Schoolreisje

We waren met onze lieve buurman op 'schoolreisje'. Zo voelde het voor ons. De buurman wilde met ons koffie drinken, een stukje lopen, lunchen (bij een Chinees waar hij al 30 jaar komt. De eigenaar is een erg lieve vrouw. Hij hielp haar vroeger met de Nederlandse taal en met bepaalde begrippen voor het Middenstandsexamen. Het restaurant was eerst in een andere plaats, maar hij is gewoon meegegaan), laten zien waar hij eerder gewoond heeft, aan het water in de Weerribben nog iets drinken en door Blokzijl wandelen. Dit alles in iets andere volgorde.
Het was een mooie dag en we hebben heerlijk gegeten. 

Blokzijl (wat een mooie plaats! Een haventje en heel veel bloemen voor de huizen)

50 jaar geleden

Vandaag is het 50 jaar geleden dat ik als 12 jarig meisje naar een internaat (Internationale Quakerschool)  ging. Ik weet nog zo goed hoe het voelde. Zoals u weet noem ik deze dag elk jaar omdat mijn lievelingsperiode dan begint, een nieuwe start, met nieuwe mogelijkheden. Dit jaar is het vanwege het gouden kroonjaar nog specialer dan anders. 
De eerste vier dagen in mijn nieuwe leven had ik het gevoel dat ik op vakantie was. 
Daarna begon de heimwee. Wat was ik verdrietig. 
1x in de 6 weken naar huis. Op zondag weer terug. Er stond een bus bij het station in Utrecht te wachten. In een mooie buurt, die er nu heel, heel jammergenoeg niet meer is. (Dit schreef ik geloof ik eerder, maar ik vind het ook zo erg als iets moois verdwijnt!) 
De hele zondag was ik misselijk. Nog een paar jaar erna vond ik de zondag een moeilijke dag. Nu vind ik al sinds heel veel jaren juist een heel fijne dag. Uitgebreid ontbijten met Trouw. Een stuk later douchen en wandelen, koffie (cichorino), het boekenprogramma van de VPRO, soep en gezonde taart, een dutje en 's middags lekker lezen. Aan het eind van de middag (zoals elke dag) een wandeling en daarna een glaasje wijn en een ander maaltje qua combinatie dan door de week. Henk kijkt altijd naar Studiosport.

Ik besef goed hoe belangrijk deze gebeurtenis was en hoe hij doorwerkte in mijn leven.
Heeft u iets meegemaakt als kind wat een grote invloed op u gehad heeft de rest van uw leven?

Ik wens u een fijne week!

Sophia Loren

Ik las net een artikel over Sophia Loren, die inmiddels 84 is. Zo te lezen komt er weer een prachtige film aan met haar. Ze maakt draaidagen van 10 uur.  En ze verheugt zich op als wat komen gaat in het leven.
Ik wist dat ze wel eens een kookboek had geschreven en zoals elke Italiaan en fansman* dol op eten is. Ik wist niet dat ze als kind soms moest bedelen om aan eten te komen. Met een verleden waar gebrek heerste neemt voeding ook nog op een andere manier een belangrijke plaats in.
Er werd haar ooit gevraagd hoe je spaghetti moet eten. Je moet het inhaleren, als een stofzuiger zei ze. 
(Ik heb hier een tijd over nagedacht. Ik las 'inademen', niet 'inhaleren', maar hoe kan je spaghetti inademen? Ik zie meteen slierten uit iemands neus hangen. Vertalen is vaak lastig. Als je inademen vertaalt is het inalare. Als je inalare vervolgens weer naar het Nederlands vertaald is het inhaleren. Inhaleren doe je via je mond en dat past helemaal bij spaghetti. Of opzuigen of slurpen, zoals je dat ziet in sommige Italiaanse films.) 

* Apart, fransman, engelsman ... verder komt dat geloof ik niet voor. Duitser, Nederlander,  Oostenrijker enz. Meestal 'er' erachter en soms verdwijnt het laatste deel van het land, zoals bij Zweed, Deen, Sloveen enz.

Na van alles gelezen te hebben over mooi Italië en de -reis- boeken die daarover geschreven zijn, ben ik hier aan het begin van de zondag mee bezig geweest. Mat taal. 
Een middel dat verbindt of juist voor afstand zorgt. Het verbindt als je dezelfde taal spreekt, anders kan het verwijderend werken. Als je open bent en niet alleen de gesproken taal hoort kan de afstand kleiner worden en zelfs verdwijnen. Of als je de ander van binnenuit wil be-grijpen. Luisteren, vragen. stilte, luisteren, stilte, vragen.
En dat heeft ook weer met liefde te maken, zoals alles. En dan kom ik weer terug bij Sophia Loren en haar liefde voor eten (en voor zichzelf! Hier kom ik op terug).

Dit boek is zelfs dit jaar nog herdruk, in de oorspronkelijke stijl, en bij elke boekhandel verkrijgbaar. Ik las er goede recensies over.

Extreme hitte

Vroeger was 27 graden erg warm, 30 graden was extreem en uitzonderlijk. En nu werd het meer dan 40 graden. In Deelen was het meer dan 41 graden, maar dat klopte volgens deskundigen niet want twee graden stijging in 10 minuten kon niet. Dat kan wel, hier gebeurde dat ook! Ik weet niet meer of het van 31 naar 33 graden was of van 32 naar 34 graden, maar in 10 minuten steeg de temperatuur twee graden. Ik was verbaasd dat het mogelijk was. Het weerstationnetje is erg leuk en ook handig want zolang we zien dat het buiten nog iets koeler is dan binnen houden we raam en deur en open. Anders gaat alles dicht en het gordijn ook. Het zonnescherm gaat 's morgens vroeg al naar beneden.
Wandelen deden we de afgelopen week maar 1x per dag, meestal vroeg, rond half acht. 
Ik zat in de koelte van de ventilator en zo ging het prima. 

Salades, koele drankjes en vooral veel fruit. 1x was ik zo dom om iets warms te maken en dat was niet prettig. 
Ik maakte veel gerechten voor twee dagen zodat ik zo kort mogelijk in de keuken stond. 

Wat ik heerlijk vind is 's avonds koud douchen, de warmte van de dag afspoelen en daarna bijna niet afdrogen. Dit is heel goed om af te koelen.

Zomerse lunch

Zadencrackers met Hummus (door vriendin gemaakt), gebakken aubergine (van dezelfde vriendin.  Moest hem meteen verwerken en dat deed ik), tomatensla met een eenvoudige vinaigrette en lente-ui, schijfjes komkommer. Een verfrissende lunch en dat is nodig met deze hitte. 

Zomers ontbijtje

Het is zomer, het is heet (heter, heetst). Op ons balkonnetje is het 34 graden.
We gingen vroeg wandelen, toen het nog niet heet was. Wat rook het heerlijk overal en wat was het mooi met het zonlicht dat door de bladeren heen viel.
Binnen is het lekker koel. Door zonnescherm, gordijn en goede ventilator.
Een even zo koel ontbijtje.
Banaan, bosbessen, sinaasappel, aardbeien (ze zijn zo lekker en ik had de rest voor tussen de middag willen bewaren, voor op een zaden crackertje, maar ja). Ik had alleen toen ik ging blonderen de banaan onder de bevroren bosbessen moeten leggen. Nu moest ik er een beetje vocht bij doen. Anders was het ijs, zoals ik dat vaak maak. De smaak was even heerlijk. 
We hebben elke dag veel fruit en groente. 
Altijd de basis en dat is in de zomer heel eenvoudig.

Henk

We waren vanmorgen in het ziekenhuis voor de uitslag. Henk heeft een tijdje geleden nare eczeem gehad. Hij voelt zich goed, maar ik vond het toch spannend. Het zal natuurlijk spannend blijven, elk kwartaal, de rest van zijn leven. We kregen de uitslag van iemand anders en zij gaf ons ook de uitslag na de eerste operatie, toen was het differentiatiegraad 2. Dat maakte het nog spannender.
Maar het is Graad 1!!!!!! Dat is het nu al bijna een half jaar.
Goddank. We zijn zo blij en dat zeggen we elke 5 minuten.
We gaan opdelfde manier verder en ik hoop dat we nog heel lang samen zijn.
We hebben het vanmiddag bij onze lieve vrienden in de buurt, onder de appelbomen, gevierd.
Ze hadden een verrukkelijk 'alcoholvrij subtiel van snaak bubbeldrankje', met vlierbloesem.
En de rest van de dag hebben we het ook gevierd. :-)

Dit is een echte roos, gekweekt in de vorm van een hart. Rozen zijn op zich al prachtig en verbonden aan de liefde. Beetje dubieus vind ik, maar wel grappig. Ik zag dat ze bij Bol.com besteld kunnen worden.

Balkonnetje en lupine

Alles doet het op het balkonnetje als een tierelier. Ik vond het fijn dat de oregano, selderij en tijm er ook in de winter waren. Nu groeit het allemaal hard, uitbundig, maar ik kon blijven oogsten en dat is in de winter extra fijn. Ik heb veel te veel pluksla gezaaid.
De bieslook heb ik al 3x tot op de bodem afgeknipt en het groeit net zo hard weer aan. Alle dode sprietjes haal ik er dan wel uit.

Niet alleen vlees gaat ten koste van het milieu, ook zuivel. We gebruiken het nog, maar veel minder. Het is niet meer vanzelfsprekend, zoals vroeger. We zullen wel moeten veranderen.
Voor de Budwigcrème gebruik ik nog biologische kwark en ik neem kefir voor de goede darmbacteriën. Ik ga binnenkort proberen of ik plantaardige melk kan fermenteren. 

Wat ik van harte aan kan raden is 'lupine'. Behalve van de mooie bloemen, alls groenbemester en als meel kende ik het van de vegetarische slager. met al zijn fantastische producten. Het is een peulvrucht. Je kan er tegenwoordig allerlei producten van kopen in verschillende smaken, heerlijk! Gezond voor ons en gezond voor de aarde. Het is fijn om op elke mogelijke manier bij te dragen aan herstel hiervan. Ik schiet nog heel erg tekort, maar alles helpt!

Lupine wordt onder andere gebruikt in vleesvervangers (reepjes, ook gefermenteerd, als tempeh, burgers, worst(jes), schnitzels, loempia's en als productverbeteraar in brood en bakproducten. Lupine is rijk aan eiwitten en voedingsvezels. Ook bevat het B-vitamines en mineralen, zoals ijzer, calcium en zink. Het is goed voor de bloedvaten. Het is nog voor veelmeer goed, maar dat komt in mijn boek.

Het is niet goedkoop, maar het is ook gewoon als peulvruchten in potten te krijgen. Binnenkort ga ik daar eens burgers van maken. Ik maak (of koop) altijd burgers voor zaterdag. Voor sommige gerechten is een vaste plek. Dat is prettig want er is altijd zoveel te improviseren en te maken.

Deze bloemen zijn een ander soort lupine, niet eetbaar, wel mooi. 

Glutenvrij zuurdesembrood

Ik ben blij dat ik nu allerlei glutenvrije (en heel soms weer spelt) broden kan bakken, o.a. met zuurdesem. Dan is het op twee manieren goed. Zonder gluten en met eem gefermenteerd rijsmiddel. Zo had ik in het weekend een rozijnenkaneelbroodje gebakken waar ik een foto van had moeten nemen. Ik neem 2 volle eetlepels zuurdesem op 3 bekers glutenvrij meel. Voor het binden gebruik ik chiazaad , lijnzaad of psyllium. En ik gebruik ook iets zoets, om het rijzen te stimuleren.

Zomers en Murat Isik

Hoe heerlijk, weer zomerse momenten op het balkon. Bloemetjes, de geur van kruiden, fruit en een prachtig boek. 

'Wees onzichtbaar' van Murat Isik geeft een heldere inkijk in het leven en de sfeer van een  toen Turks gezin in de Bijlmer van de 80er jaren. Toen ik ik in 1973 de Vormingsklas in Amsterdam deed had ik naailes (drama) van een mevrouw die in Bijlmer woonde en daar razend enthousiast over was. Het was er rustig en mooi. Dat de idealen van de opzet van de Bijlmer verloren gingen had jammer genoeg vooral met geld te maken. Wat zou het anders gelopen zijn als de idealen van architect en stedenbouwkundige Siegrfied Nassuth helemaal verwezenlijkt zouden zijn geworden. Nassuth was geïnspireerd door de functionele stadsideeën van de CIAM* en de Zwitserse architect Le Corbusier(!). 

De wijk werd gekenmerkt door hoogbouw van tien verdiepingen in een zeskantige honingraatstructuur en veel groen.

Murat Isik schrijft van binnenuit en beeldend over zijn kindsjaren. Ik zie het voor me en beleef het mee. Een verrijkend boek. Niet alleen door de schrijfstijl maar ook omdat ik informatie krijg over een omgeving waar ik nauwelijks iets van wist.

*Congrès Internationaux d'Architecture Moderne (CIAM) was een groot internationaal platform dat in de eerste helft van de 20e eeuw een grote stempel heeft gedrukt op het architectuur-debat. Geplande steden werden gepropageerd, waarbij de functies als wonen, werken en recreatie van elkaar gescheiden zijn.

Het lijkt me nu juist mooi als dit allemaal gecombineerd wordt, het is een andere tijd. 

Jammer dat ik geen kleurenfoto kan vinden waardoor het groen te zien is.