Er zijn weinig mensen die zoveel kennis over vaccins hebben als Professor Theo Schetters, immunoloog en vaccinatie-expert. Het wordt steeds duidelijker wat de gevolgen van het vaccineren zijn. Fijn om gelijk te krijgen, al wilde ik natuurlijk veel liever dat het nooit zover gekomen was. Theo Schetters is bang voor de gevolgen als er nog een vaccinatieronde zou komen. Hij kan alles onderbouwen en hij kan heel goed uitleggen wat er met cellen gebeurt door het mRNA vaccin. Ik zou dat kunnen als ik me er nog veel intensiever in zou verdiepen. Iedereen kan de informatie verzamelen die nodig is om kennis op te doen. Je hoeft niet afhankelijk te zijn, je hoeft de experts die constant in de media verschijnen niet te geloven en niet op de hoogte zijn hoeft zeker geen excuus zijn. Ik probeer te waarschuwen en ik weet niet of ik het zachtjes doe. Het liefst zou ik willen roepen. Eigenlijk roep ik constant en ik hoop dat u me hoort.
In Engeland en Duitsland begint wat meer openheid te ontstaan. Twee voorbeelden:
Een mooie benaming vind ik het, een 'see no evil' beleid. Hoe zou je dat kunnen vertalen. De ogen gesloten houden, niet willen zien, de andere kant opkijken? Hoe hoog geplaatst je ook bent, als je op z'n minst vraagtekens zet bij een beleid wordt dat verboden. Dit is precies wat Rishni Sunak, die minister van financiën was, en een van de mogelijke opvolgers van Boris Johnson is, deed. "Ik mocht niet praten over de wisselwerking,’ zegt Sunak. De ministers kregen instructies van Downing Street 10 over hoe ze moesten omgaan met vragen over de neveneffecten van de lockdown. Het script was om ze nooit te erkennen."
(Ik denk dat dit in bijna elk land zo is gegaan)
Hij heeft er ook sterk op aangedrongen mensen niet bang te maken.
Al aan het begin van de lockdown begonnen ministers zich zorgen te maken dat het beleid roekeloos werd uitgevoerd zonder dat iemand nadacht over de neveneffecten.
Sunak heeft besloten gebeurtenissen openbaar te maken.
Hier is zijn verhaal.
Ik heb lang naar de foto gekeken met een ouder echtpaar op een bankje. Ze worden door de politie gesommeerd te vertrekken. Er is ook een filmpje dat mensen die her en der op een groot grasveld zitten weg moeten. Het wordt met een megafoon omgeroepen. Alles in de buitenlucht, geen gevaar dus en al is dit dan niet zo dramatisch als wat er in Australië en bepaalde andere landen gebeurd is, ik vind het verschrikkelijk.
En de Engelse mensen komen niet in verzet, volgen de regels, hoe belachelijk ze ook zijn.
Hier precies hetzelfde.
Deels ben ik ook zo. Wanneer zou ik me echt verzetten?
Als iets diep in mij niet goed voelt blijf ik mezelf trouw en ga ik niet tegen mezelf in. Het zou anders ernstig mis gaan. Maar me fysiek verzetten ... ik vrees dat ik te slap zou zijn en voor veiligheid zou kiezen, al zou ik mezelf dan verloochenen.
Het is eigenlijk niet te bedenken waar de grens ligt. Op het moment zelf reageer je vaak anders.
