Aardbeitjes en oregano

Geen lekkerder aardbeitjes dan die van ons balkon. De smaak is zo geconcentreerd, zoet, aromatisch, heerlijk. Ik zeg 'tjes' omdat ze echt klein zijn.
Het is trouwens een goed bosvruchtenjaar volgens mij. Nog nooit zag ik zoveel bloemen aan bramenstruiken. Wat wij in een kunstmatig tuintje hebben zegt hier natuurlijk niets over en het zijn er ook niet veel, maar alleen kwaliteit telt.   

Ik heb altijd gedacht dat dit bonenkruid was. Het rook ernaar. Ik was eigenlijk een beetje teleurgesteld, hoe lekker ik bonenkruid ook vind. Niet alleen lekker, het maakt ook bonengerechten ook beter verteerbaar. Maar ik vond het erg dat ik geen oregano had, dat is toch een basiskruid. Bij Welkoop heb ik biologische oregano gekocht, maar een ander soort dan dat je meestal ziet. Inmiddels weet ik zeker dat de zogenaamde bonenkruid toch oregano is (ook een iets ander soort dan meestal). Ik heb er dus twee en dat is alleen maar fijn. Het is zo lekker in alle Italiaansachtige gerechten. Daarbij is het sterk antiseptisch, opwekkend en veel meer. 

Hiervan dacht ik dat het bonenkruid was.

Deze kocht ik vorige week.

Wat is het toch een rijkdom, om altijd verse kruiden te kunnen plukken. In welke situatie je ook zit (financieel of anderszins) iedereen kan hiervoor zorgen en van genieten. 

Er is zoveel mee te doen. Het verhoogt de geur en de smaak van een gerecht en het voegt iets toe aan de gezondheid. 

Wat thee betreft maak ik op dit moment vooral pepermuntthee. Ook hier heb ik twee soorten van, waarvan een, net zoals de bieslook, langs de weg gevonden. Een polletje. Nu is het een enorme plant.

Ik hoop ooit weer citroenmelisse te hebben. Misschien doet ie het wel in mijn nieuwe 'fruittuin'.

Kapot en nieuw

We hebben de afgelopen tijd veel geld uitgegeven. Het moest, spullen waren kapot, al vond Henk dat het strijken nog best ging met het strijkijzer, waarvan hieronder een foto :-).
Veel voorraad aangevuld en ook een en ander aangeschaft wat iets toevoegt, zoals een diepe bak met rek, op het balkon, voor fruit! U weet hoe erg ik een tuintje mis, maar ons kleine balkon wordt steeds meer een groene oase en we vinden het nu nog fijner om er te zijn. In de diepe bak heb ik een braam, bosbes en framboos geplant. Over de bosbes twijfel ik want die heeft zure grond nodig. Ik hoop dat het gaat lukken, bessen zijn zo gezond en zo lekker (alle fruit). Als het niet gaat komt er een kruisbes. Eronder ga ik denk ik pluksla zaaien. Het heeft trouwens heel wat voeten in de aarde gehad, voordat die bak er was en zo ook het kastje eronder. Het was eigenlijk te zwaar. Een wonder dat bak en kastje 90 cm zijn en op de millimeter passen.
We zijn sowieso met van alles bezig. We hebben een kleine extra diepvries (ik herinner me dat de bezorger vijf jaar geleden zei dat hij nog nooit zo'n klein apparaat ergens gebracht heeft) maar die stond op een plek waar ik heel moeilijk bij kon. Nu zit hij na veel gedoe (spullen moesten ergens anders worden opgeborgen, draaischijven moesten eruit, elektriciteit erin) in een keukenkastje, naast de grote diepvries. De allerbeste plek. Ik ben er zo blij mee!!!!
Henk en ik vullen elkaar, ook wat dit soort praktische zaken, met al onze beperkingen, goed aan en uiteindelijk lukt het allemaal.

15 augustus is de jaarlijkse nieuwe start, maar nu ook 1 juli. Niet alleen qua zuinig doen, ook wil ik in de vensterbank bijvoorbeeld veel meer kweken en vooral gebruikte groentes opnieuw laten groeien.

Het gat rechts is nog veel groter dan het nu lijkt. Ik trok het strijkijzer ooit mee toen ik de telefoon pakte. We hebben alles van de telefoon in de inloopkast, waar ook de wasmachine, magnetron, droogoventje en heel veel meer staat en het strijkijzer stond af te koelen op een andere plek dus zwiep, op de grond.

Ander zondags ontbijtje

We hadden dit keer een ander zondags ontbijtje.  De diepvries moet leeg, alles moet op en er was geen brood meer. Daarom deze pannenkoekjes met aardbeiencompote. In Amerika eten ze altijd deze kleine pannenkoeken, pancakes.  

Bewaren

Sinds een tijdje heb ik deze 'foodhuggers', handig.
Een halve ui legde ik eerst op een schoteltje en om komkommer deed ik keukenpapier, dat hoeft nu niet meer.  

Weekmenu en verjaardag buurman

Omdat ik zo vaak de vraag krijg om weer eens een weekmenu te plaatsen, bij deze, inclusief lunches.
Woensdag werd onze buurman 90 jaar. 

Met de buurvrouw aan de andere kant organiseerden we een culinair 'reisje'. Zij noemde het carrousel. We gingen eerst aan het eind van de middag naar hem toe. Hij had een presentatie voor ons gemaakt van zijn leven. Hierna gingen we naar de buurvrouw waar we een glaasje alcoholvrije witte wijn dronken, met kaaszoutjes erbij. Vervolgens serveerde ik daar preisoep met een vleugje mosterd. Toen naar ons waar we een koud buffetje op een bord hadden. We eindigden bij de buurman waar buurvrouw gezorgd had voor koffie, een aardbeienslof, slagroom en verse aardbeien.
Het was een warm en feestelijk samenzijn! 

Maandag:
Lunch: Aspergebouillon (een paar dagen geleden hadden we asperges en na asperges zorg ik altijd dat we nog voor 3x soep of bouillon hebben) / Brood met radijsjes en een geroosterde boterham met kwark en zwarte bessenjam
Diner: Raapsteeltjesstamppot met gedroogde tomaatjes en edelgist

Dinsdag:
Wraps en zoals elke week 1 met tahin, wortel en kerrie, 1 met pindakaas, sambal en komkommer (alleen in lente en zomer) en 1 met appelstroop en banaan
Ik maak tegenwoordig meestal wraps ipv pannenkoeken, de wraps zijn dun, vandaar 3.  
De wraps maak ik van havermoutmeel, boekweitmeel, water, snufje zout. Zonder vet bak ik ze in een paar minuten in een heel goede koekenpan. Ik heb hem al jaren en hij blijft het even goed doen.

Woensdag:
Lunch: Courgettebrood met tomaat
Diner: Voor de buurman: Preisoep met een vleugje mosterd, Koud buffetje op een bord
* Koffie met aardbeienslof, slagroom en aardbeien

Donderdag:
Lunch: Rest preisoep en roggebrood met restje wortel-appelsla en bieslook
Diner: Dupuis linzen met gebakken ui en rode paprika, plantaardige kaassaus, boontjes en komkommersla   

Zaterdag:
Lunch: Groenteburger uit de oven op gv broodje met sla, gebakken uien en tomatenketchup (zie recept)
Diner: Venkel met oleolux (Budwig) en bruine rijst
*Koffie met stukje fudge

Zondag:
Lunch: Broccolisoep * stuk appel-kruimel taart (van havermout)
Diner: Spaghetti met basilicum roomsaus (zie boek maar ipv gewone room plantaardige)
Sojayoghurt met ananas uit een blikje (uitzondering maar ik krijg altijd rare plekjes in mijn mond van verse ananas. Ik las laatst hoe je dat kan voorkomen, maar ik weet het niet meer)

Lekker, eenvoudig recept

Bijna elke dag ontstaat vanzelf iets tijdens het koken. Zo ook gisteren. Rijst met erdoor gebakken ui, knoflook, kerrie, tamari, gestoofde andijvie, 2 eetlepels tahin en een beetje honing. Eenvoudig en zo lekker! Ipv tahin kan natuurlijk pindakaas gebruikt worden.

Koken uit de voorraadkast

Ik zag op een youtubefilmpje van Mascha Feoktistova (geboren in Rusland) het volgende recept:

2 blikken of potten zwarte of andere bonen (400 gram per blik) uit laten lekken en eventueel wassen. Bak ze in een scheut olie van een pot gedroogde tomaten. Ui en knoflookpoeder erbij (of verse ui en knoflook, maar als u niets in huis heeft behalve voorraad ...) en chilipoeder. De gedroogde tomaten erbij. De rest van de olie blijft in de pot en kunt u in andere recepten gebruiken. Dan twee blikken blokjes tomaat toevoegen. Er kan nu eventueel nog elke denkbare groente door spinazie, broccoli, paprika, wortel enz. Maar als u geen verse producten in huis heeft gewoon zo. In laten koken tot een dikke massa. Eten met rijst.
U kunt hier met twee mensen zeker twee keer van eten.

Mascha zegt dat ze dit elke dag wel kan eten, zo lekker vindt ze het.
In plaats van bonen uit blik of pot kunt u ze natuurlijk zelf weken en koken. Die hebben meer 'bite'. U moet dan wel de dag van tevoren bedenken dat u dit gaat maken want er is veel tijd nodig als de bonen een nacht moeten weken en vervolgens 1 1/2 uur moeten koken. Oude bonen moeten waarschijnlijk nog wat langer koken. Ik heb op dit moment nog heel oude bonen en zet ze na ruim een uur koken in de hooikist. Ik doe dat aan het begin van de middag en dan zijn ze 's avonds goed. 

Dit is een heerlijk basisrecept. Er kan van alles aan worden toegevoegd, maar het is zo, in alle eenvoud, al helemaal goed. Als u er een beetje vitamine bij wil dan strooit u er wat peterselie van eigen kweek over.

Positieve effecten

De ernstige vormen van de huidige ziekte is afschuwelijk, desastreus met vaak blijvende schade. En sommige dingen mogen afgelopen zijn, ongezellig, maar als ik zie wat voor invloed deze periode heeft op mensen (en het milieu!) dan overheerst bij mij toch een heel positief gevoel. Niet alleen dat de aandacht meer gaat naar wat ertoe doet en noodgedwongen minder naar het grote geld, ik hoor, zie en lees opluchting bij mensen. 
Een voorbeeld las ik bij nu.nl als reactie op 'veel meer alleen zijn': 

"Ik vind het ook prettiger, niet meer die sociale verplichtingen. Heb besloten dit te omarmen en me op te stellen zoals ik dat wil en niet zoals anderen van mij verwachten. Voor mij een eye opener."

Gesprekken gaan sneller naar een diepere laag. Contact hebben is niet meer vanzelfsprekend dus de oppervlakkigheid slaan we over. 'Cut the crap' waren iemands woorden. Ik zit steeds te denken wat daar een goede vertaling voor zou zijn. Snijd de onzin is misschien te letterlijk, maar wel duidelijk, alleen als je het weg kan snijden is het er al. Sla onzin/oppervlakkigheid over! Ik vind diepgaande gesprekken met mensen die dichtbij staan zonder een pandemie ook het fijnst. En als je dezelfde taal spreekt gaat het steeds dieper.
Weg van de buitenkant, direct naar binnen. Dat vind ik van mijn werk ook zo heerlijk.
Handen schudden en vooral omhelzen mis ik, die verplichte drie zoenen mis ik helemaal niet. Ik heb laatst wel iemand omhelsd, het was nodig. We hebben niet gepraat (druppels) en mijn potdichte mond zat ver weg van zijn gezicht. Het maakte tranen los. Als het verdriet er al is zou ik iemand ook nooit alleen kunnen laten. Je voelt wat kan en wat niet en ik vind dat we vooral altijd zelf moeten blijven nadenken. De andere kant is juist dat ik denk dat we vooral niet nonchalant mogen worden. Niet papier zoals de krant, maar grote druppels en  en in mindere mate kleine druppels. Direct speeksel of andere sappen. Het lijkt me extreem gevaarlijk om dicht bij elkaar te praten. We zagen in Assen allemaal groepjes jongeren, dicht bij elkaar. 

Mensen die zich eenzaam voelen deden dat vroeger ook denk ik, maar alles wordt nu versterkt. Er zijn juist ook mensen die het heel fijn vinden om alleen te zijn.
Wat ik wel erg vind (veel te zacht uitgedrukt) en dit is meer voor mijn volgende boek, niet voor een zo positief mogelijke website, dat een apotheker zei dat ze het jammer vindt dat het nu zo'n slappe tijd is. Ik heb hier geen woorden voor. Maar ... het goede van alles minder is juist dat veel mensen zich beter voelen door minder medicijnen en dat veel minder dokter- en ziekenhuisbezoeken niet zorgen voor meer sterfgevallen.
Veel wordt duidelijk, overal, en er wordt over gepraat hoe het in de toekomst anders zou kunnen. Anders moet!

Brieven en deze tijd

Lieve allemaal, goedemorgen!

Dadelijk ga ik ook bij 'wat maakt u blij' zetten dat ik zo blij ben dat er veel meer echt geschreven wordt in deze coronatijd. Geen appjes, geen e-mails maar schrijven met de hand en vervolgens de brief met veel aandacht in een envelop stoppen. Je gaat iets van jezelf aan de ander sturen. Iets wat er toe doet. Ik wissel diepgaande mails uit met mensen,  maar toch, hoe anders is een brief waarin je in elk woord de emotie voelt of waarin je elkaar stimuleert, omhoog duwt. Alleen al het gevoel dat de ander zijn hand over het papier beweegt en gericht is op mij. En dan ook nog het handschrift op zich waar ik van kan genieten. 
Een van mijn levenstaken is blijkbaar om mensen aan te zetten tot schrijven.  Taalexpressie, begeleiding. Geen taalexpressie meer (jammer eigenlijk) wel bij de begeleiding, al is het anders dan vroeger omdat begeleiding via de telefoon anders is. In mijn boek en hier probeer ik het ook. Ik raad u met hart en ziel aan, schrijf! Het zal u zoveel geven. Ruimte, helderheid, verdieping.  
Terugkomend op het schrijven van brieven, ik las van iemand, die er een gewoonte van gemaakt heeft om elke dag na het ontbijt aan zijn bureau te gaan zitten en een brief aan een familielied of een vriend te schrijven. En van een grootvader die met zijn kleindochter schrijft en bij elke brief sturen ze een positief of interessant krantenbericht mee. De grootvader zei, al heb ik een gevuld leven, ik voel me soms eenzaam en deze eenzame momenten worden door de brieven minder eenzaam. Het contact tussen haar en mij wordt op deze manier versterkt en we leven ons in elkaars leven in. 
Ik las ook dat iemand een brief schrijft aan 50 belangrijke vrouwen in haar leven. Dat leek me eerst heel veel, maar als je bij de kleutertijd begint passeren veel vrouwen die een rol hebben gespeeld de revue. Ik zou het kunnen doen, maar veel vrouwen leven niet meer. Ik zou het nog steeds kunnen doen.
Welke vrouwen (en mannen) hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan uw leven?
Het kunnen er natuurlijk net zo goed 10 of 20 zijn, of 5. 

Ik las in de ervaringen van mensen die in deze tijd brieven zijn gaan schrijven dat eerder genoemde kleindochter in Utrecht studeert en daar op een bisnummer woont. Ze stuurt een stukje uit de krant mee waarin wordt achterhaald waar het woord bis vandaan komt. Ik heb ook twee keer op bis gewoond. In de Zadelstraat (zo goed als onder de Dom) en in de Waterstraat. Ik ga zo kijken of ik het artikel kan vinden.  
Andere voorbeelden: Een jonge vrouw schrijft; een brief betekent zoveel meer dan een HGH (hoe gaat het) appje. Ze schrijft haar oma die van haar kleindochter dacht dat ze op haar leeftijd niets van brieven schrijven weet, maar wel dus! Ze beleeft heel veel plezier aan het schrijven. "Alle brieven worden bewaard zodat ik ze later terug kan lezen. Deze uit de coronatijd zijn straks extra bijzonder". Voor mij is dit een van de vele voordelen van brieven. Gesprekken en appjes verdwijnen of vervormen, brieven blijven altijd en behouden hun oorspronkelijke waarde. 
Studenten die vanuit de stilte van "thuisthuis" triviale zaken via de telefoon bespreken en schrijven over diepere gedachten en ideeën. Ik moest lachen toen ik ergens anders las:"Ik ben een fan van de pen en de kiek, 't is is ook goed voor de motoriek" Het gaat verder: "E-mailen gaat vervelen, woorden die je niet vast kunt pakken, niet tegen het licht kunt houden. Op naar de brievenbus, die de woorden geduldig naar binnen slokt. De reis van de brieven gaat beginnen."
Naast brieven worden er veel kaarten geschreven en cadeautjes gestuurd.

Zoveel brieven schreef ik. Brieven waarin ik het diepste van mezelf deelde. Ook heb ik jarenlang een dagboek met iemand geschreven. Elke week wisselde we van boek en schreven we in dat boek verder.
In schrijven is vrijheid (dankbaar niet in een land te wonen waar die vrijheid niet is) als er nabijheid is en je je veilig voelt.  

Ik leende de autobiografie van Ina Boudier Bakker (oudere mensen kennen haar van 'Klop op de deur') van een buurvrouw. Ik hou ontzettend veel van opgeschreven levens in boeken. Dit speelt zich in de oorlog af. Ik heb veel dagboeken over de oorlog gelezen maar er is nog veel meer verschrikkelijks in steden gebeurd dan ik dacht. Eigenlijk had ik geen idee over de omvang. Door dit boek wel! Naast de persoonlijke verhalen die ik meebeleef leer ik van de informatie die ik krijg. Dit gaat trouwens over mensen in de hogere kringen die daardoor bevoorrecht waren. Zij konden met veel geld nog het een en ander kopen, al bleef ook daar weinig over. Een beetje thee was goud waard. Wat dit boek voor mij extra waardevol maakt is dat het zich in Utrecht afspeelt en ik de straten en gebouwen herken. Ik beleefde het niet alleen mee, ik wandelde ook mee, tussen de kogels door.  De vorm, in dit geval een dagboek, maakt dat er een bepaald evenwicht is want er staan ook vreugdevolle momenten in. En, waarvan ik vind dat het op een ander niveau ook voor deze tijd geldt, de blijheid over iets wat eerst volstrekt vanzelfsprekend was. 
Deze tijd is denk ik vooral bedoeld om niets meer als vanzelfsprekend aan te nemen, om voor het eerst of opnieuw of sterker de waarde van bloeiende gele brem of een zelfgebakken boterhammetje te ervaren.

Ik wens u mooie Pinksterdagen

slaapkamerbloempjes

Ik probeer als het enigszins kan te zorgen voor een vaasje bloemen in de slaapkamer. In deze tijd van het jaar is dat gemakkelijk met alles wat buiten groeit en bloeit. Het mooie pillendoosje was van mijn moeder.