slaapkamerbloempjes

Ik probeer als het enigszins kan te zorgen voor een vaasje bloemen in de slaapkamer. In deze tijd van het jaar is dat gemakkelijk met alles wat buiten groeit en bloeit. Het mooie pillendoosje was van mijn moeder.

Martin

Jaren geleden schreef ik over een oude liefde. Ik schreef dat, toen ik 17 was en de Vormingsklas in Amsterdam deed, ik elke avond langs zijn huis liep. Het maakte dat niet erg interessante jaar spannend. Alleen maar erlangs lopen en de emotie voelen als het licht binnen een keer aanging.
We kenden elkaar van Beverweerd en in een kostschool is omdat je 'opgesloten' zit alles driedubbel intens. Er is alleen dat leven. De rest van de wereld leek niet te bestaan. Hij zat twee klassen hoger. Nadat hij weg was schreven we elkaar.
Toen we in Ganzedijk woonden kregen we weer contact en we schreven een tijd lange brieven. Een keer is hij langs geweest en hadden we een mooie dag. Bij een kopje koffie las hij alle brieven die hij me vroeger had geschreven en die ik natuurlijk zorgvuldig had bewaard. We wandelden in de tuin van de Ennemaborg (Midwolda) en daarna  lunchten we in de zonovergoten tuin van de Vicarie (Imca Marina). Hij schreef dat hij met de auto een keer voor de deur in Duitsland had gestaan. Ruim drie maanden geleden liet hij me weten ernstig ziek te zijn, Een kwaadaardige kanker in de lever. HCC. Gisteren de rouwkaart die op zich niet mooier kan zijn. Hij wandelend in het bos, omgeven door licht. En twee gedichten een van J.H. Leopold en de ander van hemzelf. Die van Leopold zal ik weergeven.

Ik las net terug en hij stuurde eens een bordje met dit erop:

If it is to be
It is up to me

Martin was een heftige, warme persoonlijkheid, strijd en vechtlustig. Hoe hij in Frankrijk, Italië of Spanje kon genieten van goed eten, van de natuur, van soms heel vluchtige contacten was exceptioneel. (Hij gebruikte dit soort woorden zelf altijd dus ik vind het leuk om dat nu ook te doen. Dit is uiteindelijk een ode aan hem). En dan ook nog hoe hij dat kon beschrijven. Ik proefde de sfeer en de liefdevol gemaakte streekgerechten waar hij altijd alles over wilde weten. We hadden de afgelopen jaren geen frequent contact. Wel altijd op belangrijke dagen en als het nodig was. Alleen al dat ik aan hem dacht maakte hem gelukkig. Het is zo eenvoudig te denken aan wie bijdroeg. Ik zal altijd aan je blijven denken lieve Martin.

‘O, ALS ik dood zal, dood zal zijn

kom dan en fluister, fluister iets liefs

mijn bleeke oogen zal ik opslaan

en ik zal niet verwonderd zijn.

En ik zal niet verwonderd zijn;

in deze liefde zal de dood

alleen een slapen, slapen gerust

een wachten op u, een wachten zijn.’

 J.H. Leopold

Onze dag

Al jaren schrijf ik volgens mij dat we 38 jaar samen zijn. Vandaag is het echt zo!
Na een feestelijk ontbijtje ging ik na lange tijd, het mag nu, weer naar de kapper. Wat een heerlijkheid. Lieve Hilda, dank je wel!
Anders waren we op deze dag naar de bibliotheek of naar het museum gegaan. We beginnen dat erg te missen. Alleen naar de bibliotheek om boeken te brengen en te halen vinden we niets. Dan reserveer ik wel iets wat ik hier ophaal. We gaan voor het uitje, voor even op een andere plek ongestoord lezen, in die prettige sfeer, met een heerlijk kopje koffie. Je mag nu ook maar een bepaalde tijd binnen zijn, bah. Dit soort beperkingen vind ik vervelend en niet zinvol.
We hebben een mooie wandeling in de buurt gemaakt. We beseften weer eens hoe weinig we nog van de directe omgeving kennen. En o, o, wat is het hier toch prachtig!!!
De dag bestond verder uit speciale hapjes en we hebben eindelijk weer eens een spelletje gedaan. Ik ben gek op spelletjes maar op een of andere manier komen we daar de laatste jaren zelden aan toe. Henk is dol op scrabble (we houden allebei erg van taalspelletjes) en mede geïnspireerd door Remco Campert, die elke dg om 16.00u met zijn Deborah scrabbelt deden we dat vanmiddag. Zo gezellig!
's Avonds keken we naar SOS de verbouwiers. Een heel mooi programma.  Een familie leeft in zware, vaak onhoudbare omstandigheden. Alleen als hun woonsituatie anders wordt kunnen ze hun leven op welke manier dan ook weer oppakken. Het thema is elke keer anders, maar het team is vast en elke keer heel veel mensen uit de buurt die in 9 dagen voor een nieuw huis zorgen. De betrokkenheid, de liefde, de humor, de vak- en deskundigheid en de reactie en positieve gevolgen ontroeren ons elke keer sterk. Straks nog een lekker drankje en daarna met een voldaan gevoel naar bed.

Toen we elkaar net kenden kreeg ik deze vaas van Henk en die gaat dus al een tijd mee en verdient tulpen op deze dag en een foto.

Plant

Ik schreef een paar weken geleden over de Christusdoorn die maar blijft bloeien. Ongelofelijk, al maandenlang. U had nog een foto tegoed. En ik maakte een foto van de groene pierlala die toen nog klein was en zomaar opeens ergens bovenkwam. We hebben geen idee wat het is. Ik zie voor me hoe het eruit ziet om in december aan elke 'naald' een balletje te hangen.  

Moederdag

Henk had een bosje bloemen geplukt voor moederdag. Dat is wat we op zo'n soort dag allebei het fijnst vinden om te krijgen. En er is natuurlijk een feestelijk ontbijt, lunch en avondeten. Chocolade was er ook, maar die was al op. :-)

Handige keuken en omgaan met oudere mensen

We hebben een fijn keukentje. Alles binnen handbereik en handige snufjes. En vooral, ik voel me er thuis en heb er al ontelbare lekkere hapjes gemaakt.
Toen ik dit filmpje zag uit 1949 werd ik zo enthousiast. Het meeste kan qua ruimte niet bij ons, maar als ik jonger was en we zouden nog een nieuwe start maken ... 

https://www.youtube.com/watch?v=2N9RCQjPqh4&t

Ik vind dit een goed artikel over de plaats van ouderen. Ik verbaas me zelf ook altijd over de bepaling van jong en oud. Jongeren worden oud en ouderen waren jong, hebben een leven vol ervaringen achter zich waar jongere mensen veel aan kunnen hebben. Het is sowieso mooi om naar de verhalen te luisteren. Elke plaats die iemand inneemt is belangrijk, kleuter, puber, adolescent, volwassen, middelbaar, oud, bejaard. Iedereen draagt op zijn manier bij aan het leven, aan de wereld. Of niet en iemand kiest voor een teruggetrokken leven. Niemand kan voor een ander beslissen hoe te leven. We kunnen alleen maar proberen de omstandigheden voor iedereen zo goed mogelijk te maken. Met niet de economie maar de kwaliteit van leven als uitgangspunt. 

https://www.topics.nl/opinie-we-moeten-ze-redden-laat-ouderen-over-hun-eigen-lot-beschikken-a14336442vk/?context=playlist/m-992675781768474aa9fb72b6383b92a3/&utm_source=redactie&utm_medium=email&utm_campaign=DPN_ED_TOPICS_Newsletter_PERSO_API_20200506&utm_content=article&utm_term=&ctm_ctid=78919f4a836e46ff759b685c3cb948a3

75 jaar!

75 jaar geleden werd Nederland bevrijd. 
Zoals altijd in deze tijd lees ik boeken over de oorlog.
Wat ben ik dankbaar in vrijheid te leven.
Met elk mens die dat niet kan leef ik mee.
Gisteravond voelde ik zo sterk de verbondenheid met de mensen die op wat voor manier ook geraakt zijn door WO2. 
Vandaag is het feest!

   (foto Rob van Hilten)

4 mei

Na een heel indrukwekkende herdenking in de Nieuwe Kerk en de twee minuten stilte op de Waalsdorpervlakte en wat daaraan vooraf ging (anders keken we alleen naar de Waalsdorpervlakte) koos ik dit herdenkingsgedicht van Vienne Haagoort,16 jaar, uit Rotterdam

Herdachte wegen

Over de schaduwkant van de straat

lopen zij hun wegen

bekende richtingen

naar een onbekend doel

Morgen is hen niet gegeven

aangenomen, zijn de blaren op hun voeten

die drukken tegen de achterkant

van hun schoen

Veranderd door het verstrijken van tijd

losgelaten door zicht op het eind

lopen zij nu hun wegen

over de zonkant van de straat

Hun blikken werpend op de schaduwkant

waar weggevaagde herinnering

door nieuwe schoenen

worden herdacht

------------------------------------


Een lege Dam

Misschien maakte de leegte en de stilte het extra indrukwekkend. Helemaal leeg was het niet want Koning Willem Alexander, koningin Maxima, burgemeester Femke Halsema, premier Rutte, Gerdi Verbeet, (Nationaal comité 4 en 5 mei) een meneer die ik niet kende en twee scouts, die behalve de krans op deze foto, alle kransen 'legden'.

Opnieuw oogsten

Ik voel me in deze tijd nog gemotiveerder om bezig te zijn met hoe je voedingsmiddelen zo goed en lang mogelijk kan bewaren. Dit is een voorbeeld, groente opnieuw laten groeien. Op deze foto staan lente-ui, in het witte vaasje raapsteeltjes, een kontje ui (net zoals lente-ui gaat dat geweldig) en wortel. De wortel deed het erg goed, maar ik had er net iets te lang geen water bij gedaan. Ervoor het uiteinde van een krop roma-sla. 

Koningsdag

Goedemorgen allemaal, op deze stralende Koningsdag in afwijkende omstandigheden. Na een vroege wandeling (als, vind ik, de dag op zijn mooist is, de geur het lekkerst en het gezang van de vogels het meest uitbundig). Het begin van een oranje dag.  

Budwigcrème met sinaasappel(!) en moerbeien. Zag alleen nu pas dat er een fliebeltje sinaasappel op het linker kommetje zit. Nou ja, ook oranje.

Zon!

Rauwe wortel-sinaasappeltaart met cashewglazuur

De kleur van de foto wordt bepaald door het zonnescherm

Alles heeft een oranje roze gloed. Ik kan hem niet opnieuw maken.

Het is op.

Dit kregen we vanmorgen, oranje kalanchoe, waar ik kort geleden over schreef, zo lief

We hebben een rustige dag. Heerlijk op het balkon gelezen (kom ik morgen op terug). Net onze tweede wandeling gemaakt. Op een dag na is het al weken achter elkaar zalig weer. En vandaag is het echt Koningsdagweer. 

Borreltijd! Verse sinaasappelsap met een scheutje Gin (iets vergelijkbaars, van de Aldi). We drinken alleen in het weekend een glaasje alcohol, en ... op feestdagen. 

En het toetje is helemaal niet oranje! Banaanijs, consistentie van softijs en ik had nog frambozen in de vriezer. Een frambozencoulis gemaakt en een paar hele erbij. Puur fruit dus een gezond toetje. Moest ook na de spaghetti. De troostspaghetti uit mijn boek, al is deze tomatensaus glutenvrij.