Eergisteren had Henk weer 'het onderzoek' en het zag er opnieuw prachtig uit.
We hebben het uiteraard de hele dag gevierd. :-)
De specialist is een minuut binnen, stelt een vraag, slang met cameraatje gaat naar binnen, hij draait rond, we zien elke centimeter en klaar. Echt een minuut en helemaal prima. Prachtig man zei hij. Het is een ontzettend aardige uroloog.
Er was trouwens een kerstmarkt in het ziekenhuis, vervreemdend, echt heel veel kraampjes, maar leuk! Er is daar altijd veel aandacht voor kunst en mooie voorwerpen.
Wat mist Henk de Lebkuchen, die oorspronkelijk uit Neurenberg komen.
Hier de sfeervolle kerstmarkt in Neurenberg.
garten-gg
Er gebeurt wel 100x (en dit is een gok, maar ik bedoel ermee dat het heel veel is, maar zoiets zal het zeker zijn, misschien nog wel veel meer) narigheid overal dan voor de pandemie. Hoe veelzeggend is dat. Iedereen die toen bepalend was zou in actie moeten komen.
Een opmerkelijk interview. Over wat allemaal anders was dan werd gezegd, hoe feiten gemanipuleerd werden. Ook al weten we inmiddels veel (kunnen we inmiddels veel weten!) dit is toch weer zo schokkend. Misschien is het hier niet hetzelfde, maar helemaal anders zal het zeker ook niet zijn. De overeenkomsten zullen groter zijn dan de verschillen.
"Mijn eed werd gecriminaliseerd" zegt deze vrouw.
https://x.com/NickHudsonCT/status/1734449877784953035?s=20
Mensen die eerlijk waren, werden ontslagen of vertrokken omdat ze wat ze meemaakten ethisch onverantwoord vonden en dat niet meer aankonden. Deze verpleegkundige werd ook ontslagen vanwege openheid over wat ze zag, maar zegt ze:"Ik ben vrij."
In Duitsland gaf een eminente hoogleraar, professor dokter Stefan Homburg een lezing over de coronaperiode. https://x.com/Rodriramosdb/status/1734857992384766416?s=20
Onze mevrouw gaat hard achteruit de afgelopen dagen. Achteruit is een raar woord, het proces speelt zich in haar tempo af. Gelukkig voel ik me nooit een moment ongeduldig. Bij iemand die vlakbij staat, zoals Henk, zou het zeker in het begin anders zijn, vrees ik.
Gelukkig geniet ze intens van kleine dingen, zoals de kerstversiering die we tijdens ons wandelingetje zien. Er is een voordeel bij dementeren, alles is steeds nieuw en dus kan ze elke keer verwonderd zijn.
Ze was voor de tweede keer bij de dagbesteding geweest en ze kwam nu veel enthousiaster terug. Ik wachtte haar op en het was ontroerend hoe blij ze was om me te zien.
Ik moet denken aan hoe blij ik altijd was als ik bij het station in Eindhoven stond te wachten en mijn moeder kwam er aan rijden, in haar rode autootje, een Citroën Visa. Ik weet dat ik toen wel eens dacht: "Ik zal me altijd herinneren hoe blij ik me nu voel". en dat blijkt.
