Beetje wit en leeftijd

Vanmorgen vroeg liepen we in een witte wereld. Een klein beetje sneeuw was genoeg om alles wit te 'kleuren'. Wit kleuren kan niet, maar u begrijpt wat ik bedoel. Oh, het was zo heerlijk! Het was heel stil, al waren er wel vogels en vooral spechten te horen. We bleven steeds even staan om te luisteren naar de stilte. Daarna het feestelijke ontbijt vanwege Henks halve verjaardag.
Al zou dit de enige sneeuw zijn, deze wandeling hebben we binnen!

Ik plaatste laatst het dansfilmpje van oudere mensen om de betrekkelijkheid van (elke!) leeftijd te delen. Ik ga dat vaker doen. Geen enkele leeftijd is bijzonder of niet bijzonder. 
Ik las een heel goede recensie over 'Gekromde tijd in Krems' van Claudio Magris. Het gaat over ouderdom. Voordat ik ga slapen lees ik altijd, na een 'gewoon' boek iets geestelijks/spiritueels/religieus. Het is fijn om daarmee te gaan slapen*. 

Een zin die in de recensie van het boek over ouder zijn wordt aangehaald en in zo'n voor het slapen gaan boek zou kunnen staan is:
"Het lichte zomerbriesje dat door het raam kwam, dicht bij de telefoon, was een wind van eindeloze ruimten, waarin alles tegenwoordig en gelijktijdig is, het draaien van een planeet en het licht van een ster heel ver weg."

*Ik kon gisteravond trouwens niet in slaap komen omdat ik te intensief en te lang naar mijn laptop scherm had gekeken. Ik keek een paar afleveringen van 'Nieuwe boeren'. Hoe een groep mensen zelfvoorzienend moet leven, in spelvorm. Ik zou zoiets wel eens willen zien zonder spelvorm. Dat vind ik heel vaak, waarom moet het een wedstrijd zijn? Ik hou niet van wedstrijden en ik vind het op zich al spannend genoeg. Een groep mensen waarvan niemand elkaar kent. Verschillende achtergronden, verschillende karakters. En dan moeten ze ook nog intensief samenwerken om iets letterlijk vruchtbaars te laten ontstaan. Juist dan krijgen allerlei ontwikkelingen de ruimte. Maar goed, ik vind het verder een leuk programma waarin iedereen veel leert. Als je dan een boterhammetje met bramenjam eet is dat wel een heel ander verhaal met een heel andere beleving dan normaal. Het graan moet bewerkt worden, er moet gekarnd worden voor boter en er moet jam gemaakt van de bramen, die gelukkig geoogst kunnen worden. Wat geniet je dan heel veel meer van zo'n boterham. Niets is vanzelfsprekend en dat maakt alles waardevol.

Plaatselijke boekhandel steunen

https://www.hebban.nl/steunjeboekhandel

Slaapthee

Ik zit alsmaar te gapen terwijl ik pas twee slokjes citroenmelissethee heb gehad. Onbewust eigenlijk en toen ik begon met gapen bedacht ik me het. Een klein beetje verse pepermunt erdoor, maar vooral citroenmelisse, die ik per ongeluk af had geknipt (dacht dat het nog bij de framboos hoorde). De rest van de thee drink ik wel bewust, heerlijk. En het werkt zo goed, zoals veel kruiden. Vooral vers. Pepermunt is gedroogd ook prima. 

Ik schreef in mijn boek dat citroenmelisse goed voor het hart is. Het vertraagt de hartslag en is bloedvat verwijdend. Net las ik dat het ook een fytotranquillizer wordt genoemd. Dat is duidelijk te merken, ik kan niet meer ophouden met gapen. Vroeger had ik logopedie als vak en we deden oefeningen om het gapen op te wekken. Dit is eenvoudiger. Gapen is een erg goede manier om te ontspannen. De tranen lopen inmiddels over mijn wangen. Dit moment wilde ik even met u delen. Alles is binnen handbereik.

Een mooi boek, een himalayazout kaars(houder) en dus die thee ... op zo'n moment is alles goed.

Fijn weekend!

Brief aan de koning en gedicht Herman de Coninck

Wat een goed initiatief.
Ik zou alleen zeggen de aarde weer leefbaarder maken in plaats van de aarde leefbaar houden.

https://www.trouw.nl/duurzaamheid-natuur/een-brief-aan-de-koning-de-nieuwe-rutte-kan-best-een-groen-kabinet-aanvoeren~b57a0375/?utm_source=TR&utm_medium=email&utm_campaign=20210113%7Cdaily&utm_content=Een%20brief%20aan%20de%20koning&utm_term=154438&ctm_ctid=78919f4a836e46ff759b685c3cb948a3

Toen Herman de Coninck overleed was er nog sneeuw.
In gedachten is het eenvoudig terug te halen, die witte wereld.

Wie weet komt er nog iets. Vanwege de sterke opwarming op 30 km boven de Noordpool. is er later in de winter kans op oostenwinden.

Herman de Coninck (1944-1997)

Winter

winter je ziet weer de bomen

door het bos en dit licht

is geen licht maar inzicht

er is niets nieuws

zonder de zon

En toch is ook de nacht niet
Uitzichtloos, zo lang er sneeuw ligt
Is het nooit volledig duister, nee,
Er is de klaarte van een soort geloof
Dat het nooit helemaal donker wordt.
Zo lang er sneeuw is, is er hoop.

uit: Zolang er sneeuw ligt (Brugge, 1981)

De noodzaak om te veranderen en het jaar goed beginnen

Of mensen nu wel of niet tegen vaccineren zijn, als iedereen er maar heel goed over nadenkt. Het beschermt tegen zelf ziek worden. Voor hoelang is niet duidelijk en het is helemaal niet duidelijk of je daarna wel of niet andere mensen kan besmetten. Mensen zijn zo gretig. De noodzaak om echt te veranderen lijkt dan kleiner, maar de noodzaak is zo groot. Ik zou het van de daken willen schreeuwen. Op deze manier een klein schreeuwtje.

In Amerika doen veel mensen aan low of non spend January. Wij doen het ook. Alleen het meest essentiële. 

Onbespoten, dansen en zingen

Iets wat bespoten is voelt nooit goed. Het idee alleen al maakt dat ik er niet echt van kan genieten. Het effect van de spuiterij kan ook zichtbaar. zijn. Ik schreef vaak over het lang doen met bosuitjes. Ik kocht ze ze laatst (dom) bespoten en toen ik ze in een glas water zette werden ze snel bruin. Na 1 1/2 week ging het beter. Of ze moesten wennen aan de nieuwe situatie. Ik hoopte dat ik er weer lang mee kon doen, maar nee, helemaal niet, ze werden snel slap. Ik heb er nu nog maar twee en zie, hoe zielig. De biologische doen het eindeloos, ik blijf vaak maanden achter elkaar oogsten. Nooit meer deze dus.

En een bruisend dansfilmpje, heerlijk om te zien.  

https://www.youtube.com/watch?v=cysqItZwk0Q

Ontroerend en ik vind het veel mooier dan Karen Carpenter.

Iets willen maar het nog niet kunnen.

https://www.youtube.com/watch?v=bEeizaWjdXw

De eerste week van het nieuwe jaar

Het jaar is alweer een week bezig. Hoe waren de eerste dagen voor u?

Voor mij fijn, al kan ik niet precies zeggen waarom. Ik (we) heb allerlei klachten, maar er is een diep gevoel dat overheerst. Daarnaast voel ik me tevreden over bepaalde zaken die gedaan zijn, Tegelijkertijd staat er nul op de rekening, maar dat kan me niet deren.Net zoals dat ik weer alles opnieuw in moest stellen voor de bankpas, wat lang duurde. Ik snapte al niet waarom het opnieuw moest, maar goed, maakte ook niet uit.

Ik ben ook heel blij dat het wat kouder is. In Limburg heeft het gesneeuwd en het was opvallend hoe opgetogen iedereen was (mensen gingen er zelfs speciaal naartoe). Je ziet de behoefte aan hoe het was en aan een beetje echte winter. 

Ik vond een kopje koffie altijd lekker, maar ik vind het nu nog veel lekkerder. Op de eerste plaats de geur ... Ik adem het in, als Henk dat 's middags na zijn dutje heeft. Ik neem dan sterke thee met melk. Ik tel vanaf dan de uren af en aan het eind van de middag kan ik een kopje inschenken. Net zoals 's morgens uiteraard met een lekker zelfgebakken koekje, dat versterkt de smaak van de koffie vind ik. En we smullen van het koekje op zich. Ik heb vier soorten die rouleren. De eenvoudigste is een beker amandelmeel, een beker kokosrasp, snuf zout en een theelepel kaneel. Wat water erbij tot het de goede consistentie heeft. 25 minuten bakken en in de oven af laten koelen. Deze hebben we heel lang gehad. De andere drie zijn vanille, havermout en gemberkoekjes. In december had ik speculaasjes gekocht! Hoeveel jaar geleden was het, dat we gekochte koekjes hadden. 

We hebben deze maand echt bijna niets nodig, heerlijk.

Het geurbrandertje verspreidt sinaasappelaroma en ik verheug me op het weekend, al moet ik morgenmiddag nog even werken.

Oud Nieuw Jaar Leo Vroman

Ik las een beeldend gedicht van Leo Vroman, speciaal geschreven voor de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren ter gelegenheid van de jaarwisseling 2007-2008.

OUD NIEUW JAAR

Iedereen heeft persoonlijk

wel een heel eigen Nieuw Jaar.

Ikzelf heb er gewoonlijk

ook zo een paar.

 

Neem bijvoorbeeld de dag

waarop Tineke landde

in New York, en ik haar echt zag,

en wij elkanders handen -

 

en in 1918, toen ik mijn benen ontwaarde in een zandbak, en wist dat

dat daar Ik was, die leefde op deze aarde, maar ik weet niet meer 

welke dag van dat jaar -

 

en voor een van mijn Nieuwjaarsdagen

moet ik Bandung nog steeds bedanken.

Maart. De eerste krijgsgevangenennacht, en op de koele wind van de

Preanger kwamen de verwaaide klanken van een ver gamelanorkest.

Zo begon mijn vrede, want de rest

bestond niet langer.

 

 

Leo Vroman

Fort Worth, 11 december 2007

 

Coronatesten

Wij kijken steeds (nou ja, meestal kijken we juist niet) vol verbazing en afschuw naar die vreselijke corona testen. Wat een verschil in hoe die wattenstaafjes naar binnen gejast worden. De een doet het, zoals bij alle medische handelingen (het is maar net wie je treft) veel voorzichtiger dan de ander. Buiten dat snap ik er niets van dat niet vooral speekseltesten worden gebruikt. Het virus wordt via speeksel overgedragen, door de grove en fijne druppeltjes die verspreid worden. De speekseltesten die gedaan zijn scoren hoog. Alleen als iemand het virus al langer bij zich draagt en daardoor ook minder besmettelijk is, scoort het wat minder. Alles wat minder belastend is moet toch gebruikt worden? Het geldt voor zoveel onderzoeken. 

Begin van een nieuw jaar en uitnodiging

Hoe was uw oud/nieuw en hoe is de eerste dag van het nieuwe jaar verlopen?
Wij liepen, in de mistige ochtendschemer, in stilte. Tenminste wat mensengeluiden betreft, er waren zoveel vogels, het leek wel lente, terwijl het aangenaam fris was. Een heerlijke wandeling en een goed begin van het nieuwe jaar. Ik hoor soms mensen zeggen dat het een slecht jaar was en ik hoorde zelfs het woord baggerjaar. Wij ervaren dat helemaal niet zo. Veel ging anders dan normaal (en voor mensen die bankroet raakten is het een ander verhaal) en er waren beperkingen, maar er bleef zoveel over. Ik kreeg als nieuwjaarswens een toepasselijk gedicht. 

 

Een maandlang heb ik elke dag iets geschreven, dat doe ik nu niet meer maar ik zal wel proberen wat vaker te schrijven. 

Uitnodiging

U bent van harte welkom om voor 'wat maakt u blij' iets te schrijven. Of misschien heeft u een lekker, goedkoop gerecht, of een bijzondere herinnering eraan. Of een goede manier om te besparen. Het kan ook zijn dat u een tip heeft voor een indrukwekkend boek, een film, een documentaire. Of heeft u misschien goede ervaring opgedaan met bepaalde kruiden tegen een bepaalde kwaal? Alles wat iets toevoegt is van harte welkom!

Elke dag iets 31 (Goede voornemens)

En nu is het avond. Misschien voeg ik nog wel iets toe de komende dagen.Voor nu zijn dit de voornemens:

De afgelopen maand veel uitgegeven en dat maakt het eenvoudiger om weer heel zuinig van start te gaan. Ik probeer in januari zo min mogelijk uit te geven

Ook met eten lieten we de teugels vieren. Moet weer veel beter. Vooral veel groente en veel fruit, zo gevarieerd mogelijk en aangepast aan de ongemakken. Bepaalde voeding liet ik natuurlijk niet los, zoals de Budwigontbijtjes, bleekselderijsap en meer.

Doorgaan met Flylady en het verder uitbouwen. Flylady zorgt voor meer structuur als het gaat om 'huishouden'. 's Avonds een 'shining sink' en de woonkamer netjes en 's morgens doe ik  mijn rode schoentjes aan (we noemen ze shining shoes :-)) en wat vaste eerste klusjes. Het werkt ontzettend goed om ergens te beginnen en het verder te ontwikkelen, het eigen te maken. Het begin is er en dat is onmiddellijk voelbaar maar er moet nog veel meer bijkomen. 

Proberen de wandelingen nog wat langer te maken.

Mijn vriendin in Amerika vaker schrijven want niets is zo heerlijk als echte brieven schrijven en krijgen. Het is ook een ontspannen bezigheid

Proberen meer te lezen want ik heb al bladzijden vol met titels in mijn nog te lezen boeken schrift en elke week komen er titels bij. In verhouding lees ik te weinig en ik vind het zo heerlijk. Het begin is gemaakt door het toe te voegen aan het eind van de middag.

Goed in de gaten houden of er tv programma's zijn die iets, wat dan ook, bijdragen. Zo kijken we nu naar Topop 2000 a go go (a go go komt van een koebel hoorden we gisteren). Fijn om Matthijs weer te zien, in die zo aangename sfeer met Leo Blokhuis, ook een favoriet. Hij weet zoveel van popmuziek. Herinneringsmuziek. Er zijn veel mooie of leuke programma's. Bijvoorbeeld de serie  I.M. naar het boek van Connie Palmen. Wende Snijders speelt Connie dus dan kan het niet missen. Zo'n getalenteerd mens. We gaan dit nog bekijken.

Ik blijf ook het komende jaar dichtbij u. Deze website en de contacten die zijn ontstaan door mijn boek en via deze plaats zijn me heel dierbaar.

Ik wens u allen een heel goed uiteinde van 2020! en een goed begin van 2021!!

Laatste dag van het jaar

De laatste dag van het jaar.  Er is veel gebeurd, het afgelopen jaar. In de wereld en persoonlijk. Vanavond plaats ik de goede voornemens want die horen voor mij bij het laatste moment van oudjaar, dichtbij het nieuwe jaar. 

We waren vanmorgen om 8 uur in de winkel voor een paar oliebolletjes. Appelbeignets had ik al. We gaan er een mooie dag van maken met terug- en vooruit kijken. 

Vanavond preisoep met een crackertje, cappuccino met de oudejaarslekkernijen en later op de avond wat hartige hapjes en een drankje op het nieuwe jaar! Vanmiddag nog een lekkere wandeling en verder lezen, een spelletje en vanavond in ieder geval kijken naar 'Matthijs gaat door'. 

Ik wens u een heel mooie Oudejaarsdag toe!

Elke dag iets 30 (Het afgelopen jaar)

Waar was ik het afgelopen jaar dankbaar voor, wat vond ik belangrijk, wat was fijn en waar ben ik tevreden over? (En hoe zou u dit beantwoorden?)

Dankbaar

• De goede uitkomst van Henks blaasonderzoeken
• Voor de liefde 
• Voor de warme contacten in werk en op andere plekken, hoezeer wij ook op ons zelf leven
• Voor het wonen op deze natuurrijke, vredige plek

Belangrijk

• Dat Henk zo sterk voelde dat we naar zijn (en mijn, maar hij heeft een lang verleden met hem) vriend Jan moesten en dat net op tijd bleek
•  Het contact met de nabestaanden van waardevolle vrienden, die het afgelopen jaar zijn overleden
• De beslissing om (in ieder geval nu ... wie weet als ik 80 ben) geen nieuw boek te schrijven
• Het werk dat ik doe, waarbij ik mensen in beweging kan brengen, bij kan/mag(!) dragen aan inzicht. 

Fijn

• Het leesmoment (met een kopje koffie en koekje) dat erbij is gekomen elke dag, aan het eind van de middag. Dit geeft een meerwaarde. Ook fijn dat we wat minder lang doen over een boek. want alleen even in bed lezen 's avonds is te weinig. Er is zo ontzettend veel wat ik wil lezen. Bijna niets verrijkender dan boeken! En het is zo'n gezellig moment.
• Het speciale beschuitje met aardbeien bij de buurvrouw. Ik vertelde haar dat ik dit ging schrijven. Iets kan zo lekker zijn dat je het nooit vergeet. Ook zoiets eenvoudigs. Het heeft natuurlijk met de kwaliteit van beschuit, boter en aardbeien te maken maar ook met het contact en het moment.
• Alle heerlijke dagelijkse wandelingen 
• Nog bewuster van de seizoenen geweest en vooral de herfst, met meer paddestoelen dan ooit. Een aantal ervan had ik niet eerder gezien
• Het op verschillende plekken vieren van Henks 70e verjaardag
• Het uitje op mijn verjaardag en het onverwachte nachtje in een hotel omdat ik niet in het donker naar huis wilde rijden. Zo genoten van het bad en het meegenomen ontbijtje in bed
• Voor de mondkapjesplicht nog een paar musea zonder kunnen bezoeken
• Dat het, omdat we moesten bespreken, rustiger in de musea was. Soms was er zelfs een tijdslot

Tevreden

• Beter gebudgetteerd en daarom een groot deel van de aankoop van het graf terugbetaald aan mezelf
• Zoveel mogelijk (bijna alles) thuis laten bezorgen
• De wandelingen waren iets langer, als Henks heup het toeliet, en dat deed Henks conditie goed

 In het algemeen

• Meer bewustwording in de wereld door corona )en nu maar hopen dat het voor een diepgaande verandering zorgt)
• Er was zoveel creativiteit
• Te horen dat mensen een ander leven willen gaan leiden. De focus willen leggen op wat er werkelijk toe doet
• Ook over andere positieve kanten te lezen en te horen. Minder druk, wat een opluchting was voor veel mensen, ook als het bijvoorbeeld om Kerstmis ging. Veel mensen die ik sprak vonden over het algemeen het thuis werken ook prettig.
• 63% minder files!
• Op veel plekken was de smog veel minder, waardoor er beter of zelfs sinds heel lange tijd zicht was
• Inwoners van Venetië deelden op sociale media beelden van kristalhelder water in de kanalen. Het effect van heel veel minder vaarverkeer. Normaal gesproken is het onmogelijk de vissen te zien.  
• Er is het afgelopen jaar veel meer gelezen. Lieteratuurwetenschapper Jeroen Dera zei in mei: “Lteratuur kan in deze tijden mensen dichter bij elkaar brengen. Kijk naar de titels die mensen met elkaar delen via sociale media. Er worden massaal ervaringen gedeeld over boeken die mensen op een bepaalde manier geraakt hebben in deze bizarre tijd, vaak met de bedoeling ook anderen ertoe aan te zetten die teksten te gaan lezen. Ook poëzie wordt op die manier ingezet. Mensen sturen elkaar gedichten toe die een moment van verstilling geven in de coronahectiek, of die even troost bieden.’  

• Antropoloog Oskar Verkaak, ook in mei:"Is deze crisis een louterende ervaring die het mens weer op het rechte pad brengt?
  Het water in Venetië is helderder dan ooit. De stikstofwolken in China zijn al grotendeels verdampt. De CO2-uitstoot rondom onze wegen zal ongetwijfeld spectaculair dalen. Een student van mij, die onderzoek doet in natuurbeschermerskringen, rapporteert over ideeën dat het nieuwe coronavirus een manier is van onze planeet om zichzelf te beschermen. Tref mensen in hun gezondheid en hun portemonnee, en ze leren de waarde van de natuur kennen – dat idee. "

Morgen komen de goede voornemens.

Elke dag iets 29 (Een boekenlijstje)

Ik ben dol op lijstjes!!! Ik vind het leuk om ze te maken en ze zijn handig. Het zorgt voor, of brengt meer overzicht. De bijlage Letter en Geest van Trouw had het als thema vorige week. Ik kon mijn hart ophalen. Vooral aan de boekenlijstjes. De lievelingsboeken van boekrecensenten. Het waren veel pagina's. Het is een greep uit de boeken die ik zelf graag zou willen lezen. Het zijn zowel oude als boeken die het afgelopen jaar. verschenen. Ik zou elke week boektitels door kunnen geven want naast Trouw hangen we altijd aan de lippen van Onno Blom en Liedewijde Paris. De boeken die zij aanraden wil ik eigenlijk altijd lezen. Misschien ga ik dat trouwens af en toe doen. Ik luister tegenwoordig ook af en toe naar podcast. Er is veel te ontdekken, maar nu eerst de boeken van de Trouw recensenten en wat zij erover schreven:

Harold Jähner
Arbeiderspers
Wolfstijd. Duitsland en de Duitsers 1945-1955

Voortreffelijke verkenning van de eerste naoorlogse jaren van Duitsland. Jähner vermijdt de grote clichés en lardeert zijn cultuur- en mentaliteitsgeschiedenis bovendien met anekdotes en foto's die je bijblijven.

Uwe Johnson
Van Oorschot
Een jaar uit het leven van Gesine Cresspahl
Het gaat over het leven van Gesine in het woelige New York eind jaren zestig (Vietnam, Martin Luther King), dat van haar ouders tijdens het nazisme en later in de DDR. 1600 pagina's, goed voor weken binge-lezen.

Nan Shepherd
Arbeiderspers
De levende berg
Engelse klassieker uit 1977, prachtig vertaald door Pauline Slot. Even poëtische als aardse en zintuigelijke schildering van de Cairngorms in de Schotse Hooglanden.

Gerbrand Bakker

Arbeiderspers (Privé Domein. Het boek hieraan voorafgaand staat rustig op me te wachten)
Knecht alleen
In opvallend direct proza schetst de auteur zijn diepste depressie ooit. Tijdens een roadtrip naar Griekenland met twee vrienden verandert hij in 'een hoopje ellende op de achterbank'. En passant valt er veel te lachen, bijvoorbeeld in de verhalen die Bakker opdiept uit zijn hoekige seks- en liefdesleven. Openhartig, ontroerend en meeslepend.

Annie Ernaux
De jaren
Arbeiderspers
Ernaux leefde intens en was altijd sterk betrokken bij sociale emancipatiebewegingen. Haar indrukwekkende autobiografie, die acht decennia beslaat, is daardoor tegelijk haar eigen verhaal en dat van haar generatie.

Fernando Pessoa
Kroniek van een leven dat voorbijgaat
Van Oorschot
2020 was in vele opzichten een slecht jaar, maar niet voor Nederlandse Pessoa-liefhebbers. Naast een special van het tijdschrift Zuca en de bundel detectiveverhalen De ontraadselaar verscheen, als een soort aanvulling op het grandioze Boek der rusteloosheid, deze dikke bundel met honderden schitterende autobiografische fragmenten en losse aantekeningen.

Maurits de Bruijn
Ook mijn Holocaust
Das Mag
De moeder van Maurits de Bruijn werd in 1943 als pasgeboren Joodse baby weggegeven aan onderduikouders en kampt met angsten en trauma's. De Tweede Wereldoorlog stopte niet bij haar, ook haar zonen zijn door de Shoah geschonden. Over dat zware thema kun je tegelijkertijd gevoelig en geestig schrijven, bewijst De Bruijn in dit indrukwekkende non-fictiedebuut.

Arturo Barea
Schokland
De slag. Madrid tijdens de Spaanse burgeroorlog
Klassieke roman uit 1951. Laat zien hoe het dagelijks leven tijdens de burgeroorlog verstoord werd, maar ook gewoon doorging. Het is alsof je er als lezer zelf rondloopt.

Claudia Durastanti
De Bezige Bij
De vreemdelinge
Urgente en rauwe autobiografische herinneringen van een jonge schrijfster die opgroeide tussen Amerika en Zuid-Italië, maar bovenal als kind van excentrieke ouders die beiden doof zijn.

Herman Stevens
Prometheus
Chateau Désir
Herman Stevens is een van onze beste stilisten, ook in Chateau Désir, waar de vertelvreugde vanaf spat. Zoals altijd bij Stevens gaat het over verlangens en tekortschieten, maar hij schetst naast een van zijn mooiste vrouwenportretten ook een scherp beeld van een door materialisme gedreven wereld, waar hij zijn eigen glinsterende zinnen tegenover zet.

Johan de Boose

De Bezige Bij

Dondersteen

Boeken over vaders zijn er in overvloed, maar dit eerbetoon van de Vlaamse schrijver De Boose aan zijn raadselachtige vader blinkt uit in stijl en diepgang. Vader verzamelt stenen en maakt van de kelder een wetenschappelijk theater. Een wonderland voor zoon, maar veel blijft onbegrijpelijk voor hem.

Elke dag iets 28 (De kracht van kunst)

Kunst is voor mij een altijd drijvende kracht. In welke situatie ik, een mens in het algemeen, zich ook kan bevinden; verdrietig, eenzaam, machteloos, boos, ontheemd, levend in een pandemie, kunst kan openbreken. En voeden en verwarmen. Het geeft schoonheid en kan voor verdieping zorgen. Het verandert daardoor de situatie.

Nu we niet naar een museum kunnen zijn er de heerlijke kunstboeken. En ook kunt u de meeste musea online bezoeken.

Het Mauritshuis was altijd een van mijn lievelingsmusea maar ik ben er jaren niet geweest. Geen idee hoe het er na de verbouwing uitziet. Ik zag net dat het meisje met de parel op een andere plek hangt. Vroeger hing ze in een klein kamertje. 
Het Mauritshuis is als eerste ter wereld gedigitaliseerd in gigapixel-formaat. Ik raad u van harte aan een kijkje te nemen en u te laven aan al het moois.

https://www.mauritshuis.nl/nl-nl/

Verder kunt u colleges krijgen, lezen, er is elke week een creatieve opdracht, er zijn apps, er zijn verwijzingen naar andere websites, u kunt ver inzoomen op details (door die hoge resolutie), heel veel informatie krijgen en er zijn liedjes gemaakt naar aanleiding van bepaalde schilderijen.

Zo hoorde ik net Ware Jakob van the Kik, prachtig.

Met al deze mogelijkheden wordt ons een verrijkende ervaring in de schoot geworpen. 

Elke dag iets 27 (Kersttoespraak en symptoombestrijding)

Raar, dat het nu zondag is. De kerstdagen zijn voorbij. Voor sommige jammer, waar ik onder val, en voor anderen een opluchting vanwege verplichtingen of eenzaamheid. Het was dit jaar voor veel mensen anders. Voor ons niet, het was zoals het de afgelopen jaren was. Klein, maar heel fijn. 

Ik vond het een mooie toespraak van de koning. Henk vond het woord 'manische meningsmachine' heel treffend. Ja en toch vind ik dat er vooral twee soorten mening zijn, weinig grijsnuances. Ik hoorde Hugo Borst nota bene zeggen dat na het vaccin alles weer kan worden zoals het was. Dat zou betekenen dat er niets geleerd is van deze tijd. Dat zou dramatisch zijn. Een kusje en over ... Een tijdje geleden waren mensen misschien idealistischer, nu duurt het bepaalde mensen te lang, ze worden ongeduldig. Wat is nu het meest belangrijk? Een vaccin is (eventueel want er is nog zoveel onduidelijk, alleen al over hoelang het werkt) een lapmiddel, maar de wond blijft, als die niet behandeld wordt. 

Elke dag iets 26 (Tweede Kerstdag, mooie Russische kerstanimatie)

Gisteren wilde ik tussen de middag alleen iets lichts, een kopje soep met een crackertje .

Vandaag het champignonpasteitje. De ragout had ik eergisteren al gemaakt. Vandaag nog een theelepeltje mosterd erdoor, een drupje sherry en een beetje verse peterselie van het balkon.

Met de rest van de veldsla.

Gisteren een ander rondje in het donker. Vandaag weer een andere. Eigenlijk dus drie lichtjesroutes.

Gisteravond keken we ademloos naar Cirque du Soleil. Dat is toch werkelijk met niets te vergelijken. Acrobatiek, dans, muziek, toneel. Zo origineel. En wat een concentratie en beheersing. Bijna of ze in een andere dimensie zijn, totale overgave.  

Als toetje nog een stuk van het Weihnachtsoratorium, wat er meteen achteraan kwam en toen was het laat.

Wat een stemmige Eerste Kerstdagavond.

.

Voor deze Tweede Kerstdag een (Russische) kerstanimatie. Mijn broer (een van de) had het op de familie-app geplaatst. Heel mooi en subtiel grappig.
https://www.youtube.com/watch?v=sJfbqZ1qrQU&feature=youtu.be

Elke dag iets 25 (Eerste Kerstdag en oorsprong Weihnachtstollen)

Na de ochtendwandeling en een heerlijk en feestelijk Kerstontbijt dompelen we ons onder in deze mooie viering.  Ik zal altijd de sfeer van vroeger missen, maar het  kerstconcert van Corelli is er nog steeds in alle vroegte. Ik voel dan altijd diezelfde stilte. Ik kan dan alleen fluisteren, als er echt iets gezegd moet worden, om de stilte niet te verbreken.
Net als bij het binnenkomen in de door kaarsen verlichte kamer op kerstavond. Grote kandelaars met hoge kaarsen. Het kaarslicht werd weerspiegeld in de ramen. Alleen overal echte kaarsen. 
Er was een zee van licht. En hoe anders is die sfeer dan van elektrisch licht of iets op batterijtjes. Dat is gezellig, maar ademt niet dat heilige gevoel waardoor je alleen maar stil kon zijn. Misschien ben ik trouwens de enige van de familie die nu naast echte kaarsen ook onecht kaarslicht heeft.

Gisteravond maakten we onze jaarlijkse lichtjeswandeling. We zagen ergens geprojecteerde sneeuwvlokjes op de muur. Ik had dat nog niet eerder gezien. Ik moest denken aan de serie van Jaap Robben, die elke week schrijft over de Polen die in zijn huis in Duitsland klussen. Hij gaat voor een bezoek met ze mee naar Polen. Hij schrijft zo beeldend dat je de reis (pfft) en het korte verblijf daar helemaal mee beleeft. Vroeger moesten we voor onze lichtjestocht gaan rijden, nu koesteren we ons in de kerstlichtjes vanaf de deurdrempel. Het begin van deze, ondanks de altijd aanwezige heimwee, mooie dagen. Heimwee kan moeilijk zijn, maar het zegt ook veel over hoe bijzonder het vroeger was. En in de stilte kan ik iets van dat gevoel opnieuw beleven.

Het ontbijt vanmorgen met aan het eind kerstbrood (Weihnachtsstollen klinkt mooier en van oorsprong is het ook Duits*) en een kopje koffie. Wat is dat toch een heerlijke combinatie.

Zowel de term alsmede de broodsoort zelf is Duits van oorsprong. De vroegste attestatie van een zgn. Thüringer Weinachtstollen is in de Leeuwarder Courant van 1890, waarna de Nederlandse versie in de NRC van 1929 als Kerststol verschijnt. Het Duitse woord Stollen werd in het Nederlands opgevat als een meervoudsvorm.

Dat istollen betekent klomp, brok, kluit of stuk. 

Wanneer de kerststollen in Nederland kwam is niet helemaal duidelijk denk ik.

Culinair historicus Janny de Moor kent het verhaal van een Duitse bakker die zich eind negentiende eeuw in Amsterdam vestigde. Tijdens de kerstperiode maakte hij, overmand door heimwee, een Stollen zoals in Dresden. Een landgenoot die toevallig de bakkerij voorbijliep, wilde het brood prompt kopen, maar de bakker weigerde. Hij wilde de lekkernij zelf eten. De bakkersdochter had wel een neus voor zaken en spoorde haar vader aan de kerststol aan de man te brengen. En zo konden Amsterdammers begin vorige eeuw als eerste aan de stol. De zoetigheid bleek zo populair dat de Noord-Hollandse Duivekater (kerstgebak) niet langer bovenaan het verlanglijstje stond.

In Dresden gaat de traditie terug tot 1329. Toen vroeg de bisschop van Naumburg een bakker in Dresden om hem voor Kerstmis twee opgerolde broden te bezorgen. Omdat boter in de vastentijd verboden was, kregen de bakkers uit Dresden een uitzonderlijk privilege om toch boter te gebruiken voor hun kerststol. In de jaren die volgden, reisden de bakkers geregeld af naar Rome om aan de paus te vragen of ze voortaan altijd met Kerst boter konden gebruiken. Het privilege kregen ze pas in 1490, deze ‘boterbrief’ is tot op de dag van vandaag bewaard gebleven. De inwoners van Dresden vieren dit ieder jaar met een Stollenfest.

In 1496 werden ‘Die Christbrote uff Weihnachten’ als handelswaar op de markten verkocht en dit gebak gaf later de naam aan de kerstmarkt in Dresden.

Daar werd voorts in 1528 verklaard dat het bakken van fijnere gebaksoorten – waaronder de stol werd geschaard – voortaan uitsluitend door koekbakkers mochten worden vervaardigd en niet langer door ‘gewone’  broodbakkers. Vele malen worden in Duitse archieven de stollen vermeld als pachtbetaling aan vorstelijke en geestelijke hoge heren. De vermaarde ‘Koningsstol’ in Dresden wordt als zodanig al genoemd in 1529. Uitvoerige recepten van stollen werden echter pas na 1700 als ‘ boterstollen’ opgetekend in vakboeken, afkomstig uit Berlijn en Leipzig.

Onze avondmaaltijd werd iets anders, maar het was erg lekker.

Ter herinnering

Vanavond werden 2617 kaarsjes aangestoken op het Canadese oorlogskerkhof in Groesbeek.
(foto Piet Spanjers) Hoe doordringend zal daar de stilte zijn. Ik vind het zo ontroerend hoeveel aandacht in die omgeving is voor de mensen die om zijn gekomen en hoe ze voortleven in harten.

Elke dag iets 24 (Kerstkaart)

Ik wens u allemaal, alleen, samen, of met meer, warme kerstdagen!

(Als u op het batterijtje klikt ziet u beter dat het een batterijtje is)

k heb wel eens eerder geschreven over hoe wij vroeger Kerstmis vierden. Omdat op 24 december het hoofdcadeautje van adventskalenders is wil ik u nu het hele herinneringsverhaal geven. Mijn moeder schreef vroeger voor de 'Vrouw & haar Huis'. Dit is haar/ons verhaal, uit 1964. Ik kan wel duidelijk zien waar het is gecorrigeerd (mijn moeder was niet erg gesteld op de hoofdredactrice van het blad, ze was nogal dominant begreep ik en daarom werden er dingen veranderd waar ze niet achter stond). Bijvoorbeeld als het over speelgoedbeesten gaat, die wat dom voor zich uitkijken. Zoiets zou ze nooit schrijven, ook niet als het over speelgoed gaat. Zo is er meer, maar de sfeer wordt weergegeven zoals hij was. Ik was het kleinste dochtertje en hoe ik eruit zag tijdens het kerstspel, zo zit ik op het brood van 'Eenvoudig Gelukkig'. Het gevulde bord was een Bunteteller, een Duits gebruik. Het fluisteren, om de heilige sfeer niet te verbreken gaf voor mij het kerstgevoel het meest duidelijk weer.

Als u 2x op de tekst klikt kunt u het goed lezen.

.nl/Piet Spanjers