Toen ik het las kon ik het niet geloven, wilde ik het niet geloven.
Het actuele en gebleken is voorspellende boek "Psychologie van het totalitarisme" van Matthias Desmet wordt verboden als lesmateriaal op de universiteit van Gent. Het gaat over de opkomst van totalitair denken in deze tijd en het waarschuwt voor het verbieden van boeken. En kijk aan. Het is om te huilen. Een deskundige, integere man. Ik las dat iemand schreef dat dit het boek van de eeuw wordt. Er is ongelooflijk veel waardering voor hem, voor zijn manier van denken, zijn zorgvuldigheid.
Professor Desmet geeft notabene maatschappijkritiek als vak aan de universiteit.
Ik zag een bericht om hem te steunen en dat doe ik natuurlijk met liefde.
Met liefde en tegen censuur.
Voor een hart onder de riem hier het boek
https://www.bol.com/nl/nl/p/de-psychologie-van-totalitarisme/9300000069409173/?bltgh=tCSm5zb--TECjz0YTdNJkQ.2_10.12.ProductImage
En voor een berichtje aan
de rector rik.vandewalle@ugent.be
de decaan ann.buysse@ugent.be
De leus van deze Gentse universiteit is: Durf denken.
En dan de andere kant van censuur, als het over een licht erotische ervaring gaat waar iemand anders over geschreven heeft en die iemand anders mag nu niet een gedicht voor de kinderboekenweek schrijven. Op gang gezet door een bepaalde groep en iedereen praat elkaar na. Het verhaal dat de schrijver (in een cultureel tijdschrift!) geschreven heeft was voor volwassenen en gaat over een jongen die warm wordt van zijn trainer. Hij verlangt naar zijn aandacht en ook naar een aanraking. Het gaat niet ver en de volwassene dringt het kind niets op. Hoezo verheerlijking? Er zijn heel veel boeken over dit thema geschreven. Ik weet niet waarom er nu een hetze is ontstaan. Ik moet steeds aan de man denken. Een leven in de vernieling door meedogenloze mensen. Waarom?
Als mensen over de oorlog schrijven, heeft dat toch ook niets met oorlogsverheerlijking te maken?
Niet alleen de schrijver wordt bedreigd, zelfs mensen die het publiekelijk voor hem opnemen.
Hoe kan je aan de ene kant strijden voor vrijheid en aan de andere kant mensen hun vrijheid ontnemen door ze met de dood te bedreigen. De sterkste vorm van bedreiging, maar ook als het minder sterk is ontneem je iemand zijn vrijheid, ontneem je eigenlijk zijn leven.
Bedreigen zorgt voor een geestelijke gijzeling.
Wie in de wereld is begonnen met bedreigen? En waarom is dat door veel mensen overgenomen, wat is er mis gegaan in iemands leven dat hij zoiets doet? Ik denk dat de hele pandemie het een flinke duw heeft gegeven. Ook als het om agressie gaat, aan de lopende band schiet- en steekpartijen. Het uitvoeren van macht ten koste van zoveel, haalt het slechtste in mensen naar boven.
Er zijn geen twee soorten vrijheid, anders is het meten met twee maten. Maar dat is wat gebeurt. Vrij zijn in schrijven. Toch ligt er voor mij een grens. Bij bewust mensen kwetsen, ik had het eerder over, omdat je ook dan, zoals bij die vreselijke roddelkanalen, mensen worden veroordeeld en beschadigd. En dan zijn er ook nog mensen die geloven wat er geschreven is, of het nu waar is of niet. Wie wordt er gelukkig van door zo met mensen om te gaan?
Het zorgt alleen maar voor pijn.
Laat iedereen zijn eigen leven leiden, op zijn eigen manier, daar heeft niemand iets mee te maken!
En als mensen zoals Matthias Desmet een bijdrage leveren aan openheid, hun zorgen uitspreken en dat wordt verboden, wat al drie jaar aan de gang is, dan is het einde democratie.
Taal is zoiets moois en krachtigs. Uiteindelijk krachtiger dan elke opsluiting. Hoeveel is er wel niet geschreven in balling- en gevangenschap, maar leven in vrijheid is toch ieders verlangen?
JillWellington
