Voorraad, druppeltjes, lieve gebaren en mooie initiatieven

Ik had het over extreem hamsteren, maar ik raad iedereen van harte aan om voor een tijd eten in huis te hebben. Niet alleen nu, maar altijd. Dan hoeft er niet extreem gehamsterd te worden. Vergeleken met hoe we eerst woonden hebben we nu veel minder voorraadruimte maar er kan altijd plaats voor gemaakt worden. Ik vind het in ieder geval heel belangrijk.

Ik verbaas me nog steeds over dat er nauwelijks gewaarschuwd wordt voor praten met elkaar (of hoesten en niezen). Zeker in een kleine ruimte waar druppeltjes toch even blijven hangen lijkt dit met het meest cruciaal. Dit en frisse lucht, zuurstof. In beweging zijn buiten en het huis lekker laten doorwaaien. Extra gezond eten.
Zelf na blijven denken en doen wat verstandig is. Geen mensen opzoeken maar vooral wel naar buiten gaan.

Een van de eigenschappen waarop ik vertrouw is mijn intuïtie*. In werk en in het dagelijkse leven. Gelukkig werd ik bevestigd in het druppeltjesgevaar.

"Echt de tweede route

Eric van Gorp (viroloog Erasmus MC) benadrukt dat virusoverdracht via oppervlakken ‘echt de tweede route’ is. ‘Het kan, en in enkele uitzonderlijke gevallen zal het misschien ook gebeuren. Maar in de praktijk kun je beter focussen op het allerbelangrijkste: overdracht via van dichtbij. (Volkskrant)

Er gebeurt zoveel moois overal. Gisteravond was ik ontroerd door het gezamenlijk klappen voor mensen in de zorg. En toen een verpleegkundige hier met veel warmte en blijheid op reageerde werd de ontroering nog groter. Dit zijn unieke momenten. Ik weet zeker dat die verpleegkundige dit nooit zal vergeten.