zondag 3 juli 2022

Bessen en dankbaarheid

Gisteren plukten we zoals elk jaar bessen (kruisbessen en zwarte en witte). De mevrouw bij wie we dat doen vroeg of we tijd hadden om drie soorten jam te proeven. Het leek wel een wijnproeverij. Tussendoor een slokje koffie. Ze had het op wafels gesmeerd. Het was heerlijk. We kregen een potje jam en wafels mee. Ze vertelde dat er iets met haar gebeurd is waardoor ze opeens een deel van haar geheugen kwijt was. Ze heeft geen idee wat. Artsen weten het ook niet. Het komt nu weer terug, maar vooral als mensen over een gebeurtenis vertellen, dan weet ze het weer. Ze is in de 80, woont op een prachtige plek, helpt allerlei mensen en zoals ze zegt ik deel mijn overvloed. Maar ze gebruikte een ander woord, met dezelfde lading.
Ik hoop dat ik er nog op kom en dan pas ik het aan. Daarna vertelde ze over haar Godsbeleving en de diepe dankbaarheid die ze voelt. 

Pipsimiv

Tegenover ons woont een man, die het fysiek vaak heel zwaar heeft. Hij benoemt ook vaak die dankbaarheid. We worden er altijd gelukkig van. Wij voelen die dankbaarheid ook altijd, het is onverwoestbaar. Niet afhankelijk van gebeurtenissen. 

We waren ook heel blij met de bessen, al plukten we ze een beetje laat.
Veel is nu tegelijk rijp. In het bos zijn de bosbessen rijp. Een deel gaat in de diepvries, al moest daar eigenlijk niets bij komen. Als hij verder leeg is doen we ze even in de kleine, maken dan de grote schoon en dan kunnen ze daarna weer terug. 
Van het balkon plukte ik dit bosje viooltjes, ook voor u. Met oehoe, die ruim 60 jaar is. 
Ik wens u een fijne zondag!