Een paar dagen geleden gingen we verder met de Ararat-tentoonstelling. Wonderschoon.
In een beeldschoon 'kastje' (reliekhouder?) ligt een stukje van de Ark van Noach. Voordat je de tentoonstelling ingaat staat een versie van kunstenaar Harro Nikkels uit Groningen. Het is van brons.
Het was Henks vermaandag dus cappuccino met een Armeens honinggebakje, heerlijk. Aan de serveerster vertelden we over onze vermaandagen en ze was er helemaal door geraakt.
Het is ook erg leuk om te vieren. :-)
We waren de eerste tijd trouwens helemaal alleen in het museum. Zo hebben we het het allerliefst. Later werd het drukker, maar we hebben genoten van die stilte. Het was ook stralend weer, wat er denk ik voor zorgde dat het rustig was. In Duitsland gebeurde het vaker, in Nederland zelden. Wel eens in een zaal, maar als enige in een heel museum, fantastisch.
Het is ook erg leuk om te vieren. :-)
We waren de eerste tijd trouwens helemaal alleen in het museum. Zo hebben we het het allerliefst. Later werd het drukker, maar we hebben genoten van die stilte. Het was ook stralend weer, wat er denk ik voor zorgde dat het rustig was. In Duitsland gebeurde het vaker, in Nederland zelden. Wel eens in een zaal, maar als enige in een heel museum, fantastisch.
Opgeladen vertrokken we weer. De wraps had ik 's morgens vroeg al gebakken, ik hoefde ze alleen nog maar te vullen.
We doen zoveel mogelijk (bijna alles) 's morgens. We hebben altijd een korte nacht, dus zonder ons dutje kunnen we niet. Onze dag heeft daarom in principe een strakke indeling.
Dat is het fijne van ouder zijn, dat je je leven zo in kan/moet richten zoals het het beste is. Je hoeft niet meer tegen jezelf in te leven. Ik zie dat in kleine of grote mate vaak gebeuren bij mensen, dat ze wel tegen zichzelf in leven. We hebben allebei klachten, maar we hebben onze weg daarin gevonden en het is juist dat vaste ritme wat daarbij helpt.
Dat is het fijne van ouder zijn, dat je je leven zo in kan/moet richten zoals het het beste is. Je hoeft niet meer tegen jezelf in te leven. Ik zie dat in kleine of grote mate vaak gebeuren bij mensen, dat ze wel tegen zichzelf in leven. We hebben allebei klachten, maar we hebben onze weg daarin gevonden en het is juist dat vaste ritme wat daarbij helpt.
- Doet u dingen die niet bij u passen? Zou u dat kunnen veranderen en zo niet, is er een middenweg mogelijk?
- Wat vindt u het fijnst om te doen en komt u daar voldoende aan toe?
- Is er evenwicht in de energie die het leven kost en de energie die u krijgt?
- Hoe ontspant u zich en is dat voldoende?
- Wat zou u moeten doen, om meer in overeenstemming met uzelf te leven? Niet denken dat iets gek of onmogelijk is. Er is vaak veel mogelijk, maar eerst moet er duidelijkheid zijn.
