"Open your hands if you want to be held." (Rumi)
Wat een eenvoudige, maar pakkende zin. Het is zo fijn als iemand je af en toe vasthoudt.
Dit brengt me bij een vrouw uit Transsylvanië, die hier gisteren aanbelde.
Ze gaf me een papier met plastic erom. Daar stond op dat ze graag werk wilde, of geld en dat ze twee kleine kinderen had.
Gevoelsmatig was er onmiddellijk sterk contact en ik had haar vast willen houden.
Ik had verder geen idee wat te doen. Ze sprak geen woord Nederlands. Ze zag er heel netjes uit. Ik heb haar een beetje geld gegeven. Later werd er weer gebeld en ik herkende haar bel. Ik heb niet open gedaan. Ze voelde mijn steun, dat weet ik zeker en ze wilde daar meer van voelen, maar ik kon het verder niet geven, dan alleen op afstand.
Je wil iemand bijstaan, maar kan ook niet helpen, moeilijk.
Ik moest denken aan alle groepen 'reizigers' (zigeuners mag ik geloof ik niet zeggen) in Italië, vooral langs de snelwegen bij tankstations, bedelend.
Transsylvanië, de naam spreekt tot de verbeelding, maar ik weet er weinig van. Wat ik weet is dat er veel armoede is, het ligt in Roemenië en Dracula woonde er.
Ik weet nu dat het ook Zevenburgen heet. Transsylvanië betekent het land (-ië) aan de andere kant van (trans) het woud. Het is de grootste regio van Roemenië.
Ondanks dat ik haar niet kon helpen was het toch ook een mooi moment, omdat er echt contact was. Ik hoop maar dat ze dat meedraagt. Ik wel. Door de onmacht is het wel een dubbel gevoel.
Wat zou u gedaan hebben?
Dit is de hand reiken.
Kom maar, ik leid je. Dat vertrouwen, die heerlijke steun.
Het is heerlijk weer, de zon schijnt. Ons ochtendwandelingetje was al in de zon.
Ik wens u een mooie dag.
