De NZ spinazie deed het zo goed dat het ten koste ging van de fruitstruikjes en juist daar is die nieuwe bak voor bedoeld. Een paar dagen achter elkaar heb ik vol geoogst. De wortels van de planten zet ik in een lange, diepe, andere bak. Wij krijgen steeds wat fruit, voornamelijk appels, dat overblijft in de gevangenis en anders weggegooid zou worden. Af en toe zitten er ook peren bij. Drie dagen een spinaziesapje met appel en een dag met peer. Ook nog een uitgeperst sinaasappel en een bakje water, van de sinaasappelpers.
Als ik wegga heb ik altijd een bakje met gedroogd fruit bij me voor als ik wankel word. Dat bakje gebruik ik regelmatig voor iets anders (de inhoud kiep ik mijn broekzak) zoals nu voor de eerste bramen. Het ruikt overal zoetig, de geur van bramen, gemengd met de geur van bos, van nazomer. Een van mijn lievelingsgeuren.
