Uitje

Henk was jarig. Na een feestelijk ontbijt gingen we naar de Buitenplaats, een van onze favoriete musea.

Het thema was Ogentroost. De schilder Mesdag en zijn vrouw schonken 2 schilderijen aan het ziekenhuis. Sientje Mesdag haar schilderij kwam in de conversatiezaal van de verpleegkundigen, ter ontspanning. De scharrelende kipjes zin nu niet goed te zien, maar ze zijn er wel en uit ervaring weet ik hoe alleen dat al ontspannend werkt. De twee schilderijen werden er 1500. 

Een paar schilderijen van de zee, waaronder Armando.

En dit vond ik zo leuk, aardappelen.

Hoeveel wordt er nu gedaan aan ontspanning, aan rustig converseren, aan uitwisseling van aangrijpende of mooie ervaringen. Zonder dat kan het toch eigenlijk niet. Als er geen ventilatie is kan de (werk) druk veel te hoog worden en knal ...  Er moet veel te veel gebeuren, in korte tijd, onmenselijk. Dit is al zoveel jaar aan de gang. Juist dit beroep verdient alle aandacht. 

Naast het kleine, overzichtelijke museum is een mooi, oud huis, een oranjerie en een PRACHTIGE tuin, met gedichten. En een uitspraak die ik me goed herinner en die ik van ganser harte beaam:

"Zonder zintuigen geen hemel"

Er is ook nog een sfeervol restaurantje. We hebben op het terras, kijkend op water, van cappuccino met verjaarstaart gesmuld.

Iets van bitterkoekjes met bosbessen en een net gebakken vanille kokoskoekje.
We roken buiten de vanille al. Toen Henk de foto nam was het 'knapperig van buiten en zacht van binnen koekje' al op.

Het is daar echt een totaal van kunst, natuur, poëzie en fantastisch zelfgemaakte baksels.

Wat hebben we ervan genoten!!!

De tuin kan ik niet eens beschrijven, beelden, veel appelbomen (de appels worden gebruikt voor de appeltaart), kruiden, de mooiste bloemen, water, doorkijkjes enz. enz.

Hier kijk ik naar stromend water.

Na 's middags een dutje thee/koffie in de tuin en lekker even lezen, zoals altijd. Gewandeld en overheerlijk gegeten. Geen foto van, maar wel van het dessert!

Zo zalig. Henk had een dame blanche met advocaat, (Mont Blanc) en ik fluwelige crème brûlée met een bolletje ijs, slagroom en een klein wafeltje.

Echt, lekkerder kon niet.

Het hotel, een prachtige aanbieding, vlakbij. 

De volgende ochtend weer naar het Drents Museum voor zelfportretten. Schilderijen, maar ook dit wat door de schaduw op de muur een gezicht projecteert. In het museum was het verschil duidelijker. Zo is het eigenlijk een dubbelgezicht.

En toen waren we weer thuis en dat vinden we altijd fijn sinds we hier wonen, maar zo fijn als nu ... We zien de drukte overal en we hoeven 'niets'. Alles is aanwezig.