Voorbereiden (misschien een beetje)

In veel landen zijn prepp-bewegingen. Ik ken het vooral uit Amerika, maar in Zweden bijvoorbeeld leeft het ook sterk. Elke inwoner heeft een boekje gekregen met informatie over wat te doen bij een ramp. Je voorbereiden (prepareren) op calamiteiten. Ik zag een moeder aan haar zoontje vragen wat te doen als ... waar staat ... enz. Een soort overhoring. Dit gezin heeft ook nog een zelfvoorzienend huisje ergens. En er zijn schuilkelders in Zweden voor duizenden mensen, overblijfsels en aangepaste bunkers uit WO2.
Volgens mij heb ik ooit eerder over 'preppen' geschreven.Maakt niet uit. 
Veel voeding kan jarenlang bewaard worden. De uiterste houdbaarheidsdatum betekent in veel gevallen alleen maar dat de smaak een beetje achteruit kan gaan. Gedroogde peulvruchten, witte rijst (bruine ruist wordt op den duur ranzig), pasta zijn eindeloos houdbaar. Blikken en potten zijn ook jarenlang houdbaar. Tientallen jaren, maar vaak mits goed geconserveerd veel langer. Ik zag eens potten uit de oorlog en zelfs iets dat al een eeuw (of twee eeuwen, dat weet ik niet meer) oud was. Als er geen bacteriën bij kunnen kan er eigenlijk niets gebeuren. 
Water is het belangrijkst want als je een gevriesdroogde maaltijd of peulvruchten hebt, maar je kan ze niet koken, dan heb je er niets aan. Een nadeel van heel oude peulvruchten is dat het langer duurt voordat ze gaar zijn. Gevriesdroogde producten zijn ook ideaal. Er zijn allerlei kant en klare pakketten te koop.
Als iemand zich wil voorbereiden (er zijn mensen die hier heel ver in gaan) is het belangrijk om water, een opwindbare radio, licht, waterdicht bewaarde lucifers, kaarsen, ehbo set, dekens, blikjes (ananas, vis), potten (bonen, linzen, jam) en gedroogde producten (granen, vlokken, zoals havermout, groentes of maaltijden), suiker, een siroop of honing, zout, crackers of harde koeken en een kooksetje te hebben.
Het verschilt natuurlijk of je in de stad of op het platteland woont en welk seizoen het is. In de zomer is er allerlei eetbaars buiten te vinden.
Iedereen zou toch een soort basis moeten hebben. Wat is in de natuur aan eetbaars te vinden en wat moet je doen als er geen elektriciteit is. Soms denk ik wel eens dat het heel zinvol zou zijn als er bijvoorbeeld een dag geen elektriciteit zou zijn. Vanwege de confrontatie en om te oefenen. 
Ik denk dat het goed is om je op een bepaalde manier voor te bereiden, niet extreem en zonder met angst te leven. 

De T van

Henk maakte deze foto gisteren.

recepten en weekmenu's

Bij 'wat maakt u blij' staat dat verlangt wordt naar recepten en weekmenu's.
Ik plaats met een bepaalde regelmaat recepten, maar meestal plaats ik ze meteen op de daarvoor bestemde bladzijde. Wat klinkt dit officieel, maar anders zou ik twee keer recepten schrijven en dat vind ik niet mooi. Als ik een heel leuk ecept eb zal ik het af en toe ook hier plaatsen. 
En weekmenu's, ik heb ze jarenlang gepubliceerd, week na week. Op een gegeven moment was het genoeg. Maar ik beloof dat ik het af en toe weer zal doen. Ik heb er vaker iets over gehoord en ik vind het natuurlijk alleen maar fijn om te horen dat het mensen inspireert. Zo hoor ik ook vaak iets over de filmpjes, dat mensen ze steeds opnieuw bekijken en dat ze enthousiast worden en zich gesteund voelen. Daar word ik helemaal warm van, dank. 

Toen we laatst bij Hielkje waren kregen we dahlia's uit de tuin. IK ben zo dol op dahlia's. oP zich al mooi en ze vertegenwoordigen ook mijn favoriete periode van het jaar. Van een andere vriendin kreeg ik een gemengd bosje uit de tuin, heel schattig. Ik ben zo dom geweest om er geen foto van te maken, zonde.

En de fruitschaal omdat hij ook zo seizoengeduld is.

Onze dagelijkse koekjes

Om meteen de daad bij het woord te voegen een recept:

Kokosamandelkoekjes
1 beker amandelmeel
1 beker geraspte kokos
2 eetlepels kokosbloesemsuiker
kaneel
snuf zout
1/2 beker water of plantaardige melk.

Alles door elkaar roeren. Verspreiden op een met bakpapier bekleed bakblik.
Met een spatel of de achterkant van een mes in vierkantjes of rechthoeken verdelen.
Ruim een half uur bakken op 180 graden. In de oven laten staan totdat de oven helemaal is afgekoeld. Dat ze lang in de oven staan is essentieel, dan worden ze het meest knapperig. Ik doe er een paar in een doosje en de rest in de diepvries.
Er kan een amandel op en/of er kan gedroogd fruit in stukjes door, maar als ik snel koekjes wil maak ik dit basisrecept. Het kan zijn dat ik koekjes met gedroogd fruit eerder geplaatst heb. Ik heb ze lang met stukjes abrikoos en kokosolie gemaakt. Ik kwam erachter dat kokosolie helemaal niet nodig is. Op deze manier zijn ze heerlijk. We hebben er elke dag een, bij de cichorino.

Minder verspilling

Uit Dagblad van het Noorden 
van zaterdag 7 september:

"De proef van supermarktketen Lidl, waarbij eten waarvan de houdbaarheidsdatum bijna is verstreken wordt verkocht voor miniprijzen, is een succes. Zo succesvol zelfs, dat voor het einde van het jaar alle winkels meedoen.

De lancering is zo goed verlopen, meldt Lidl-woordvoerder Christine Braun, dat ‘alle lichten op groen staan om dit verspillingsinitiatief bij Lidl landelijk uit te rollen’. ,,Ons streven is nog dit jaar.”

Braun stelt dat het bedrijf ‘zeer tevreden’ is over de eerste dagen van de proef ‘Verspil mij niet - ik ben nog goed’. ,,De afgelopen week waren alle producten erg snel uitgekocht. Het aanbod varieert natuurlijk ook elke dag. De klant omarmt dit en reageert duidelijk positief”, laat Braun weten."

Elk initiatief om verspilling van voedsel tegen te gaan vind ik verheugend. 

Lievelings plantaardige maaltijden van artsen

https://www.youtube.com/watch?v=117lY1IF9ew

Eenvoudig en heerlijk.
Ik vind Amerikaanse artsen altijd zo toegankelijk. Misschien ook omdat er geen/minder afstand is door u zeggen. In ieder geval naar de patiënt toe. Ik word wel door artsen enz. getutoyeerd. Ze hebben het zelfs opgeschreven dat ik dat wil. Mooi zo.
Bepaalde artsen in Utrecht wilden met hun voornaam aangesproken worden. Hier in het noorden is dat vaak, niet altijd, anders. Wat zou ik het in ziekenhuizen ook prettig vinden als specialisten zich bij hun voornaam zouden laten noemen (soms gebeurt het, maar dat is een uitzondering).  
Bij veel andere hulpverleners gebeurt het gelukkig wel. Ik zal mezelf ook nooit en te nimmer met u laten aanspreken door mensen die me bellen, al ben ik 90. Nabijheid, op alle mogelijke manieren, is voor mij de basis van het contact. Ik weet trouwens niet of ik op mijn 90e nog begeleiding geef, maar een leven zonder kan ik me eigenlijk niet voorstellen. 

Dit maakt me blij en ontroert me (Flashmobs)

De positieve kracht van muziek.
Hoe het zich steeds opbouwt en alsmaar mooier wordt ...
Ik laat me meevoeren en geniet van de uitvoerders en van het publiek.

https://www.youtube.com/watch?v=fTgmn-fl39A

https://www.youtube.com/watch?v=O38mWfrRW_k

https://www.youtube.com/watch?v=f_LZLzS9llU&list=RDs_hlvRNgGOQ&index=9

https://www.youtube.com/watch?v=1MzUlo82Sxs

flashmob (Wikipedia)

Een flashmob (Nederlands: "flitsmeute") is een (grote) groep mensen die plotseling op een openbare plek samenkomt, iets ongebruikelijks doet en daarna weer snel uiteenvalt. Flashmobs worden veelal georganiseerd via moderne communicatiemiddelen zoals het internet. Het aantal deelnemers staat niet van tevoren vast; hoe meer deelnemers, hoe succesvoller de flashmob.

Onze dag

We hadden onze dag! Na een feestelijk ontbijtje en een heerlijk bibliotheekbezoek gingen we naar kunstcafé Schurer in Warenhuis van der Veen. https://www.kunstplazaschurer.com/kunstcafe
Een heel mooi warenhuis dat al vanaf 1897 bestaat. Antje Oldenburger en Bareld van der Veen vestigde er een manufacturenzaak Er werden steeds meer panden bijgekocht. Het beslaat 17.500 M2. Dit is het grootste warenhuis na de Bijenkorf in Amsterdam. Er zijn allerlei verschillende winkels; delicatessen, hobbyzaak, kleding, licht enz. Op de woonetage bevindt zich galerie DSG. De programmering wordt verzorgd door de Drentse schildergemeenschap. Veel vormgevers, kunstenaars en kunstcollectieven hebben hier geëxposeerd.
Wij zaten boven en keken vanuit heerlijke stoelen uit op de 'skyline' van Assen. In dit café ben je omringd door kunst. Kunst aan de muur en op de grond en er zijn allerlei kunsttijdschriften. Ook is er een prachtige galerie. Ik vond de verschillende stijlen verrassend. Er is voor iedereen dus iets wat aanspreekt. Wij vonden veel mooi. We hebben een beetje echte kunst (hadden we maar meer muren!). Mochten we eens een prijs winnen dan maken we zeker ruimte voor misschien wel een groot schilderij. We weten trouwens niets van de prijzen. (Ik heb een grote uitgave gedaan die ik aan mezelf terug moet betalen. Ik zal hier binnenkort iets of veel over schrijven). Er kan trouwens ook kunst geleend worden!
Ik las daar ook in het tijdschrift  'Kunst aan de Vaart'. https://kunstaandevaart.nl

Wat wordt er toch veel moois georganiseerd in deze conterijen.
Tussen de verschillende schitterende huizen en vanaf de balkons zal muziek zijn.
We genoten niet alleen van de kunst, we kwamen voor feestelijke koffie. Een zelfgemaakt stukje chocolade en warme appeltaart door de vrouw van Johan Schurer gemaakt. Koffie van bonen. Echt ... we gaven het alledrie een 10! Ik ben niet van de punten en competitie, maar in dit geval ...
Het was een heel bijzonder moment dat we niet zullen vergeten. Ze hebben trouwens ook allerlei broodjes met namen van schilders. Daar ben ik ook benieuwd naar. Onze ervaring is, als het een lekker en goed is, is het ander dat ook. We komen dus zeker terug.

Gekleurd windje

Jaren geleden heb ik Henk deze kleine ventilator voor in de computer gegeven. We vinden hem nog steeds heel mooi en effectief. Ik heb er misschien eerder een foto van geplaatst, maar dat maakt niet uit.

Meer zomer

Het is weer heel warm en dat blijft voorlopig zo. We hebben een erg drukke tijd achter de rug, met veel bezoek. Ik koop nooit iets (oud nieuws) en soms zou ik dat misschien toch eens moeten doen. Op een of andere manier kan ik het niet. Alle aandacht en liefde stop ik in elk koekje, chocolaatje, maaltijd en wat niet al. Als ik iets koop zit dat er niet in, tenzij het van een klein bedrijfje is. Ik geniet elke week van de rubriek in Trouw over kleine bedrijfjes. Als je ziet met hoeveel passie mensen iets ontwikkelen, op elk denkbaar gebied. Daar een bonbon of drankje van, ja, natuurlijk! Ook van een warme bakker, een groenteboer. Mooie producten. 
Nu is het rustiger en hoop ik de komende dagen af en toe even op ons balkonnetje te kunnen lezen. Alles blijft het goed doen. Ik zal binnenkort weer eens een foto plaatsen van al het groen. Zoals in een tuin iets opeens op een andere plek opkomt zo gaat dat ook op het balkon, zoals viooltjes in een bak waar citroenmelisse in staat die het eindelijk doet en waar ik heel blij mee ben. Bijzonder.
Fijn weekend verder allemaal!