren werd.
De Vegetarische Keuken
Kookboek van den Nederlandschen Vegetariërsbond
Auteur: E.M. Valk-Heijnsdijk (Directielid der N.V. Veget. Hotel-Restaurant “Pomona” gevestigd te ’s-Gravenhage)

Ik ‘smul’ ervan. Wat ik verbazend vind, en ik heb dat al eerder gehad bij andere oude kookboeken, is dat er bijvoorbeeld over aubergines wordt gesproken. In 1911! Ik heb altijd het gevoel dat dat soort zuidelijke groentes pas veel later in Nederland te koop waren. Blijkbaar niet. Het boek staat vol lekkere, leuke en verantwoorde recepten. 
Normaal zet ik zoiets bij recepten, maar ik wil hier nu op zijn minst een voorbeeld geven:

Bananen (in den schotel gestoofd.) Men ontdoet rijpe bananen van de schil, rangschikt ze in een vuurvasten schotel, bestrooit ze met fijngestampte beschuit. Men legt zooveel lagen op elkaar als men verkiest, lost donker bruine suiker in water op en giet dat op de bananen. Dan bestrooit men den schotel weer met fijngestampte beschuit, plaatst hier en daar een klein kluitje boter en laat het gerecht dan in een matig warmen oven lichtbruin bakken.

Een verwarmend gerecht voor op een koude dag. Als het minder koud is zou ik er vanille vla of hangop bij geven. (of vanille kwark, zure room of ijs). In plaats van bruine suiker zou ik overzoet gebruiken.

Woensdag 15 juni
Na het grote nieuws nu wat anders. Een tijdje geleden werd me door een voedingsconsulente van het voedingscollege gevraagd om glutenvrij zuurdesem te maken. Het leek hier de afgelopen weken wel een laboratorium. Eerst wilde ik een soort blauwdruk maken van mijn eigen zuurdesem, maar omdat het kleinste spoortje gluten al voor problemen kan zorgen ben ik op een gegeven moment weer helemaal opnieuw begonnen. En dat terwijl ik al heel ver was. Het heeft weken geduurd, maar ik heb nu twee soorten glutenvrij desem, soja en mais.( Ik ben nog bezig met boekweit, teff en quinoa.) Ik hoop dat het op den duur net zo’n sterke werking zal hebben als mijn gewone volkoren desem. Ik ben hier al heel blij mee want ik heb inmiddels met allebei een mooi volkoren brood gebakken.

Zondag 5 juni
Het was een in elk opzicht prachtige dag in Loenen! Het weer kon niet mooier zijn, de plek was een oase, de sfeer was geweldig en inhoudelijk was het vervullend. De meeste gesprekken gingen over hoe ontwikkel je je, wat kom je tegen in je leven, hoe ga je daarmee om en wat leert het je. Hoe leuk ik het ook vind om praktisch bezig te zijn, het allerliefst ben ik met de zin van het bestaan bezig en heb ik intense gesprekken.
We hadden weer een stuk wit papier op de tafel gelegd en ik had daar allemaal kruiden uit de tuin opgeplakt. Bij elk kruid had ik met een dikke stift de naam erbij geschreven. Ik bedacht dat ‘s morgens pas. Het stond heel leuk en ik kreeg er veel complimenten over. Mensen roken en voelden eraan en de verhalen kwamen vanzelf. Een totaal ander publiek (en medewerkers) dan in Orvelte. Spritualiteit en/of idealisme voerden de boventoon. Verder werden er pannenkoekjes gebakken, waren er allerlei zoete en hartige baksels en werden er ter plekke pizzaatjes gemaakt met verse ingrediënten. Als iemand ermee langsliep rook dat zo lekker, heel aanstekelijk. Alles wat er gebeurde was verantwoord. Misschien kan ik beter zeggen; alles gebeurde met veel aandacht. Bewust levende mensen.

Inspirerende, liefdevolle, belangstellende en worstelende bezoekers ontmoet. Voor sommige kon ik op dat moment iets betekenen en zo ook mijn boek. Dat was fijn. 
Ik heb ook weer zuurdesem verkocht en ik heb besloten dat ik dat ook gewoon via de website bij mogelijkheden aan ga bieden. Het moet dan wel opgehaald worden, of wij brengen het als we in de buurt zijn. Ik heb nog geen idee hoe ik het zou kunnen versturen.
Op de rechterfoto spelende kinderen. Geen elektronica te bekennen. Vooral met zeepsop grote bellen maken was een groot succes en niet alleen voor de kinderen. De foto is vanaf ons kraampje genomen.


Vanmorgen had ik het moeilijk en de hele weg van mijn wandeling vloog er boven me een vogeltje met me mee. Een geel kwikstaartje. Het dwong me de schoonheid te zien, die er altijd is en die ondersteunt. In dit geval kan ik beter zeggen; die me optilt. De verhuisde viooltjes zijn, zoals u ziet heel goed aangeslagen. Ik blijf het een wonder vinden. Viooltjes die ik niet gezaaid heb en die elk jaar zomaar opkomen.


Dinsdag 31 mei
Het geluk was van korte duur. De dag erna vlogen de plukken haar van de poesjes weer in het rond. We blijven hoop houden dat er nog eens harmonie zal zijn. Niet als ze honger hebben, dat is teveel gevraagd, maar verder.

Het regent en ik zie hoe de tuin daarvan geniet. Onze tuin wijkt volledig af van de rest van de tuinen. Met een kleine sturing laten we hem zoveel mogelijk zijn gang gaan. In verhouding tot 2005, toen we hier kwamen wonen, is hij nu een stuk gezonder. Er wordt hier verbazend veel gespoten, zelfs particulier. Wij kenden dat helemaal niet. Gelukkig verandert het langzaam. Het is beleid dat de bermen in ieder geval schoner worden gehouden, zodat hazen, vogels, insecten en bloemen een veilige en vruchtbare plek hebben.
Toen ik vanmorgen in de regen wandelde moest ik even terugdenken aan de spuiterij op het land gisteravond. Ik voel dat altijd onmiddellijk aan mijn handen en ik word snotterig. Ik besefte weer eens dat we niet in het paradijs leven (al verlang ik daar ernstig naar) anders hoefden we hier niet meer te zijn en hoefde de wereld niet te bestaan. Niemand en niets is volmaakt. Volmaaktheid zit in de momenten dat alles even in elkaar past en er pure schoonheid en ontroering is. Vanaf dat besef genoot ik van het grijze licht, de knalgele koolzaadbloemetjes die verdwaald langs de kant van de weg stonden (de koolzaadvelden zijn uitgebloeid) en de zachte temperatuur.

Ik kreeg een vraag over wat ik allemaal gemaakt had. Hou u vast: veel volkoren koekjes in verschillende vormen met een verschillende garnering, speltkoekjes met krenten, veganistische rabarberkoek, wortelkoek met kwarkroom met vanille, kokos-rozijnenchocolaatjes, moccabonbons, gemberbonbons, pralinébonbons. Pikant tomatenbrood met verse bieslook. Ik had nog andere broden gebakken, maar niet meegenomen, net zoals muffins zonder vet en suiker.

Het thema voor donderdag is ‘De BIJ’. Ik ga de fruitkoek (rabarber, aardbeien, appel) dus met honing maken, al is hij dan niet meer veganistisch. Er zijn overigens veganisten die wel honing gebruiken. De imker van wie wij de honing kopen gaat zorgvuldig met de bijen om en laat altijd een deel voor hun achter. Volgende week gaan buurvrouw en ik weer nieuwe potten koolzaadhoning halen. Dat is al de 7e keer dat we dat samen doen. Een gezellig ritje door het mooie Westerwolde.
Ik kijk uit naar donderdag. Niet alleen om die feestelijke markt, maar ook omdat ik dan in mijn lievelingsgebied ben. In die omgeving voel ik me werkelijk thuis.

Vrijdag 27 mei
Ik ben gelukkig, want….Wietse en Damiaan liggen in dezelfde stoel! Ik kan het niet geloven. Ik loop steeds even naar boven om te kijken of het wel echt zo is. Wietse heeft het altijd moeilijk gevonden dat hij niet meer de enige was. Zeker als ze allebei honger hebben is hij niet zo lief voor Damiaan (dat speelt zich elke ochtend af). Soms, omdat het nu veel beter net Damiaan gaat en hij veel krachtiger is geworden, heerst Damiaan over Wietse. Damiaan is hier inmiddels twee jaar, nadar hij achter was gelaten en daarvoor verwaarloosd was.. En nu….ik ga weer even kijken. Oh, zoooo lief. Ik hoop dat het niet bij deze keer blijft. Het zijn allebei zulke bijzondere poezen, maar totaal verschillend. Dat maakt het extra leuk.

Ik ben gevraagd om iets te maken, iets wat onmogelijk lijkt, maar ik ben er hard mee aan de slag gegaan. Wat hoop ik dat dit gaat lukken. In nevelen gehulde woorden, maar als het gelukt is laat ik het natuurlijk onmiddellijk weten! Ik ben altijd op de eerste plaats met de binnenkant van mensen bezig, maar toch ook met de praktische kant van een mooi, eenvoudig leven. Die is vaak nauw verbonden aan die binnenkant want zonder handvatten en stimulatie komt er geen verandering. Nu ga ik er verder in want het lijkt hier wel een laboratorium…..

Woensdag moesten we naar de tandarts. Ik besef dan altijd hoe snel de tijd gaat. Hoe kan dat nou, weer een half jaar om? Belangrijk om elk moment diep te doorleven, er volledig in op te gaan. Er is ook alweer een week om, dus nu eerst het weekmenu maken. Ik wens u allemaal een heel fijn weekend!

Woensdag 25 mei
Nu dan mijn ervaring van het afgelopen weekend. Het begon nogal gestresst, we moesten zoveel meenemen. We vertrokken dus eigenlijk iets te laat. Toen we in Orvelte waren moesten we natuurlijk even zoeken waar we moesten zijn. Henk botste op het terrein tegen (op!) een steen en zei: “In Drenthe, meteen op een hunebed”. Daarna pakten we alles uit, richtten de kraam in en wenden aan iets dat we nooit eerder gedaan hadden. Dat gebeurde snel en zeker zondag waren we heel ontspannen, al regende het in het begin. We stonden tussen twee aardige vrouwen, die allebei veel ervaring hadden. De ene vrouw (die ons de tweede dag een zeil gaf, zodat we lekker droog stonden) verkocht ‘brocante’ en de ander zelfgemaakte wijn en jam. Bijzondere jams ook, van witte bessen, nectarine, jostabessen (wakker-word-jam), witte frambozen en pompoen. In de wijngaard worden groepen ontvangen en rondleidingen gegeven. Er kan koffie op het terras of in de wijngaard gedronken worden. www.wijngaardoptiendeveen.nl
Het was voor het eerst dat ik lezingen over goedkoop koken gaf. Twee gingen vanzelf (al zal ik het de volgende keer toch anders doen. Ik moet er natuurlijk in groeien, zoals in alles waar je mee begint) en een vond ik ingewikkelder. Ik heb ervan geleerd. In ieder geval neem ik voortaan gewoon mijn boek als uitgangspunt, of pas ik het onderwerp aan de groep aan. Goedkoop koken is een ruim begrip. Net zoals hier en in mijn boek zal ik natuurlijk nooit goedkoop vlees, of pakjes en zakjes behandelen (wat een overbodige opmerking). Consuminderen en zuinig koken mag nooit ten koste van anderen (of het nu dieren of mensen zijn) gaan. Als mensen op een bepaalde manier in het leven staan, of daar naar verlangen en erop ingaan, wordt het in gesprekken altijd inspirerend. Bij lezingen is een zelfde soort beweging belangrijk. De zeer vakkundige en enthousiaste organisator had mijn lezing ook proeverij genoemd en daar ging ik in mee, maar die combinatie past niet. Het maakte dat ik dagen van tevoren veel op mijn hals had gehaald. Ik ben veel te veel verschillends gaan maken. Op die stand moest toch ook van alles staan en uiteindelijk heeft dat meer aandacht gekregen. Het was op zich fijn alle positieve reacties daarop te horen, er waren mensen die zelfs geluidjes van genot maakten, zo lekker vonden ze het. Een mooier compliment is niet denkbaar. Ook kinderen, die misschien toch gewend zijn aan andere smaken smulden. Alles was zo op. Bij de lezing had ik er veel meer aandacht aan moeten geven. Het gaat om de kwaliteit, niet om de kwantitiet. Ik ben er niet aan toegekomen om te vertellen wat het was en hoe het gemaakt was.

Bij de kraam gebeurde dat wel. Henk had overal kaartjes voor gemaakt en die stonden daar. Natuurlijk had ik ook zuurdesembrood meegenomen, maar dat gaat niet in de zon, dat wordt onmiddellijk droog. Daar moet ik iets op verzinnen want er is zoveel interesse voor. Bij de kraam ontstonden geanimeerde gesprekken en die gingen vaak al snel wat dieper. Mensen kwamen ook op de eenvoud af. Sommige noemden het een verademing in alle drukte.
Ik sta hier onder en vertel….                                       


Ik vond trouwens de meeste kramen echt de moeite waard, veel zelf/handgemaakte producten, veel groen en veel bevlogenheid. Ik hoorde zelfs van iemand die een steviaplantje had gekocht. Had ik dat maar geweten. Ze had dat nota bene uit mijn boek. Dit is wel de tijd om het te kopen, dus misschien ga ik nog op zoek. Door een paar mensen ben ik niet gevonden. Zelfs niet door mensen die zuurdesem hadden besteld, zo sneu. Ik zou een winkeltje in zuurdesem moeten beginnen. Maar het kan alleen op bestelling want het moet nu eenmaal snel in gebruik worden genomen. 
Ik vond het opvallend, echt heel opvallend, dat er verschillende jongens waren, al dan niet met hun moeder, die met zoveel passie spraken over moestuinieren en de smaak van verse, goede producten. Ik werd daar heel blij van.

Wat moest ik lachen om hoe Henk reclame stond te maken (dat is niets voor hem!) voor mijn boek, mijn gedachtegoed en ons leven. Hij leek wel een marktkoopman.:-) Het verkopen van een manier van leven. Onze buurvrouwen zeiden toen we weggingen allebei, los van elkaar: “Zeker tot ziens!”. Ja, ik heb de smaak te pakken. Het eerste is volgende week, in Loenen, bij een particuliere school (holistisch onderwijs). Dat is al lang geleden afgesproken. Ik ben daar gewoon met mijn boek en nou ja, misschien veganistische rabarberkoek. Die was ook onmiddellijk op. Heel zielig voor mijn veganistische vriendin. Ik ga dat snel goedmaken, zodat ze er binnenkort van kan genieten.

Dinsdag 10 mei
De grond is gebarsten, zo droog is het. Aan de hoeveelheid bloemen van de aardbeiplanten is daar niets van te merken. Dat is het voordeel van klei, de oppervlakte is kurkdroog, maar daaronder blijft het heel lang vochtig. Om te laten zien hoe het er achter onze tuin uitziet deze klei-impressie en ruimte!
Donderdag 5 mei (bevrijdingsdag)
Rond deze tijd lees ik altijd boeken die tijdens de tweede wereldoorlog spelen. Ik vind het belangrijk contact te houden met die periode uit de geschiedenis. Fascinerend om te lezen hoeveel kracht en inventiviteit mensen hadden in die zware en onzekere jaren. Het boek dat ik net las heet: “De reis van Nina” geschreven door Lena Einhorn, de dochter van Nina. Ze leefde in Warschau en is talloze keren op wonderbaarlijke manieren aan de dood ontsnapt. Na de oorlog heeft ze het onderste uit de kan gehaald. Ik denk dat je jezelf daar met heel je hart toe verplicht voelt als je op die manier mocht (moest) overleven. Ze werd arts, gespecialiseerd in gynaecologische oncologie. 
Er zijn allerlei filmpjes uit de oorlog op internet te bekijken. Bijvoorbeeld bij het Amsterdams archief. Er zijn zelfs beelden van de hongerwinter.
Gisteravond waren we uiteraard twee minuten stil. Als u ooit op 4 mei of daarna de mogelijkheid heeft om naar de Waalsdorpervlakte te gaan dan raad ik dat sterk aan. Henk zei gisteravond dat het bijna een mini bedevaart was voor ons. Het is een behoorlijk stuk lopen en dat in die gewijde sfeer te doen zorgt voor een intense en verstilde wandeling.
Vandaag is het bevrijdingsdag. Een foto van vlag en sinds kort oranje wimpel (die wilde Henk zo graag hebben).

        


Het heerlijke koninginnedagtaartje had u nog tegoed. Ik kan nu zeggen dat het met kwark en slagroom net zo lekker is als met roomkaas. De schilletjes bovenop zijn niet gesuikerd, gewoon vers van de sinaasappel, heel lekker. Ze zitten ook, maar dan kleiner, in het deeg.

ps
De viooltjes slaan geweldig aan. Binnenkort zal ik ze laten zien. U kunt van alles experimenteren met stekjes en zaadjes. Het hangt van de plek, de grond en nog het een en ander af of het een succes wordt. Er is vaak veel meer mogelijk dan lijkt. Dit geldt voor elk gebied!  

Donderdag 28 april
Vorige week schreef ik over de viooltjes die uit zichzelf opkwamen. Een van de mooiste manieren van bewust leven. Het aan de natuur overlaten en maar zien wat er gebeurt. Het blijkt dat je dan zoveel kan krijgen, op alle mogelijke manieren. Dit is een mooi voorbeeld, ik geniet! Ik zal ze onder mijn bericht van vandaag plaatsen. Binnenkort haal ik de paarse violen eruit en die doe ik in de bak tegen het schuurtje aan. Ik hoop dat ze het daar goed zullen doen. Ze hebben van die lange stelen.
Ik zal binnenkort ook wat foto’s van de -moes-tuin maken. Het aantal Nieuwe-Zeelandse spinazieplantjes is niet te tellen. Ik zal er toch veel weg moeten halen, om een paar plantjes alle ruimte te geven.

Er zijn mensen die rauw/raw eten, vooral in Amerika, maar hier ook. Ik vind het leuk om me in veel te verdiepen. Het verbreedt de horizon. Het doet er niet toe dat ik misschien op een totaal andere manier leef. Veganisme gaat voor sommige mensen al heel ver, rauw/raw gaat nog veel verder, maar ik vind het een ongelooflijke creatieve manier van koken en ik leer er veel van. Dat is al de winst ervan. Voor een deel deed ik dat al automatisch, ik noemde het gewoon niet zo. Dat kan ook niet want ik ben niet veganistisch. Ik geniet ervan om voor een vriendin veganistisch te koken. Het is ook heel gezond.
Zo hebben veel mensen vanuit een verschillende achtergond verschillende behoeftes en gewoontes. Soms wordt een keuze door omstandigheden als ziekte of ‘armoede’ bepaald. Belangrijk om goed naar uzelf te luisteren en goed voor uzelf te zorgen. Voeding kan hierbij een grote rol spelen. Sowieso, maar zeker ook bij ziekte en bij hoe u zich geestelijk voelt. 

Losmaken van oude gewoontes kan heel moeilijk zijn, maar soms is dat de enige mogelijkheid om verder te komen. Iedereen doet dat op zijn eigen manier en dat vind ik juist zo prachtig. Als iemand de eerste stap gezet heeft komt de rest ‘vanzelf’. Die eerste stap is het belangrijkst. Op weg naar een nieuw leven.

En dan ga ik nu vast het Koninginnedagtaartje maken, dat is lekkerder dan vlak van tevoren. Ik heb geen roomkaas dus neem ik in plaats daarvan kwark. Ik gebruik de helft van het recept, het wordt een klein taartje.
Het staat in de oven en o, o, wat ruikt het verrukkelijk door de speculaaskruiden en de geraspte sinaasappelschil. Ik doe er altijd 1 dl olijfolie bij en ik weet nu dat dat 50 gram is. 

Eerste Paasdag 
Ik hoop dat u fijne Paasdagen heeft. Met tijd voor rust, eitjes en veel zon.
Wij maakten een tocht door Duitsland. Zoals ik in Nederland het meest van de bossen hou  en vooral die in Gelderland, daar voel ik me werkelijk thuis, zo is dat ook in Duitsland, bos en een glooiend landschap. We zijn verrast dat dit in Duitsland zo snel over de grens het geval is. We fantaseren …

Vrijdag 15 april
Ik had alternatieve paasmenu’s beloofd. Behalve het weekmenu heb ik deze menu’s’ ook bij april gezet. Een met vis, een vegetarisch en een veganistisch. Ik las een interview met Chefkok Yotam Ottolenghi. Hij heeft veel furore gemaakt in Engeland, met al zijn fantastische recepten. Hij is zelf niet principieel vegetarisch maar werd vanwege zijn heerlijke en originele recepten toch gevraagd een vegetarische column te schrijven. Hij zegt dat hij een beetje moe wordt van de scheiding vegetarisch of niet. Roerend mee eens. Het gaat om creatief koken, met respect voor alles wat loopt en bloeit. Hij heeft het over aubergine kroketten en wat ben ik daar benieuwd naar. Ik maak kroketten van peulvruchten, van champignons, van soja, van rijst,van noten, van aardappelen, met kaas, maar aubergine, nooit aan gedacht. Zijn kookboek ‘Plenty’ is sinds kort ook verkrijgbaar in Nederland. Dat ga ik zeker kopen en op den duur zal ik het recept van de auberginekroketjes doorgeven.
Ik ga niet door met het katern. Het spijt me voor de mensen die er een abonnement op wilden nemen. Ik kreeg veel enthousiaste reacties, maar ik weet dat hier nogal wat (al dan niet uit noodzaak geboren) consuminderaars komen en dan kan 12 euro veel zijn. Het kost me veel tijd om het katern te maken en dat kan er gewoon niet bij. Ik heb al veel in mijn leven dat veel tijd kost. Alleen de weekmenu’s voor deze website al. Het zijn allemaal eigen recepten, die ik elke week bedenk. Heel soms is het gebaseerd op een recept van iemand anders. Maar ook dan wordt het iets van mij want ik pas het volledig aan  Ik weet hoe de eenvoudige en heel goedkope weekmenu’s op prijs worden gesteld. Ik vind het ook erg leuk om te doen. Iemand vroeg mij laatst of ik niet , omdat het daardoor eenvoudiger is, iets van vorig jaar erbij kan zetten. Nee, op een paar uitzonderingen na is het elke week nieuw. Het blijft dus bij dit cadeautje voor u. Het wil niet zeggen dat ik nooit meer een verhaal of interview plaats, maar dan gewoon, op deze website.

Ik wens u een fijn en zonnig weekend.

Woensdag 13 april
Gisteravond heb ik de eerste verse pepermuntthee van dit jaar gedronken. Wat voel ik me toch rijk op zo’n moment! Ik zag dat er ook al citroenmelisse geoogst kan worden. Op woensdagavond delen we altijd een biertje, dus die thee maak ik morgen. Ik verheug me daar alweer op. Wat pepermunt betreft ga ik veel meer oogsten en drogen dit jaar. De smaak blijft even sterk. Nu kwam ik net iets te kort voor de winter. Dat is niet nodig want het is deels een bodembedekker geworden.
Vorig jaar schreef ik over een cementbak waar opeens viooltjes uit tevoorschijn kwamen. Tot ver in de herfst hebben ze gebloeid. Ik heb weer niets aan die bak gedaan, behalve in het begin van de winter de dode plantjes eruit gehaald. De bak is helemaal groen van de nu kleine plantjes en ik ben benieuwd hoe het eruit gaat zien. Als hij vol violen staat maak ik er een foto van. Dit zijn de mooiste consumindergebeurtenissen vind ik. Zelf niets doen terwijl er van alles gebeurt. Als ik zie hoeveel Nieuw-Zeelandse spinazie al de eerste blaadjes gevormd heeft, ook al zo bijzonder. Twee of drie planten zijn meer dan genoeg voor zomer en herfst. Dit zijn er honderden denk ik. Ik ga veel weggeven.
Dit gebeurt in het bed waarin ik alles zichzelf laat uitzaaien. Aan de rand staan erwten en die zorgen voor veel stikstof, dus voeding. Dat is niet nodig, maar ik ben gek op verse peulvruchten en in de winkel zijn ze erg duur. Henk heeft een constructie gemaakt waar ze tegenaan kunnen klimmen. In het bed van blijvende groentes staan kapucijners. Ik heb in dat bed nu groene asperges gezaaid, ook een blijvende groente. Hoe zullen ze zich ontwikkelen? In tegenstelling tot witte asperges hoeft het niet aangeaard te worden. Groene zijn eenvoudiger te kweken.

Er is een erg leuk programma op de televisie, ‘Paradijstuinen’. Elke woensdag (vandaag) om 19.25 op Nederland 2. Naar zoiets kan ik wel uren kijken. Iedereen maakt op zijn eigen manier een unieke tuin. Het genieten ervan komt overeen.  Als u het gemist heeft kunt u het terugkijken bij: http://beta.uitzendinggemist.nl/programmas/2743-paradijstuinen

Zaterdag 9 april
Fris, maar stralend weer.
Folders met paasmenu’svan C1000 vielen door de bus. De prijs varieert van 13 tot 15 euro. Ik zal drie paasmenu’s maken die veel en veel goedkoper zijn. Een met vlees of vis, een vegetarisch, een veganistisch. 
Fijn weekend verder voor iedereen!

Woensdag 6 april
Ik hoor veel over fysieke en geestelijke klachten. Bepaalde voedingsmiddelen kunnen vaak niet gegeten worden. Zo krijg ik regelmatig vragen over gerechten met spelt. Spelt wordt vaker beter verdragen dan tarwe. Ik zal flink veel recepten met spelt gaan plaatsen. Het is een oergraan, vol mineralen en met veel goede (bak) eigenschappen. Het heeft een volle smaak, ik vind het een heerlijk graan. In Duitsland is alles met spelt te krijgen; brood, pasta, koekjes, zoutjes. Spelt verdraagt geen gif of kunstmest dus u kunt altijd vertrouwen op een zuiver product.

Vindt u het leuk vindt om te horen op welke manier ik -goedkoop!- kook?
Vindt u het stimulerend om lekkere, eenvoudige recepten uit te wisselen.
In het weekend van 21 mei is er een culinaire fair in Orvelte en ik ben daar.
Behalve dat u mij kunt  zien kunt u ook lekkere zelfgemaakte hapjes proeven.
Ook is er de mogelijkheid om mijn zuurdesem voor een euro aan te schaffen.
Orvelte is een monumentendorp, het is er prachtig.
Ik verheug me erop!

Vrijdag 1 april!
Als ik toch zou verdienen met alles wat ik doe, wat zou ik rijk zijn. Het tegendeel is het geval, tenminste als we het over materie hebben. Ik moet dus keuzes gaan maken want het is te veel. Binnenkort een vraag over het katern.

Sinds een tijdje is er ‘s morgens een merel en die praat. Ik vind het altijd heerlijk om naar alle vogeltjes te luisteren en me daarin te ontspannen, maar dit is echt taal, dus ik luister. Henk ook en we horen: “Orivieta, kom eens gauw, wil je dat wel, ga nou maar weg, hondje Evelien (dat vind ik een van de leukste), Jericho Jericho” enz. enz. We moeten er zo om lachen. Ik heb dit nog nooit meegemaakt. Nadeel is dat ik zo luister dat ik niet meer kan slapen. Voordeel is dat we de dag vrolijk beginnen.

Dinsdag 22 maart
Gisteravond kreeg ik nog een aanvulling voor ‘het begin’. Dat is het voordeel van een elektronisch katern/magazine, het hoeft niet klaar te zijn. Er kan altijd iets toegevoegd worden, of iets worden weggehaald. Alles is dus altijd welkom, daar zit geen enkele beperking aan vast. Ik zal dit mooie stukje over ‘armoede’ straks plaatsen.
Is het bij u ook zulk heerlijk weer? Blauwe lucht, zon en het onkruid vliegt omhoog. We proberen elke dag een uurtje in de tuin te werken. Door het uitkomen van het boek vorig jaar is er een grote achterstand. Ik probeer alleen te kijken naar het stukje waar ik mee bezig ben. Henk is de grond waar de kippen stonden aan het spitten. Dat is een heel mooi stukje. Er komt niet zoveel zon. We denken erover om daar wilde bloemen te zaaien die tegen schaduw kunnen. In verhouding hebben we weinig bloemen. Het liefst zou ik willen dat alles in de tuin eetbaar was, behalve het voortuintje. We komen een eind, maar niet alles en het oog…. Het lijkt me geweldig, al die kleuren. In het voortuintje staat trouwens een rozenstruik en daar komen rozenbottels aan, dus toch iets eetbaars.

Als u brandnetels in de tuin of in de buurt heeft kunt u daar een lekker soepje van maken. Brandnetels zitten vol vitamines en mineralen! Er zit vooral veel ijzer in. Door de vitamine C die er ook inzit wordt dat ijzer heel goed opgenomen. Een uitstekend kruid tegen onder andere bloedarmoede. Een lichte bechamelsaus van bloem, scheutje olie en bouillon (of water en een bouillonblokje) maken. Een hand brandneteltoppen fijnknippen of malen en door de gebonden bouillon roeren. In plaats van bechamelsaus kunt ook twee gare aardappels nemen om de soep te binden. Een gebakken uitje erdoor maakt het nog lekkerder. Op smaak brengen met vers gemalen peper.

Maandag 21 maart
Het is lente en het cadeautje is geplaatst!
Zaterdag 19 maart
Maandag is het zover, dan komt het cadeautje. Ik vind het spannend. Vandaag en morgen moet ik er nog veel aan doen.
Het is hier stralend weer, blauwe lucht, zon. Morgen maak ik een opwekkend slaatje met paardenbloemblad. Jammer dat we hier geen gewone brandnetel hebben. Deze is heel donkergroen en niet geschikt voor consumptie volgens mij.(Inmiddels weet ik dat dit onzin is en dat deze brandnetel net zo goed is). Er is veel bieslook opgekomen en de dragon en peterselie beginnen. Er is nog heel veel aardpeer. We doen de komende twee weken geen boodschappen, heerlijk.
Het is noodgedwongen want door onverwachte kosten en een zeer laag inkomen staan we onder nul. Dat moet zo gauw mogelijk opgelost worden dus we leven zuiniger dan zuinig. Er is veel in kelder en dieprvies dus de diners zijn geen probleem. Fijn dat er nu alweer het een en ander uit de tuin te halen is. Dat maakt de eenvoudige maaltijden gezonder en groener. Gelukkig ligt er in de kelder ook nog een lekker flesje wijn want er is iets te vieren overmorgen.
Ik wens u een fijn lenteachtig weekend.

ps
Een reinigend drankje: een handvol paardenbloemblad pureren en mengen met verse vruchten- of wortelsap. Elke dag een glaasje. Niet alleen het huis verdient een ‘grote’ schoonmaak na de winter!

Dinsdag 15 maart
Tot aan het eind van haar leven kroop ik, als ik het weekend thuis was,op zondagmorgen altijd even bij mijn moeder in bed. We lagen dan ‘lepeltjes’. Zij noemde dat ‘stoeltje’. Ik hoor haar nog zeggen: “Dit blijft altijd passen.” Mijn moeder was niet slank en al helemaal niet pezig, ik lag dus heerlijk zacht. Ze rook ook altijd lekker vond ik. Vanuit die ontspanning hadden we altijd de beste gesprekken. Ik schrijf dit met tranen in mijn ogen. Ik mis haar. Het thema van dit stukje zou juist over troost gaan. Zo werkte het namelijk altijd. Toen ik klein was en nog thuis woonde (op mijn 12e ging ik uit huis) stond ze op en dan zei ze: “Blijf jij nog maar even lekker liggen.” Ik vond dat heerlijk. De paar minuten dat ik langer bleef liggen leken eindeloos te duren.
Sinds een aantal maanden doe ik hetzelfde. Henk staat op en ik kruip nog even in zijn bed. Het is net of zijn dekbedovertrek dikker is en in zijn bed ruikt het ook zo lekker. Of ik dat nu wel of niet nodig heb, het is een moment van koestering. Henk zei gisteren dat ik dit bij hoofdstuk ‘Troost” in mijn boek had moeten schrijven. Ja, maar toen deed ik het nog niet zo. Ik heb het nu, hier geschreven.

Maandag 7 maart 
Op 21 maart geef ik u een cadeautje; ‘Het begin’. Het gaat over iemand die een nieuw leven is begonnen, ik behandel rabarber en geef rabarberrecepten. Er is een deskundige die haar bijdrage levert, namelijk Marian van Caspel, kunsthistorica uit Utrecht. Ze heeft een artikel geschreven (ik vind het een pareltje!) over haar beleving van de beginnende lente en over een schilderij van Vincent van Gogh.  
Als u iets door wilt geven wat met ‘Het begin’ te maken heeft bent u van harte welkom om dat de komende week te doen. Misschien heeft u een mooie tentoonstelling gezien, of weet u een speciaal plekje ergens. Wat het ook is, als het maar met het thema (‘Het begin’) te maken heeft en voor u en/of anderen verrijkend is. Natuurlijk kan het iets heel kleins zijn. Ik heb het niet over goud, al kan dat ook schitterend zijn, maar over een dauwdruppel in de morgen. De basis blijft eenvoud, maar ook schoonheid en… kwaliteit!
Kwaliteit van voeding, natuur, cultuur, innerlijk leven. Het kan ook zijn dat u een verrukkelijk lenterecept heeft. 
U bent waardevol en uw bijdrage is dat. Ik wil u graag deel laten uitmaken van deze speciale bijlage!!  

Donderdag 3 maart 
De mensen die mij kennen en/of langer volgen weten dat ik al jaren met zuurdesem werk. In mijn boek neemt het een grote plaats in en ik krijg er vaak vragen over, want het blijkt te leven bij mensen. Dat ‘leven’ geldt ook voor de (of het?) zuurdesem Hoe actiever het is hoe beter het uiteindelijke resultaat. Ik krijg inmiddels steeds meer positieve desemverhalen te horen van zuurdesembakkers.
Vanmorgen was het grijs en mistig, maar net zoals gisteren werd het steeds lichter. Gisteren was het voor het eerst dit jaar echt zonnig en een beetje warm. Anke en ik maakten, al hadden we er eigenlijk geen tijd voor, een wandeling door het bosje van Beerta. We zagen twee reeën. En we genoten van het lopen tussen de nog kale bomen waar de beginnende lente voelbaar tussen hing.

Maandag 28 februari
Meestal maak en plaats ik het weekmenu in het weekend, maar heel soms kom ik er niet aan toe. Dat was nu ook het geval. Sorry. Ik weet dat er veel mensen zijn die mijn weekmenu altijd lezen en gebruiken. Het is behoorlijk wat werk elke keer om het weekmenu te maken, want – bijna – alle gerechten zijn van mezelf, maar ik vind het erg leuk om te doen. Ik doe het ook al jaren en blijf ermee doorgaan.
Zaterdag was een drukke-van alles moeten doen-dag en gisteren gingen we naar een lieve vriendin in Leeuwaren die haar verjaardag vierde. Wij gaan zelden naar een verjaardag, maar er zijn uitzonderingen. Dit was in de Koperen Tuin (Vestdijk), een sfeervolle ambiance in de Prinsentuin. Daarvoor zijn we naar de Princessehof geweest, een prachtig museum. Zowel het gebouw op zich, als de keramiek die daar te zien is. We gaan er zeker nog eens naar toe want we hadden veel te weinig tijd om alles te bekijken. Ik zal het zo bij de links zetten. Echt heel erg de moeite waard. Gelukkig vonden we daar de rust die voor ons zo belangrijk is in een museum.  

Dinsdag 22 februari
Afgelopen zondag waren we in Den Haag. Dat is vanaf hier een hele onderneming, drie uur heen en drie uur terug. Het kon niet anders, we moesten erheen om spullen op te halen. Wat was ik daar blij om, want wat hebben we genoten! Niet van de reis, wel van het daar zijn. In het Mauritshuis hebben we ons gelaafd aan de Rembrandts, de Vermeers, de Vlaamse Primitieven en aan veel meer. Weinig doet mij zo goed als opgaan in kunst. Vroeger kwamen we er regelmatig. We hadden nu niet zoveel tijd, maar ik ben toch met een koptelefoon naar een paar schilderijen gegaan. Je krijgt dan veel informatie over het schilderij en de stroming erachter. Het belangrijkste is voor mij de gevoelsmatige beleving, maar ik wil ook graag leren, elke dag een beetje. Die informatie kost niets extra.
Van tevoren dronken we cappuccino onderin het Mauritshuis. Bijzonder, om omringd te zijn door water.

Dit bezoek deed me weer beseffen hoe hard ik het nodig heb om geestelijk gevoed te worden. Ons verlangen naar meer kunst en cultuur wordt steeds groter. Om te kunnen verhuizen zullen we eerst een grote prijs moeten winnen, of een onbekende erfenis moeten ontvangen. Maar stel dat dat het geval zou zijn, wat dan? Er zijn prachtige, bosrijke plekken in Nederland waar we ons thuis voelen, maar de stilte hier, waar is dat nog meer in Nederland? En de veiligheid, de ruimte.
De oproep die ik verschillende weken geleden deed blijft gelden. Als iemand een klein, vrijstaand huisje in een mooi bos weet…  

Maandag 14 februari, Valentijn


Voor u!


Heeft u ergens, binnen of buitenshuis een of meerdere plekken waar u uw gedachten kunt ordenen, tot ideeën komt, inzichten krijgt? Bij mij is dat onder de douche, in de auto of als ik wandel. Ik heb het niet als ik aan tafel zit bijoorbeeld. Ik heb me afgevraagd hoe dat komt. Ik denk dat als ik onder de douche zit/sta, of wandel, of in de auto zit er alleen maar dat is. Omdat ik iets doe waar ik verder niet over na hoef te denken ontstaat er een bepaalde rust. En dan gebeurt er iets… Jammer is alleen dat ik zo’n goed inzicht   niet meteen opschrijf. Soms vergeet ik het dan weer en dat is zonde. Soms gaat het om iets fundamenteels. Gisteren dacht ik na over grenzen. Hoe ga ik met die van mij om, hoe gaan anderen daarmee om en hoe ga ik met hun grenzen om? Als ik dol op iemand ben ligt mijn grens oneindig ver weg. Dan wil ik alles voor iemand doen en erger ik me niet aan gedrag wat ik anders misschien wel zou doen, als iemand verder van me afstond.

Vanmorgen wandelde ik met vriendinbuurvrouw in het Midwolder Bos. Daar is rond deze tijd een tapijt van sneeuwklokjes. Ik had daar helemaal niet aan gedacht, maar het begin is er! Ze komen hier veel later dan in de rest van Nederland. Ik heb ervan genoten. Ik zag ook de eerste pieterkleine krokusjes. Daar zijn er ook duizenden van daar. Het prille begin van allebei. Het was zonnig en ik voelde me blij. Soms vind ik het moeilijk om afscheid te nemen van de beschermende donkerte van de winter. Maar als de eerste tekenen van het voorjaar gewoon komen en ik zie die mooie sneeuwklokjes, waar ik gek op ben, dan besef ik dat de lente komt…

Donderdag 3 februari
Het is hiernaast een enorm kabaal vanwege de renovatie. Volgens mij is dit het laatste huis in Ganzedijk dat onderhanden wordt genomen. Zonder het ‘afbraakdrama’ van 2007 zou de renovatie niet aan de orde zijn geweest denk ik. Met deze herrie kan ik onmogelijk telefonisch hulpverlenen. Ik ga maar even schrijven, met op de achtergrond radio 5 met zestiger jaren muziek, heerlijk. Tussen de muziek door gaat het nu over wat er toen gegeten werd. Spaghetti en rijst waren nog een beetje exotisch. Goulash was hip.
Wij hadden een moeder die verrukkelijk en fantasierijk kookte. Het improviseren heb ik beslist van haar. Mijn improvisatievermogen is met ons inkomen een belangrijke voorwaarde om lekkere en goede maaltijden te krijgen. Net zoals ontbijt en lunch is het elke dag verschillend. Ik kook wel eens expres meer voor overmorgen (nooit voor de dag erna) maar dan wordt het een heel ander gerecht.

Mensen denken verschillend over het niet doorgaan van het tijdschrift. De uiting ervan is verschillend, zo moet ik het zeggen. Ik hoor teleurstelling, maar ook begrip. Beide partijen kunnen het andere ook vinden natuurlijk. 

Vrijdag 28 januari
Ik ben dol op ‘oud’. Gebouwen, schilderijen, muziek, boeken en wat dies meer zij. Het geeft goed weer hoe de cultuur was. Een paar jaar geleden was er in het Drentsch Museum een tentoonstelling over boekomslagen en boekkaften. Ik heb niet de behoefte om iets te sparen, maar aan boeken met mooie omslagen heb ik werkelijk even gedacht. Natuurlijk niet zonder dat het boek zelf ook de moeite waard was. Ik verzamel wel bepaalde boeken (ook boeken van nu) bijvoorbeeld kinderboeken van mevrouw Selleger-Elout. Lijsje Lorresnor vind ik tot nu toe nog steeds het allermooiste boek van haar. Haar manier van schrijven is beeldend, maar heeft vooral diepgang. De zieleroerselen en verlangens van een kind staan centraal. Van oude boeken vind ik het heerlijk dat ik me in een andere tijd waan. Dat ik even rondloop in vroeger.
Ook een grote voorkeur is oude kookboeken (hoezo ik spaar niets?). 

Meestal ontstaat bij mij een gerecht van wat ik in huis heb. Soms heb ik twee minuten voordat ik met koken begin nog geen idee. Als ik alle recepten vanaf het begin van mijn kokkerellen had vastgelegd dan had iemand mijn boeken wel kunnen sparen.  

Het champignonschoteltje van gisteravond komt in het weekmenu van volgende week. Zelfs tijdens de afgelopen heel zuinige weken hebben we toch elke dag verse groente gehad. Zaterdag halen we weer ons biologische groente/fruitpakket op. 32 euro, maar we doen er twee weken mee. Er zitten ook eitjes en tofu bij. Ik kijk uit naar het moment dat ik weer elke dag verse kruiden uit de tuin kan oogsten. Er is nog een piezeltje peterselie en wat salie, maar dat is het.

Gaat u iets fijns doen, in het weekend? Ik hoop het, want na een week buitenshuis of binnenshuis werken is het nodig en vooral fijn om ergens energie op te doen. Museum, bos, park, muziek, film, boek, bad, speciale maaltijd, kopje thee of glaasje wijn met vriendin of vriend? Ik wens u veel plezier. 

Dinsdag 18 januari
Vanaf vandaag is het filmpje van RTV noord via You Tube te bekijken bij ‘Recensies’. Dat is eenvoudiger dan via de website van RTV noord. Als u de hele uitzending van “t kon minder”, of de serie wil bekijken dan wel naar de website gaan. Ik probeer regelmatig nieuwe links en informatie aan mijn website toe te voegen. Nu er voorlopig geen tijdschrift komt doe ik mijn best om ‘Eenvoudig Gelukkig’ steeds vollediger en steeds mooier te laten worden. Er zullen nog een paar knoppen bij komen.

Maandag 17 januari
Het is vandaag Henks halve verjaardag. Vanmorgen zeiden we nog tegen elkaar: “Wie viert dat nou?”.   Wij dus. Wij vieren alles wat er te vieren valt! Henk wil dan altijd graag capucijners met spekjes en rijst. Dat moet ik dus nog even bij het weekmenu zetten.

Hendrika zag sneeuwklokjes las ik bij ‘uw ervaringen’., wat leuk en wat vroeg. Ja, dan ruikt het in de verte naar voorjaar. Sneeuwklokjes zijn hier nog nergens te bekennen. Ik herinner me toen ik vroeger op padvinderij zat (kabouter was) dat we op 22 februari een corsage van sneeuwklokjes droegen. Het was de verjaardag van Baden Powell, de stichter van de padvinderij en ook die van zijn vrouw, Lady Baden Powell. Dat duurt nog meer dan een maand. Het is trouwens opvallend hoeveel langer de lente hier duurt dan in het westen. Misschien omdat het kouder is. Ik vind het fijn.

Ank dank, voor je ondersteunende woorden. Er komt beslist op den duur iets anders. Ik voel dat alles altijd op de juiste tijd komt, al ben ik soms een beetje te enthousiast of ongeduldig. Het komt vanzelf. De tijd is met veel gevuld. Henk en ik hebben ons gistermiddag verdiept in wat we op de plaats van de kippenren zullen doen. Het is een schaduwplek, maar bepaalde wilde bloemen zullen het daar vast doen en wat zal dat vrolijk staan. Ik ga morgen bekijken welke groentezaden ik nog heb en dan begin ik al met voorzaaien in de vensterbank. Nog geen sneeuwklokjes, maar wel al een kleine lentedaad.  

Vrijdag 14 januari
Weer een beslissing genomen waar ik opgelucht over ben. Ik zou een elektronisch tijdschrift gaan maken en ik zat vol ideeën. Ik merkte dat de druk steeds groter werd. Gisteravond in bed beseften we dat het te hoog gegrepen is. Daar komt bij dat ik grote moeite heb om me te binden. Als iets bindt is het wel zoiets. Ik kom nu al aan zoveel niet toe (dit is de volgende reden) dus hoe zou ik dat willen doen? Nee dus, pfffft.

Nu kan ik me veel meer op de website gaan richten. Hier kunnen net zo goed mooie verhalen van mensen komen. Hier kan ik ook een ‘Lieve Toor’ (variatie op Lieve Lita) rubriek openen en kunnen mensen een probleem voorleggen. Hier kan ik ook iets actueels bespreken, of een boek aanbevelen. Doel van het tijdschrift was schoonheid over te brengen. Nauw verbonden aan de seizoenen. Zoals in mijn boek. Ik wilde iets proberen bij te dragen aan de kwaliteit van uw leven. Geïnspireerd worden, kennis verwerven en opgaan in schoonheid geeft zoveel! Dat kan hier net zo goed. Ik verheug me erop. En wie weet wat de toekomst me nog zal brengen.

U kunt mij ook wijzen op iets wat u heel mooi vindt, of wat u goed heeft gedaan. Op die manier kunt u actief bijdragen aan de website. Andere lezers hebben daar veel aan.
De schrijfster waarbij het zuurdesem ‘floepte’ stuurde me een foto van haar eerste en prachtige (!!!) desembrood. Ik ben trots op haar.

Ik wens u allemaal een heel fijn weekend!  

Zondag 9 januari  
Ten eerste wil ik mijn blijdschap uitspreken. Ik word door verschillende mensen op de hoogte gehouden. Niet alleen wat hun geestelijk welzijn betreft, maar ook in praktische zin. Volgens mij verovert zuurdesem Nederland! Ik ben niet alleen blij omdat het een gezond basisproduct is, maar vooral omdat mensen ermee aan de slag gaan. Er is geduld en doorzettingsvermogen voor nodig. In de loop van de tijd wordt de werking van het desem steeds krachtiger. Een paar dagen geleden kreeg ik een enthousiast verhaal van iemand waarbij de zuurdesem ook uit de pot floepte. Dat is een bewijs dat het van heel goede kwaliteit is. Later heeft ze er oliebollen mee gebakken en die waren verrukkelijk, hoera!
Een vraag over paardenbloemen die ik naar aanleiding van mijn boek kreeg ligt al een tijd te wachten. Ik schrijf in mijn boek dat alles van een paardenbloem gebruikt kan worden, behalve de steel. Iemand schreef me dat zij toch echt dacht dat de steel ook gebruikt kan worden. Ik heb geleerd van niet, maar ik ben me er nog eens stevig in gaan verdiepen. De meningen zijn verdeeld. Ik zou het in ieder geval niet inwendig gebruiken. Het melksap kan gebruikt worden tegen wratten of likdoorns, maar het kan ook allergische reacties veroorzaken. Ik zou er dus voorzichtig mee zijn, want de ene mens is nu eenmaal gevoeliger dan de ander. Wat ik helemaal niet wist (en wat is er oneindig veel wat ik niet weet) is dat in de voormalige Sovjet Unie in 1941 67.000 ha paardebloemen geteeld werd voor de productie van rubber uit het melksap. Het voorzag in die tijd 30% van de rubberbehoefte. Ik zal dus nooit meer durven beweren dat de steel niet gebruikt kan worden!

Toen ik net schreef dat er zoveel is wat ik niet weet bedacht ik daarbij dat het leuk is om elke dag iets nieuws te leren. Ik heb het nu niet over innerlijke ontwikkelingen die ik het meest belangijk vind. Ik bedoel zoiets als het bovenstaande. Kennis opdoen, in welke zin en op welke manier ook.  

Maandag 3 januari
Aan een paar lezers had ik beloofd de oliebolletjes met zuurdesem bij recepten te zetten. Dat heb ik net gedaan. Ik krijg veel reacties en vragen als het om zuurdesem gaat. Bij sommige mensen werkte het na een paar keer gebruik heel sterk en bij anderen duurt het wat langer. Door heel Nederland ontstaan potten zuurdesem, wat fantastisch! Het is wel iets wat letterlijk en figuurlijk moet groeien. Maar als het eenmaal goed werkt… Tussen de middag – weer, want dat moet gewoon regelmatig – pannenkoeken gebakken. De eerste met pindakaas, sambal en wortel, de tweede met stukjes hard ei, mayonaise en kerrie en de derde met zelfgemaakte aardbeienjam. Grote beker thee erbij. Henk was vroeger helemaal niet zo dol op pannenkoeken, maar nu….
Gisteren zijn we eerst bij mijn broer en schoonzusje geweest, wat erg gezellig was. Ze hebben een erg sfeer- en smaakvol huis. Het is fijn dat wij in dezelfde provincie wonen, terwijl de rest in het buitenland woont. Daarna zijn we naar Drachten geweest, naar een Karmelklooster. Er was een tentoonstelling over en van Zr. Martina. Ze tekende en schilderde en onder andere ikonen. In de zestiger jaren verdwenen de tralies en ze zei: “Nu ben ik mijn vrijheid kwijt.” Ze heeft toen op zolder een klein kamertje gekregen. Er was een mevrouw die zei dat ze daar toch niet aan moest denken. Ik kan heel goed denken aan zoiets. Ik hou van stilte en van alleen. Alleen de A7 loopt er langs dus stil is het er nu niet meer als er een raam openstaat. Er is een prachtige kloostertuin en een binnentuin, die door een groep van 12 vrijwilligers elke vrijdagochtend onderhouden wordt. Er worden concerten en lezingen georganiseerd. We vonden dat er een heel prettige sfeer heerste en blij gevoed kwamen we weer thuis. Ik besefte weer eens hoe belangrijk het toch is om gevoed te worden door schoonheid, in welke zin en op welke manier dan ook. Bijna niets geeft mij meer energie dan dat.

Zaterdag 1 januari 
Gelukkig nieuwjaar!
Ik hoop dat u een gezellige Oudejaarsavond heeft gehad.  Wietse raakte helemaal in paniek door het vuurwerk. Hij vloog weg de polder in. Gelukkig kwam hij later toch nog thuis. Hij vloog toen weer het huis in, onder een stoel boven. Onbegrijpelijk dat hij daaronder past, het is maar een paar centimeter van de vloer naar de onderkant van de stoel. Hij heeft, eerst nog nabibberend, bij ons geslapen. Nu is de rust teruggekeerd. Damiaan reageerde nauwelijks. Hoe verschillend zijn de poezen. Ze zijn op een of andere manier allebei getraumatiseerd. Damiaan klampt zich aan ons vast, Wietse is heel gemakkelijk aan het schrikken te krijgen. Naar om te zien. Verder hebben ze het geloof ik heel fijn bij ons.

Aan het eind van het jaar denk ik na over hoe het was, het afgelopen jaar. Wat ben ik tegengekomen, wat heb ik geleerd, wat waren de mooiste momenten? Ons jaar stond voor een groot deel in het teken van ‘Eenvoudig Gelukkig’. Eindelijk kwam mijn boek er. Het boek waar ik jaren mee bezig ben geweest. Ik kan er nog jaren mee vooruit en ik hoop u ook. Ik wil u veel eenvoudige, heel gelukkige momenten toewensen voor het komende jaar! Ook wil ik u hartelijk danken voor alle e-mails, vol lieve woorden. Het is niet in woorden uit te drukken hoe blij ik ben met alle reacties en te lezen hoe u in beweging komt. Daarvoor heb ik het geschreven, voor u!  


Als u meer van mij wilt lezen. bestel dan ook mijn boek! 




















BewarenBewaren
BewarenBewaren