maandag 3 april 2017

Gezaaid en uzelf ruimte geven

Het meeste begon op het balkon vanzelf weer te groeien. Basilicum, citroenmelisse en goudsbloemen heb ik gezaaid. Nu hebben we net van onze belastingmevrouw een prachtige plant gekregen, met knalroze bloemen! Sundaville, of Chileense jasmijn. Ik ga proberen viooltjes te vinden met zowel oranje als paars/roze. Dan is er een verbinding met de oranje goudsbloemen. Maar zoals iemand die veel met groen werkt zei, in de natuur is alles mooi en ons balkonnetje is een en al natuur. :-)
De roze bloemen staan hier sowieso prachtigi, alleen al bij de gordijnen. Als het goed gaat bloeit hij maanden achter elkaar. In de winter moet hij naar binnen. Hij is gevoelig voor luis en hij staat op een wat tochtige plek. We zijn beperkt in de mogelijkheden. Hopelijk gaat het goed.

De citroenmelisse ging vorig jaar niet goed. Nu zie ik wel weer een paar minuscule fliebertjes. Ik wacht het af. De basilicum (veel te veel, maar nooit te veel) en goudsbloemen gaan goed. Ik heb ze zelfs al buiten gezet.





Wat doet u, als u verdrietig bent? Geeft u zich over, zoekt u afleiding om het niet zo te voelen, of geeft u er vorm aan, door te schrijven, te tekenen, of ...? Ik heb het nu over een gebeurtenis, niet over een groot gemis. Het is fijn als u kunt huilen en het op andere manieren kan uiten en er inderdaad misschien ook vorm aan kan geven. Dat op de eerste plaats. En vervolgens iets doen wat vervullend is. En dat kan iets kleins zijn, een wandeling maken, zingen, of bijvoorbeeld met plantjes bezig zijn. Daar helemaal in opgaan zorgt op een of andere manier voor een verbinding. In uzelf en met wat u schept. Geef uzelf de ruimte! Geef uzelf sowieso de ruimte, probeer toe te komen aan wat echt belangrijk is voor u. Komt u daaraan toe?

Dit lijkt me een mooie weekopening. Een van de redenen dat ik hier iets over wilde schrijven was dat ik een mevrouw sprak (niet bij mijn telefonische hulp) die grote moeite heeft met gevoelens toelaten, laat staan om ze echt te uiten. Door liefdevolle aandacht te geven kwamen de tranen vanzelf. Dat vind ik in welk contact dan ook, zo fijn, als iemand zich veilig voelt, zich gezien en gehoord weet en helemaal opengaat.
En er was een meneer (wel bij de telefonische hulp), die een veel vervullender leven heeft omdat hij ruimte geeft aan zijn creativiteit. Door er ruimte aan te geven kan hij zich hierin ontwikkelen. Ik zie nu een soort olieveldvoor me. Er wordt iets aangeboord en het spuit eruit. Hij heeft nooit geweten dat het allemaal in hem aanwezig was. Wat een openbaring en wat een mogelijkheden! Vooral heeft hij het gevoel nu eindelijk toe te komen aan wat echt belangrijk is voor hem.