Platte peterselie, bezuinigen en koekjes

We liepen vanmorgen, het was nog donker, in wind en harde regen. Ondanks de paraplu waren we nat. We hebben allebei nu een gekke (mijne is gekker) maar droge broek aan. 

Ik schreef laatst over de blijvend groeiende en bloeiende platte peterselie. Sommige dingen kunnen me zo'n rijk gevoel geven. Dit bijvoorbeeld, altijd een smaakmaker, altijd vitamines en mineralen. Dit geldt ook voor de lente-ui, die ik in verschillende bakken, zowel buiten als binnen heb gezet. En er staat ook nog iets in een glas water in de keuken. Zo had ik laatst spaghetti met gebakken lente-ui en veel knoflook in een soja-tomaatsausje gemaakt. Heerlijk en door de grote hoeveelheid lente-ui gezonder. Verder heb ik nog veel (ook altijd aanwezig) groene selderij en rozemarijn. Nu ook nog citroenmelisse en pepermunt, maar dat gaat op een gegeven moment verdwijnen denk ik. Nu, als ik er 's avonds lekkere thee van maak, waar ik ontspannen en gaperig (nu ook) van word ben ik me zo bewust van de rijkdom en het kost niets! 

We hebben de afgelopen tijd veel uitgegeven, voor in onze situatie. Het uitstapje in augustus, de bezorgboodschappen enz. Dat moet nu weer anders want we konden niet eens sparen en dat is noodzakelijk. Nu dus twee maanden zo zuinig mogelijk. Eind december net zoals in juni, maar wel wat minder, de grote houdbare gezonde producten. Ik vind het ook extra leuk om het nu te doen omdat de komende periode voor veel mensen duur is. Het is een vraag die altijd terugkomt, goedkoop leven, op een mooie en vervullende manier. Binnenkort.

Op dit moment drinken we onze cichorino met een volkoren Mcvities koekje. Dit waren de lievelingskoekjes van Peter R. de Vries. De gemberkoekjes van dit merk vind ik nog lekkerder, maar misschien ook omdat we nooit gekochte koekjes hebben (hadden) genieten we hier ook erg van. En het brengt me bij hem. Dat doen plekken, geuren, gerechten en dus koekjes, het legt contact. Als ik de troostspaghetti (boek) maak, of een andere spaghetti met soepgroente, moeders spaghetti, of moeders cannelloni, dan is vroeger heel dichtbij. 

Nachtje weg

Een nachtje weggeweest vanwege mijn verjaardag. Eerst verjaarsontbijt met cadeautjes. Van een cadeau wist ik niet wat het was. 3 privé domeinboekjes, die ik elk jaar krijg want ik spaar ze. Dit zijn een van de eersten en zijn opengesneden, net zoals het boekje over Dali, wat mijn moeder had, speciaal vind ik dat. Een nieuw sporthorloge, maar de app heb ik nog niet aan de gang gekregen. Dit was zo'n mooie aanbieding en ik las goede recensies. Nu zie ik ook heel andere, maar ik vind hem mooi en de stappen geeft hij aan en dat is het belangrijkst. En ... Henk Helmantel, waar ik heel erg blij mee ben.

   

In een B&B in een klein dorpje in Friesland.
Een klein huisje, waar ik zou zou kunnen wonen. Als het bed op de begane grond zou zijn.
En hier in de buurt of in Gelderland, of in Overijssel. Ik kan niet zonder bos. 

Op de dag zelf gingen we naar het Fries Museum, waar een tentoonstelling over portretten is, 'Icons', prachtig! Ondanks het tijdslot was het in het begin toch best druk. Te druk voor ons. Maar Splinter Chabot redde ons. Hij had de audiotour ingesproken. We hebben ons volledig gericht op de schilderijen die hij besprak. Schilderijen die normaalgesproken in de National Potrait Gallery in Londen hangen. Nooit eerder waren ze daar weg, behalve nu. Er is een renovatie gaande in Londen en de museumdirecteuren hebben geloof ik een speciaal contact, zoiets vertelde een suppoost. We hebben vaak even een gesprekje met een suppoost, zo krijg je vaak wat extra informatie.

We gingen op een terras een grote kop cappuccino drinken met appeltaart met veel niet zoete slagroom, heerlijk.

We konden pas om 16.00u in de B&B terecht. Na de koffie gingen we weer terug naar het museum, dat mocht. We gingen toen naar een verrassende tentoonstelling over Friesland. Extra leuk voor Henk (Dokkum), maar ik vond het ook mooi. De muren waren bekleed met Fries landschap. Daarop waren gedichten geprojecteerd van Friese dichters. De letters vielen van de muur, gleden over de grond en er ontstond een nieuw gedicht.

Naar de B&B verdwaalden we een beetje. De weg hield op, er was alleen nog een fietspad. We waren te ver doorgereden, het kwam goed. Het huisje werd omgeven door een gezellige (thee) tuin. Ik had lasagne meegenomen, zodat ik niets hoefde te doen, het alleen maar in de oven te zetten. Maar de oven deed het niet/nauwelijks. Alleen de voorverwarmstand. Hij was dus niet meer koud. :-) Het lag een beetje zwaar op de maag. Het enge, maar op zich stevige trapje bracht ons naar de bedden, direct onder het plafond. Het rook vochtig en mijn bed kraakte. Ik had last van het een en ander en o ja, er was een zeer luidruchtige mug die me, toen ik eindelijk even in slaap viel wekte. Een heel kort nachtje dus. Het was wel knus en helemaal toen de regen op het dak kletterde.

De volgende morgen bracht de aardige eigenares een fantastisch ontbijt. Met verse sinaasappelsap, zelfgemaakte yoghurt, zelfgemaakte jam, veel fruit, zelfgemaakte cruesli, warm brood, friese kaas, een eitje, verrukkelijk en volmaakt.

We gingen naar Keramiekmusem de Princessehof, waar we al een paar keer eerder waren. Ik zou er wel elke week heen willen, zo mooi vind ik het. Ze waren bezig een Koreaanse tentoonstelling in te richten, daarvoor waren we net te vroeg. We zagen er later iets van bij rtv Friesland. We gingen niet meer naar het natuurgebied wat we van plan waren. Het regende en we waren moe. Lekker naar huis dus en daar geniet ik nog steeds van. :-)

Hier de cadeaus uitgestald. Wat ik niet wist, een marmeren deegroller! We zagen dat bij het 'Roer om', over het chateau in Frankrijk waar ze hem in een Franse kookwinkel tegenkwamen. Ik reageerde enthousiast want voor deeg is marmer het meest ideaal omdat het koud is. Echt een verrassing.

Tofuburgers

Simpel, in de zin van eenvoudig. Tofu uitknijpen en verkruimelen, 1/4 beker havermout erbij. Veel verse kruiden en specerijen. Burgers van vormen en klaar. Ik heb ooit wel eens eerder geschreven dat ik burgers maak in de deksels van pindakaaspotten, ideaal. Ik had de burgers ook moeten laten zien nadat ze gebakken waren. Dat komt nog wel eens.

Ik heb veel peterselie gebruikt en een beetje basilicum. De platte peterselie blijft maar groeien. Ik heb een paar keer de bloemetjes fijngewreven zodat de zaadjes in de aarde vielen. Ik oogst veel, lekker en gezond. En onuitputtelijk.

Meer Utrecht

In Trouw staat vandaag een foto van 'Rijn en zon'. Dit is de molen in de Adelaarstraat waar ik 6 jaar gewoond heb. In die molen kwam een biologische bakker, die zulk verrukkelijk brood verkocht. Lange broden met sesamzaad, maanzaad of gewoon. En meer denk ik, maar dit is wat ik me heel goed herinner. Ik heb geen idee wat er nu in zit. Even kijken ...  Er wordt meel verkocht!

DE.RYN.EN.SON.EEN SUYVERE.BRON

MET.WARME.STRAALEE

TOT.UTREGHTS.PRONCK,BELOFTE.SCHONCK

OM.WEL.TE.MAALLEE

GESTIGHT.DOOR.BN SONNEN.BERGH

EN.GV VAN.REYN. C.E.B.[3]

Foto: Tom van Hulsen, vanuit de flat het Noorderlicht genomen.

Herkenning (en weemoed) voor wie in Utrecht heeft gewoond

Dit is zo'n mooi (ingekleurd) filmpje van Utrecht in 1917. Dat trammetje, de hoeden, een mooi restaurantje op het Janskerkhof enz. Wat een gemis dat het er allemaal niet meer is, Gelukkig kan ik hiernaar kijken, heerlijk.

https://www.youtube.com/watch?v=zSqx8Z34vhw

Vrolijke borsteltjes

Twee borsteltjes die een leven lang meegaan. Het enige nadeel is dat ze van plastic zijn. Maar we hebben ze al jaren en worden pas weggegooid als wij er niet meer zijn. Vroeger vond ik een bortsle schoonmaken altijd erg lastig. Henk legt ze een uurtje in een sopje en haalt er een prachtig lapje uit. Ik zei al dat we er een deurmat van zouden moeten maken. Van schapenwol is van alles. Je komt er niet op, maar als iemand dik, sterk haar heeft denk ik dat er misschien wel veel mogelijkheden zijn. Hoe dan ook, onze borsteltjes zijn in ieder geval weer schoon.

Jammer dat het tijdslot verdwijnt

Dat de directeur van het Groninger Museum zijn geluk niet op kan omdat er nu geen publieksbeperking meer is, tja ... We zijn het er helemaal niet mee eens!!! Vreselijk, als het weer druk wordt. De afgelopen tijd hebben we genoten van de rust, waardoor de kunst dieper doordrong en we er daardoor veel meer van konden genieten. Dat is toch de bedoeling?!

Echt zonde dus dat het tijdslot verdwijnt, we waren er blij mee.
Nu gaan we weer vooral naar musea waar het sowieso rustig is.

Ons maakte gelukkig dat we ons de afgelopen tijd weer konden laven aan heel veel moois!

Eindelijk meer nuance!

Ik kan u niet zeggen hoe blij ik ben.
Ik vond steeds alle corona informatie (zeer) eenzijdig of extreem. Eindelijk komt er niet alleen in media waar je alles zelf op moet zoeken, maar ook in landelijke kranten meer aandacht voor mensen met een andere visie en een ander gevoel. Het wordt empathischer. Zelfs in de Volkskrant, waarvan ik vond dat die alleen maar zeer nadrukkelijk een kant benadrukte, las ik nu een stuk dat voor nuance zorgt. Het doet me zo goed, dat ik tranen voel prikken. 

Er wordt zoveel geschreeuwd, er is zo weinig openheid aan beide kanten. Bij de mensen met wie wij omgaan is het anders, daar is wel wederzijds respect (anders zouden we ook niet met ze omgaan). Op sommige plekken zag of las ik wel andere meningen en invoelende reacties, nu.nl bijvoorbeeld. Dat was al een verademing, maar het bleef klein en deels onzichtbaar. Zo anders dan de boodschappen die elke dag maar weer als een mantra opgedrongen werden. Het verandert, Goddank. 

Ik wilde de link doorgeven maar dan is het niet voor iedereen te lezen dus ik ga dit hele artikel kopiëren. Het gaat niet alleen over 'de pas', maar ook over de dramatische bezuinigingen in de gezondheidszorg.

Er staat een foto bij van mensen met hun mobiel voor het Van Goghmuseum, onbegrijpelijk want voor een museum hoef je geen coronapas te hebben omdat het publiek doorstroomt.

Dan nu het artikel:

"Opinie: De coronatoegangspas berokkent ons grote schade

De coronapas is ingevoerd. Hiermee nemen we een onverantwoord groot risico met onze samenleving én onze democratische rechtstaat. We doen er verstandig aan dit glibberige pad per direct te verlaten.
Aart Nederveen, Yke Bauke Eisma en Anton van den Beukel 25 september 2021, 09:00

Bijna 2 miljoen mensen hebben zich om allerlei redenen niet laten vaccineren. Met de invoering van de coronapas wordt er misschien wat ‘vaccinatieterrein’ gewonnen, maar de overwinning zal een pyrrusoverwinning zijn. Wellicht dat een aantal ongevaccineerden zich onder druk van de maatregelen alsnog zal laten vaccineren, maar dit zal hoogstwaarschijnlijk niets veranderen aan hun inhoudelijke standpunt. De regering wint met de pas geen harten. Integendeel, willens en wetens staat ze toe dat een toch al krakende samenleving verkilt.
Om ons heen zien wij dat het coronadebat leidt tot beschadigde vriendschappen en familierelaties en verwijten over en weer. Een als heroïsch voorgestelde strijd met een virus, ontaardt nu in een strijd met elkaar. Is dit echt de samenleving die we willen?

Redelijke alternatieven
Er zijn zoveel redelijke alternatieven voor de weg die onze regering nu inslaat, dat het onbegrijpelijk is wat nu gebeurt. Een alternatief is goed kijken naar de reële dreiging en onderscheid maken naar risicogroepen en die bescherming aanbieden.

Daarnaast zou onze regering zich sterk kunnen maken voor een andere inrichting van de zorg. Want ons zorgstelsel lijkt inmiddels de kern van het probleem. We sturen in de zorg zo nadrukkelijk op financieel rendement dat we er niet in slagen om een relatief eenvoudig capaciteitsprobleem op te lossen. Een stelselverandering lijkt een lange termijnoplossing. Maar tijdelijke coronaziekenhuizen waar we het personeel bijvoorbeeld dubbel betalen, zouden alvast veel problemen kunnen oplossen.

Alle opmerkingen ten spijt dat het lastig is om personeel te vinden, blijft het een feit dat we in de afgelopen 10 jaar meer dan tienduizend zorgmedewerkers naar huis hebben gestuurd.
Wegbezuinigd. Ironisch en pijnlijk tegelijk is dat de onderhandelingen over de cao voor zorgpersoneel al maanden muurvast zitten.

Voor- en nadelen
Als je als samenleving een coronapas invoert, moet je heel zeker zijn van de voordelen. Weten we inmiddels echt zeker dat de voordelen van deze pas opwegen tegen de nadelen? In het Verenigd Koninkrijk is besloten de pas niet in te voeren. De voordelen zijn te onduidelijk. In Denemarken schrappen ze de reeds ingevoerde pas. Formeel vanwege de hoge vaccinatiegraad. In werkelijkheid omdat de toegevoegde waarde nihil is.


Er zijn ook hier weinig medici die echt geloven dat de pas een positieve bijdrage aan de publieke gezondheid gaat leveren. Wel is vrijwel iedereen het erover eens dat er een vorm van schijnveiligheid wordt geïntroduceerd. Ook gevaccineerde mensen blijken (helaas) besmettelijk te kunnen zijn.

Naast de verkilling van de samenleving en de onduidelijke voordelen, zal de coronatoegangspas ook de sociaaleconomische tweedeling in onze samenleving verder vergroten. Of je je als ongevaccineerde laat testen zal onder andere gaan afhangen van je economische situatie. De testlocaties zitten voor de meeste mensen niet om de hoek. Gemakshalve lijken we bij de invoering van de coronapas te zijn vergeten dat mensen met een krappe beurs ook een beperkte actieradius hebben. De coronatoegangspas sluit arme mensen harder uit dan rijkere mensen.

De olifant in de kamer is bovendien de relatief grote groep Nederlanders van allochtone komaf die zich niet wil laten vaccineren. Naast verdere sociaaleconomische tweedeling nemen we met de invoering van de coronapas zodoende ook nog eens het risico van etnische tweedeling op de koop toe.


Consensus
Het lijkt erop dat we hard op weg zijn te vergeten dat democratie niet gaat om winnen (de helft + 1), maar om het bereiken van brede consensus. Anders gezegd: democratie gaat om gelijkspelen. Nu wordt geprobeerd te winnen ten koste van alles, zelfs van de spelregels – onze grondrechten.

Onze overheid gaat steeds verder in haar pogingen om grip te krijgen op haar burgers. In een democratie, waarbij de macht bij het volk ligt in plaats van bij de overheid, is dit de omgekeerde wereld. In een democratie dient de overheid het volk in plaats van dat zij het beheerst. De invoering van de coronapas zet ongelooflijk veel zaken in onze samenleving onnodig op scherp. Zozeer zelfs dat we met elkaar de deur naar geweld op een kier zetten; getuige de ontluisterende, maar ook te verklaren oproepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid.

Het is tijd dat we deze ontwrichting van onze samenleving met alle gevaccineerden en ongevaccineerden samen stoppen.

Aart Nederveen is hoogleraar UvA/Amsterdam UMC, Yke Bauke Eisma is universitair docent TU Delft en Anton van den Beukel is jurist en ondernemer."

Ik ken verschillende gevaccineerde mensen die besmet zijn en erg ziek zijn geweest. De man van de huisarts bijvoorbeeld. Hoe naar ook voor hem, het relativeert 'heilige' beslissingen.

Ik geef toch ook nog de link door.
https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/opinie-de-coronatoegangspas-berokkent-ons-grote-schade~b80f8493/

Opprikkelateur en tomaatjes

Goedemorgen allemaal,
Geen idee waarom maar op zaterdagavond word ik als vanzelf vaak nostalgisch. Ik had al reclames van vroeger gezien. Van Verkade, waar met een vinger stevig  over het zilverpapier werd gewreven waardoor het woord verkade zichtbaar werd. Dat herinner ik me. Net zoals de muziek die bij Grolsch hoorde en waar ik zelfs een langspeelplaat van had. Ik was gek op die muziek. Nu raakte het me ook op een andere manier. Vervlogen tijden, die weer even melancholisch levend worden.
En toen zag ik dit leuke filmpje. Het einde is idioot natuurlijk, hoe kwamen mensen erbij om dat te doen? Maar het zorgde voor een opprikkelateur en een beroep met zulk nuttig werk en zo'n mooie naam ...
https://www.youtube.com/watch?v=FxlD9oKba3c

Aan de plant, waar ik vaak van geplukt heb hangen nog tomaatjes. Deze plant liet ik hangen. Er hangt al veel te wachten en er komt meer.

Ik wens u een heel fijne zondag!

Gevlekte aronskelk en vlinders

Laatst zagen we deze bijzondere bloemen toen ze een beetje in bloei waren maar nu zijn ze volledig in bloei.
Ik heb ze nog nooit gezien, terwijl ze hier nu vlakbij groeien. Waar komen ze opeens vandaan? De natuur zit altijd vol verrassingen. Henk heeft het opgezocht, gevlekte aronskelk.
De naam ken ik wel en ik wist op een of andere manier ook dat ze giftig zijn. Heel erg giftig. 

Over de natuur gesproken, vanmorgen hoorde ik bij het boekenprogramma / weekendnieuws, 

dat bepaalde vlinders heel ver vliegen. Er zijn trekvogels, maar ook trekvlinders. Ik hoorde maar een stukje van het onderwerp dus ik kijk even bij de vlinderstichting:

"Begin mei is de tijd dat ze vanuit het zuiden ons land binnenkomen. Net als vogels kunnen trekvlinders vele duizenden kilometers vliegen!

Trekvlinders die je in Nederland kan zien zijn de atalanta, de distelvlinder, de oranje luzernevlinder, de gele luzernevlinder en de overdag actieve nachtvlinders gamma-uil en kolibrievlinder. Ze trekken in het najaar weg uit ons land. Ze vliegen naar zuidelijker streken, zoals Frankrijk, Portugal, Spanje of Marokko. Een individuele vlinder maakt een enkele reis: ze planten zich in Zuid-Europa voort en sterven vervolgens.

Door de klimaatverandering blijven overigens steeds meer vlinders hier."

Er is al lang belangstelling voor trekvlinders.

"Tussen 1930 en 1950 ontstond er in Europa grote belangstelling voor het verschijnsel vlindertrek. In 1940 werd, bij wijze van proef, een landelijke trekvlindertelling georganiseerd. Ondanks de oorlog was dit zo succesvol dat dit het begin vormde van de jaarlijkse trekvlinderregistratie."

De distelvlinder is ook een trekvlinder. Deze kan nog slechter tegen kou dan de veel voorkomende atalanta. Distelvlinders overwinteren vooral in Noord-Afrika. De hoeveelheid distelvlinders die jaarlijks Nederland bereikt wisselt sterk. Uit onderzoek blijkt dat hoge aantallen distelvlinders vaak samenvallen met veel Saharazand in Noord-Europa: vlinders hebben dan letterlijk de wind in de rug.  

Veel of weinig?

Op zulke topjaren komen er in het voorjaar heel veel vlinders aan. Na de voortplanting kunnen we er dan in augustus vele duizenden te zien krijgen. In andere jaren halen maar erg weinig vlinders de overtocht van Afrika naar ons land en dan is het een schaarse soort waarvan je al blij bent dat je er in augustus eentje ziet.

Ik ben dol op vlinders. Ze ontroeren me, zo mooi. Als u deze foto 2x vergroot kunt u de haartjes heel goed zien. Ik heb niets met (alleen) de evolutieleer en als ik naar zoveel schoonheid kijk ...

(foto Irene Wirsing)

Het is heel belangrijk om planten en bloemen in de tuin of op het balkon te hebben waar de verschillende soorten (rups) op af komen. Ze hebben hun eigen voorkeur. Ik zag een lijstje bij de vlinderstichting:

Brandnetel (atalanta en distelvlinder)

Distels (distelvlinder)

Braam, walstro, klaver (gamma-uil)

Walstro (kolibrievlinder)

Vlinderbloemigen, waaronder luzerne, wikke en klaver (oranje en gele luernevlinder)

Ecoloog Kas Veling die in het programma was vertelde over de atalantavlinders en dat hij bloembakken met brandnetels heeft. Dat vind ik leuk, meestal doen mensen er alles aan om brandnetels weg te krijgen (wij deden dat niet) en hij zorgt er juist voor de atalantavlinders aan hun trekken komen.  

Mocht u het fragment willen horen:

https://www.nporadio1.nl/fragmenten/nieuwsweekend/baa8f1e3-94a8-4af0-a13c-93375c8905fc/2021-09-18-atalanta-vlinders-massaal-op-trek-naar-het-zuiden

De kunst van het herstellen

Ik las via Topics in Vlaamse krant De Morgen over de innige vriendschap van een moeder van een Jihadist en de moeder van slachtoffer van een terreuraanslag. Het was liefde op het eerste gezicht zeggen ze. Ze willen heel graag dat hun vriendschap iets voor anderen betekent. "Dit gaat over de kunst van het herstellen". 
Als ik zoiets lees word ik intens gelukkig. Het gaat zoveel dieper dan welke afschuwelijke gebeurtenis ook. Het gaat over liefde en dat wat bindt. Overstijgend.
Ze schreven hier een boek over: Alle moeders wenen dezelfde tranen is uitgegeven  is uitgegeven bij Uitgeverij Epo. Al weet ik niet of u het kunt lezen (bij mijn broer in Canada lukt het niet om een krantenartikel te lezen). Het hangt er vanaf of u een krantenabonnement heeft. Toch doe ik het want dit interview op zich vertelt al zoveel.

https://www.topics.nl/moeder-van-terreurslachtoffer-en-moeder-van-jihadist-brengen-boek-uit-alle-moeders-wenen-dezelfde-tranen-a16449166demorgen/?context=playlist/m-mensen-1f661f/&utm_source=redactie&utm_medium=email&utm_campaign=DPN_ED_TOPICS_000_20210914&utm_content=link&utm_term=&ctm_ctid=78919f4a836e46ff759b685c3cb948a3

Verser kan niet

Tijdens de ochtendwandeling bramen in het bos geplukt voor ons ontbijtje daarna.

Vandaag

De dag begon zo heerlijk. In alle vroegte gepraat over vroeger. Henk in zijn pyjama en ik in mijn nachtponnetje. Ik vertelde over de gasten die vroeger bij ons kwamen en hoe dat ging. En wat een ander leven wij leiden. Tegengesteld. Er kwam zoveel boven en Henk vertelde over zijn moeder, hoe ze haakte, borduurde en breide. Ook hadden we het over de 10 geboden, over inspiratie, over innerlijke kennis, over creativiteit en over veel meer.

Om 11 uur waren we in het Museum in Eelde, een van onze lievelingsmusea. Ook omdat het klein en overzichtelijk is. Er waren o.a. schilderijen van Diederik Kraaijpoel, die lesgaf op de kunstacademie waar Henk op heeft gezeten. We zagen kleurpotloodtekeningen van ... ja, van wie, ik weet het niet meer. Een vrouw en een man. Ik heb dit nooit eerder gezien. Het was zo verfijnd, echt prachtig.

paddestoelen

Er staat een enthousiast artikel over paddenstoelen in Trouw. Overal in Europa snijden mensen paddenstoelen af (rapen kastanjes en plukken bessen), maar in Nederland mag het niet. Het gebeurt al, maar leg nog veel meer eetbare bossen* en velden aan, stimuleer alles wat goed is! Dit zeg ik tegen de overheid. Mensen zijn buiten, wat voor alles heilzaam is en komen hierdoor dichter bij de natuur. Dan zal er ook meer respect ontstaan en wordt er liefdevoller mee omgegaan.
Van Staatsbosbeheer mogen we gelukkig wel van alles wat de natuur voorbrengt plukken. Met mate. Nederland is een klein land met veel minder natuur als de ons omringende landen, dus dat begrijp ik. Daarom, leg zoveel mogelijk aan en leer daarnaast kinderen moestuinieren.

Wat paddenstoelen betreft, als je maar weet hoe je moet plukken en ... er veel verstand van hebt. Ik schreef in mijn boek dat je ze niet uit de grond moet trekken, maar altijd af moet snijden zodat het schimmelnetwerk niet beschadigd wordt en dat staat gelukkig ook in dit artikel. Ik wist trouwens niet dat er 5000 soorten in Nederland zijn, waarvan er ongeveer 20 echt giftig zijn. Maar als je weet welke je kan eten, hoe heerlijk, op een geroosterd boterhammetje, door een omelet of in een ragout. 

Dit is een kastanjeboleet. Die hadden we vroeger het meest, samen met eekhoorntjesbrood.

https://groennieuws.nl/voedselbos-plukbos-plukpark-of-pluktuin/

https://www.foodiesmagazine.nl/hotspots/reizen/voedselbos-nederland/

40 jaar samen! Deventer en de achterhoek (het begin)

Gekke naam eigenlijk, achterhoek, voor zo'n prachtig gebied. 

We waren in Deventer, Gorssel, Doesburg en Zutphen

Plaatsen die in verhouding mooi zijn gebleven, een unicum, waar we elke minuut van hebben genoten!

We reden eerst naar Deventer met tussendoor even de benen strekken.
Bij de Waagschaal op het terras als eerste cappuccino met een lekker koekje.
Het was zalig weer en we genoten van het uitzicht op de mooie pandjes, de nog vakantie vierende mensen en de lebberende hond voor ons.
Hij kreeg steeds een schoteltje water.
Na  de lunch naar De Waag, een bepalende beeld voor De Brink in Deventer. Binnen zagen we hoe het is geweest en er hing kunst van o.a. Han van Meegeren. Vervalser, maar een goede schilder, anders kon hij ook niet vervalsen.em 
Toen ik net op hem zocht kwam ik hem al schilderend tegen,'Jezus in gesprek met de schriftgeleerden'  in 1945. Ik heb hem nooit gezien, al herinner ik me dat er jaren geleden een documentaire over hem is geweest.

Dat het 'Het laatste avondmaal' van hem hier hangt was wel heel bijzonder vond ik. Wie de meneer ernaast is weet ik niet meer, maar het laat zin wat voor goede schilder het was.

Op onze mooie kamer eerst een dutje gedaan en toen ons traditionele kopje koffie en thee op het terras.

Het was warm dus verhuisd naar een schaduwplekje, met boek uiteraard.

Het duurde 'even' voordat de versnapering kwam want er was een lief meisje die alles erg ingewikkeld vond. Er zat een groepje engels sprekende mannen, met een Nederlandse zakenvrouw en wat zij vroeg (niets geks in deze tijd, maar voor het meisje was het niet te doen.

Ze bleef lief lachen ...)

Als avondeten hadden we een beker pittige noodles.

Als toetje gingen we voor ijs naar het terras Dat hadden we 's middags gezien en we waren aangestoken.

Na een bad (altijd een van de hoogtepunten van een uitje voor mij) keken we op de laptop naar een aflevering van Jeroen Krabbé over Picasso.

Nog even gelezen en vrij goed geslapen in een fantastisch bed, met veel kussens, ik voelde me een prinses. Tijdens het slapen heb ik trouwens altijd mijn eigen platte kussentje.

We hoopten dat het iets beter zou gaan met Henks allergie, maar nee, het bleef alle dagen een grote rol spelen.

Na een overheerlijk ontbijt op naar Gorssel, eindelijk(!!) naar Museum MORE.

https://www.museummore.nl

Wat een mooi museum. We hadden er al zo vaak over gehoord. Er was voor het eerst in Nederland een tentoonstelling van Bob Ross, waar Henk weg van is. Ik ook trouwens. We dronken een kopje koffie bij 'Loetje'.

Boven hingen Nederlandse realisten en op een nog een etage hoger hing Konrad Klapheck, vermakelijk.

Het was een heel fijne morgen in een schitterende omgeving. We voelden ons helemaal thuis in al dat moois.

Wat eigenlijk bij MORE hoort is kasteel Ruurlo  Daar hangen veel schilderijen van Carel Willink.

Het was mooi, maar het was er druk en Henk ergerde zich aan de kakelende mevrouwen.

Zijn allergie was sterk en voordat mensen dachten dat er iemand met corona rondliep ... 

Er was ook iemand met een zeer overheersend mierzoet parfum op. We hebben flink doorgelopen en we waren blij toen we weer buiten waren.

Na een dutje weer even op het terras gezeten, maar het waaide zo hard dat alles van tafel werd geblazen.

's Avonds in het restaurant gegeten, met een veel te zoute maaltijd en heel saaie groentes (maken we nooit mee!), maar een overheerlijke crème brûlée, een bolletje ijs en een kletskop. 

De volgende dag naar Doesburg.

Onze antieke TomTom leverde stress op bij Henk. Met af en toe mijn mobiel erbij kwam het uiteindelijk goed.

Door het stadje met de mooie oude geveltjes gelopen en bij de VVV een plattegrond gehaald.

Om 11 uur bij Lalique, waar ik me erg op verheugd had, onder andere omdat onze buurvrouw er zo enthousiast over had verteld.

https://www.laliquemuseum.nl

Ik vond het ook heel erg mooi. Het glas, de sieraden (en ik zag een flesje van mijn zusje haar parfum van vroeger, Je reviens!). 

Rietveld, van Doesburg en meer, maar het was veel te druk en benauwd. 

Voor alles moet je reserveren ivm de pandemie en dat is op zich prettig, maar dit was zo klein.

Aan de overkant van de straat dronken we een kopje koffie en deelden we een zalig hazelnoot gebakje. 

Daar was ook een tentoonstelling van De Stijl.

Toen ik ging plassen zag ik dat aan de achterkant een kleine binnentuin was, een oase van rust.

Weer gewandeld en in het Gildehof, voormalig terrein van een azijnmakerij (er is nog steeds veel mosterd en azijn te koop) gingen we een kopje mosterdsoep nemen want Doesburg en mosterd horen bij elkaar. Ik denk dat we een uur gewacht hebben wegens personeelsgebrek en toen gebeurde er iets geks, die bepaalde scherpte (ik kan heel goed tegen gewoon scherp) van de mosterd vloog naar binnen tot in mijn hersenen leek het wel.

Ik kon het niet eten. Nog een paar hapje geprobeerd wat ik niet had moeten doen.

Henk vond het ook niet lekker, maar had niet die fysieke reactie.

Zo maak je nooit zoiets mee en zo twee keer achter elkaar.

We moesten toen nog een heeeeeeel stuk naar de auto lopen. Onderweg veel moois gezien, waaronder een kruidentuin.

Broodjes vis als diner 's avonds, mmm. Stukje chocolade bij een kopje Nescafé als toetje.

Lekker vanuit bed naar Camping Coppens gekeken.

Vrijdag was de GROTE dag, 40 jaar samen. 

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

Elke dag heerlijk bij elkaar en altijd in alle vrijheid, in alle liefde en met veel wat we delen, waaronder de basis van het bestaan.

We gingen naar Zutphen, met wegafsluitingen, dus heel spannend en lastig voor mijn lieve Henk.We zijn het ook helemaal niet meer gewend, rijden in andere delen van Nederland. Ik hou er ook niet meer van, maar Henk heeft het geweldig gedaan.

Eerst een kopje koffie en toen naar het Henriëtte Polak Museum. Ik heb genoten, maar ook niet helemaal want Henk voelde zich erg beroerd.

Als er bos tegen Zutphen aan zou liggen zou ik er zo willen wonen.

We hebben ter ere van de dag op een sfeervol plekje (Genietcafé)  geluncht met overheerlijke(!!!) soep en taart!

Sowieso heeft heel Zutphen een koesterende sfeer. Op veel muren gedichten, waaronder deze.

U moet erop klikken om het te kunnen lezen.

We zouden naar een boekhandel gaan om 'Mijn leven' van Chagall te kopen. Ook over hem maakte Jeroen Krabbé een schitterende documentaireserie.

Henk zag er te veel tegenop want we moesten ook weer teruglopen dus we hebben het niet gedaan. Ik bestel het want het is een cadeautje ter ere van ONZE dag.

's Avonds na lekker gebadderd te hebben, mijn nagels gelakt en een nette jurk aan gedaan.

We aten weer in het hotel (bij het arrangement hoorden 2 diners). Weer, zoals Henk zei de fantasieloze groentes maar we namen wel weer het zalige zelfde dessert.

We wilden in eerste instantie eigenlijk nog naar Deventer voor waar we niet aan toegekomen, maar het was goed zo, we waren voldaan. Nu weer heerlijk thuis.

Een paar dingen waren wat minder, maar terugkijkend blijft het warme gevoel over en waren het heel mooie dagen die we niet zullen vergeten.

 

Zoet!

 Nu zijn ze gekleurd, hoe mooi geel en niet te vertellen hoe zoet ze zijn, zo heerlijk!

Bosbessen

Er zijn nog zoveel bosbessen in het bos dat ik het ondanks de onprettige houding toch niet kon laten om mijn fouragebakje, waar altijd een paar abrikozen, pruimen of dadels in zitten, te vullen. Voor een toetje wachten ze nu in dit mooi beslagen schaaltje.

K. Schippers 1936-2021

Liefdesgedicht 

Jij hebt de dingen niet nodig

Om te kunnen zien

De dingen hebben jou nodig

Om gezien te worden

K. Schippers

15 augustus en twee rare dingen

Zoals elk jaar is 15 augustus voor mij het begin van mijn lange lievelingsseizoen.
En daarmee het begin van een nieuwe fase.

Verder waren er twee rare dingen.

Brood dat een soort jasje aan heeft

Tomaten die al wekenlang groen zijn en een zeer aparte vorm hebben.

Ik heb geen idee of ze ooit gaan kleuren.

Zijn het blijvend groene tomaten? Op zich zijn gewone groene tomaten giftig dacht ik.

Maar er zijn wel bepaalde soorten die groen blijven.

Wat doet u goed?

Vanmorgen voor het ontbijt liepen we in de plensregen. Het ging zo hard dat we, met paraplu, toch doorweekt waren. Het was zacht, het rook heerlijk en natuurlijk laten we ons niet weerhouden door wat nattigheid. Alleen als het ijzelt doen we dat en verder lopen we gewoon elke dag. Thuisgekomen een droge zachte, soort gekke joggingbroek aan gedaan, die lekker zit. Verse sinaasappelsap, warme broodjes uit de oven, gekookt eitje (voor Henk gebakken) kopje koffie, Trouw. Ons ultieme zondagse ontbijt. 

Wat doet u om gevuld te worden met wat u goed doet, wat u gelukkig maakt? Tegenover alle narigheid in de wereld is het niet alleen verwarmend maar ook noodzakelijk om ons te laven aan schoonheid en om diep naar binnen te gaan en de innerlijke stilte (en liefde) te voelen. Soms kan iets van buitenaf daarbij helpen. Ik had het laatst over Henk Helmantel die dat effect bij mij heeft. Als ik iets religieus lees en het sterk van binnen ervaar, dat geeft me de diepste vrede.
Alles van buitenaf is een ander gevoel maar ook waardevol en voedend en het kan wel aan elkaar haken. Iets heel moois zien of horen. Dit zal altijd terugkomen in wat ik hier schrijf. En ook dan gaat het om de beleving. Het blijft niet buiten me, maar diep in me doet het zijn werk. Hoe belangrijk is het om ditzelfde gevoel te sturen naar alles wat liefde nodig heeft. Hoe erger wat gebeurt hoe meer het juist dat, alleen dat, nodig heeft. Ik ken mensen die vluchten, doen of het allemaal niet bestaat (fantaseer ik ook wel eens over, als ik in mijn bedje lig*). Dat is hun keuze. (Soms kan het tot complotdenken leiden, als er eenzijdige informatie is). Ik denk dat het naast elkaar kan bestaan, al zorg ik af en toe wel dat ik er even minder mee geconfronteerd word, dan is het te veel. Je moet jezelf ook in bescherming nemen. Op alle fronten goed voor onszelf zijn.

Ik fantaseer dan dat ik hoog in de bergen woon, waar niemand kan komen en waar ik volledig zelfvoorzienend ben. Ik ben niet eens zo dol op de bergen, maar op die bergen wel. Daar is ook hei, bos en er zijn glooiende velden :-) Alles wat ik nodig heb is aanwezig. Aan het eind sterf ik dan zachtjes en word ik opgenomen door de natuur. Misschien is er dan ook wel een hond, poes en zijn er kipjes, die nooit ziek zijn en tegelijk met mij gaan.