Brood gemaakt van havermoutmeel, boekweitmeel, amandelmeel, psyllium, zout en een theelepeltje gist.
 |
| Henk |
Dit gerechtje moet ik hier opschrijven, Albert Mol vertelt het aan schrijfster Marja Pruis en hij kreeg het van Netty Nijhoff: Een paar blaadjes sla en daarop komt een ring ananas uit blik, in de holte zet je een petit Suissekaasje, daarop komt een lepel mayonaise en daarop chilivlokken.
Hij was helemaal lyrisch over dit eenvoudige hapje. Ik weet dat hij heel goed kon koken dus ik ga dit zeker eens proberen. Maar bestaat Petit Suisse nog? Zoeken... Ja, het bestaat nog en ik besef dat ik in de war ben met wat wij vroeger thuis vaak hadden, 'Chalet'. Dat is Zwitsers, Petit Suisse niet, al klinkt het wel zo, maar het komt uit Normandië. Albert Mol heeft het over een rond kartonnen doosje en dat was zo bij de chaletpuntjes kaas, maar niet bij de petit Suisses die ik nu zie. En zoiets past toch niet in het gat van de ananas? Nou ja, dan komt het op het gat, kan ook.
Eerst de kaas waar het om gaat en daarna die ik me zo goed herinner, al is de voorkant wat anders, er zitten 6 smaken in en die zijn nog hetzelfde. Je kan ze niet meer gewoon bij de supermarkt krijgen, maar moet het bestellen of in België kopen.
Met het kaasje waar het om gaat kan je, net zoals met monchou of andere roomkaas, allerlei heerlijks maken, ook ijsjes zag ik.
---
Ik volg bij X Daklozennieuws en de moderator, Rafaël schrijft: "De grote stad is een woestijn geworden voor mij. De mensen zijn druk en chaotisch. De meeste zijn de weg kwijt en weten niet meer waar het echt om gaat in het leven. Ze worden geleefd.
De natuur en de mensen die haar waarderen zijn zoveel prettiger om bij te zijn".
Hij is nu weer terug in zijn caravan op een mooie stekje. Hij heeft in ieder geval een eigen, zeer eenvoudige plek, maar hij ziet tegen de winter op. Hij was zelf vijf jaar dakloos en komt op voor iedereen die dakloos is. Hoe hij nu woont is een beetje er tussenin. Dakloos worden kan snel gaan, na een faillissement, een scheiding, schulden enz.
Ik herken zijn verlangen om de liefde voor de natuur te delen natuurlijk zo goed. Ik zag een vrouw van 90, nu nog knap en vroeger beeldschoon denk ik, die slaapt vanaf haar 7e buiten. Haar vader deed dat ook en hij werd 96. Ook als het -15 is doet ze dat. Als het heel hard regent of er is een sneeuwstorm, spant ze een soort zeildoek over het buitenbedje. 's Nachts komen er allerlei dieren en vroeger als klein meisje, toen ze nog binnen sliep, kwam er elke avond een ree binnen springen door het raam en die sliep afwisselend bij haar en haar zusje. Een keer regende het zo hard dat de ree niet naar buiten wilde en toen kwam de moeder erachter (het mocht eigenlijk niet) maar de ree mocht gelukkig bij ze blijven.
Ze is nooit bang in het bos. In de stad is het veel enger zegt ze.
---
Cardioloog Aseem Malhotra: "Experts demand ‘apology’ for Covid vaccine mandates to restore public health trust. The world is currently facing a “crisis” that could “go on for generations” — even though experts say fixing it could start with a simple word". Dat eenvoudige woord is sorry las ik. Daar komen veel reacties op, mensen nemen er geen genoegen mee, maar ik denk wel dat het een goed begin zou zijn, een heel goed begin. Het enige begin. Zonder dat woord is er geen ingang om alle andere stappen te zetten. Het begint met erkenning. https://x.com/DrAseemMalhotra/status/1977826369586479230
SAIYEDIRFANANWARHUSHEN
Ik ben hier een tijdje (raar woord, tijdje) stil over geweest. Niet omdat ik weinig las, of omdat er veel langs me heen ging, maar omdat het overweldigend veel was en dat geldt niet alleen voor dit onderwerp en niet alleen voor dit moment, het is elke dag zo.
Deze video gaat vooraf aan de erkenning. Het duurt bijna 2 1/2 uur, maar het geeft veel informatie over hoe er om wordt gegaan met patiënten. Ik heb zelf nog maar een deel gezien. https://www.youtube.com/watch?v=in7anL-1EtE
---
Tot slot, het schijnt dat ongeveer 65 miljoen Amerikanen een of ander psychiatrisch medicijn hebben. Dat is ongeveer één op de vier volwassenen en één op de tien kinderen, aldus Laura Delano, ervaringsdeskundige, die nu veel voor andere mensen, die een soortgelijke weg gaan. https://www.lauradelano.com/
---
Dit vind ik prachtig. Zo was het in Italië, pasta naar een droogruimte brengen. Of misschien was er op dit moment buiten een plek waar het gedroogd werd.
van Facebook
