Op onze dag ging het eigenlijk komisch, allemaal hobbeltjes. Op de achtergrond was steeds het besef van ons fijne en langdurige samenzijn.
Na een zeer korte nacht op naar het museum in Enschede. Opeens gaf de routeplanner alles in mijlen aan, ipv in kilometers, raar. Bij het museum aangekomen ontving Henks mobiel te weinig signaal, het duurde en duurde voordat we de tickets (kaartjes!) zagen.
Gedoe met die toegangsbewijzen en een discussie met de dame achter de balie. Volgens de mevrouw was de Vriendenloterijkaart altijd voor een persoon. In veel musea kan je er met twee personen in, daarom hebben wij tijdelijk de Museumkaart afgezegd. Toen moest Henk €7,50 betalen, de helft van een kaartje omdat ze aan het verbouwen zijn. Hindert op zich natuurlijk niets, maar uiteindelijk bleek het voor niets te zijn.
Eerst koffie gedronken en die is daar zo heerlijk, met een warm kaasbroodje. We hadden een (te) lange rit achter de rug. Voor ons doen lang, gaat gewoon niet meer. Ik heb de museumregels van de Vriendenloterij nog even opgezocht en aan de mevrouw verteld dat je in 25 musea met z'n tweetjes gratis kan. Oh, dank u wel zei ze. :-)
We liepen door het museum en naast wat werk van studenten kenden we alles. Gelukkig zag ik Memling (hou ik zo van!), Monet en Jongkind (ik kreeg eens een prachtig boek/catalogus van Marc, broer uit Canada, die bij een tentoonstelling was. Drie prachtige schilderijen die me, na ONS de rest van de dag droegen.
Toen op zoek naar Armando want daar kwamen we speciaal voor. Was de tentoonstelling er niet meer! Dat is me nog nooit overkomen, ik kijk altijd (niet altijd dus) goed.
We hadden ons erop verheugd dus het was echt jammer.
We hadden last van van alles. Op naar het hotel, waar we veel te vroeg waren. We moesten nog heel lang wachten. Henk kon geen pap meer zeggen. Gelezen en dat was natuurlijk fijn.
Na een uur konden we naar de kamer. We gingen de spulletjes uit de auto halen en het begon keihard te regenen en heel te onweren, met harde donderslagen ... Even gewacht en toen ben ik erdoor gerend.
Op de kamer gekomen plofte Henk neer en was weg en ik sliep ook even, dat deed goed.
Toen gingen we zoals altijd ik mijn kopje sterkte thee en Henk zijn koffie drinken. Er was een mooie, vriendelijke ober die geen Nederlands sprak. Hij vond het allemaal heel ingewikkeld en kwam nog terug om te vragen of hij het nu goed had begrepen. Kwam helemaal goed. Tijdens dat moment lezen we altijd even en we hebben ervan genoten. Ik heb wel eens over het muizenhuis van Karina Schaapman verteld. Ik lees een indrukwekkend boek over haar jeugd.
Wat begrijp ik goed dat zij leeft met poppenhuizen en muizenfamilies. Het 'museum' zit nu midden in Amsterdam en iedereen kan er zo heen en het kost niets. Hoe doet ze dat?
Oh, biertje voor Henk vergeten, gebeurt ook al nooit. Op naar de Nettorama, die we aan de overkant van de weg ontdekt hadden.
Wat een rotzooi op straat en voor de winkel, dat zijn we niet gewend, in ons schone dorp.
Een extra speciaal biertje voor Henk voor de feestelijke dag.
Gesmuld en gepraat over de afgelopen 42 jaar en vooral over het begin.
Wat zijn we elke dag zielsgelukkig met elkaar!
Na nu een voor Henk korte nacht de volgende ochtend, na een zalig ontbijt weer op weg. Naar Nijverdal, naar de zus van Henk. Ze is 80 en heeft veel nare kwalen en ze haalt de dingen soms een beetje door elkaar. Zo zei ze dat ze met 2 vriendinnen elke zaterdag bij de HEMA gaat ontbijten en dat een vriendin haar nagels zo mooi had laten doen in de trimsalon. :-)
We hadden het daarvoor over haar hondje gehad die 2x per jaar getrimt wordt, dus dat zat blijkbaar nog in haar hoofd. Grappig. Ze woont in een heel fijn appartement, alle winkels binnen bereik met de scootmobiel, hondje tussen haar voeten. En de prachtige natuur (Holterberg) om de hoek. Het was gezellig.
Onderweg nog een stukje gewandeld, kopje koffie en hapje en toen ... thuis, doodmoe.
Heel fijn om weer thuis te zijn en weer voor mevrouw te kunnen zorgen. Zag dat ze behalve de warme maaltijd, die thuis bezorgd wordt, niet gegeten had. En natuurlijk niet gewandeld. Die schade na ons dutje meteen ingehaald. Een extra vol bordje gemaakt. Ze zei dat ze zich van de buurvrouw had moeten wegen en ze was 2 kg aangekomen, hoera, mijn bordjes helpen. Al kon ze het nog zelf, het is anders als iemand anders het maakt.
Wat ben ik blij dat we op een plek wonen waar het zo goed wonen is!
Een nachtje weggeweest en het is zo fijn om hier weer te zijn. En we hebben weer een les geleerd.
---
Ben teleurgesteld. Ik was zo enthousiast over Pieter Omtzigt en voor een groot deel ben ik dat nog, maar ik had met heel mijn hart gehoopt dat hij er ook wat de corona-tijd betreft anders in stond, echt anders. Hij was tegen het coronabewijs en is tegen dwang en drang, maar verder ... geen statement, geen doorbraak. Nu is er dus twijfel, al ben ik blij met al het andere waar hij voor staat. Maar ik vind dit zo fundamenteel. Ik twijfel dus.
Ik heb begrepen dat zijn broer iets met de prikken te maken heeft wat mee zou kunnen spelen.
Nu moet ik me bezinnen. Beide partijprogramma's naast elkaar leggen en zien welke het dichtst bij mijn hart komt.
Kop in de krant: "Alarm om bewerkt voedsel."
Tjongejonge.
