Zalig en actie

Wat is lekkerder dan ijs, als het zo warm is (was nooit eerder zo warm op 17 juni)? 
We kochten laatst trouwens een softijsje (nou ijsje, het was veel groter dan we dachten) en de ongelofelijk leuke vrouw die ons bediende zei dat ze al een paar keer mee had gemaakt dat als mensen aan hun ijsje begonnen te likken ze vergeten waren hun mondkapje af te doen. :-)

Het ijs dat we vanavond als toetje hadden leek ook op softijs maar was banaan, een restje soja cuisine en een beetje vanille. Zonder cuisine en vanille kan ook. Het softijsachtige komt door de luchtigheid. Ik doe het eerst in de blender, voordat het in het ijsmachientje gaat. 

Er kan eindeloos gevarieerd worden, met fruit, chocola, nootjes enz. Dit is de basis, die op zich al zalig is. Henk heeft het er nu nog over en dat onder het voetbal.

Geweldige actie van Ronaldo (voor de camera cola opzij schuiven), al kan je de wc er goed mee schoonmaken. En dat zegt al genoeg vind ik. Oorspronkelijk was coca cola volgens mij een medicijn. In die zin kan het misschien soms wel iets doen.

BBQ saus

We barbecuen niet, maar bbq saus is lekker bij van alles. Op een broodje met een plantaardige hamburger met coleslaw (om het Amerikaans te houden). Of met sla en/of geraspte wortel. Altijd rauwe of gebakken uiringen erbij, of allebei. Tomaat, augurk. En een flinke scheut bbq saus. Ook op een broodje met 'pulled' plantaardige kip, door spaghetti, macaroni of een andere pasta is bbq saus lekker. Of bij krokant gebakken tofu, tempeh, peulvruchtgerechten, bruine rijst of quinoa met verschillende soorten groente. Of op een geroosterde boterham met een gebakken eitje en augurk.

Normaal gesproken wordt er geloof ik nog bruine suiker bij gedaan. Veganisten laten de worcestersaus weg. Deze saus heeft behoorlijk wat ingrediënten. Het meeste heeft u misschien in huis. Zo niet, experimenteer met uw eigen, unieke bbq saus. Als hij maar een beetje zoet, er een heel licht zuurtje in zit, en ietwat pikant is.

500 gram (zelfgemaakte) Tomatenketchup of dikke tomatensaus* mengen met gesnipperde, lang gebakken ui (hier wordt de saus al een beetje zoet van) en 2 tenen knoflook (of ui- en knoflookpoeder, of en en), 4 eetlepels ahornsiroop of iets ander zoets, 1 eetlepel sambal badjak of cayennepeper of chilipoeder naar smaak, 1 eetlepel mosterd, scheutje appelazijn, 2 theelepels paprikapoeder, 1 volle theelepel gerookte paprikapoeder**, zwarte peper, eventueel 2 eetlepels worcestersaus. Alles aan de kook brengen en een half uurtje zachtjes laten pruttelen. Zo laten, of pureren in de blender, of met de staafmixer.

*Of als start gewoon een in stukken gesneden pond tomaten, al dan niet ontveld, nemen.

Misschien is dit te veel, als u alleen woont, maar dan doet u een deel in heel schone, goed afsluitbare potjes of flessen, of u vriest het in porties in. Ik zou het recept eerder verdubbelen, hetzelfde werk en zo heeft u een voorraadje. Het zijn overigens geen kleine scheutjes die u gebruikt, zeker door bijvoorbeeld spaghetti gaat er een fles door, bijna zoiets als de inhoud van een calvésaus fles. 

** Dit had ik vroeger nooit, maar ik vind het ideaal om een gerecht een beetje een rokerige smaak te geven.

Genezing en voor het eerst!

We spraken met een mevrouw van dik in de 80. 44 jaar geleden had ze kanker. Ze heeft het Moermandieet gedaan en ze genas. Het eerste wat ze trouwens zei was: Ik leef geïsoleerd, maar ik ben niet eenzaam. Sinds corona heeft ze bijna niemand gezien en ze gaat alleen naar buiten als er een reden is. Wat zitten mensen toch verschillend in elkaar. Ik kon niet geloven dat ze al zo oud is. Ze ziet er heel levenslustig uit. Ze eet nog steeds heel gezond, alles biologisch. Ze vond het wel heerlijk om even met ons te praten. Ik kan me helemaal niet voorstellen dat ik een dag niet zou wandelen (tenzij het ijzelt of er iets anders extreems is). Die mevrouw had een stralende lach. We gaan haar eens uitnodigen voor een kopje koffie en misschien stel ik voor om samen een stukje in de prachtige omgeving te lopen.

Eindelijk is het gelukt om knoflook te kweken! Vorig jaar hebben we een diepe bak erbij genomen en daarin doet alles het goed. Framboos, bosbessen en bramen waarvan ik nog niet weet hoe goed dat zal gaan. Het begin is veelbelovend. Van citroenmelisse en knoflook weet ik dat het goed gaat. Ik ben altijd dol op knoflook en het is voor zoveel goed, maar nu, verse knoflook, hoe heerlijk!

Kat

Ik schreef over de korte, prettige ontmoetingen onderweg. Dit ging over mensen. Maar vanavond ook weer, oooh, er woont hier een prachtige zwarte, dikharige kat in de buurt, die altijd enthousiast naar ons toe komt lopen. Vanavond liepen we na een tijdje knuffelen door. Ik liep als eerste verder. Ik draaide me om en hij kwam zo hard naar me toe rennen, ik was ontroerd. Voor mij zijn dit soort momenten in het leven heel belangrijk. Het gaat toch altijd om echt contact hebben. Hoe en met wie doet er niet toe, als het er maar is. Dan schuif je even in elkaar.

Arts en uniek smakende aardbeien

Ik ben zo blij als ik andere geluiden lees of hoor. De woorden van hartchirurg Jan Grand Jean, oprichter van de Twentse hartkliniek, sluiten voor een groot deel aan. 
Geen angstzaaiing, geen ontkenning maar een genuanceerd verhaal van iemand met ongelooflijk veel medische ervaring. In Tubantia stond een interview van Lucien Baard met Jan Grand Jean. Een paar fragmenten:
"Vaccinatie is hoe je het wendt of keert  een experimenteel middel: niemand weet de bijwerkingen op de langere termijn.” Hij denkt aan vroegere missers. Softenon, hartkleppen die niet deugden..."

„Liever een wappie, dan een swabbie”, zegt hij, verwijzend naar de testcultuur, waarin de swab, het wattenstaafje, nog een hoofdrol speelt.  Grandjean was vorig jaar een van de eerste vooraanstaande artsen in het land, die openlijk met MST-collega Ozdemir in De Twentsche Courant Tubantia harde kritiek uitte op de coronamaatregelen. De specialist voorspelde bij de eerste coronagolf onnodige gezondheidsschade - en misschien zelfs doden - omdat de reguliere hartzorg werd afgeschaald.  

Ze vonden het stuitend dat door de overheid niets werd ondernomen om een gezonde levensstijl te promoten. „Een simpele maar effectieve maatregel.” 

Opbouwen van een sterk immuunsysteem, goede voeding, Vitamine D. Dat is de oplossing. De zon is de oplossing. De Covid-patiënten op de ic hebben bijna allemaal een vitamine D-tekort. Er is zoveel angst opgebouwd, dat mensen niet meer rationeel denken. 

In zijn ogen is de hele pandemie sowieso een ‘geregisseerde mind control’. „Met virologen aan de microfoon, waarvan er twee maar weinig expertise van mensen hebben, omdat ze dierenarts zijn. Met het RIVM aan de versterker, met alleen aandacht voor het virus maar niet voor de volksgezondheid in bredere zin. De journalisten als de luidspreker; want wat is deze groep weinig kritisch geweest! Andersdenkenden hebben geen rol kunnen spelen. 

Hij zegt ook ergens dat vroeger de studie die je als komend arts volgde geneeskunde heette. Nu medicijnen. Het zegt alles over de (financiële) belangen die zo'n grote rol spelen. Ik vind hem een arts met een warm, kloppend hart. Zo wens ik me elke arts. 

Het is met corona vooral een capaciteitsprobleem in de zorg als gevolg van verkeerde keuzes, zegt Grand Jean. „We hebben in tien jaar tijd 850.000 extra mensen erbij gekregen in Nederland. In tien jaar tijd zijn 7500 ziekenhuisbedden gesloten. In die tijd zijn ook 1100 ic-bedden gesloten, van 2300 naar 1200. Bij een oplopende bevolking dus. We, de politiek, hebben zelf dat capaciteitsprobleem veroorzaakt.”

Zijn 98 jarige moeder is hij gewoon blijven bezoeken en knuffelen. Ze wilde dat ook het liefst. Ik ga liever aan corona dood dan aan eenzaamheid zei ze. Ze is niet dood en zorgt nog grotendeels voor zichzelf.

Ik moet ook denken aan artsen uit Nijmegen die in maart zeiden dat kinderen vaccineren zinloos is en nu wordt er toch over gesproken. Ik vind het doodeng. Wat een wereld ... Wat doet het met het immuunsysteem? En als de vaccinatie uitgewerkt is, dan weer een prik, of voortaan elk jaar, of elk half jaar? Ons lichaam zit vol met stoffen van buitenaf, door dit soort dingen, door medicijnen, door de vervuilde lucht, door het water. Bij ons valt het in verhouding mee denk ik. Geen prikken, geen medicijnen, een behoorlijk schoon gebied, een waterfilter.

Wat ik opvallend vind is dat sommige mensen veel vertrouwen in de wetenschap hebben, maar men moet wel op een bepaalde manier denken. Als een wetenschapper iets anders zegt is dat vertrouwen opeens een stuk minder. Merkwaardig.

Laat ik eindigen met iets positiefs (het is sowieso een uitzondering dat ik hier af en toe over schrijf, maar dit heeft invloed op bijna iedereen. Nu en later en ik vind het verontrustend).  

Ik schreef laatst over de aardbeien die we bij de aspergekweker kochten. Lekkerder kon niet. Wel!!! Onze eigen aardbeien. We hebben deze twee inmiddels gehad en ik kan niet in woorden vertellen hoe ze proefden. Deze smaak is zo uniek. En hoe heten ze??? Met een K, maar toch. U moet misschien een of twee keer op de foto klikken om het te kunnen lezen.

Een jaar

Het is vandaag een jaar geleden dat we samen met onze buurvrouw de verjaardag herdenken van onze overleden buurman. Ik heb koek uit Deventer besteld want dat vond hij zo ongeveer het lekkerst van de wereld (naast de rijstebrij en de havermoutappelschotetjels die ik maakte. Als hij het schaaltje terug kwam brengen zei hij: Er zit niets in. :-) . We hadden in een restaurantje eens overheerlijke apfelstrudel met vanillesaus, maar buurman zei dat Deventerkoek toch het lekkerst was. Ik maak er een fruitslaatje bij. Buurvrouw en ik doen dezelfde jurk aan die we vorig jaar ook aan hadden en die grappig genoeg bijna hetzelfde is. We halen herinneringen op. Dat zullen we altijd blijven doen. Het is een groot gemis dat hij onze buurman niet meer is, maar hij zal nooit verdwijnen.

ps
Het was een fijn samenzijn

Vanmorgen vroeg

Toen we vanmorgen om 7.30u wandelden nam Henk deze foto. Wat zijn we toch een bofkonten (eerste keer in mijn leven dat ik dit woord gebruik en volgens mij past het niet bij me, maar nu voor een keer noem ik het zo. :-) We zijn gezegend (past een stuk beter) dat we in deze prachtige omgeving wonen. Dat we elke dag nauwgezet de seizoenen volgen, dat we genieten van alle bijpassende geuren, van alle bloemen en planten, kruiden. Van de vogels, de vlinders. Van de zon die opkomt, van de zon die ondergaat. Van de zuurstof inademen en van de korte, prettige ontmoetingen. Dit laatste hangt af van welke route we kiezen. Op veel plekken komen we niemand tegen, maar op onze vaste ronde wel.

Het nieuwe anders

Het is bemoedigend om te lezen dat veel mensen het echt anders willen (doen) en vooral niet terug willen naar vroeger. Het nieuwe anders! Of het nu gaat om het milieu of die vreselijke drie zoenen. Als ik zie hoe gretig mensen zich laten vaccineren en dan zeggen dat zo alles goed komt ben ik bang, maar als ik de andere kant hoor, dan hoop ik met hart en ziel dat die kant zal overwinnen. Dat er andere dromen ontstaan, niet de vrijheid van doen wat je wil en meer consumeren, maar innerlijke vrijheid en van daaruit kiezen voor een (nog) bewuster leven. De rijkdom die dat met zich meebrengt, doet elk reisverlangen (de gevolgen zullen groot zijn als er weer veel gereisd gaat worden) en wat al niet meer vervagen. 
Er is een stukje tijdens onze vaak gemaakte ochtendwandeling waarin we nog steeds bedwelmt worden door de geur van verschillende soorten bloesem. Dat moment is allesvervullend. Als ik het niet, of niet zo goed zou ruiken en vervolgens niet door en door zou beleven, dan blijft er misschien een hiaat, bewust of niet. Nu niet en dit geldt voor alles. 

Dromen (of sterker, verwachtingen), op zich kost niets en ik vind het ook fijn om te doen. De realiteit is vaak anders. :-) Henk stuurde dit door van facebook, grappig.

Bloemetje voor u

Vanavond is het Eurovisie songfestival. Wat was dat een feest vroeger. Ik verheugde me er elk jaar hartstochtelijk op. Hartstochtelijk ja, ik had een bijna verliefd gevoel, zo geweldig vond ik het. (Ik spreek van lang geleden.) Vooral de eerste jaren dat ik het zag en dan waren vooral de franse liedjes favoriet. Van tevoren was er een filmpje over de zangers en zag je iets van de landen waar ze vandaan kwamen. Juist de verschillen droegen bij. En toen ... werd er steeds meer in het engels gezongen en begon ik af te haken. De kwaliteit van het zingen vond ik steeds minder (er waren en zijn natuurlijk uitzonderingen) en de show en uiterlijkheden werden steeds belangrijker. Toen haakte ik helemaal af. Vroeger ging het om het liedje en dat was het. Dat vervulde alles. 
Voor mensen die zich erop verheugen, veel plezier vanavond!*

Het plenst. Gisteren was er af en toe zon en 's morgens vroeg tijdens het inademen van alle verrijkende zuurstof (daar lijkt in de vroege ochtend altijd het meest van te zijn) plukte ik dit bosje bloemen voor u. Ik wens u hiermee heel mooie pinksterdagen!

 

Overdenking

Wij wassen alleen onze handen als we naar de wc zijn geweest, iets aan hebben geraakt wat veel mensen hebben aangeraakt (bijvoorbeeld een leuning in een openbare ruimte) en ik voordat ik ga koken. We gebruiken zeker geen ontsmettende middelen. Alleen in speciale gevallen, ergens anders, zoals tijdens deze pandemie bij de tandarts. Henk zegt vaak als we onze handen wassen; "Ik was ze helemaal stuk". :-) Dit is zo vaak gezegd, het afgelopen jaar. Ik kwam net dit artikel tegen van de gezondheidsraad. 

https://nos.nl/artikel/2149492-ziek-worden-van-je-handen-wassen-hoe-kan-dat-dan

Het is mijn levenstaak mensen terug naar zichzelf te brengen en uit hun hoofd te gaan. Te vertrouwen op intuïtie, het meest zuivere wat we hebben. En van daaruit dingen op een rijtje zetten, je verstand gebruiken. Niet andersom. Dit is levenskracht en als ik hier wel eens niet naar geluisterd zou hebben was het met ons allebei slecht afgelopen. Het maakt dat je in veel omstandigheden kan overleven. Alleen soms heb je met andere mensen te maken, die vanuit iets anders beslissingen nemen en dat is lastig. Tenminste als je er afhankelijk van bent. Een thema waar ik deze dagen over nadenk. Wanneer begint afhankelijkheid en eindigt vrijheid? De diepste, innerlijke vrijheid is onafhankelijk als het hoofd vrij is. Buitenkant vrijheden kunnen beperkt worden, bijvoorbeeld met zo'n paspoort maar is dat erg? Ik weet nog niet hoe het in de praktijk gaat werken. 

Koude asperges

Dit waren de koude asperges met stukjes gestoomde aardappel (ik stoom groente een aardappelen zoveel mogelijk) en zelfgemaakte Budwig mayonaise. Erg lekker.

Trouwdag ouders 1935

Op deze dag denk ik altijd aan de trouwdag van mijn ouders. 

Die begon altijd met lelietjes van dalen die ik onder de gouden regen plukte,  voor een vaasje bij het ontbijt. Het zijn een van mijn lievelingsbloemetjes. Ze beginnen nu overal uit te komen. Je begint met een paar en het blijft zich vermeerderen, zodat velden vol ontstaan.

Vandaag is de trouwdag 86 jaar geleden. Onbegrijpelijk, zo'n getal. Het voelt immens lang geleden. Wat een andere tijd. De oorlog was nog niet eens begonnen, al zullen de voortekenen duidelijk voelbaar zijn geweest. 

Volgens mij heb ik al 100 keer geschreven, dat deel van hun huwelijksdiner bestond uit asperges en aardbeien en dat wij ze daarom elk jaar op 15 mei hebben. Ik blijf dit ook doen, omdat ik door hun hier ben (in aards opzicht).
Asperges direct van het land en de smaak is werkelijk onvergelijkbaar met asperges van de supermarkt, al zijn die ook al erg lekker. Hetzelfde geldt voor deze aardbeien. Aromatischer bestaat niet, of het zou uit eigen tuin moeten zijn en natuurlijk en zijn er vast plekken waar ze net zo zalig zijn. We kopen de koppen (vroeger kregen we wel eens kopjes, dit zijn koppen) van de asperges. Het lekkerste, voordelig omdat ze bij de oogst gebroken zijn en er geen afval is en ideaal om niet te hoeven schillen. Het smelt in je mond. Van deze asperges eten we twee keer en 3x een soepje.

Van de aardbeien zijn er al een paar verdwenen. Twee grote bij ons en een stopte ik de buurvrouw in haar mond. Ik kijk er nu naar en het water loopt me in de mond. Wat werkt een herinnering toch sterk. Zeker ook op mijn speekselklieren. We hadden de helft op een speltcracker en de rest is voor morgen, voor Henks vermaandag

Het verhaal hoe we hier aan kwamen is bijzonder. We hadden op de drie rekeningen die we hebben precies het bedrag voor deze boodschappen (ook nog 6 Demeter eitjes) €14,48. Het was en is steeds spannend. Ik maak altijd meteen iets over naar de spaarrekeningen, dat moet. Maar vaak is het dan, na betaling van de vaste lasten bijna op. Ik wilde echt niets van de spaarrekeningen afhalen, al missen we bepaalde producten. Dit ging dus net en we hebben nog 15 cent of zo. Het maakt dat dit allemaal nog specialer is. We gewaardeerd wordt. We smullen nu NOG meer.

Aan het eind van de maand met het vakantiegeld wordt alles weer heel goed aangevuld. Met een deel doen we dan tot december. Ik koop echt veel dan en van alles het beste. Daarna kan het dan weer heel zuinig. Voor ons werkt dit zo het beste.

 

Tegenstellingen en leven van de moestuin

Zowel aan de telefoon als in, bij, via de elektronische post zijn mensen soms overstuur door de tweedeling in de maatschappij. Ik denk dat er een driedeling is, maar de groep in het midden is geen probleem.
Twee mensen die ik hoorde en in tranen waren ... De een wordt 'gedwongen' juist niets te doen, de ander juist wel. De ene kant indoctrineert vind ik, de andere manipuleert. De tweede is de overheid en zijn de mensen die zich mee laten voeren. Er worden geen vragen gesteld over oorzaak en gevolg. De andere groep is kleiner, maar militant. Er zijn enge ontwikkelingen en helemaal als er paspoorten gevraagd gaan worden. Doodeng. Een eenvoudige sneltest zou ik me eventueel nog voor kunnen stellen, maar dan zonder zo'n lange peurder! Voor geen goud wil ik dat. Als de druppels zo besmettelijk zijn dan is er toch op een veel eenvoudiger manier te testen. Goed nieuws vond ik dat een medicijn dichterbij komt. Hopelijk gaat daar op een gegeven moment vooral veel aandacht naartoe. Dat er voor mensen die een heel ernstige vorm van corona hebben een goed medicijn is.

Slecht nieuws vinden we dat mensen weer op reis kunnen naar verre landen. Zonder gereis was dit virus hier niet geweest. Dat mensen het weer over terug naar normaal hebben blijft voor ons onbegrijpelijk. Dan is de noodzaak er niet om de bron aan te pakken, om intensief bezig te zijn wat de beste omstandigheden voor virussen zijn. Niet alleen virussen, er is zoveel meer.

Waar ik echt heel blij van word is van een vrouw die ik volg. Ze is vier jaar geleden door fysieke klachten gestopt met verpleegkundig werk. Daarvoor was ze trouwens actrice. Ze kreeg vier jaar geleden op 29 april de laatste betaling en die dag heeft herdacht. Ik geef de link van deze uitzending https://www.youtube.com/watch?v=BxmwEqnsuM8

Sindsdien heeft ze geen salaris meer. Ze woont in Londen en heeft daar een volkstuin. Dat is waar ze het hele jaar van leeft. Zonder dat had niet gekund. Naast het moestuinieren zijn er de gelijkgestemde mensen met wie ze een warme band heeft opgebouwd. Alles in en om die tuin geeft haar levensgeluk en ze voorziet zo in haar onderhoud. Het geluk straalt ze uit. Ze verheugt zich op alles in die tuin en ze is inning dankbaar. Als ze verdrietig is en het leven is zwaar, dan is er ook altijd die tuin die haar opvangt, waar ze rust vindt. 

De vaste lasten betaalt ze met youtube (ze heeft ook een tijd naaiwerk gedaan) en verder is er heel weinig. Een reep chocolade is voor haar een grote traktatie.

Voor haar is juist niets vanzelfsprekend, alles is een geschenk.

Hemelvaartsdag

Wat een mooie Hemelvaartsdag, die begon met een heerlijk ontbijt van Amerikaanse pannenkoekjes met banaan, appelmoes an ahornsiroop. gemaakt van havermout. Ik zal het bij 'recepten' zetten.

Vanavond hadden we ook zoiets lekkers! Aardappelen uit het stoomapparaat, gebakken boontjes en komkommersla. Ik had dat ergens gelezen, van die gebakken sperzieboontjes uit de diepvries. Ik heb het op mijn eigen manier gedaan. Een scheutje olijfolie en kokosolie heet laten worden. De bevroren boontjes eerst even flink aanbakken en dan op een lagere stand gaar laten worden, in ongeveer 25 minuten. Het is de bedoeling dat ze uiteindelijk lichtbruin bakken. Beetje zout en verse nootmuskaat erover, mmm.

Moederdag

Moederdag is voor iedereen. Iedereen zorgt. Voor partner, kinderen, familie, buren, vrienden of voor zichzelf. Ik wens u een fijne dag!

Het was lauw, toen we vanmorgen wandelden, zo gek, wat een overgang. Het rook verrukkelijk, door de warmte van de zon na de regen van de afgelopen dagen. 

Henk plukte onderweg dit bosje bloemen. We houden erg van bos en veldboeketjes.

Ook kreeg ik deze mooie roosjes van vriendin Anita.

Later op de dag werd het heel donker en moest het licht aan, ook weer gezellig.

Chocoladepasta

En dan iets heel anders ... deze chocoladepasta is zo heerlijk.
Heel simpel te maken (zal het bij recepten zetten):

Chocoladepasta
2 eetlepels kokosolie smelten en dan toevoegen:
1 of 2 eetlepels notenpasta. Welke maakt niet uit en met pindakaas of zonder een dergelijke pasta, is het vast ook heel lekker
2 eetlepels cacao
2 eetlepels ahornsiroop, of iets ander zoets.
Goed mengen. Het is nu vloeibaar dus op een koele plek zetten, zodat de kokosolie stolt. Ik deed het op zelfgebakken havermoutbrood.

Meningen

Ik krijg verschillende berichten over alles rondom COVID waarvan sommige heel extreem zijn.

Niemand weet hoeveel bescherming een vaccin geeft en hoe lang. Ook niet wat de effecten op de lange duur zijn. Niet persoonlijk en niet voor de wereld. Er is nog nauwelijks iets bekend. 

De complotdenkers zeggen dat we bang gemaakt worden en doen zelf precies hetzelfde. Binnen een paar jaar leven er nog maar weinig mensen als je die teksten moet geloven.

De andere kant doet paniekerig en denkt dat door te vaccineren het probleem is opgelost. Integendeel. Er zijn ook verhelderende artikelen, zoals dit vind ik.

https://www.bd.nl/brabant/pleidooi-beter-niet-iedereen-vaccineren-het-coronavirus-verdwijnt-namelijk-toch-niet~ad9fbcb5

Ik voel me thuis bij mensen die op hun gevoel afgaan, die nadenken, die afwegen en zich door verschillende bronnen laten informeren. Belangrijk om ieders mening en 'manier van omgaan met' te respecteren. Anderen niets op te dringen. Dat gebeurt wel, subtiel of 'schreeuwend'. Je kan alleen maar doen waar jezelf achter staat en natuurlijk kan een mening aangepast worden of veranderen. We vieren vandaag de vrijheid. Laten we die in de ruimste zin van het woord vieren.

Zelfmaken en Oorlog

Soms denk ik wel eens; hoe zou mijn leven zijn als ik niet alles zelf zou maken?
Ik kan me er niets bij voorstellen. Het is wel duidelijk dat ik minder aankan en ik moet het soms dus beter verdelen. De andere kant is dat alles zo puur en lekker is. En als ik mensen dan zo zie smullen, incluis (dacht vroeger altijd dat je dit op zijn Frans uitsprak. Het wordt niet vaak meer gebruikt) ikzelf. Laatst ook met onze vriendin uit Leeuwarden. Dat is zo heerlijk om te zien en te horen. Ze heeft er een foto van gemaakt. Preisoep, broodje met sla, linzenburger, gebakken rode ui, tomaat enz. Daarvoor hadden we bij de koffie een appelflapje en als toetje verse (van het balkon) muntthee met zelfgemaakte chocolade.

Wat heb ik vandaag gemaakt? Twee glutenvrije broden, gezonde havermout koekjes en chocoladepasta. Meer kan niet en dit had ik wel redelijk verdeeld. Gelukkig wast Henk daarna altijd af. Ik ben niet altijd even gestructureerd dus het is regelmatig een puinhoop, waar hij zijn hand niet voor om draait. :-) Er staat veel tegenover zegt hij.

Heeft u al asperges gehad? Het is zo goed voor Henks blaas. Straks hebben we een aspergesoepje. Binnenkort groene asperges, koud, met plantaardige mayonaise en peterselie, ook heerlijk. We vertrokken uit Duitsland toen de groene asperges het daar goed begonnen te doen. Mijn verlangen naar een moestuin neemt elke dag grotere vormen aan.

Ik doe op het moment 2x per maand boodschappen. Ik heb het ook 1x per maand geprobeerd, maar dat vond ik toch een beetje te lastig. Je moet alles goed uitrekenen van tevoren, ook bij twee weken. De eerste dagen hebben we dan veel verse groente en later groente uit de diepvries, net zo goed en soms zelfs beter. Tenminste, als iets al een paar dagen in de supermarkt lag. Diepvries uiteraard ook biologisch en heel vers.

Vanavond Dodenherdenking met een hoofdletter. Zoals elk jaar lees ik over de oorlog en vooral vanuit persoonlijke belevingen. Hoe overleefden mensen? Fysiek, emotioneel en geestelijk?

Ik was al eerder begonnen in Oorlogsdagboek van Hélène Barr. Nu ga ik verder en ik beleef haar leven mee. 
Gisteravond zagen we het verhaal over oud-SS'er Jacques Philippa, goed weergegeven door Diederik van Vleuten. Na het vreselijks wat Jacques in de oorlog had gedaan hield hij zich 29 jaar verborgen op zolder bij zijn ouders. Op 10m2. Zijn vader wilde het niet, maar zijn moeder kuste de voeten van vader en smeekte om hem binnen te laten. Die ouders kregen een zwaar leven, met zo'n geheim. Nichtjes mochten nooit verder naar boven dan de 3e traptrede. Nadat moeder was overleden zag zijn zusje dat vader het niet meer aankon en heeft hem aangegeven. Het was een opluchting. Ook Jacques Philippa is opgelucht. Een rechtbank veroordeelt hem tot drie jaar in een halfopen inrichting. Opeens mag hij buiten wandelen, hardop zingen, fluiten, lawaai maken. Hij is eindelijk vrij. Van binnen zal het een ander verhaal zijn.

Aan de andere kant waren mensen die hun leven hebben gegeven om een land te redden. 

Er is zoveel dapperheid geweest. Overal, bij de meest uiteenlopende groepen en individuen. Wat is kostbaarder dan vrijheid? Zorg voor de aarde (vrede op aarde) is even belangrijk want als het daar niet meer goed gaat (ik las kortgeleden hoe dramatisch het op de Veluwe is, dat gebied, waar ik zo zielsveel van houd, daar vallen de vogeltjes uit hun nest*) speelt vrijheid geen rol. en zal iedereen gevangen raken.

Vanavond denk ik om 20.00u met pijn aan de mensen die leden in de oorlog en met dankbaarheid aan de mensen die zich opofferden. 

Daardoor zit ik hier en schrijf ik vanuit onze gezellige, warme, veilige woonkamer aan u.

*In de bossen op de Veluwe vinden vogels tegenwoordig zó weinig kalk, dat hun kuikens al in het nest de pootjes breken. Er is heel veel calcium (de bouwsteen van kalk), mangaan en magnesium uitgespoeld door de zure neerslag, waardoor met name in de bossen op de droge zandgronden structurele tekorten zijn ontstaan. (Trouw)

Mondkapje

 https://mondkapjeseffecten.nl

Ik schreef al eens eerder over mondkapjes, maar dit stond al een tijd te wachten.

In nood of lastige situaties gebruik ik zeker wel een monddkapje. Als afstand niet mogelijk is, of als het moet, zoals in de wachtkamer van de tandarts. Ik wil absoluut geen besmette druppels van anderen binnenkrijgen. Geen grote en geen aerosolen. Maar ik draag het kapje zo kort mogelijk en ik ben zooo blij als het weer af kan en ik adem kan halen. Ik heb altijd meteen een diepe ademhaling als ik hem afdoe, hoe kort ik het ook gedragen heb. Dat zegt genoeg. Ik vind het letterlijk en figuurlijk benauwend. In gebieden waar ze heel strikt waren was er niet minder corona. 

Koningsdag in Eindhoven

 

We zijn er klaar voor. 

Op ons eigen plekje. Mijn plekje is wat gekleurd door het zonnescherm dat naar beneden is. 

Een feestelijke, zonnige dag.

 

Later: Eindhoven schijnt vroeger mooi geweest te zijn. Door de oorlog is veel verloren gegaan. Er zijn nog wel mooie plekken (waar ik geboren ben bijvoorbeeld is prachtig!). De high tech campus is indrukwekkend. Ik ben opgegroeid met het evoluon, dat indertijd innovatief en opzienbarend was. Veel ervan zou nu ouderwets zijn.

Het Eindhovense feest eindigde met een gedicht van stadsdichter Iris Penning. Wat vooral bleef hangen was dat ze zei: Niet terug, maar verder.

Je hoort zoveel mensen in deze coronatijd zeggen te verlangen naar terug zoals het was. Als dat zou gebeuren was er niets veranderd en vooral niets opgelost. Er zijn gelukkig ook overal geluiden die benadrukken hoe belangrijk deze periode is voor reflectie. Niet meer te vervallen in meer en meer. Niet terug naar hoe het was, maar vooruit naar het diepste respect voor natuur en mens. Minder kwantiteit en veel meer kwaliteit.

Nog later: Net genoten we van "De beentjes van Sint-Hildegard' van Herman Finkers.