zondag 12 januari 2020

Zondagse woorden

Vol bewondering keken we eergisteren aan het eind van de middag naar de gigantische maan. Gistermorgen gebeurde hetzelfde met de zoveelste schitterende zonsopgang van de afgelopen tijd. Het leek of we erdoor heen reden al reden we eronder door. Als ik opga in zulk moois dan verbleekt alles. Vandaag las ik van een oud officier dat dit jaar WO III uitbreekt. Ik raad iedereen aan om naar boven te kijken. Niet alleen de schoonheid voelen en de kleinheid van het menszijn ervaren, maar ook weten dat je niet tegelijkertijd in gevecht kan zijn. Ik denk altijd in beelden dus zie het voor me, de hele wereld opgaand in dat wat indrukwekkend is.
Ik fantaseer over een wereld waar vooral aandacht is voor ieders persoonlijke ontwikkeling, voor schoonheid, voor de natuur, voor spiritualiteit, voor LIEFDE.
En ik blijf dat doen. 
Op kleine schaal probeer ik mijn leven zo te leven. Sommige dingen gaan vanzelf zoals spiritualiteit omdat het niet met het hoofd (al kunnen boeken inspireren en ondersteunen) maar met ervaringen te maken heeft. Dit geldt ook voor liefde, een algehele warmte of een een gevoel dat zich ontwikkeld en groeit, maar ook patsboem, bij een mens, bij een dier*, voor een landschap. 




*We wandelden met onze paraplu in de hand en toen een hond begon te blaffen beseften we dat we die paraplu voortaan achter onze rug moesten houden. Een minuut later zat die hond op mijn voeten en kon ik heerlijk knuffelen. 

Ik zie dat er vaak schokken nodig zijn om tot een dieper inzicht te komen. Het bewustzijn dat weinig er echt toe doet. Maar wat zou het mooi zijn als dit allemaal in het onderwijs, in de medische zorg en in het bedrijfsleven centraal zou staan. Niet geld of carrière. 
Elk mens heeft prachtige talenten maar er moet oog voor zijn en vertrouwen moet worden gevoed.
Wat  zijn uw talenten?* 

Wij kijken graag naar "man bijt hond'. Vroeger op de publieke omroep nu op een commerciële zender en daarom kijken we het later terug. Er wordt dan een bepaalde gebeurtenis genoemd en daarna wordt een daaruit voortvloeiende vraag gesteld. Van een deel van de mensen is het antwoord in een publieke ruimte zichtbaar. 
*Als ik hier een vraag stel, zoals ik nu deed, hoor ik die karakteristieke stem vaak doorklinken. :-)
Als ik mensen begeleid stel ik veel vragen en ik stel ze aan mezelf; waarom maak ik dit mee en wat leer ik ervan? Er zijn zoveel patronen in ieders leven. Ik probeer ze te herkennen, wat bij andere mensen eenvoudiger is dan bij mezelf.

We zijn allemaal op weg ...