donderdag 24 november 2022

Moedgevers

Wat ben ik toch blij met mensen, waaronder artsen en wetenschappers die zich uitspreken, waaronder huisarts Els van Veen. Zulke mensen geven ons moed. Ze staan achter hun patiënten en blijven trouw aan de eed die ze hebben afgelegd en trouw aan waarvan ze weten dat het goed is. 

"Na heel 2020 verontruste mails te hebben geschreven o.a. naar onze krant Trouw, zeiden we ons abonnement eind 2020 op. Wat had krant lezen nog voor zin als journalistiek propaganda was (geworden)?"

Wij hebben vorig jaar ook ons abonnement opgezegd. Ik vond het vroeger de fijnste krant van Nederland. Nog steeds hoor je journalisten (er zijn vast uitzonderingen en in sommige kranten komen nu ook gevolgen aan bod) niet zeggen sorry dat we niet tegen de opdracht in zijn gegaan en de noodzakelijke vragen hebben gesteld. Vragen die nodig waren om helderheid te krijgen over wat er nu precies aan de hand was. De overheid kon hun gang gaan en nog steeds. Te weinig belangstelling voor weer een prik, hup de ggd trekt door het land om kinderen vanaf 12 jaar te charteren. Waarom? En vooral hoe kan je daarmee leven? En op de eerste plaats hoe kan de overheid hiermee leven? Dat je verbiedt waar al jarenlang informatie en duidelijkheid over is en dat je maar door blijft gaan met iets waar zoveel onduidelijkheid over is en waar al zoveel gevolgen van zichtbaar zijn. 

De een na de ander valt om. We hebben het in zijn algemeenheid over mensen die niet ziek waren. Net een viroloog, groot pleitbezorger, zomaar, floep weg.

Verder met de betrokken, zich steeds verdiepende en bijscholende huisarts:
"De berichtgeving over virus en maatregelen bevreemdde me vanaf het begin. Er leek geen verschil meer te zijn tussen wat ik vanuit medische hoek vernam, of via de media. En er was meteen veel vijandigheid als je vragen had over de proportionaliteit van de maatregelen.

Afgelopen jaren heb ik afscheid genomen van het idee dat ik overheid c.s. kan vertrouwen. De Inspectie stuurde me 2021 een brief dat ik 'desinformatie' zou verspreiden. Het voelt als de omgekeerde wereld, want ik heb mijn patiënten wel geïnformeerd.
Het lijkt erop dat een beschuldiging van 'desinformatie' een manier is om artsen het zwijgen op te leggen. Maar dat zal ik niet doen omdat mijn geweten en artseneed mijn kompas zijn. Ik verwacht dat de waarheid over Corona nu boven komt ondanks de media en niet dankzij.

De geheimhouding, de verboden, het weglakken, hoe verontrustend. Gelukkig zijn er mensen die hier doorheen gaan, die zich intensief informeren, die wob documenten opvragen en uitpluizen. Zonder hun zou nog veel meer onzichtbaar blijven. Zoals Els zegt: "De waarheid komt boven dankzij vele betrokken burgers, die van ons land houden en het niet laten gebeuren dat een anonieme overheid onze levens gaat bepalen."

Ik heb tweets van de arts aangehaald en zag dat er een is verdwenen. Wat zou daarin hebben gestaan? Ik heb ook geen vertrouwen meer in de overheid door alles wat ik nu weet. Maar ik heb juist heel veel vertrouwen in alle krachtige mensen die opkomen voor zichzelf (hoe ze hun beroep uitoefenen), voor hun patiënten, voor de wereld.

We hebben de documentaire afgezien. Ik zou willen dat iedereen hem zag. Zeker de mensen die denken dat het allemaal zo'n vaart niet loopt. Veel is geleidelijk gegaan en daardoor was het voor veel mensen niet zichtbaar. Corona zorgde voor een versnelling. Dat geeft al veel om over na te denken. Iedereen contant betalen en de smartphones weg. Dan zou de macht niet genomen kunnen worden. Het is een duidelijke documentaire. Het enige jammere vind ik dat iemand, gericht op privacy zei dat techniek ook voor een positief effect kan zorgen, maar hij vertelde niet hoe dat zou moeten gebeuren. Het zou zo mooi zijn als door een wonder dit zou gebeuren, maar tot die tijd is er een steeds sterker controlesysteem. Er zijn mensen die zich verenigen en op een heel andere manier met have en goed omgaan. En voor elkaar zorgen. In elke provincie zijn die groepen te vinden. Maar nu dan de documentaire.

Morgen over snijbiet van de vensterbank. Omdat wij weinig bezit hebben kan ik me niet voorbereiden door goud en zilver te kopen, ik kan alleen proberen zo goed mogelijk voor onszelf te zorgen. In elk opzicht en zeker ook als het gaat om blijven kweken. Als ik een tuintje had zou ik proberen 'onkruid' te hebben in de winter door het af te dekken. Ik weet niet of het zou gaan maar zo zorgden ze vroeger voor molsla, bladeren van paardebloemen toedekken. In de zomer, niet in de winter, maar ik zou het proberen. Brandnetels kan je vast ook bewaren in de grond. Dan heb je al twee vitamine en mineraalrijke planten.