Er zijn nog zoveel bosbessen in het bos dat ik het ondanks de onprettige houding toch niet kon laten om mijn fouragebakje, waar altijd een paar abrikozen, pruimen of dadels in zitten, te vullen. Voor een toetje wachten ze nu in dit mooi beslagen schaaltje.
Liefdesgedicht
Jij hebt de dingen niet nodig
Om te kunnen zien
De dingen hebben jou nodig
Om gezien te worden
K. Schippers
Vanmorgen voor het ontbijt liepen we in de plensregen. Het ging zo hard dat we, met paraplu, toch doorweekt waren. Het was zacht, het rook heerlijk en natuurlijk laten we ons niet weerhouden door wat nattigheid. Alleen als het ijzelt doen we dat en verder lopen we gewoon elke dag. Thuisgekomen een droge zachte, soort gekke joggingbroek aan gedaan, die lekker zit. Verse sinaasappelsap, warme broodjes uit de oven, gekookt eitje (voor Henk gebakken) kopje koffie, Trouw. Ons ultieme zondagse ontbijt.
Er zijn nog steeds af en toe een paar frambozen. Die struik heeft het zo goed gedaan. Ik hoop dat volgend jaar de braam en bosbes het ook goed doen. We hebben laatst wel bosbessen geplukt, maar de plukhouding is niet goed voor ons. We hadden meer dan genoeg voor een lekker toetje. De frambozen gebruikte ik vanmorgen voor het ontbijt, de Budwigcrème.
Het verlangen naar iets met een tuintje groeit en groeit. Het kan alleen als we een prijs winnen, maar we fantaseren en Henk heeft zelfs een tekening gemaakt. Een klein huisje, met een bad, open haardje, kleine binnentuin met kruiden, kleine boomgaard, hei en vooral bos. En een veranda natuurlijk, met twee schommelstoelen.
We volgen regelmatig een mooie, grappige, interessante, of alles tegelijk serie en ik zal steeds een serie toevoegen op deze 'pagina'. De lijst zal steeds langer worden en meeschuiven.
Wij hebben een abonnement op nlziet.nl. Voor wie dat niet heeft zet ik de zender erbij waar het wordt uitgezonden. Er is dan wel reclame bij.
* De tv-reeks Rond de Noordzee verscheen in 2019. Arnout Hauben maakt een 5.000 kilometer lange reis rond de Noordzee. Hij gaat op zoek naar de geschiedenis van die zee en de mensen die errond wonen, en vertelt verhalen die zich op en rond de Noordzee hebben afgespeeld."
*"Arnout Hauben reist van Gibraltar naar Jeruzalem, van west naar oost, langs bekende en minder bekende eilanden. Met zijn aanstekelijk enthousiasme gaat hij op zoek naar het verhaal van de mensen die in en met de Middellandse Zee leven. Ook deze keer krijgt Arnout het gezelschap van Philippe Niclaes achter de camera en Ruben Callens die de dronebeelden en het geluid verzorgt."
Zachte, tedere lucht bijna, nevel, onwaarschijnlijk mooi ochtendlicht.
U ruikt het niet, de frisse en tegelijk zachte ochtendgeur, maar zeker als u de foto vergroot hoop ik dat u iets voelt van wat ik voelde vanmorgen.
Om kwart over vijf wakker, 6.00u op, koud douchen, klusjes, even schrijven, 7.15u wandelen.
Er zijn twee mogelijkheden om dit heerlijke ijs te maken. U snijdt 2 bananen in plakjes en laat het bevriezen. Met de staafmixer of in een keukenmachientje pureren en 2 eetlepels cacao erbij. Ik deed twee bananen in de blender, met twee eetlepels cacao erbij en klopte het luchtig. Toen in de ijsmachine. Romig chocolade-ijs, vol goede stoffen.
Wat een heerlijkheid om weer naar het museum te kunnen, zonder mondkapje! Anders waren we ook niet gegaan. Ik wil altijd goed adem kunnen halen en zeker bij kunst.
Ter ere van Henks verjaardag een nachtje weggeweest. We gingen 2x naar dezelfde tentoonstellingen in het Drents Museum. Ik ging vooral vanwege Henk Helmantel en Henk voor Tamara Muller.
Eerst natuurlijk cappuccino met een feestelijk gebakje op het terras, op deze zonovergoten verjaardag. Na veel dagen regen al een cadeau op zich. Henk had een Drentse zwerfkei (soort chocoladebol met nougatine) en ik een aardbeigebakje.
De eerste dag naar allebei de tentoonstellingen samen geweest (Henk heeft ook getekend) en de tweede dag naar Deborah Poynton, wat we allebei erg mooi vonden. Vooral een of twee keer vergroten.
Een lunch in het hotel en 's avonds een kopje groentebouillon en broodjes op de kamer. Tussendoor lekker gewandeld.
Er zullen meer dan miljoenen pastarecepten zijn. Misschien miljarden? Ach, nauwelijks telbaar denk ik. Alleen met olijfolie, knoflook en zout is al een recept en verrukkelijk! Eventueel nog verse peterselie erdoor of een ander kruid.
De combinatie met aubergine bijvoorbeeld is erg lekker. Ooit gaf ik het recept van Linda Mc Carthy met aubergine, zure room en rode peper. Dit weekend staat in Trouw 'pasta alla Norma'. van Karin Luiten. 2 knoflooktenen zachtjes bakken. De knoflooktenen eruit halen (zij gooit ze dan weg, wat ik niet zou doen, ik zou ze zacht geworden pureren met een vork en aan het eind door het gerecht roeren) dobbelsteentjes aubergine in de olie bakken. Op 2 aubergines 500 gram tomaten in stukjes meebakken als de aubergine zacht is. Gare penne of andere pasta erdoor roeren, samen met een scheutje kookwater. Een handje pecorino (zij doet 25 gram) , 3 eetlepels kappertjes en verse basilicum erdoor. Bovenop komen dotjes ricotta en de rest (ook 25 gram) van de pecorino. Ik zou in plaats van kappertjes stukjes olijf gebruiken.
Voor mensen die alleen plantaardig eten, plantaardige kaas gebruiken, of de kaas weglaten en eventueel bestrooien met edelgist. Het is al lekker genoeg zo, zeker met meer gebakken knoflookteentjes. Er kan een scheut plantaardige cuisine door, ook niet nodig, maar ter variatie erg lekker.
De twee belangrijkste dagen van je leven zijn de dag dat je wordt geboren en de dag dat je weet waarom. Zo begint een film die ik heb gezien. Dit is waar ik toch bijna elke dag bewust en onbewust mee bezig ben. We hebben een leven lang om inzicht te krijgen. Elke keer komt er iets bij. Patronen worden steeds duidelijker, hoe veel pijn het oorspronkelijke gevoel ook doet. Het begrijpen geeft vertrouwen en troost.
Net zoals ik nog nooit zoveel bramen in spé zag, zo heb ik ook nog nooit zoveel boerenwormkruid gezien. In Duitsland zagen we het wel al heel veel en hadden we het in de tuin. Mooi, dan warme donkergeel, oker. Goed tegen wormen (en luizen, vlooien enz) maar ook giftig! Vingerhoedskruid, ook overdadig aanwezig overal, is nog giftiger. Soms is wat heel mooi is tegelijkertijd gevaarlijk. Voorzichtigheid is geboden maar vanaf een afstandje, als het om vingerhoedskruid gaat, ernaar kijken geeft vreugde. Mijn moeder deed boerenwormkruid vroeger in droogboeketten, dat was geen probleem (geloof ik:-) .
Wij zullen voorzichtig blijven, heel voorzichtig. Misschien nog heel lang. Ik heb aan mijn' beste van de wereld' kapper gevraagd of ze een mondkapje om wil doen. Ik vind het zo vreemd, iedereen moet overal 1 1/2 meter afstand houden en als dat niet kan een mondkapje dragen, maar mensen die een contactberoep uitoefenen hoeven dat niet. Ik zie de logica niet.
Net zoals Schellekens (woordvoerder GGD Haaglanden) willen we natuurlijk op geen enkele manier bijdragen aan andere mensen besmetten. Schellekens zegt: "Ons gedrag speelt een belangrijke rol, al lijkt niet iedereen daarmee bezig, zoals tijdens de eerste golf begin 2020. We zijn er dan ook nog niet. Je moet je realiseren dat je nog besmet kunt raken, ook al ben je gevaccineerd. En je kunt anderen besmetten." Zelf draagt hij als het nodig is nog een mondkapje en houdt hij afstand 'Ik wil geen onderdeel zijn van de besmettingsketen. Die notie is er in Nederland niet. Gevaccineerden denken dat ze klaar zijn.' (Omroep West)
Henk en ik zijn voor het eerst sinds ruim een jaar zonder mondkapje, samen in de winkel geweest. We deden dat zondag toen het heel rustig was en hielden goed afstand toen er een keer iemand in de buurt was. Wat een opluchting. Het voelde feestelijk. Als het weer mis gaat en die kans lijkt me groot, hebben we dit fijne moment in ieder geval meegemaakt. We komen er dan weer niet, of alleen in geval van 'nood' maar dan alleen.
In Israël breekt de Delta variant door het pfizervaccin.
Ik eindig met de viooltjes die uit zichzelf opkomen door verdwaalde zaadjes. Juist niet verdwaald! Wat ik vroeger in de grote tuin had heb ik nu in mijn minituintje. Ik haal ze dus ook zeker niet weg. Ook in het klein is het belangrijk naar de natuur te luisteren, er niet tegenin te gaan. Als ik plaats zou hebben zou ik een Bokashi emmer kopen voor compost. Nu gebruik ik net zoals een aantal jaren geleden weer de gieter met een buis waar ik groenafval van ons 'tuintje in stop. Ik pomp elke dag een paar keer. Zo ontstaat er compostwater.
Naast het viooltje staat selderij en ervoor een tomaat die het erg goed doet. Ik dacht alleen dat hij laag zou blijven en dat is niet zo. Hij zit nu vol bloempjes, ik ben benieuwd.
Door te googelen kunnen allerlei passende boeken gevonden, maar er is sinds kort iets heel handigs voor. Jet Steinz (haar vader vond ik een van de leukste mannen van Nederland!) heeft de beste romans en reisverslagen per land geselecteerd. Typ een gebied in of klik op de kaart en floep, daar verschijnen de boeken die bij die omgeving horen.
Lezen op locatie
Als we 30 jaar jonger waren en geld hadden zouden we onmiddellijk de oudste boekwinkel van Nederland over willen nemen (mensen begeleiden kan tussen alles door en dat vind ik te fijn om niet te doen). De boekwinkel staat niet in een grote stad, maar in Workum! Hij is uit 1719. Er werd altijd gedacht dat een boekwinkel in Portugal het oudste was, maar die is uit 1732 dus dit zou wel eens de oudste boekwinkel van de wereld kunnen zijn.
Ik ging op zoek naar een oude foto van de boekwinkel. Die heb ik nog niet gevonden. Ik zag wel een website met allemaal bedrijven die er vroeger waren. Zoals in elke plaats waren er heel veel. Bijvoorbeeld Dijkstra waar ze dames en kinderhoeden hadden, regenhoeden, voiles en oorijzerhoedjes(?).
Sorry, ik dwaal helemaal af. Nu ben ik zo benieuwd hoe oorijzers of oorijzerhoedjes eruit zien.
"Het oorijzer was oorspronkelijk een smalle, onopvallende ijzeren draad waarmee dames de ondermuts vastklemden. Daaroverheen werd de bovenmuts gedragen. Maar met de groei van de welvaart groeiden ook de oorijzers. Het werden sieraden.In de 19de eeuw werd het zelfs een statussymbool waarmee rijke boerinnen elkaar probeerden te overtreffen. Buitenlanders keken hun ogen uit: in Nederland liepen dienstboden rond met een gouden helm op hun hoofd! Oorijzers waren meestal van van goud of zilver, maar ook wel van verguld koper of zilver. Onder de kanten muts was het verschil amper zichtbaar.
Aan de zijkanten zijn de oorijzers versierd met knoppen die volgens de mode werden vormgegeven, bijvoorbeeld als bloemen."
Ik zag deze afbeelding, die uit het Fries museum komt, net zoals de tekst erboven.
Er is sprake van een derde injectie. Gelukkig wordt er tegen geprotesteerd door deskundigen. Waar is het einde en wie is het sterkst?
Hoe mensen volgzaam alles laten gebeuren. Ik schreef het eerder en ik ben er ook zo verbaasd over. Ik vind het doodeng. Als het nu kan, kan het altijd. Ik blijf hopen op open- en helderheid. Henk zei laatst over een vertegenwoordiger van hoe om te gaan met corona dat als hij aan een leugendetector zou zitten... Ik had een paar uitspraken opgeschreven, die haaks stonden op wat hij eerder in hetzelfde verhaal zei, maar ik heb ze weer weggehaald. Er zijn zo vaak tegenstrijdigheden in wat mensen zeggen en niemand die erop ingaat. Misschien horen ze het niet, of willen ze het niet horen en die twee liggen dicht bij elkaar. Een heel goed medicijn en intensief bezig zijn met de diepste oorzaken. (En natuurlijk voorlopig niet reizen.) Het zal toch ooit gaan gebeuren. Tot die tijd blijven we voorzichtig, wat misschien wel de rest van ons leven zo zou kunnen zijn. We zullen niet ergens heengaan waar veel mensen zijn en al helemaal niet als onbekende mensen dicht bij elkaar staan. Wij zijn sowieso op onszelf maar voor mensen die dat niet zijn was en is het ingewikkeld. Ik lees steeds meer verhalen van mensen die de 'lockdown' missen, die de rust en vrijheid heerlijk vonden. Hetzelfde geldt voor bewoners van streken die nu weer overspoeld zullen worden door toeristen.
Nu is qua besmettingen het niveau van vorig jaar bereikt, toen er geen vaccins waren. Hoe zal het in de herfst en hoe zal het over vijf jaar zijn? Welke virussen zijn er dan en wat zullen de algemene en persoonlijke effecten van de vaccins zijn? Op dit moment weet niemand het.
Terug naar vandaag. Henk geniet van alle sport die er is. Alles tegelijk; wielrennen, voetbal, TT, formule 1. Vanaf morgen Wimbledon. We hebben wel koffie op het balkon gedronken vanmorgen.
Ik heb net boekweitburgers bij recepten gezet. Ik heb eerder eens een foto geplaatst. Het past bij elke maaltijd. Voedzaam en goedkoop. Aan te passen aan elk graan (boekweit is een pseudo graan) en elk seizoen. Dat vind ik altijd het leukst, om met een basis heel veel verschillends te maken. Zo had ik voor het weekend een havermoutkruimeltaartje met bosbessen gemaakt. Ook heerlijk met bramen, kruisbessen, aardbeien of perzikcompote en in de herfst met goudreinetten, gedroogde pruimen- of abrikozenmoes. Ik zal dit ook binnenkort plaatsen.
Later: gedaan!
Wat is het toch heerlijk om elke dag van ons kleine moestuintje te oogsten. We beginnen de dag voor de ochtendwandeling op dit moment met tijmthee. Ik pluk elke dag een handvol. Tussen de middag en 's avonds knip ik bieslook, lente-ui*, rozemarijn, maggikruid, citroenmelisse of pepermunt. En dan nog aardbeien. Deze waren gisteren voor het toetje. De spinazie doet het gek genoeg nog niet goed en ik ben benieuwd hoe het zal gaan met de tomaatjes en misschien paprika en rode peper. En ... bessen, frambozen, bramen? We wachten het af.
*Ik zette lente-ui steeds in water. Met de biologische ging dat fantastisch, met de gewone helemaal niet. Maar nu kweek ik het zelf en blijft het gewoon in de bak. Hoe vaak ik ook knip, het groeit steeds opnieuw aan. Ik vind het zo lekker. Het past ook overal bij.
