Een leven zonder Marmite kan ik me niet voorstellen. Ik ben ermee opgegroeid en ik vind het heerlijk. Zeker bij een zacht gekookt eitje, bij jonge kaas, of gewoon op een cracker of geroosterd boterhammetje. Ik heb het eerder geschreven, als kind was ik vaak misselijk 's morgens en wat ik dan het liefste wilde was geroosterd brood met Marmite en een zacht gekookt eitje. Ik smul daar nog even veel van als toen. Marmite is Engels en in Australië hebben ze Vegemite, hetzelfde volgens mij, maar met een andere naam. Nu is er een gevangene die vindt omdat zijn favoriete broodbeleg geweigerd wordt, zijn welzijn wordt aangetast en hij niet kan genieten van de Australische cultuur. Hij schakelt de rechter in, want mensenrechten zijn geschonden zegt hij. De reden dat hij het niet krijgt is omdat er drugs in de potjes gesmokkeld kunnen worden, want drugshonden ruiken de drugs niet, vanwege de sterke geur. Een andere reden is dat het een gistproduct is en er alcohol van gebrouwen kan worden. Wat een mogelijkheden heeft dit lekker smeersel. Ook nog gezond vanwege de vitamine B.
Ik dacht dat ik over de serie over landgoederen had geschreven, maar ik kan het niet terugvinden. In ieder geval zag ik daar een grote pot Marmite, ik had altijd de standaard kleine. Meteen de grote gekocht. :-)
Dit is een gekke overgang, van Marmite naar Yvonne Keuls, maar gekke overgangen zijn er vaker, meestal misschien wel. Ik schrijf wat opkomt en dan is alles mogelijk.
Als ik aan Nederlands-Indië denk, denk ik nu aan Yvonne Keuls, aan haar moeder, die zich hier nooit echt thuis voelde, aan mijn tante, aan geuren, aan mooie woorden, zoals senang, behaaglijk, tevreden, Goela Djawa, palmsuiker, ongeraffineerd, vol mineralen. Of tamarinde, prachtig woord vind ik dat. Een tropische vruchtenboom uit de vlinderbloemenfamilie. Er wordt siroop van gemaakt, het zit in sauzen, zoals Worcester sauce. Dit bracht me in de war want dan zijn we weer in Engeland en denk ik aan India, niet aan Indonesië. Opgezocht en ja, oorspronkelijk is dat zo, maar omdat het vast onderdeel van de Indonesiche keuken is hoort het voor mij hierbij.
'Aku cinta padamu' betekent ik hou van jou. Ik denk dat er nu een mooie brug naar Yvonne Keuls is geslagen.
---
Ach, ze is drie dagen geleden overleden. Wat een vrouw. Ontembaar, energiek, warm, strijdend voor wie het nodig had. Hoeveel kinderen heeft ze opgevangen, begeleid en gesteund? Ze schreef er boeken en hoorspelen over en daarnaast bewerkte ze boeken voor de televisie. Verder gaf ze tot op hoge leeftijd lezingen. Ze was tot bijna het einde van haar leven gezond. Wat zorgde hiervoor? Koekjes en mijn hart volgen zei ze eens. Wat een ontberingen heeft Yvonne moeten doorstaan vroeger, een vader die zelfmoord pleegde toen ze 12 was, voor haar niet eenvoudige moeder zorgen in de hongerwinter en bijna elke dag vanuit Den Haag lopend naar het Westland om eten te zoeken. Toen de nazi's Nederland binnen kwamen, schreef ze haar eerste verhaal: " De dag dat de mannen uit de hemel vielen." Ze werd 93.
Yvonne Keuls werd bejubeld, juist vanwege haar tomeloze rechtvaardigheidsgevoel, warmhartigheid en doorzettingsvermogen. Tot ze hooggeplaatste heren aanpakte die zich met kinderprostitutie bezighielden. Ze had het van dichtbij meegemaakt. Vanaf dat moment werd ze verguisd; bespuugd, bedreigd, er werd een steen door het raam gegooid... Een beangstigende tijd. Wat mensen allemaal doen, als ze zich bedreigd voelen. Wat ze vooral doen is mensen het zwijgen opleggen. Je ziet het constant. Er zijn vast landen waar het niet gebeurt, maar het zullen grote uitzonderingen zijn denk ik. Ook tijdens de coronatijd bleef Yvonne Keuls lezingen geven. Ze is nooit bezweken onder welke druk dan ook. Wat heeft ze veel verschil gemaakt in levens van mensen, die aan hun lot werden overgelaten. Wat zullen ze haar missen.
Ze deelde haar Indische achtergrond met haar man. Hij had eerst in een Japans Interneringskamp gezeten, was een week vrij en kwam toen in een Nederlands-Indisch Kamp, wat nog erger scheen te zijn. Ik weet hier helemaal niets van, het ging altijd alleen over de Japanse Kampen. Wat weet ik toch eigenlijk weinig. Er is zoveel ...
Haar woonkamer, even warm als zij, waar ik me onmiddellijk thuis voel. Ik denk dat het er een beetje Indisch rook. https://www.telegraaf.nl/entertainment/overleden-schrijfster-yvonne-keuls-93-vreselijk-verguisd-voor-haar-strijd-tegen-pedos-maar-ze-bleef-vechten-tegen-onrecht/105465157.html
Opvallend, hoeveel er nu over haar geschreven wordt,. Wat zou het fijn zijn geweest, als de media er geweest was, toen ze het nodig had bij de zaken waar ze zich hard voor maakte.
Wat een ongelofelijk rijk leven laat deze vrouw achter.
