Er zullen meer dan miljoenen pastarecepten zijn. Misschien miljarden? Ach, nauwelijks telbaar denk ik. Alleen met olijfolie, knoflook en zout is al een recept en verrukkelijk! Eventueel nog verse peterselie erdoor of een ander kruid.
De combinatie met aubergine bijvoorbeeld is erg lekker. Ooit gaf ik het recept van Linda Mc Carthy met aubergine, zure room en rode peper. Dit weekend staat in Trouw 'pasta alla Norma'. van Karin Luiten. 2 knoflooktenen zachtjes bakken. De knoflooktenen eruit halen (zij gooit ze dan weg, wat ik niet zou doen, ik zou ze zacht geworden pureren met een vork en aan het eind door het gerecht roeren) dobbelsteentjes aubergine in de olie bakken. Op 2 aubergines 500 gram tomaten in stukjes meebakken als de aubergine zacht is. Gare penne of andere pasta erdoor roeren, samen met een scheutje kookwater. Een handje pecorino (zij doet 25 gram) , 3 eetlepels kappertjes en verse basilicum erdoor. Bovenop komen dotjes ricotta en de rest (ook 25 gram) van de pecorino. Ik zou in plaats van kappertjes stukjes olijf gebruiken.
Voor mensen die alleen plantaardig eten, plantaardige kaas gebruiken, of de kaas weglaten en eventueel bestrooien met edelgist. Het is al lekker genoeg zo, zeker met meer gebakken knoflookteentjes. Er kan een scheut plantaardige cuisine door, ook niet nodig, maar ter variatie erg lekker.
De twee belangrijkste dagen van je leven zijn de dag dat je wordt geboren en de dag dat je weet waarom. Zo begint een film die ik heb gezien. Dit is waar ik toch bijna elke dag bewust en onbewust mee bezig ben. We hebben een leven lang om inzicht te krijgen. Elke keer komt er iets bij. Patronen worden steeds duidelijker, hoe veel pijn het oorspronkelijke gevoel ook doet. Het begrijpen geeft vertrouwen en troost.
Net zoals ik nog nooit zoveel bramen in spé zag, zo heb ik ook nog nooit zoveel boerenwormkruid gezien. In Duitsland zagen we het wel al heel veel en hadden we het in de tuin. Mooi, dan warme donkergeel, oker. Goed tegen wormen (en luizen, vlooien enz) maar ook giftig! Vingerhoedskruid, ook overdadig aanwezig overal, is nog giftiger. Soms is wat heel mooi is tegelijkertijd gevaarlijk. Voorzichtigheid is geboden maar vanaf een afstandje, als het om vingerhoedskruid gaat, ernaar kijken geeft vreugde. Mijn moeder deed boerenwormkruid vroeger in droogboeketten, dat was geen probleem (geloof ik:-) .
We kijken weer naar een serie van drie leuke Vlaamse mannen. De vorige keer ging het over de Noordzee*. Nu heet het: "Dwars door de Middenlandse Zee".** Degene die de reis presenteert is sociaal en ontwapenend en maakt daardoor niet alleen een warm programma, hij maakt ook met iedereen contact. We beleven hier ook weer veel plezier aan. Er was een man van 80 die alleen op een eiland woont. Dat zou ik ook heerlijk vinden als ik alleen zou zijn. Nu samen!
* De tv-reeks Rond de Noordzee verscheen in 2019. Arnout Hauben maakt een 5.000 kilometer lange reis rond de Noordzee. Hij gaat op zoek naar de geschiedenis van die zee en de mensen die errond wonen, en vertelt verhalen die zich op en rond de Noordzee hebben afgespeeld."
*"Arnout Hauben reist van Gibraltar naar Jeruzalem, van west naar oost, langs bekende en minder bekende eilanden. Met zijn aanstekelijk enthousiasme gaat hij op zoek naar het verhaal van de mensen die in en met de Middellandse Zee leven. Ook deze keer krijgt Arnout het gezelschap van Philippe Niclaes achter de camera en Ruben Callens die de dronebeelden en het geluid verzorgt."
Wij zullen voorzichtig blijven, heel voorzichtig. Misschien nog heel lang. Ik heb aan mijn' beste van de wereld' kapper gevraagd of ze een mondkapje om wil doen. Ik vind het zo vreemd, iedereen moet overal 1 1/2 meter afstand houden en als dat niet kan een mondkapje dragen, maar mensen die een contactberoep uitoefenen hoeven dat niet. Ik zie de logica niet.
Net zoals Schellekens (woordvoerder GGD Haaglanden) willen we natuurlijk op geen enkele manier bijdragen aan andere mensen besmetten. Schellekens zegt: "Ons gedrag speelt een belangrijke rol, al lijkt niet iedereen daarmee bezig, zoals tijdens de eerste golf begin 2020. We zijn er dan ook nog niet. Je moet je realiseren dat je nog besmet kunt raken, ook al ben je gevaccineerd. En je kunt anderen besmetten." Zelf draagt hij als het nodig is nog een mondkapje en houdt hij afstand 'Ik wil geen onderdeel zijn van de besmettingsketen. Die notie is er in Nederland niet. Gevaccineerden denken dat ze klaar zijn.' (Omroep West)
Henk en ik zijn voor het eerst sinds ruim een jaar zonder mondkapje, samen in de winkel geweest. We deden dat zondag toen het heel rustig was en hielden goed afstand toen er een keer iemand in de buurt was. Wat een opluchting. Het voelde feestelijk. Als het weer mis gaat en die kans lijkt me groot, hebben we dit fijne moment in ieder geval meegemaakt. We komen er dan weer niet, of alleen in geval van 'nood' maar dan alleen.
In Israël breekt de Delta variant door het pfizervaccin.
Ik eindig met de viooltjes die uit zichzelf opkomen door verdwaalde zaadjes. Juist niet verdwaald! Wat ik vroeger in de grote tuin had heb ik nu in mijn minituintje. Ik haal ze dus ook zeker niet weg. Ook in het klein is het belangrijk naar de natuur te luisteren, er niet tegenin te gaan. Als ik plaats zou hebben zou ik een Bokashi emmer kopen voor compost. Nu gebruik ik net zoals een aantal jaren geleden weer de gieter met een buis waar ik groenafval van ons 'tuintje in stop. Ik pomp elke dag een paar keer. Zo ontstaat er compostwater.
Naast het viooltje staat selderij en ervoor een tomaat die het erg goed doet. Ik dacht alleen dat hij laag zou blijven en dat is niet zo. Hij zit nu vol bloempjes, ik ben benieuwd.
Door te googelen kunnen allerlei passende boeken gevonden, maar er is sinds kort iets heel handigs voor. Jet Steinz (haar vader vond ik een van de leukste mannen van Nederland!) heeft de beste romans en reisverslagen per land geselecteerd. Typ een gebied in of klik op de kaart en floep, daar verschijnen de boeken die bij die omgeving horen.
Lezen op locatie
Als we 30 jaar jonger waren en geld hadden zouden we onmiddellijk de oudste boekwinkel van Nederland over willen nemen (mensen begeleiden kan tussen alles door en dat vind ik te fijn om niet te doen). De boekwinkel staat niet in een grote stad, maar in Workum! Hij is uit 1719. Er werd altijd gedacht dat een boekwinkel in Portugal het oudste was, maar die is uit 1732 dus dit zou wel eens de oudste boekwinkel van de wereld kunnen zijn.
Ik ging op zoek naar een oude foto van de boekwinkel. Die heb ik nog niet gevonden. Ik zag wel een website met allemaal bedrijven die er vroeger waren. Zoals in elke plaats waren er heel veel. Bijvoorbeeld Dijkstra waar ze dames en kinderhoeden hadden, regenhoeden, voiles en oorijzerhoedjes(?).
Sorry, ik dwaal helemaal af. Nu ben ik zo benieuwd hoe oorijzers of oorijzerhoedjes eruit zien.
"Het oorijzer was oorspronkelijk een smalle, onopvallende ijzeren draad waarmee dames de ondermuts vastklemden. Daaroverheen werd de bovenmuts gedragen. Maar met de groei van de welvaart groeiden ook de oorijzers. Het werden sieraden.In de 19de eeuw werd het zelfs een statussymbool waarmee rijke boerinnen elkaar probeerden te overtreffen. Buitenlanders keken hun ogen uit: in Nederland liepen dienstboden rond met een gouden helm op hun hoofd! Oorijzers waren meestal van van goud of zilver, maar ook wel van verguld koper of zilver. Onder de kanten muts was het verschil amper zichtbaar.
Aan de zijkanten zijn de oorijzers versierd met knoppen die volgens de mode werden vormgegeven, bijvoorbeeld als bloemen."
Ik zag deze afbeelding, die uit het Fries museum komt, net zoals de tekst erboven.
Er is sprake van een derde injectie. Gelukkig wordt er tegen geprotesteerd door deskundigen. Waar is het einde en wie is het sterkst?
Hoe mensen volgzaam alles laten gebeuren. Ik schreef het eerder en ik ben er ook zo verbaasd over. Ik vind het doodeng. Als het nu kan, kan het altijd. Ik blijf hopen op open- en helderheid. Henk zei laatst over een vertegenwoordiger van hoe om te gaan met corona dat als hij aan een leugendetector zou zitten... Ik had een paar uitspraken opgeschreven, die haaks stonden op wat hij eerder in hetzelfde verhaal zei, maar ik heb ze weer weggehaald. Er zijn zo vaak tegenstrijdigheden in wat mensen zeggen en niemand die erop ingaat. Misschien horen ze het niet, of willen ze het niet horen en die twee liggen dicht bij elkaar. Een heel goed medicijn en intensief bezig zijn met de diepste oorzaken. (En natuurlijk voorlopig niet reizen.) Het zal toch ooit gaan gebeuren. Tot die tijd blijven we voorzichtig, wat misschien wel de rest van ons leven zo zou kunnen zijn. We zullen niet ergens heengaan waar veel mensen zijn en al helemaal niet als onbekende mensen dicht bij elkaar staan. Wij zijn sowieso op onszelf maar voor mensen die dat niet zijn was en is het ingewikkeld. Ik lees steeds meer verhalen van mensen die de 'lockdown' missen, die de rust en vrijheid heerlijk vonden. Hetzelfde geldt voor bewoners van streken die nu weer overspoeld zullen worden door toeristen.
Nu is qua besmettingen het niveau van vorig jaar bereikt, toen er geen vaccins waren. Hoe zal het in de herfst en hoe zal het over vijf jaar zijn? Welke virussen zijn er dan en wat zullen de algemene en persoonlijke effecten van de vaccins zijn? Op dit moment weet niemand het.
Terug naar vandaag. Henk geniet van alle sport die er is. Alles tegelijk; wielrennen, voetbal, TT, formule 1. Vanaf morgen Wimbledon. We hebben wel koffie op het balkon gedronken vanmorgen.
Ik heb net boekweitburgers bij recepten gezet. Ik heb eerder eens een foto geplaatst. Het past bij elke maaltijd. Voedzaam en goedkoop. Aan te passen aan elk graan (boekweit is een pseudo graan) en elk seizoen. Dat vind ik altijd het leukst, om met een basis heel veel verschillends te maken. Zo had ik voor het weekend een havermoutkruimeltaartje met bosbessen gemaakt. Ook heerlijk met bramen, kruisbessen, aardbeien of perzikcompote en in de herfst met goudreinetten, gedroogde pruimen- of abrikozenmoes. Ik zal dit ook binnenkort plaatsen.
Later: gedaan!
Wat is het toch heerlijk om elke dag van ons kleine moestuintje te oogsten. We beginnen de dag voor de ochtendwandeling op dit moment met tijmthee. Ik pluk elke dag een handvol. Tussen de middag en 's avonds knip ik bieslook, lente-ui*, rozemarijn, maggikruid, citroenmelisse of pepermunt. En dan nog aardbeien. Deze waren gisteren voor het toetje. De spinazie doet het gek genoeg nog niet goed en ik ben benieuwd hoe het zal gaan met de tomaatjes en misschien paprika en rode peper. En ... bessen, frambozen, bramen? We wachten het af.
*Ik zette lente-ui steeds in water. Met de biologische ging dat fantastisch, met de gewone helemaal niet. Maar nu kweek ik het zelf en blijft het gewoon in de bak. Hoe vaak ik ook knip, het groeit steeds opnieuw aan. Ik vind het zo lekker. Het past ook overal bij.
We hadden vanmiddag een heerlijke, eenvoudige maar rijk voelende lunch. Eenvoudig omdat het weinig kost en eigenlijk niets bijzonders is. Rijk omdat het vol zit met allerlei voedingsstoffen en met wat wij vinden het lekkerste brood van de wereld is, mijn zuurdesem speltbrood.
Aspergesoep, brood met kokosolie (gebruik ik vaak als boter, heerlijk), komkommer met selderiezout en banaan met citroenmelisse. Ik weet hoe dit proeft dus dit plaatsen bezorgt me onmiddellijk water in de mond.
Geweldige actie van Ronaldo (voor de camera cola opzij schuiven), al kan je de wc er goed mee schoonmaken. En dat zegt al genoeg vind ik. Oorspronkelijk was coca cola volgens mij een medicijn. In die zin kan het misschien soms wel iets doen.
We barbecuen niet, maar bbq saus is lekker bij van alles. Op een broodje met een plantaardige hamburger met coleslaw (om het Amerikaans te houden). Of met sla en/of geraspte wortel. Altijd rauwe of gebakken uiringen erbij, of allebei. Tomaat, augurk. En een flinke scheut bbq saus. Ook op een broodje met 'pulled' plantaardige kip, door spaghetti, macaroni of een andere pasta is bbq saus lekker. Of bij krokant gebakken tofu, tempeh, peulvruchtgerechten, bruine rijst of quinoa met verschillende soorten groente. Of op een geroosterde boterham met een gebakken eitje en augurk.
*Of als start gewoon een in stukken gesneden pond tomaten, al dan niet ontveld, nemen.
Misschien is dit te veel, als u alleen woont, maar dan doet u een deel in heel schone, goed afsluitbare potjes of flessen, of u vriest het in porties in. Ik zou het recept eerder verdubbelen, hetzelfde werk en zo heeft u een voorraadje. Het zijn overigens geen kleine scheutjes die u gebruikt, zeker door bijvoorbeeld spaghetti gaat er een fles door, bijna zoiets als de inhoud van een calvésaus fles.
** Dit had ik vroeger nooit, maar ik vind het ideaal om een gerecht een beetje een rokerige smaak te geven.
We spraken met een mevrouw van dik in de 80. 44 jaar geleden had ze kanker. Ze heeft het Moermandieet gedaan en ze genas. Het eerste wat ze trouwens zei was: Ik leef geïsoleerd, maar ik ben niet eenzaam. Sinds corona heeft ze bijna niemand gezien en ze gaat alleen naar buiten als er een reden is. Wat zitten mensen toch verschillend in elkaar. Ik kon niet geloven dat ze al zo oud is. Ze ziet er heel levenslustig uit. Ze eet nog steeds heel gezond, alles biologisch. Ze vond het wel heerlijk om even met ons te praten. Ik kan me helemaal niet voorstellen dat ik een dag niet zou wandelen (tenzij het ijzelt of er iets anders extreems is). Die mevrouw had een stralende lach. We gaan haar eens uitnodigen voor een kopje koffie en misschien stel ik voor om samen een stukje in de prachtige omgeving te lopen.
Eindelijk is het gelukt om knoflook te kweken! Vorig jaar hebben we een diepe bak erbij genomen en daarin doet alles het goed. Framboos, bosbessen en bramen waarvan ik nog niet weet hoe goed dat zal gaan. Het begin is veelbelovend. Van citroenmelisse en knoflook weet ik dat het goed gaat. Ik ben altijd dol op knoflook en het is voor zoveel goed, maar nu, verse knoflook, hoe heerlijk!
Ik schreef over de korte, prettige ontmoetingen onderweg. Dit ging over mensen. Maar vanavond ook weer, oooh, er woont hier een prachtige zwarte, dikharige kat in de buurt, die altijd enthousiast naar ons toe komt lopen. Vanavond liepen we na een tijdje knuffelen door. Ik liep als eerste verder. Ik draaide me om en hij kwam zo hard naar me toe rennen, ik was ontroerd. Voor mij zijn dit soort momenten in het leven heel belangrijk. Het gaat toch altijd om echt contact hebben. Hoe en met wie doet er niet toe, als het er maar is. Dan schuif je even in elkaar.
Het is vandaag een jaar geleden dat we samen met onze buurvrouw de verjaardag herdenken van onze overleden buurman. Ik heb koek uit Deventer besteld want dat vond hij zo ongeveer het lekkerst van de wereld (naast de rijstebrij en de havermoutappelschotetjels die ik maakte. Als hij het schaaltje terug kwam brengen zei hij: Er zit niets in. :-) . We hadden in een restaurantje eens overheerlijke apfelstrudel met vanillesaus, maar buurman zei dat Deventerkoek toch het lekkerst was. Ik maak er een fruitslaatje bij. Buurvrouw en ik doen dezelfde jurk aan die we vorig jaar ook aan hadden en die grappig genoeg bijna hetzelfde is. We halen herinneringen op. Dat zullen we altijd blijven doen. Het is een groot gemis dat hij onze buurman niet meer is, maar hij zal nooit verdwijnen.
ps
Het was een fijn samenzijn
Toen we vanmorgen om 7.30u wandelden nam Henk deze foto. Wat zijn we toch een bofkonten (eerste keer in mijn leven dat ik dit woord gebruik en volgens mij past het niet bij me, maar nu voor een keer noem ik het zo. :-) We zijn gezegend (past een stuk beter) dat we in deze prachtige omgeving wonen. Dat we elke dag nauwgezet de seizoenen volgen, dat we genieten van alle bijpassende geuren, van alle bloemen en planten, kruiden. Van de vogels, de vlinders. Van de zon die opkomt, van de zon die ondergaat. Van de zuurstof inademen en van de korte, prettige ontmoetingen. Dit laatste hangt af van welke route we kiezen. Op veel plekken komen we niemand tegen, maar op onze vaste ronde wel.
