Als alles wat rustiger is ga ik weer schrijven over meer doen met minder en alles wat daarmee samenhangt.
Door wat er tijdens de coronatoestand gebeurde was het geen vraag of ik het erover moest hebben. Ook geef ik ruimte aan sommige andere misstanden in de wereld. Het verdient alle aandacht. Het kan niet anders! Het is trouwens ook het enige dat ik kan doen. Het is een innerlijke drang en noodzaak om er uiting aan te geven. En een plicht.
We wisten niet wat ons overkwam met de media de afgelopen twee jaar. Die totale eenzijdigheid (vooruit, 98%). Het leek wel of kranten teksten ingefluisterd kregen. Niet alleen kranten, overal. De kant die wel van zich liet horen, kritische vragen stelde, was de kant die niet bij mij hoort. Ik wil me niet aansluiten bij een bepaalde kant, ik wil me nergens bij aansluiten, maar ik voelde me meer thuis bij 'links' dan bij 'rechts'. Nu voel ik me helemaal niet meer verbonden met links. De Partij voor de Dieren heeft gelukkig geen stempel. Alleen de wens en inzet dat het beter zal gaan met mens en dier.
Maar ... we maakten door een fijn gesprek bij 'De Nieuwe Wereld' kennis met de 'Vierde Golf'. Wat heerlijk en wat een opluchting, die 'linkse' ontzettend aardige, bevlogen mannen (Jupijn Haffmans en Stan Baggen) te zien en te horen*. De Vierde Golf is een collectief van leden uit verschillende links progressieve politieke partijen.
In een serie gesprekken werd stil gestaan bij de vraag waar progressief links was in de coronacrisis.
https://www.youtube.com/watch?v=KIxkGxfsork&t=2633s
