Hartverscheurend om in Trouw van gisteren te lezen hoe ouderen aan hun lot werden overgelaten aan het begin van de coronacrisis. Regels namen het leven over, waardoor de bewoners van verpleeghuizen opgesloten zaten in hun kamers. Nu wordt dat als een dieptepunt gezien en we zouden het niet meer zo doen wordt er in verpleeghuizen gezegd. Locatie manager Ineke Lorijssen zegt: "Waar doe je bewoners in het laatste stukje van hun leven het grootste plezier mee, met maximale bescherming of met warmte?" Ze hoorde later: "We hadden liever drie maanden korter geleefd en het gezellig gehad.
Bewoners zeggen ook: "Dit was erger dan de oorlog". Toen had je elkaar.
Bewoners zeggen ook: "Dit was erger dan de oorlog". Toen had je elkaar.
"In gedachten ziet verzorgster Jolanda Schellekens zichzelf nog wel eens als een maanmannetje bij bewoners binnenlopen. ‘Hallo, ik ben het, Jolanda’, zegt ze dan weer tegen een opgesloten oudere die er niets van begrijpt. “Dat het met onze kennis en kunde in Nederland zo ver heeft moeten komen, begrijp ik eigenlijk nog steeds niet. Alles is voor deze mensen door het kabinet beslist. De bewoners is nooit gevraagd wat ze zelf het belangrijkste vonden. Anders hadden we het heel anders aangepakt. Dat vind ik, nu nog steeds, heel erg.”
De paniek die gezaaid is heeft zoveel schade aangericht. In de eerste periode was het natuurlijk ernstig allemaal en een kat in het nauw ... maar toch, dat er alleen maar blind gereageerd werd, wat zoveel levens heeft beïnvloed En dat er door werd gegaan met paniek zaaien, hoe zeer de situatie ook veranderde. Zelfs in de laatste persconferentie gebeurde het nog.
