Een bewoonster van de flat had gevraagd of Henk wat foto's wilde maken bij de begrafenis van haar man. We waren er een half uur eerder, zodat we alles rustig konden bekijken.
Het duurde heel lang voordat zij en haar zoon ze er waren. Het sneeuwde niet, het was stralend weer en er was een zacht briesje. Dus ach...,maar op een gegeven moment waren we bang dat er iets gebeurd was. Toen we bijna weg wilden gaan kreeg ik een sms'je terug van de zoon. Er was oponthoud in het ziekenhuis geweest. Gelukkig kwam het toen allemaal goed en maakte het wachten niets uit. Je hoorde alleen het ruisen van de bomen en het geluid van een specht. Een mooier geluid bij een begrafenis kan ik me niet voorstellen. Zij las een korte, eigen tekst voor. Hij drukte op een pedaal waardoor de kist langzaam de grond in ging. Het 'Onze vader' en dat was het. Niks geen gedoe met koffie en cake, alleen maar zij en haar zoon, en wij op de achtergrond. En de begrafenisonderneemster.
Ik vond het eigenlijk heel mooi, zo klein. Wil ik misschien ook wel.
Hierboven, met rug naar de begraafplaats en zicht op het bordje met 'begraafplaats'.
Daarna gingen we naar Assen want ik had beloofd dat we 3 rode planten voor de hal hier zouden kopen. Alles afgesloten, wegomleggingen enz. We kennen Assen nog niet zo goed. Toen we zeiden ... dan gaan we maar naar huis en dan gaan we er morgen heen vanaf de bekende kant, toen waren we opeens bij het tuincentrum.
Eerst maar een ijsje en cappuccino op het terras genomen. :-)
We hadden het twee keer bijna opgegeven, en uiteindelijk had het beide keren een goede afloop, gelukkig. Vaak staat een dag in het teken van iets vind ik. Vandaag in het teken van denken dat het misgaat, op willen geven en de goede afloop cadeau krijgen.
