Het valt me op dat mensen ook meegaan in het ontvangen van prikken omdat ze zelf dan niets hoeven doen. Ditzelfde vind ik als het om medicijnen gaat. De huisarts laten bepalen wat er moet gebeuren, terwijl er zo ontzettend veel is wat je zelf kan doen. En sommige aanbevelingen juist een averechtse werking hebben. Nu laten veel mensen zich bepalen door de overheid. Maar wat vind je zelf en wat kan je allemaal zelf? Ik schreef er eerder over. Voeding met daarin veel aandacht voor noodzakelijke vitamines, nu vooral gericht op het immuunsysteem, maar ook ter bescherming van ernstig ziek worden, koude douches of koude baden, beweging (op een manier die aansluit) en vooral veel buiten zijn in de frisse lucht, zuurstof diep inademen.* Activiteiten die verrijkend en ontspannen zijn. Boeken, kunst, muziek, dansen, een cursus enz. Ook hier wat aansluit of juist iets nieuws leren.
Ik wil absoluut geen genmateriaal in mijn lichaam, wat met een prik gebeurt. Ik kan nu ook vertellen wat er precies gebeurt in je lichaam. Het is niet meer alleen een gevoel. Niet de ingewikkelde benamingen en achtergronden maar in alle eenvoud. Het is MIJN lichaam en ik wil weten welke stoffen ik krijg en wat de effecten daarvan zijn. En als die effecten nog onduidelijk zijn, zoals dat nu aan de hand is, wil ik geen risico nemen. Daarbij is het (nu) zinloos.
Als ik iemand zie en ik beperk me nu even tot artsen en wetenschappers, dan voel ik ja, dit klopt. Deze mens heeft het beste met de wereld en het beste met mij voor. Ik heb me daar nog nooit in vergist. Wel als het om andere contacten gaat omdat het dan met eigen behoeftes te maken heeft en dan is het totaal anders. Dan word ik geleid door die behoeftes en dat kan helemaal 'mis' gaan. Ik schrijf mis tussen aanhalingsteken omdat er in ieder geval weer een les geleerd is.
Ik kan inmiddels een hele rij opnoemen van de mensen in wie ik vertrouwen heb. Dit zijn ook de mensen die moedig opkomen voor waar ze voor op moeten komen. Die zichzelf en hun kennis niet verloochenen. Het kan ook niet want die kracht is sterker dan een rationale beslissing uit zelfbehoud.
Voor mij geldt hetzelfde, al is de situatie heel anders. Ik voel vanuit mijn tenen of iets klopt of niet.
Ik wist (en iedereen kan het weten) vanaf het begin dat er een gencode werd ingespoten en dat die iets verandert in je lichaam. Nu weet ik o.a. door Frank Adriaansen, een huisarts die weigert te vaccineren, meer over de prik. Ik heb deze huisarts in het begin van het traject al eens gezien. Ik kom terug op de spuitinhoud.
